In the operations management litera

In the operations management literature the question of how much inventory a firm
should keep has been extensively studied but there is dichotomy in the views given
that inventory is both an asset and a liability. Too much inventory consumes physical
space, creates a financial burden, and increases the possibility of damage, spoilage and
loss. Further, excessive inventory frequently compensates for sloppy and inefficient
management, poor forecasting, haphazard scheduling, and inadequate attention to
process and procedures. In this context the lean production principle pioneered by
Womack et al. (1990) has been linked with reduced level of inventories (Rajagopalan
and Kumar, 1994; Herer et al., 2002; Wickramatillake et al., 2006) even if volatility of
demand may limit the application of this principle. On the other hand, too little
inventory often disrupts manufacturing operations, and increases the likelihood of
poor customer service. In many cases good customers may become irate and take their
business elsewhere if the desired product is not immediately available.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในวรรณคดีการจัดการการดำเนินงาน คำถามของวิธีมากคงคลังบริษัทควรให้ได้รับอย่างกว้างขวางศึกษา แต่มีขั้วในมุมมองที่ได้รับสินค้าคงคลังที่เป็นสินทรัพย์และหนี้สิน สินค้าคงคลังมากเกินไปจะมีอยู่จริงสร้างภาระทางการเงิน และเพิ่มความเป็นไปได้ของความเสียหาย เน่าเสีย และขาดทุน สินค้าคงคลังเพิ่มเติม มากเกินไปมักชดเชยเลอะเทอะ และไม่มีประสิทธิภาพจัดการ คาดการณ์ยาก วางแผนจับจด และความสนใจไม่เพียงพอกระบวนการและขั้นตอน ในบริบทนี้หลักการผลิตแบบ lean โดยบุกเบิกWomack และ al. (1990) มีการเชื่อมโยงกับการลดระดับสินค้าคงเหลือ (Rajagopalanและ Kumar, 1994 Herer พอ et al. 2002 Wickramatillake et al. 2006) แม้ว่าความผันผวนของความต้องอาจจำกัดการประยุกต์ใช้หลักการนี้ บนมืออื่น ๆ น้อยเกินไปสินค้าคงคลังมัก disrupts การดำเนินการผลิต และเพิ่มโอกาสในการการบริการลูกค้าที่ดี ในหลายกรณี ลูกค้าดีอาจกลายเป็น irate และใช้เวลาของพวกเขาธุรกิจอื่น ๆ ถ้าสินค้าที่ต้องการไม่ได้ทันที

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวรรณคดีจัดการการดำเนินงานของสินค้าคงคลังคำถามเท่าใด บริษัท
ควรให้ได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวาง แต่มีการแบ่งขั้วในมุมมองที่กำหนด
ว่าสินค้าคงคลังเป็นทั้งสินทรัพย์และหนี้สิน สินค้าคงคลังมากเกินไปกินทางกายภาพ
พื้นที่สร้างภาระทางการเงินและเพิ่มความเป็นไปได้ของความเสียหายเน่าเสียและ
การสูญเสีย นอกจากนี้สินค้าคงคลังที่มากเกินไปบ่อยชดเชยเลอะเทอะและไม่มีประสิทธิภาพ
การบริหารจัดการการคาดการณ์ที่ไม่ดี, ช่วงเวลาที่จับจดและความสนใจไม่เพียงพอที่จะ
ดำเนินการและขั้นตอนการ ในบริบทนี้หลักการผลิตแบบลีนโดยหัวหอก
Womack et al, (1990) ได้รับการเชื่อมโยงกับระดับที่ลดลงของสินค้าคงเหลือ (Rajagopalan
และมาร์ 1994; เรอร์, et al., 2002; Wickramatillake et al, 2006.) แม้ว่าความผันผวนของ
ความต้องการอาจจะ จำกัด การประยุกต์ใช้หลักการนี้ บนมืออื่น ๆ ที่น้อยเกินไป
สินค้าคงคลังมักจะขัดขวางการดำเนินการผลิตและเพิ่มโอกาสในการ
บริการลูกค้าไม่ดี ในหลายกรณีลูกค้าที่ดีอาจจะกลายเป็นโกรธแค้นและใช้เวลาของพวกเขา
ธุรกิจอื่น ๆ หากผลิตภัณฑ์ที่ต้องการไม่สามารถใช้งานได้ทันที