วัฒนธรรม “การเคี้ยวหมาก” หรือที่ในภ

วัฒนธรรม “การเคี้ยวหมาก” หรือที่ในภาษาพม่าเรียกว่า กวินหย่า และพบว่าวัฒนธรรมการเคี้ยวหมากของคนพม่า มีเรื่องราวสนุก ๆ ให้เรียนรู้มากมายวัฒนธรรมการเคี้ยวหมากของชาวพม่าจากยุคโบราณดำเนินมาจนถึงสมัยปัจจุบัน เรียกได้ว่าเป็นวิถีชีวิตส่วนหนึ่งชนิดที่ขาดไม่ได้ สมัยก่อนจะเตรียมเครื่องหมากและจีบหมากสำหรับเคี้ยวเองที่บ้าน จากนั้นเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป วิถีชีวิตคนเริ่มทำงานนอกบ้านมากขึ้น การที่จะพกเชี่ยนหมากติดตัวไปด้วย ทุกที่หรือห่อมากินเองในที่ทำงานก็คงไม่สะดวก ครั้นจะให้เลิกไปก็ไม่สามารถทำได้ ประกอบกับคนพม่าเคี้ยวหมากได้ทั้งวันไม่มีเวลากำหนด
แผงขายหมากขนาดย่อม มีทั้งที่ห่อไว้แล้วและห่อให้เดี๋ยวนั้น
(อารมณ์เดียวกับร้านอาหารจานด่วน แต่นี่เป็น “หมากด่วน”)
เราจึงพบ “ร้านหมากด่วน” อยู่ทุกตารางเมตรในเมืองต่าง ๆ ใครอยากจะเคี้ยวเมื่อไหร่ แค่เหลียวซ้ายแลขวาก็เจอชาวพม่าเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่นิยมเคี้ยวหมากมากที่สุด สิ่งที่เป็นข้อพิสูจน์ได้ดีก็คือร้านขายหมากที่มีอยู่จำนวนมากในเมืองต่าง ๆ ของพม่า เรียกได้ว่าแทบจะมีอยู่หัวซอยท้ายซอย หาได้ง่ายพอๆ กับร้านส้มตำบ้านเรา ขนาดของร้านจะค่อนข้างกะทัดรัด มีอุปกรณ์สำคัญคือโต๊ะเล็กๆ บนโต๊ะมีขวดและกระปุกเครื่องปรุงรสหลากหลายให้เลือกสรร สิ่งที่ขาดไม่ได้ คือใบพลูสีเขียวสดวางเรียงเป็นชั้น เมื่อลูกค้ามาสั่งซื้อ
ใบพลูจึงถูกนำมาวางเรียงทีละใบแล้วปรุงรสตามความต้องการของลูกค้า
ด้วยความที่ชาวพม่า "ติดหมาก" กันมาก ถึงขนาดมีการพูดล้อเล่นในวงสนทนาว่า
ถ้าพบเห็นคราบของเหลวสีแดงเข้มบนพื้นถนนหนทางในพม่า อย่าเพิ่งตกใจคิดว่าเป็นร่องรอยคราบเลือดจากการต่อสู้ระหว่างรัฐบาลกับชนกลุ่มน้อย เพราะจริงๆ แล้วเป็นร่องรอยจากน้ำหมากที่มีคนบ้วนทิ้งไว้นั่นเอง
มีอะไรในหมากหนึ่งคำ
คุณคงอยากรู้ว่า หมากหนึ่งคำมีอะไรซ่อนอยู่ในนั้นบ้าง และรสชาติจะเป็นอย่างไร หากคุณได้แกะห่อใบพลู ใบไม้รูปหัวใจ ซึ่งในภาษาพม่าเรียกว่า กวินยเวต ออกดูจะพบว่า หมากหนึ่งคำ ไม่ได้มีเพียงผลหมากเท่านั้น แต่ยังมีส่วนผสมอย่างอื่นเพื่อเพิ่มรสชาติและกลิ่นหอมด้วย อาทิ สีเสียด เม็ดผักชียี่หร่า ชะเอมหั่นชิ้นเล็กๆ ปูนขาว ยาสูบ ซึ่งเครื่องปรุงต่างๆ เหล่านี้ถือเป็นพืชสมุนไพรที่มีสรรพคุณทางยาทั้งสิ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัฒนธรรม "การเคี้ยวหมาก" หรือที่ในภาษาพม่าเรียกว่ากวินหย่า มีเรื่องราวสนุก ๆการที่จะพกเชี่ยนหมากติดตัวไปด้วยครั้นจะให้เลิกไปก็ไม่สามารถทำได้
แผงขายหมากขนาดย่อม
(อารมณ์เดียวกับร้านอาหารจานด่วน แต่นี่เป็น "หมากด่วน")
เราจึงพบ "ร้านหมากด่วน" อยู่ทุกตารางเมตรในเมืองต่าง ๆ ใครอยากจะเคี้ยวเมื่อไหร่ๆ ของพม่า หาได้ง่ายพอ ๆ กับร้านส้มตำบ้านเราขนาดของร้านจะค่อนข้างกะทัดรัดมีอุปกรณ์สำคัญคือโต๊ะเล็ก ๆคือใบพลูสีเขียวสดวางเรียงเป็นชั้นเมื่อลูกค้ามาสั่งซื้อ

ด้วยความที่ชาวพม่า "ต​​ิดหมาก" กันมาก
เพราะจริงๆ
คุณคงอยากรู้ว่า และรสชาติจะเป็นอย่างไรหากคุณได้แกะห่อใบพลูใบไม้รูปหัวใจซึ่งในภาษาพม่าเรียกว่ากวินยเวตออกดูจะพบว่าหมากหนึ่งคำไม่ได้มีเพียงผลหมากเท่านั้นอาทิสีเสียดเม็ดผักชียี่หร่าชะเอมหั่นชิ้นเล็ก ๆ ปูนขาวยาสูบซึ่งเครื่องปรุงต่างๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัฒนธรรม "การเคี้ยวหมาก" หรือที่ในภาษาพม่าเรียกว่ากวินหย่าและพบว่าวัฒนธรรมการเคี้ยวหมากของคนพม่ามีเรื่องราวสนุกๆ ให้เรียนรู้มากมายวัฒนธรรมการเคี้ยวหมากของชาวพม่าจากยุคโบราณดำเนินมาจนถึงสมัยปัจจุบัน สมัยก่อนจะเตรียมเครื่องหมากและจีบหมากสำหรับเคี้ยวเองที่บ้านจากนั้นเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปวิถีชีวิตคนเริ่มทำงานนอกบ้านมากขึ้นการที่จะพกเชี่ยนหมากติดตัวไปด้วย ครั้นจะให้เลิกไปก็ไม่สามารถทำได้ประกอบกับคนพม่าเคี้ยวหมากได้ทั้งวันไม่มีเวลากำหนด
แผงขายหมากขนาดย่อมมีทั้งที่ห่อไว้แล้วและห่อให้เดี๋ยวนั้น
(อารมณ์เดียวกับร้านอาหารจานด่วนแต่นี่เป็น "หมากด่วน")
เราจึงพบ "ร้านหมากด่วน" อยู่ทุกตารางเมตรในเมืองต่างๆ ใครอยากจะเคี้ยวเมื่อไหร่แค่เหลียวซ้ายแลขวาก็เจอชาวพม่าเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่นิยมเคี้ยวหมากมากที่สุด ๆ ของพม่าเรียกได้ว่าแทบจะมีอยู่หัวซอยท้ายซอยหาได้ง่ายพอ ๆ กับร้านส้มตำบ้านเราขนาดของร้านจะค่อนข้างกะทัดรัดมีอุปกรณ์สำคัญคือโต๊ะเล็ก ๆ บนโต๊ะมีขวดและกระปุกเครื่องปรุงรสหลากหลายให้เลือกสรร คือใบพลูสีเขียวสดวางเรียงเป็นชั้นเมื่อลูกค้ามาสั่งซื้อ
ใบพลูจึงถูกนำมาวางเรียงทีละใบแล้วปรุงรสตามความต้องการของลูกค้า
ด้วยความที่ชาวพม่า "ติดหมาก" กันมากถึงขนาดมีการพูดล้อเล่นในวงสนทนาว่า
ถ้าพบเห็นคราบของเหลวสีแดงเข้มบนพื้นถนนหนทางในพม่าอย่าเพิ่งตกใจคิดว่าเป็นร่องรอยคราบเลือดจากการต่อสู้ระหว่างรัฐบาลกับชนกลุ่มน้อยเพราะจริง ๆ แล้วเป็นร่องรอยจากน้ำหมากที่มีคนบ้วนทิ้งไว้นั่นเอง
มีอะไรในหมากหนึ่งคำ
คุณคงอยากรู้ว่าหมากหนึ่งคำมีอะไรซ่อนอยู่ในนั้นบ้างและรสชาติจะเป็นอย่างไรหากคุณได้แกะห่อใบพลูใบไม้รูปหัวใจซึ่งในภาษาพม่าเรียกว่ากวินยเวตออกดูจะพบว่าหมากหนึ่งคำไม่ได้มีเพียงผลหมากเท่านั้น อาทิสีเสียดเม็ดผักชียี่หร่าชะเอมหั่นชิ้นเล็ก ๆ ปูนขาวยาสูบซึ่งเครื่องปรุงต่าง ๆ เหล่านี้ถือเป็นพืชสมุนไพรที่มีสรรพคุณทางยาทั้งสิ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัฒนธรรม"การเคี้ยวหมาก" หรือที่ในภาษาพม่าเรียกว่า กวินหย่าและพบว่าวัฒนธรรมการเคี้ยวหมากของคนพม่ามีเรื่องราวสนุกให้เรียนรู้มากมายวัฒนธรรมการเคี้ยวหมากของชๆสมัยก่อนจะเตรียมเครื่องหมากและจีบหมากสำหรัจากนั้นเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปวิถีชีวิตคนเริ่มทำงานนอกบ้านมากขึ้นการที่จะพกเชี่ยนหมากติดตัวไปด้วยครั้นจะให้เลิกไปก็ไม่สามารถทำได้ประกอบกับคนพม่าเคี้ยวหมากได้ทั้งวันไม่มีเว
แผงขายหมากขนาดย่อมมีทั้งที่ห่อไว้แล้วและห่อให้เดี๋ยวนั้น
(อารมณ์เดียวกับร้านอาหารจานด่วนแต่นี่เป็น"หมากด่วน")
เราจึงพบ"ร้านหมากด่วน"อยู่ทุกตารางเมตรในเมืองต่างๆใครอยากจะเคี้ยวเมื่อไหร่แค่เหลียวซ้ายแลขวาก็เจอชาวพม่าเป็นกลุ่มชาตๆของพม่าเรียกได้ว่าแทบจะมีอยู่หัวซอยท้ายซอยหาได้ง่ายพอๆกับร้านส้มตำบ้านเราขนาดของร้านจะค่อนข้างกะทัดรัดมีอุปกรณ์สำคัญคือโต๊ะเล็กๆบนโต๊ะมีขวดและกระปุกเครื่องปรุงรสหลากหลายใคือใบพลูสีเขียวสดวางเรียงเป็นชั้นเมื่อลูกค้ามาสั่งซื้อ
ตามมาตรฐานใบพลูจึงถูกนำมาวางเรียงทีละใบแล้วปรุงรสตาม
ด้วยความที่ชาวพม่า"ติดหมาก"กันมากถึงขนาดมีการพูดล้อเล่นในวงสนทนาว่า
ถ้าพบเห็นคราบของเหลวสีแดงเข้มบนพื้นถนนหนทาอย่าเพิ่งตกใจคิดว่าเป็นร่องรอยคราบเลือดจากเพราะจริงๆแล้วเป็นร่องรอยจากน้ำหมากที่มีคนบ้วนทิ้งไว
มีอะไรในหมากหนึ่งคำ
คุณคงอยากรู้ว่าหมากหนึ่งคำมีอะไรซ่อนอยู่ในนั้นบ้างและรสชาติจะเป็นอย่างไรหากคุณได้แกะห่อใบพลูใบไม้รูปหัวใจ ซึ่งในภาษาพม่าเรียกว่า กวินยเวตออกดูจะพบว่าหมากหนึ่งคำไม่ได้มีเพียงผลหมากเท่านั้นอาทิสีเสียดเม็ดผักชียี่หร่าชะเอมหั่นชิ้นเล็กๆปูนขาวยาสูบซึ่งเครื่องปรุงต่างๆเหล่านี้ถือเป็นพืชสมุนไพรที่มีสรรพคุณทางยา