The king stood at the apex of a hig

The king stood at the apex of a highly stratified social and political hierarchy that extended throughout the society. In Ayutthayan society the basic unit of social organization was the village community composed of extended family households. Generally the elected headmen provided leadership for communal projects. Title to land resided with the headman, who held it in the name of the community, although peasant proprietors enjoyed the use of land as long as they cultivated it.

With ample reserves of land available for cultivation, the viability of the state depended on the acquisition and control of adequate manpower for farm labor and defense. The dramatic rise of Ayutthaya had entailed constant warfare and, as none of the parties in the region possessed a technological advantage, the outcome of battles was usually determined by the size of the armies. After each victorious campaign, Ayutthaya carried away a number of conquered people to its own territory, where they were assimilated and added to the labor force.

Every freeman had to be registered as a servant, or phrai, with the local lord, or nai, for military service and corvee labor on public works and on the land of the official to whom he was assigned. The phrai could also meet his labor obligation by paying a tax. If he found the forced labor under his nai repugnant, he could sell himself into slavery to a more attractive nai, who then paid a fee to the government in compensation for the loss of corvee labor. As much as one-third of the manpower supply into the nineteenth century was composed of phrai.

Wealth, status, and political influence were interrelated. The king allotted rice fields to governors, military commanders, and court officials in payment for their services to the crown, according to the sakdi na system. The size of each official's allotment was determined by the number of persons he could command to work it. The amount of manpower a particular nai could command determined his status relative to others in the hierarchy and his wealth. At the apex of the hierarchy, the king, who was the realm's largest landholder, also commanded the services of the largest number of phrai, called phrai luang (royal servants), who paid taxes, served in the royal army, and worked on the crown lands. King Trailok established definite allotments of land and phrai for the royal officials at each rung in the hierarchy, thus determining the country's social structure until the introduction of salaries for government officials in the nineteenth century.

The Chinese alone stood outside this social structure. They were not obliged to register for corvee duty, so they were free to move about the kingdom at will and engage in commerce. By the sixteenth century, the Chinese controlled Ayutthaya's internal trade and had found important places in the civil and military service. Most of these men took Thai wives because few women left China to accompany the men.

The sixteenth century witnessed the rise of Burma, which, under an aggressive dynasty, had overrun Chiang Mai and Laos and made war on the Thai. In 1569 Burmese forces, joined by Thai rebels, captured the city of Ayutthaya and carried off the royal family to Burma. Dhammaraja (1569-90), a Thai governor who had aided the Burmese, was installed as vassal king at Ayutthaya. Thai independence was restored by his son, King Naresuan (1590- 1605), who turned on the Burmese and by 1600 had driven them from the country.

Determined to prevent another treason like his father's, Naresuan set about unifying the country's administration directly under the royal court at Ayutthaya. He ended the practice of nominating royal princes to govern Ayutthaya's provinces, assigning instead court officials who were expected to execute policies handed down by the king. Thereafter royal princes were confined to the capital. Their power struggles continued, but at court under the king's watchful eye.

In order to ensure his control over the new class of governors, Naresuan decreed that all freemen subject to phrai service had become phrai luang, bound directly to the king, who distributed the use of their services to his officials. This measure gave the king a theoretical monopoly on all manpower, and the idea developed that since the king owned the services of all the people, he also possessed all the land. Ministerial offices and governorships--and the sakdi na that went with them--were usually inherited positions dominated by a few families often connected to the king by marriage. Indeed, marriage was frequently used by Thai kings to cement alliances between themselves and powerful families, a custom prevailing through the nineteenth century. As a result of this policy, the king's wives usually numbered in the dozens.

Even with Naresuan's reforms, the effectiveness of the royal government over the next 150 years should not be overestimated. Royal power outside the crown lands--although in theory absolute- -was in practice limited by the looseness of the civil administration. The influence of central government ministers was not extensive beyond the capital until the late nineteenth century.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พระยืนที่ apex ของชั้น stratified สูงทางสังคม และการเมืองที่ขยายทั่วทั้งสังคม ใน Ayutthayan สังคมหน่วยพื้นฐานขององค์กรทางสังคมชุมชนหมู่บ้านประกอบด้วยครัวเรือนครอบครัวขยาย โดยทั่วไป headmen ได้รับเลือกให้เป็นผู้นำในโครงการชุมชน เรื่องที่ดินอยู่กับผู้ใหญ่ ที่ขึ้นชื่อของชุมชน แม้ว่ากล่าวชาวนาชอบใช้ที่ดินตราบใดที่พวกเขา cultivatedมีสำรองเพียงพอที่ดินสำหรับเพาะปลูก ชีวิตของรัฐพร้อมกับการซื้อและการควบคุมกำลังคนเพียงพอสำหรับแรงงานฟาร์มและการป้องกัน เพิ่มขึ้นอย่างมากของอยุธยามี entailed สงครามคง ก เป็นของฝ่ายในภูมิภาคต้องมีประโยชน์จากเทคโนโลยี ผลของการต่อสู้มักจะกำหนด โดยขนาดของกองทัพ หลังจากแคมเปญแต่ละแคม อยุธยาเพลินจำนวนคนตุ้นอาณาเขตของตัวเอง ซึ่งพวกเขาถูกขนบธรรมเนียมประเพณี และเพิ่มการบังคับใช้แรงงานฟรีแมนทุกมีการลงทะเบียนเป็นผู้รับใช้ ไพร พระท้องถิ่น หรือนาย ทหารบริการและ corvee แรงงานโยธาธิการ และแผ่นดินเป็นที่ที่เขากำหนด ไพรยังตามข้อผูกมัดแรงงานของเขา โดยการจ่ายภาษี ถ้าเขาพบแรงภายใต้ของเขาใน repugnant เขาสามารถขายตัวเองไปเป็นทาสเพื่อเป็นนายน่าสนใจมากขึ้น ที่แล้ว จ่ายค่าธรรมเนียมให้รัฐบาลในค่าตอบแทนสำหรับการสูญเสียแรงงาน corvee ถึงหนึ่งในสามของการจัดหากำลังคนในศตวรรษที่ประกอบไพรมั่งคั่ง สถานะ และอิทธิพลทางการเมืองที่สัมพันธ์กัน พระมหากษัตริย์จัดสรรข้าว กับผู้ว่าราชการ ผู้นำทหาร เจ้าหน้าที่ศาลในการชำระเงินสำหรับบริการของมงกุฎ ตามระบบนา sakdi กำหนดขนาดของแต่ละอย่างแบ่งตามจำนวนคนที่เขาสามารถสั่งการทำงานนั้น จำนวนกำลังคนที่สามารถสั่งนายเฉพาะกำหนดสถานะของเขาสัมพันธ์กับผู้อื่นในลำดับชั้นและทรัพย์สมบัติของเขา ที่ apex ของลำดับชั้น กษัตริย์ เจ้า landholder ที่ใหญ่ที่สุดของขอบเขต ยังสั่งบริการที่ใหญ่ที่สุดของไพร ไพรหลวง (มหาดเล็กหลวง), เรียกว่าผู้จ่ายภาษี ในบก และทำงานในดินแดนคราวน์ Trailok คิงก่อตั้งส่วนแบ่งที่แน่นอนของที่ดินและไพรสำหรับเจ้าหน้าที่รอยัลในแต่ละรังในลำดับชั้น จึง กำหนดโครงสร้างทางสังคมของประเทศจนถึงการแนะนำของเงินเดือนสำหรับเจ้าหน้าที่ของรัฐในศตวรรษจีนคนเดียวยืนอยู่นอกโครงสร้างทางสังคมนี้ ไม่ใช่หน้าที่ต้องลงทะเบียนสำหรับภาษี corvee เพื่อให้พวกเขาสามารถย้ายเกี่ยวกับ ราชอาณาจักรที่จะ และต่อสู้ในพาณิชย์ โดยศตวรรษ sixteenth จีนควบคุมการค้าภายในอยุธยา และได้พบสถานสำคัญในการบริการทางทหาร และพลเรือน ส่วนใหญ่คนเหล่านี้เอาภรรยาไทย เพราะผู้หญิงบางซ้ายจีนให้กับคนศตวรรษ sixteenth เห็นขึ้นพม่า ที่ ภายใต้ราชวงศ์การก้าวร้าว เกินเชียงใหม่และลาว และทำสงครามที่ไทย ใน 1569 ทัพพม่า รวม โดยกบฏไทย จับตัว และดำเนินการปิดพระบรมวงศานุวงศ์พม่า Dhammaraja (1569-90), ผู้ว่าราชการไทยใครมีช่วยพม่า มีการติดตั้งเป็น vassal กษัตริย์อยุธยา เอกราชของไทยถูกเรียกคืนจากบุตร สมเด็จพระนเรศวร (1590-1605), ที่เปิดในพม่า โดย 1600 ได้ขับออกจากประเทศกำหนดเพื่อป้องกันการกบฏอีกเช่นบิดา สมเด็จพระนเรศวรมหาราชตั้งเกี่ยวกับการสามัคคีการบริหารประเทศภายใต้รอยัลคอร์ทที่อยุธยา เขาสิ้นสุดการฝึกของปริ๊นซ์รอยัลสรรหาเพื่อให้ครอบคลุมจังหวัดอยุธยา กำหนดแต่เจ้าหน้าที่ศาลที่ถูกคาดว่าจะดำเนินนโยบายที่สืบทอด โดยพระมหากษัตริย์ หลังจากนั้นรอยัลปริ๊นซ์ถูกจำกัดไปเมืองหลวง อำนาจต่อสู้อย่างต่อ เนื่อง แต่ ที่ศาลใต้พระจับตาเพื่อให้เขาควบคุมชั้นใหม่ของผู้ว่าราชการ นเรศวร decreed freemen ทั้งหมดขึ้นอยู่กับบริการไพรได้กลายเป็น หลวงไพร ตรงกับกษัตริย์ การแจกจ่ายการใช้บริการแก่เจ้าหน้าที่ของเขา วัดนี้ให้กษัตริย์ผูกขาดทฤษฎีเกี่ยวกับกำลังคนทั้งหมด และความคิดในการพัฒนาว่า ตั้งแต่พระมหากษัตริย์เป็นเจ้าของบริการของทุกคน เขายังต้องมีที่ดินทั้งหมด สำนักงานรัฐมนตรี และ governorships - และ sakdi นาที่ไปกับพวกเขา - มักจะสืบทอดตำแหน่งที่ครอบงำ โดยบางครอบครัวมักจะถูก เชื่อมต่ออยู่กับกษัตริย์ โดยแต่งงาน จริง แต่งงานมักใช้ โดยพระมหากษัตริย์ไทยประสานพันธมิตรระหว่างตนเองและครอบครัวมีประสิทธิภาพ การกำหนดเองขึ้นผ่านศตวรรษ จากนโยบายนี้ พระ wives มักลำดับในหลายสิบแม้จะ มีการปฏิรูปของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ประสิทธิภาพของรัฐบาลกว่า 150 ปีถัดไปควรไม่สามารถ overestimated พระราชอำนาจอยู่นอกดินแดนคราวน์ - แม้ว่าในทางทฤษฎีแน่นอน- - ได้ในทางปฏิบัติ โดย looseness บริหารการโยธาจำกัด อิทธิพลของรัฐมนตรีรัฐบาลกลางไม่มากมายเกินกว่าเงินทุนจนถึงช่วงปลายศตวรรษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กษัตริย์ยืนอยู่ที่ปลายของลำดับชั้นแบ่งชั้นสูงทางสังคมและการเมืองที่ขยายไปทั่วสังคม ในสังคมอยุธยาหน่วยพื้นฐานขององค์กรทางสังคมชุมชนหมู่บ้านประกอบด้วยครัวเรือนครอบครัวขยาย โดยทั่วไปผู้ใหญ่บ้านได้รับการเลือกตั้งให้เป็นผู้นำสำหรับโครงการชุมชน กรรมสิทธิ์ในที่ดินที่อาศัยอยู่กับผู้ใหญ่บ้านที่จัดขึ้นในชื่อของชุมชนแม้ว่าเจ้าของชาวนามีความสุขกับการใช้ที่ดินตราบเท่าที่พวกเขาได้รับการปลูกฝังมัน. ด้วยเงินสำรองเพียงพอของที่ดินที่มีอยู่สำหรับการเพาะปลูกที่มีศักยภาพของรัฐขึ้นอยู่กับ การเข้าซื้อกิจการและการควบคุมของกำลังคนที่เพียงพอสำหรับแรงงานในฟาร์มและการป้องกันประเทศ การเพิ่มขึ้นอย่างมากของอยุธยาได้ยกให้สงครามอย่างต่อเนื่องและเป็นบุคคลที่ไม่มีใครในภูมิภาคมีความได้เปรียบทางด้านเทคโนโลยี, ผลของการต่อสู้ที่ถูกกำหนดโดยขนาดของกองทัพที่ หลังจากที่แคมเปญชัยชนะแต่ละอยุธยาดำเนินการไปจำนวนของคนที่เอาชนะไปยังดินแดนของตัวเองที่พวกเขาได้หลอมรวมและเสริมกำลังแรงงาน. อิสระทุกคนจะต้องลงทะเบียนเป็นข้าราชการหรือไพรกับเจ้านายท้องถิ่นหรือนาย, การรับราชการทหารและแรงงาน corvee ในงานสาธารณะและบนบกอย่างเป็นทางการไปยังผู้ที่เขาได้รับมอบหมาย ไพรยังสามารถตอบสนองภาระหน้าที่การงานของเขาโดยการจ่ายภาษี ถ้าเขาคิดว่าการบังคับใช้แรงงานภายใต้นายของเขาน่ารังเกียจเขาสามารถขายตัวเองเป็นทาสไปไหนน่าสนใจมากขึ้นแล้วใครจ่ายค่าบริการให้กับรัฐบาลในการชดเชยสำหรับการสูญเสียของการใช้แรงงาน corvee มากที่สุดเท่าที่หนึ่งในสามของการจัดหากำลังคนในศตวรรษที่สิบเก้าประกอบด้วยไพร. มั่งคั่งสถานะและอิทธิพลทางการเมืองมีความสัมพันธ์กัน กษัตริย์จัดสรรนาข้าวผู้ว่าราชการผู้บัญชาการทหารและเจ้าหน้าที่ศาลในการชำระเงินสำหรับการให้บริการของพวกเขาเพื่อพระมหากษัตริย์ตามศักดิ์ระบบ na ขนาดของการจัดสรรอย่างเป็นทางการของแต่ละคนถูกกำหนดโดยจำนวนของบุคคลที่เขาจะได้เป็นผู้บังคับบัญชาที่จะทำงาน จำนวนของกำลังคนที่นายสามารถโดยเฉพาะอย่างยิ่งคำสั่งกำหนดสถานะของเขาเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ ในลำดับชั้นและความมั่งคั่งของเขา ที่ปลายของลำดับชั้นกษัตริย์ผู้เป็นเจ้าของที่ดินดินแดนที่ใหญ่ที่สุดของนอกจากนี้ยังสั่งให้บริการจำนวนมากที่สุดของไพรที่เรียกว่าไพรหลวง (คนรับใช้พระราช) ผู้จ่ายภาษีทำหน้าที่ในกองทัพและทำงานอยู่ที่ ดินแดนมงกุฎ คิง Trailok จัดตั้งที่ชัดเจนของการจัดสรรหุ้นที่ดินและไพรสำหรับพระราชอำนาจในแต่ละรุ่งในลำดับชั้นจึงกำหนดโครงสร้างทางสังคมของประเทศจนการแนะนำของเงินเดือนสำหรับเจ้าหน้าที่ของรัฐในศตวรรษที่สิบเก้า. จีนคนเดียวที่ยืนอยู่นอกนี้โครงสร้างทางสังคม พวกเขาไม่จำเป็นต้องลงทะเบียนสำหรับการปฏิบัติหน้าที่ corvee เพื่อให้พวกเขามีอิสระที่จะย้ายเกี่ยวกับราชอาณาจักรที่จะและมีส่วนร่วมในการค้า โดยศตวรรษที่สิบหกของจีนควบคุมการค้าภายในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาและได้พบสถานที่สำคัญในราชการพลเรือนและการทหาร ส่วนใหญ่ของคนเหล่านี้เข้ามามีภรรยาไทยเพราะผู้หญิงไม่กี่ประเทศจีนที่เหลือไปกับผู้ชาย. ศตวรรษที่สิบหกเห็นการเพิ่มขึ้นของพม่าซึ่งภายใต้ราชวงศ์ก้าวร้าวได้เหยียบย่ำจังหวัดเชียงใหม่และลาวและทำสงครามกับไทย ใน 1569 กองทัพพม่าเข้าร่วมโดยกลุ่มกบฏไทยจับเมืองอยุธยาและดำเนินการออกพระราชวงศ์ไปยังประเทศพม่า Dhammaraja (1569-1590) ผู้ว่าราชการของไทยที่ได้รับความช่วยเหลือพม่าได้รับการติดตั้งเป็นกษัตริย์ข้าราชบริพารที่อยุธยา ความเป็นอิสระของไทยได้รับการบูรณะโดยลูกชายของเขาสมเด็จพระนเรศวรมหาราช (1590- 1605) ที่เปิดในพม่าและ 1600 ขับไล่ให้ออกจากประเทศ. มุ่งมั่นที่จะป้องกันไม่ให้เกิดความผิดฐานกบฏเหมือนพ่อของเขาอื่นนเรศวรกำหนดเกี่ยวกับการรวมการบริหารประเทศโดยตรงภายใต้ ราชสำนักอยุธยา เขาจบการปฏิบัติของพระราชโอรสสรรหาในการปกครองของจังหวัดพระนครศรีอยุธยากำหนดแทนเจ้าหน้าที่ศาลที่ได้รับการคาดหวังว่าจะดำเนินนโยบายที่ส่งลงมาจากพระมหากษัตริย์ หลังจากนั้นพระราชเจ้าชายที่ถูกคุมขังในเมืองหลวง อำนาจการต่อสู้ของพวกเขาอย่างต่อเนื่อง แต่ในศาลภายใต้การจับตามองของกษัตริย์. เพื่อที่จะให้การควบคุมของเขามากกว่าคลาสใหม่ของผู้ว่าราชการนเรศวรมีคำสั่งว่าทุกเรื่องเสรีชนที่จะให้บริการไพรได้กลายเป็นไพรหลวงมุ่งหน้าตรงไปยังพระมหากษัตริย์ที่กระจาย การใช้บริการของพวกเขาให้กับเจ้าหน้าที่ของเขา วัดนี้ให้กษัตริย์ผูกขาดในทางทฤษฎีกำลังคนทั้งหมดและความคิดการพัฒนาที่ตั้งแต่กษัตริย์เป็นเจ้าของบริการของทุกคนที่เขายังยึดครองแผ่นดินทั้งสิ้น สำนักงานรัฐมนตรีและ governorships - ศักดิ์และนาที่ไปกับพวกเขา - ได้รับการสืบทอดมามักจะอยู่ในสถานะที่โดดเด่นด้วยไม่กี่ครอบครัวที่มักจะเชื่อมต่อกับพระมหากษัตริย์โดยการแต่งงาน อันที่จริงการแต่งงานถูกนำมาใช้บ่อยครั้งโดยพระมหากษัตริย์ไทยปูนซีเมนต์พันธมิตรระหว่างตัวเองและครอบครัวที่มีประสิทธิภาพที่กำหนดเองที่พัดผ่านศตวรรษที่สิบเก้า อันเป็นผลมาจากนโยบายนี้ภรรยาของกษัตริย์มักจะมีหมายเลขในหลายสิบ. ถึงแม้จะมีการปฏิรูปนเรศวรของประสิทธิภาพของรัฐบาลพระราชในอีก 150 ปีไม่ควรเกิน พระราชอำนาจนอกดินแดนมงกุฎ - แม้ว่าในทางทฤษฎี absolute- -was ในทางปฏิบัติ จำกัด โดยการผ่อนปรนของการบริหารพลเรือน อิทธิพลของรัฐมนตรีในคณะรัฐบาลกลางไม่ได้กว้างขวางเกินทุนจนถึงปลายศตวรรษที่สิบเก้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กษัตริย์ประทับยืนอยู่ที่ปลายสุดของสังคมสูง แบ่งลำดับชั้นที่ขยายทั่วทั้งสังคม และการเมือง ในสังคม ayutthayan หน่วยพื้นฐานของสังคมคือชุมชนหมู่บ้าน จำนวนครัวเรือนครอบครัวขยาย โดยทั่วไปการเลือกตั้งกำนันผู้ใหญ่บ้านให้ผู้นำโครงการชุมชน กรรมสิทธิ์ในที่ดินที่อาศัยอยู่กับหัวหน้า ที่จัดขึ้นในชื่อของชุมชนแม้ว่าเจ้าของชาวนาชอบใช้ที่ดินตราบเท่าที่พวกเขาปลูกมัน

มีสำรองเพียงพอที่ดินพร้อมปลูก ความมีชีวิตของรัฐขึ้นอยู่กับการครอบครองและควบคุมกำลังคนที่เพียงพอสำหรับแรงงานและการป้องกัน การเพิ่มขึ้นอย่างมากของอยุธยาได้ ( คงไม่มีสงครามและเป็นภาคีในภูมิภาคมีความได้เปรียบทางเทคโนโลยีผลของการต่อสู้คือมักจะกำหนดโดยขนาดของกองทัพ หลังจากที่แต่ละชัยชนะแคมเปญ พระนครศรีอยุธยา กวาดไปหลายเอาชนะคนดินแดนของตัวเองที่พวกเขามีขนบธรรมเนียมประเพณีและเพิ่มแรงงาน

ทุกฟรีแมนต้องได้รับการจดทะเบียนเป็นทาส หรือไพร่ กับ ลอร์ด ท้องถิ่นหรือไนทหารและแรงงาน corvee ในงานสาธารณะและที่ดินของทางการที่เขาได้รับมอบหมาย พวกไพร่ยังสามารถตอบสนองหน้าที่ของแรงงานโดยการจ่ายภาษี ถ้าเขาพบว่าแรงงานที่ถูกบังคับภายใต้ของเขาในสิ่งที่น่ารังเกียจ เขาจะขายตัวเป็นทาสกับนายมีเสน่ห์มากขึ้น ผู้ที่จ่ายค่าธรรมเนียมให้แก่รัฐบาลในการชดเชยการสูญเสียแรงงาน corvee .เป็นหนึ่งในสามของแรงงานอุปทานในศตวรรษที่สิบเก้าประกอบด้วยไพร่

รวย สถานะและอำนาจทางการเมืองเป็นคาบ กษัตริย์จัดสรรด้านข้าวให้ผู้ว่าราชการจังหวัด ผู้บัญชาการทหาร และเจ้าหน้าที่ศาลในเงินสำหรับการบริการของพวกเขาเพื่อมงกุฎไปตาม sakdi นา ระบบขนาดของการจัดสรรเจ้าหน้าที่แต่ละถูกกำหนดโดยจำนวนของบุคคลที่เขาจะสั่งให้ทำงานได้ ปริมาณของแรงงานโดยเฉพาะในจะสั่งกำหนดสถานะของเขาเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆในลำดับชั้นและความมั่งคั่งของเขา ที่ปลายสุดของระบบ กษัตริย์ ที่เป็นผู้มีกรรมสิทธิ์ในที่ดินที่ใหญ่ที่สุดของอาณาจักร ยังให้บริการของหมายเลขที่ใหญ่ที่สุดของไพร ,เรียกว่า ไพรหลวง ( Royal ข้าราชการ ) , ผู้ชำระภาษี , เสิร์ฟในกองทัพหลวง และทำงานในตำแหน่งที่ดิน กษัตริย์ trailok ก่อตั้งแน่นอน allotments ของที่ดินและไพรสำหรับ รอยัล เจ้าหน้าที่ในแต่ละรังในลำดับชั้น จึงกำหนดโครงสร้างทางสังคมของประเทศจนถึงขั้นเงินเดือนข้าราชการในศตวรรษที่สิบเก้าเจ้าหน้าที่ .

จีนยืนอยู่คนเดียวนอกโครงสร้างทางสังคม พวกเขาไม่ต้องลงทะเบียน corvee หน้าที่เพื่อให้พวกเขาสามารถย้ายเกี่ยวกับอาณาจักรที่จะต่อสู้ในพาณิชย์ โดยศตวรรษที่ 16 ที่จีนควบคุมการค้าภายในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาและได้พบสถานที่สำคัญในทางแพ่งและการรับราชการทหารส่วนใหญ่ของคนเหล่านี้พาภรรยาไทย เพราะผู้หญิงไม่กี่ซ้ายจีนด้วยคน

ศตวรรษที่ 16 พยานขึ้นของพม่า ซึ่งภายใต้ราชวงศ์ก้าวร้าวได้บุกรุกเชียงใหม่ และลาว และทำสงครามกับไทย ใน 1 ทัพพม่า , เข้าร่วมโดยกบฏไทยยึดเมืองอยุธยา และดำเนินการปิด ราชวงศ์ ให้กับพม่า ธรรมราชา ( 1569-90 )ที่ได้ช่วยราชการไทยพม่า ถูกติดตั้งเป็นขุนนางกษัตริย์ จ. พระนครศรีอยุธยา ไทยอิสระได้รับการบูรณะโดยลูกชายของเขา กษัตริย์นเรศวร ( ค.ศ. 1549 - ) ใครเปิดพม่าและ 1600 ได้รับแรงผลักดันจากประเทศ

ตั้งใจที่จะป้องกันอีกกบฏเหมือนพ่อของเขา มหาวิทยาลัยนเรศวรกำหนดเกี่ยวกับการรวมการบริหารประเทศโดยตรงภายใต้ราชวงศ์ในกรุงศรีอยุธยาเขาสิ้นสุดการปฏิบัติของพระประมุขปกครองอยุธยาเสนอชื่อจังหวัดที่กำหนดแทนศาล ที่คาดว่าจะใช้นโยบายการส่งลงโดยกษัตริย์ หลังจากนั้นเสด็จเจ้าชายคับหลวง พลังในการต่อสู้ต่อไป แต่ที่ศาลภายใต้พระสายตา

เพื่อให้การควบคุมของเขามากกว่าคลาสใหม่ของผู้ว่าการมหาวิทยาลัยนเรศวรกำหนดว่าทุกบริการได้กลายเป็นเสรีชนภายใต้ไพรไพรหลวง ผูกพันโดยตรงกับกษัตริย์ที่กระจายการใช้บริการของเจ้าหน้าที่ของเขา วัดนี้ให้กษัตริย์การผูกขาดทางทฤษฎีทั้งหมดกำลังคน และความคิดที่พัฒนาตั้งแต่กษัตริย์เป็นเจ้าของบริการของทุกคน เขายังครอบครองทั้งแผ่นดินรัฐมนตรีสำนักงานและ governorships -- และ sakdi na ที่ไปกับพวกเขา . . . มักจะสืบทอดตำแหน่งโดดเด่นด้วยไม่กี่ครอบครัวที่มักจะเชื่อมต่อกับกษัตริย์โดยการแต่งงาน แน่นอน การแต่งงานถูกใช้บ่อยโดยพระมหากษัตริย์ไทยประสานพันธมิตรระหว่างตัวเองและพลังครอบครัว ขณะนั้นเองผ่านศตวรรษที่ 19 ผลของนโยบายนี้พระภรรยามักจะนับในสิบ

แม้กับนเรศวรของการปฏิรูปประสิทธิภาพของรัฐบาลในอีก 150 ปี ไม่ควรเป็นสิ่งที่ไม่จริง พระราชอำนาจนอกมงกุฎที่ดิน -- แม้ว่าในทางทฤษฎีที่แน่นอน - - ในทางปฏิบัติ จํากัด โดยการแก้ของฝ่ายปกครองอิทธิพลของรัฐบาลกลางยังไม่กว้างขวางเกินทุน จนกระทั่งศตวรรษที่ ๑๙ สาย