COMMENTMedication review, discharge

COMMENT
Medication review, discharge counseling, and telephone
follow-up by pharmacists were associated with a
significantly lower rate of preventable ADEs 30 days after
hospital discharge. Preventable, medication-related
ED visits and hospital readmissions were similarly reduced.
On the other hand, no differences were seen in
total ADEs, total health care utilization, medication adherence
or discrepancies, or patient satisfaction. On the
basis of the drug-related problems addressed by pharmacists
and the types of preventable ADEs seen among
control patients, the lower rate of preventable ADEs in
the intervention group may have been due to resolution
of medication discrepancies and improvement in medication
appropriateness before hospital discharge, and improved
access to medications after discharge.
Medication discrepancies (ie, differences between what
patients think they should be taking and regimens ordered
by physicians) were common during and after hospital
discharge. Discrepancies differ from problems of
medication adherence (ie, differences between what patients
think they should be taking and what they actually
take) because the problem is one of communication
and documentation rather than patient education or mo- tivation. Discrepancies have serious consequences, including
prolonged periods of overtreatment or undertreatment.
The problem has been demonstrated in recent
studies,9,15,27 including 2 of general medical inpatients
showing discrepancies on hospital admission in 53.6%
and 54.4% of patients,13,28 similar to our finding of discrepancies
in 49%. The magnitude of this problem is only
beginning to be appreciated and to receive attention from
health care agencies. The Joint Commission for Accreditation
of Healthcare Organizations is now mandating
medication reconciliation at the time of hospital admis- sion and discharge,29 although organizations are still struggling
with implementation issues.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความคิดเห็นตรวจสอบยา จำหน่ายให้คำปรึกษา และโทรศัพท์ติดตาม โดยเภสัชกรเกี่ยวข้องกับการอย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่าอัตราของ preventable ADEs 30 วันหลังจากปลดประจำการโรงพยาบาล Preventable ยาที่เกี่ยวข้องเข้าชม ED และ readmissions โรงพยาบาลได้ลดลงในทำนองเดียวกันในทางกลับกัน ความแตกต่างไม่ได้เห็นในรวม ADEs ติดยา การใช้ประโยชน์การดูแลสุขภาพรวมหรือความขัดแย้ง หรือความพึงพอใจที่ผู้ป่วย ในการพื้นฐานของปัญหาที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติดที่ถูกส่ง โดยเภสัชกรและชนิดของ ADEs preventable เห็นระหว่างผู้ป่วยควบคุม ADEs preventable ในอัตราต่ำการแทรกแซงของกลุ่มอาจได้รับเนื่องจากความละเอียดความขัดแย้งในการใช้ยาและการปรับปรุงในยาความก่อนปลดประจำการโรงพยาบาล และปรับปรุงเข้าถึงยาหลังจากปล่อยยาแก้ความขัดแย้ง (ie ความแตกต่างระหว่างสิ่งคิดว่า ผู้ป่วยควรได้รับ และสั่ง regimensโดยแพทย์) ได้ทั่วไปในระหว่าง และ หลังโรงพยาบาลปลดประจำการ ความขัดแย้งแตกต่างจากปัญหาของยาต่าง ๆ (ie ความแตกต่างระหว่างผู้ป่วยอะไรคิดว่า ควรจะทำอะไรก็จริงใช้) เนื่องจากเป็นปัญหาหนึ่งของการสื่อสารและเอกสารมากกว่าแพทย์ หรือหมอ tivation ความขัดแย้งมีผลกระทบร้ายแรง รวมทั้งรอบระยะเวลานานของ overtreatment หรือ undertreatmentปัญหาการแสดงให้เห็นว่าในปัจจุบันศึกษา 9, 15, 27 2 inpatients ทางการแพทย์ทั่วไปรวมถึงแสดงความขัดแย้งในโรงพยาบาลศึกษา 53.6%และ 54.4% ของผู้ป่วย 13, 28 คล้ายกับของเราค้นหาของความขัดแย้งใน 49% ขนาดของปัญหานี้คือเริ่มต้นที่นิยม และได้รับความสนใจจากหน่วยงานที่ดูแลสุขภาพ คณะกรรมการร่วมในการรับรององค์กรแพทย์คือตอนนี้ทั้งการบังคับกระทบยอดยาเวลาของโรงพยาบาล admis-sion และปล่อย 29 แม้ว่าองค์กรยังคงดิ้นรนมีปัญหาใช้งาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แสดงความคิดเห็นทบทวนยา, การให้คำปรึกษาจำหน่ายและโทรศัพท์ติดตามโดยเภสัชกรที่ถูกเชื่อมโยงกับอัตราที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญของAdes ป้องกันได้ 30 วันหลังจากออกจากโรงพยาบาล ป้องกันยาที่เกี่ยวข้องกับการเข้าชม ED และ readmissions โรงพยาบาลลดลงเช่นเดียวกัน. ในทางกลับกันความแตกต่างไม่ได้เห็นในAdes รวมการใช้ประโยชน์ในการดูแลสุขภาพรวมรับประทานยาอย่างสม่ำเสมอหรือความแตกต่างหรือความพึงพอใจของผู้ป่วย บนพื้นฐานของปัญหายาเสพติดที่เกี่ยวข้องกับการแก้ไขโดยเภสัชกรและประเภทของAdes ป้องกันได้เห็นในหมู่ผู้ป่วยที่ควบคุมอัตราการลดลงของAdes ป้องกันในกลุ่มแทรกแซงอาจจะเป็นเพราะความละเอียดของความแตกต่างการใช้ยาและการปรับปรุงในการใช้ยาที่เหมาะสมก่อนที่จะออกจากโรงพยาบาลและการปรับปรุงการเข้าถึงยาหลังจากที่ปล่อย. ความแตกต่างยา (เช่นความแตกต่างระหว่างสิ่งที่ผู้ป่วยคิดว่าพวกเขาควรจะใช้ยาและได้รับคำสั่งโดยแพทย์) เป็นเรื่องปกติในระหว่างและหลังโรงพยาบาลปล่อย ความแตกต่างที่แตกต่างจากปัญหาการรับประทานยาอย่างสม่ำเสมอ(เช่นความแตกต่างระหว่างสิ่งที่ผู้ป่วยคิดว่าพวกเขาควรจะใช้และสิ่งที่พวกเขาจริงใช้) เพราะปัญหาที่เกิดขึ้นเป็นหนึ่งในการติดต่อสื่อสารและเอกสารมากกว่าการศึกษาผู้ป่วยหรือ mo- tivation ความแตกต่างที่มีผลกระทบร้ายแรงรวมทั้งระยะเวลานานของ overtreatment หรือ undertreatment. ปัญหาที่ได้รับการแสดงให้เห็นในเร็ว ๆ นี้การศึกษา9,15,27 รวมทั้ง 2 ของผู้ป่วยในทางการแพทย์ทั่วไปแสดงให้เห็นความแตกต่างในการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล53.6% และ 54.4% ของผู้ป่วย, 13,28 คล้ายกับการค้นพบของเรามีความแตกต่างใน49% ขนาดของปัญหานี้เป็นเพียงการเริ่มต้นที่จะได้รับการชื่นชมและได้รับความสนใจจากหน่วยงานด้านการดูแลสุขภาพ คณะกรรมาธิการร่วมเพื่อการพิสูจน์ขององค์กรด้านการดูแลสุขภาพอยู่ในขณะนี้อิงการปรองดองยาในเวลาที่โรงพยาบาลadmis- ไซออนและปล่อย 29 แม้ว่าองค์กรจะยังคงดิ้นรนกับปัญหาการดำเนินงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคิดเห็นที่
ยาตรวจสอบให้คำปรึกษาจำหน่ายและโทรศัพท์
ติดตามโดยเภสัชกรมีความเกี่ยวข้องกับการลดอัตราของเอดึส

ได้ 30 วัน หลังจากออกจากโรงพยาบาล อาการ ยาที่เกี่ยวข้อง
เอ็ดเข้าชมและ readmissions โรงพยาบาลเดียวกันลดลง
บนมืออื่น ๆที่ไม่เคยเห็นในความแตกต่าง
เอดึสรวม การใช้ระบบการดูแลสุขภาพรวม
เคลือบยาหรือความขัดแย้ง หรือความพึงพอใจของผู้ป่วย . บนพื้นฐานของการแก้ไขปัญหา

โดยเภสัชกร และชนิดของการมองเห็นของผู้ป่วยเอดึส
ควบคุม อัตราที่ลดลงของอาการในกลุ่มเอดึส

อาจได้รับเนื่องจากความละเอียดของความขัดแย้งและปรับปรุงในยายา
ความเหมาะสมก่อนออกจากโรงพยาบาล และปรับปรุง
การเข้าถึงยา หลังจากปล่อย
ยาความขัดแย้ง ( ความแตกต่างคือระหว่างสิ่งที่
ผู้ป่วยคิดว่าพวกเขาควรจะรับยาจากแพทย์สั่งและ
) ถูกพบในระหว่างและหลังออกจากโรงพยาบาล

ไม่แตกต่างจากปัญหาของการใช้ยาตามเกณฑ์การรักษาความแตกต่าง
( เช่นระหว่างสิ่งที่ผู้ป่วย
คิดว่าพวกเขาควรจะใช้และสิ่งที่พวกเขาจริง
ใช้ ) เพราะเป็นอีกปัญหาหนึ่งของการสื่อสาร
และเอกสารมากกว่าผู้ป่วย การศึกษา หรือ โม - tivation . ความขัดแย้งที่มีผลกระทบร้ายแรง รวมถึงระยะเวลานานของ overtreatment หรือ undertreatment
.
ปัญหาได้ถูกแสดงในการศึกษาล่าสุด

9,15,27 รวมทั้ง 2 ของผู้ป่วยในทางการแพทย์ทั่วไปที่แสดงความขัดแย้งในที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล และร้อยละ 53.6 %
% ของผู้ป่วยที่สำคัญ ,13,28 คล้ายกับการหาของความขัดแย้ง
ใน 49 % ขนาดของปัญหานี้เป็นเพียงการเริ่มต้นที่จะได้รับการชื่นชมและ

ได้รับความสนใจจากหน่วยงานด้านการดูแลสุขภาพ คณะกรรมาธิการร่วมว่าด้วยการรับรอง
องค์การสุขภาพคือตอนนี้ mandating
ยาสมานฉันท์ในเวลา admis - โรงพยาบาลศิโยนและปล่อย 29 แม้ว่าองค์กรจะยังคงดิ้นรน