One, much bigger than the others, s

One, much bigger than the others, seemed to be their leader. He flew close to the Witch and said, "You have called us for the third and last time. What do you command?"
"Go to the strangers who are within my land and destroy them all except the Lion," said the Wicked Witch. "Bring that beast to me, for I have a mind to harness him like a horse, and make him work."
"Your commands shall be obeyed," said the leader. Then, with a great deal of chattering and noise, the Winged Monkeys flew away to the place where Dorothy and her friends were walking.
Some of the Monkeys seized the Tin Woodman and carried him through the air until they were over a country thickly covered with sharp rocks. Here they dropped the poor Woodman, who fell a great distance to the rocks, where he lay so battered and dented that he could neither move nor groan.
Others of the Monkeys caught the Scarecrow, and with their long fingers pulled all of the straw out of his clothes and head. They made his hat and boots and clothes into a small bundle and threw it into the top branches of a tall tree.
The remaining Monkeys threw pieces of stout rope around the Lion and wound many coils about his body and head and legs, until he was unable to bite or scratch or struggle in any way. Then they lifted him up and flew away with him to the Witch's castle, where he was placed in a small yard with a high iron fence around it, so that he could not escape.
But Dorothy they did not harm at all. She stood, with Toto in her arms, watching the sad fate of her comrades and thinking it would soon be her turn. The leader of the Winged Monkeys flew up to her, his long, hairy arms stretched out and his ugly face grinning terribly; but he saw the mark of the Good Witch's kiss upon her forehead and stopped short, motioning the others not to touch her.
"We dare not harm this little girl," he said to them, "for she is protected by the Power of Good, and that is greater than the Power of Evil. All we can do is to carry her to the castle of the Wicked Witch and leave her there."
So, carefully and gently, they lifted Dorothy in their arms and carried her swiftly through the air until they came to the castle, where they set her down upon the front doorstep. Then the leader said to the Witch:
"We have obeyed you as far as we were able. The Tin Woodman and the Scarecrow are destroyed, and the Lion is tied up in your yard. The little girl we dare not harm, nor the dog she carries in her arms. Your power over our band is now ended, and you will never see us again."
Then all the Winged Monkeys, with much laughing and chattering and noise, flew into the air and were soon out of sight.
The Wicked Witch was both surprised and worried when she saw the mark on Dorothy's forehead, for she knew well that neither the Winged Monkeys nor she, herself, dare hurt the girl in any way. She looked down at Dorothy's feet, and seeing the Silver Shoes, began to tremble with fear, for she knew what a powerful charm belonged to them. At first the Witch was tempted to run away from Dorothy; but she happened to look into the child's eyes and saw how simple the soul behind them was, and that the little girl did not know of the wonderful power the Silver Shoes gave her. So the Wicked Witch laughed to herself, and thought, "I can still make her my slave, for she does not know how to use her power." Then she said to Dorothy, harshly and severely:
"Come with me; and see that you mind everything I tell you, for if you do not I will make an end of you, as I did of the Tin Woodman and the Scarecrow."
Dorothy followed her through many of the beautiful rooms in her castle until they came to the kitchen, where the Witch bade her clean the pots and kettles and sweep the floor and keep the fire fed with wood.
Dorothy went to work meekly, with her mind made up to work as hard as she could; for she was glad the Wicked Witch had decided not to kill her.
With Dorothy hard at work, the Witch thought she would go into the courtyard and harness the Cowardly Lion like a horse; it would amuse her, she was sure, to make him draw her chariot whenever she wished to go to drive. But as she opened the gate the Lion gave a loud roar and bounded at her so fiercely that the Witch was afraid, and ran out and shut the gate again.
"If I cannot harness you," said the Witch to the Lion, speaking through the bars of the gate, "I can starve you. You shall have nothing to eat until you do as I wish."
So after that she took no food to the imprisoned Lion; but every day she came to the gate at noon and asked, "Are you ready to be harnessed like a horse?"
And the Lion would answer, "No. If you come in this yard, I will bite you."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่ง ใหญ่กว่าคนอื่น ๆ ดูเหมือนจะเป็นผู้นำของพวกเขา เขาบินใกล้กับแม่มด และกล่าว ว่า "คุณได้เรียกเราเป็นครั้งที่สาม และสุดท้าย อะไรทำคุณคำสั่งหรือไม่"
"คนแปลกหน้าซึ่งอยู่ในที่ดินของฉันไป และทำลายพวกเขาทั้งหมดยกเว้นสิงโต กล่าวว่า แม่มดคนชั่ว "นำสัตว์นั้นให้ฉัน ฉันมีจิตเทียมเขาเช่นม้า และให้เขาทำงาน"
"คำสั่งของคุณจะต้องเชื่อฟัง"กล่าวว่า ผู้นำ แล้ว มีการจัดการที่ดีของ chattering และเสียง ลิงปีกบินไปไปยังสถานที่ที่เดินโดโรธีและเพื่อนของเธอ
ลิงยึดวู้ดแมนดีบุก และนำเขาผ่านอากาศจนกระทั่งพวกเขาได้มากกว่าประเทศต้นปกคลุม ด้วยหินคม ที่นี่พวกเขาทิ้งดีวู้ดแมน ที่ตกไกลมากหิน ที่เขาวางดังนั้นจากวิกฤต และทางที่เขาจะไม่ย้ายหรือพันธุ์ร็อกหน้าย่น
ของลิงติดหุ่นไล่กา และ ด้วยมือของพวกเขายาวดึงฟางออกจากเสื้อผ้าและศีรษะของเขาทั้งหมด พวกเขาทำของเขาหมวกและรองเท้า และเสื้อผ้าเป็นขนาดเล็กรวมกลุ่ม และโยนมันลงบนกิ่งของต้นไม้สูง
ลิงที่เหลือโยนชิ้นส่วนของเชือก stout สถานสิงโต และขดลวดมากเกี่ยวกับร่างกายของเขา และหัว และ ขา บาดแผลจนไม่สามารถกัดรอยขีดข่วน หรือต่อสู้ในทางใดทางหนึ่ง แล้วจะยกเขาขึ้น และบินไปกับเขาไปของแม่มดปราสาท ที่เขาถูกวางในลานขนาดเล็กมีรั้วเหล็กสูงรอบ ๆ เพื่อว่าเขาจะไม่หนีกัน
โดโรธีแต่พวกเขาไม่ได้ไม่เป็นอันตรายต่อที่นั้น เธอ ยืน กับ Toto ในอ้อมแขนของเธอ ดูชะตากรรมเศร้าของเพื่อนร่วมงานของเธอ และคิดว่า เร็ว ๆ นี้จะเปิดของเธอ ผู้นำของลิงปีกบินของเธอ เขายาว ขนแขนเหยียดและใบหน้าของเขาน่าเกลียดชะมัด grinning แต่เขาเห็นเครื่องหมายของจูบของแม่มดดีตามหน้าผากของเธอ และหยุดการทำงานสั้น motioning ผู้อื่นไม่ให้สัมผัส her.
"เรากล้าไม่เป็นอันตรายต่อเด็กคนนี้"เขาว่า "สำหรับเธอได้รับการป้องกัน โดยอำนาจของดี และมีค่ามากกว่าพลังงานของความชั่วร้าย สิ่งที่เราสามารถทำ ได้นำเธอไปยังปราสาทแม่มดคนชั่วปล่อยเธอมี"
ดังนั้น อย่างระมัดระวัง และ ค่อย ๆ พวกเขายกโดโรธีในแผ่นดินของพวกเขา และทำเธออย่างรวดเร็วผ่านอากาศจนกระทั่งพวกเขามาถึงปราสาท ที่พวกเขาโจมตีเธอลงหน้าประตูด้านหน้า จากนั้น ผู้นำกล่าวว่า แม่มด:
"เราได้เชื่อฟังคุณเท่าที่เรามีความสามารถ วู้ดแมนกระป๋องและหุ่นไล่กาจะถูกทำลาย และสิงโตที่ผูกขึ้นในบ้านของคุณ ลูกสาวเรากล้าไม่เสียหาย หรือสุนัขที่เธอนำในอ้อมแขนของเธอ ขณะนี้ได้สิ้นสุดลงของพลังงานผ่านวงของเรา และคุณจะไม่เห็นเราอีก"
แล้วทั้งหมดปีกลิง มากหัวเราะ chattering และ เสียง บินไปในอากาศ และไม่ช้าก็จากสายตา
แม่มดคนชั่วมีทั้งประหลาดใจ และกังวลเมื่อเธอเห็นเครื่องหมายบนหน้าผากของโดโรธี สำหรับเธอรู้ดีว่า ใช่ลิงปีกหรือเขา เอง กล้าเจ็บสาวในทางใดทางหนึ่ง เธอมองลงไปที่เท้าของโดโรธี และเห็นรองเท้าซิลเวอร์ เริ่มสั่นเครือ ด้วยความหวาดกลัว สำหรับเธอรู้ว่าอะไรมีเสน่ห์ที่มีอยู่ให้ ตอนแรก แม่มดที่อยากหนีโดโรธี แต่เธอเกิดขึ้นมองเข้าไปในดวงตาของเด็ก และเห็นวิญญาณเบื้องหลังเรียบง่าย และสาวน้อยไม่รู้อำนาจวิเศษรองเท้าเงินให้เธอ เพื่อแม่มดคนชั่วหัวเราะกับตัวเอง คิด ว่า "ยังคงทำเธอฉันทาส สำหรับเธอไม่ทราบวิธีการใช้อำนาจของเธอ" แล้ว เธอว่า โดโรธี อย่างหนัก และรุนแรง:
"มากับฉัน และดูว่า คุณคิดทุกอย่างที่ฉันบอกคุณ ถ้า คุณไม่ได้ฉันจะทำให้สิ้นสุดของคุณ เป็นค่ะวู้ดแมนกระป๋องและหุ่นไล่กา "
โดโรธีตามเธอผ่านห้องสวยในปราสาทของเธอจนกระทั่งพวกเขามาถึงห้องครัว ที่แม่มดคนเธอทำความสะอาดหม้อและดำ และกวาดพื้นให้ไฟเลี้ยง ด้วยไม้
ไปทำงานกับจิตใจของเธอขึ้นทำงานหนักเหมือนที่เธอสามารถ meekly โดโรธี สำหรับเธอดีใจแม่มดคนชั่วได้ตัดสินใจไม่ไปฆ่า her.
กับโดโรธียากที่ทำงาน แม่มดคิดว่า เธอจะไปคอร์ทยาร์ด และสิงโตขี้ขลาดเหมือนม้า เทียม มันจะตลกของเธอ เธอแน่ เพื่อให้เขาวาดราชรถของเธอเมื่อใดก็ ตามที่เธอปรารถนาจะไปขับรถ แต่เป็นเธอเปิดประตูสิงโตให้เสียงคำรามเสียง และล้อมรอบที่เธอ ดังนั้นจงให้แม่มดกลัว และวิ่งออก และปิดประตูอีก
แม่มดกับสิงโต พูดผ่านแท่งประตูกล่าวว่า "ถ้าฉันไม่เทียมคุณ "ฉันสามารถ อดคุณ คุณมีอะไรจะกินจนกว่าคุณทำ ตามที่ฉันต้องการ"
ดังนั้น หลังจากที่ เธอเอาอาหารไม่ให้สิงโต imprisoned แต่ทุกวันเธอมาเที่ยงประตู และ ถาม, "คุณพร้อมที่จะสามารถควบคุมเช่นม้า"
และสิงโตจะ ตอบ "หมายเลข ถ้าคุณมาในลานนี้ ฉันจะกัดคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวหนึ่งซึ่งใหญ่กว่าตัวอื่นๆที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้า ได้บินเข้ามาใกล้แม่มดแล้วพูดว่า ท่านเรียกเราเป็นครั้งที่สามและครั้งสุดท้าย ท่านจะบัญชาอะไร ' '
" ไปที่คนแปลกหน้าที่อยู่ภายในที่ดินของฉันและทำลายพวกเขาทั้งหมดยกเว้นสิงโตกล่าวว่า " แม่มด " เอาเจ้าสัตว์นั้นมาให้ข้า เพราะข้าจะใช้มันเหมือนม้า และให้เขาทำ "
" ของคุณจะเชื่อฟังคำสั่ง ," หัวหน้าพูดขึ้น แล้วก็ มี จัดการที่ดีของ คุยกันเสียงดัง ลิงติดปีกบินออกไปยังที่โดโรธีกับเพื่อนของเธอเดิน
ลิงบางตัวจับชายตัดไม้ดีบุกหามผ่านอากาศจนทั่วประเทศหนาปกคลุมด้วยแหลมหิน มันปล่อยชายตัดไม้ จนผู้ตกระยะทางที่ดีในหินที่เขานอนทอดและเว้าแหว่งที่เขาไม่สามารถขยับหรือครวญคราง
ลิงอื่นๆจับหุ่น ไล่กา และเอานิ้วยาวกระชากฟางออกจากเสื้อผ้าของเขาและหัว เขาให้เอาหมวกกับรองเท้าและเสื้อผ้าผูกเป็นก้อนเล็กๆแล้วปาไปติดกิ่งไม้
ลิงที่เหลือทิ้งชิ้นส่วนของเชือกที่แข็งแรงรอบสิงโตและบาดแผลหลายปมเรื่องร่างกาย และ หัว และขา จนไม่สามารถที่จะกัดข่วนหรือต่อสู้แต่อย่างใด จากนั้นก็ยกเขาขึ้นและบินออกไปกับเขาไปยังปราสาทแม่มดที่ เขาอยู่ที่สนามเล็ก มีรั้วเหล็กสูงๆ เพื่อให้เขาไม่สามารถหนี .
แต่โดโรธี พวกเขาไม่ทำอันตรายใดๆเธอยืนอุ้มโตโต้ไว้ในอ้อมแขน จ้องดูชะตากรรมอันแสนเศร้าของบรรดาสหายและคิดว่ามันจะเร็ว ๆนี้จะเปลี่ยนเธอ หัวหน้าลิงติดปีกบินเข้ามาที่เธอ มันยื่นแขนยาวรุงรังออกมาและหน้าตาน่าเกลียดชะมัด แสยะยิ้ม แต่เขาเห็นรอยจุมพิตของแม่มดดี อยู่ที่หน้าผาก และหยุดสั้น motioning คนอื่นไม่ให้แตะต้องเธอ .
" เราไม่กล้าทำอันตรายนี้สาวน้อย" เขากล่าวแก่พวกเขา , " เธอได้รับการคุ้มกันด้วยอำนาจแห่งความดี และที่ยิ่งใหญ่ไปกว่าพลังของปีศาจ ทั้งหมดที่เราสามารถทำได้คือการอุ้มเธอไปยังปราสาทแม่มดที่ ชั่วร้าย แล้วปล่อยเธอไว้ที่นั่น . . . "
ดังนั้นอย่างระมัดระวังและเบามือ เขายกโดโรธีอุ้มเธอไปอย่างรวดเร็วผ่านอากาศจนมาถึงปราสาทที่พวกเขาวางเธอลงบนหน้าประตูแล้ว หัวหน้า พูดกับ แม่มด :
" เราได้ทำ เท่าที่เราทำได้ ชายตัดไม้ดีบุกและหุ่นไล่กาถูกทำลาย และสิงโตก็ถูกผูกขึ้นในบ้านของคุณ สาวน้อยเราไม่กล้าทำอันตรายทั้งหมาที่เธออุ้มไว้ในแขนด้วย พลังของพวกเราหมดลงแล้วตอนนี้และคุณจะไม่เห็นเราอีก "
แล้วลิงติดปีกทั้งหมด หัวเราะ และคุยกันเสียงดังบินไปในอากาศ และจากสายตาในไม่ช้า
แม่มดชั่วร้าย ทั้งแปลกใจและกังวลเมื่อเห็นรอยตรงหน้าผากโดโรธี เธอ รู้ดีว่า ทั้งลิงติดปีกกับนางเองไม่กล้าทำร้ายผู้หญิงแต่อย่างใด เธอก้มลงมองที่เท้าของโดโรธี และ เห็นรอง เท้า เงิน เริ่มตัวสั่นด้วยความกลัว เพราะเธอรู้ว่านั้นมีเวทมนตร์มากทีแรกแม่มดเกือบจะวิ่งหนีโดโรธี แต่นางก็บังเอิญมองเข้าไปในดวงตาของเด็กไม่รู้เรื่อง และสาวน้อยยังไม่รู้พลังวิเศษรองเท้าเงินจะให้เธอ แม่มดชั่วร้ายก็หัวเราะ และคิดว่า " ฉันยังให้เธอเป็นทาสของผม เธอ ไม่ รู้ จะ ใช้ อำนาจ แล้วนางก็พูดกับโดโรธีอย่างหนักหน่วง :
" มากับข้า ใจทุกอย่างที่ข้าบอกเจ้า ไม่งั้นข้าจะมอบจุดจบให้คุณ อย่างที่ผมทำกับ ชายตัด ไม้ดีบุกและหุ่นไล่กา "
โดโรธีตามเธอผ่านห้องสวยๆในปราสาทของเธอ จนมาถึงห้องครัว ที่แม่มดบังคับให้เธอล้างหม้อ กาต้มน้ำและกวาดพื้นและเก็บไฟเลี้ยงด้วยไม้
โดโรธีไปทำงานย่างอ่อนโยนด้วยจิตที่สร้างขึ้นเพื่อทำงานหนักเท่าที่เธอทำได้ เพราะเธอดีใจว่าแม่มดได้ตัดสินใจที่จะไม่ฆ่าเธอ
กับโดโรธีวุ่นอยู่กับงาน แม่มดก็คิดว่านางจะไปที่สนามหญ้าเทียม และสิงโตขี้ขลาดเหมือนม้า มันคงขำเธอ คือว่า จะให้มันลากรถของเธอ เมื่อใดก็ตามที่เธออยากจะไปไหนแต่เมื่อเปิดประตูสิงโตก็ส่งเสียงคำรามดังลั่นและกระโจนเข้าใส่เธอดุร้ายจนแม่มดกลัวและวิ่งหนีออกไปและปิดประตูอีกครั้ง .
" ถ้าผมไม่สามารถ ควบคุม คุณ " แม่มดพูดกับสิงโต , พูดผ่านกลอนประตู " ฉันอดคุณ คุณจะไม่มีอะไรกินจนกว่าคุณจะทำตามที่ฉันต้องการ " .
ดังนั้นหลังจากที่เธอเอาอาหารสิงโตที่ถูกขังแต่ทุกๆวัน เธอมาถึงประตูตอนเที่ยง และถามว่า " คุณพร้อมที่จะถูกควบคุมเหมือนม้า ?
และสิงโตจะตอบว่า ไม่ ถ้าคุณเข้ามาในบ้านนี้ ผมจะขย้ำคุณ "