The results of this study indicated

The results of this study indicated that depolymerisation is a significant degradation mechanism in Baltic amber, since the thermally aged samples showed a progressive increase in the concentration of terminal unsaturated carbon–carbon bonds present at the surface. A degradation pathway that comprises depolymerisation and oxidation of the amber macromolecular structure was proposed. Yellowing and increase in roughness of the sample surfaces were shown to be correlated with the depolymerisation process. For that reason, discolouration and fragmentation of amber items in museum collections should be considered warning signs of ongoing polymer chain breakdown and suggest preventive conservation actions, such as exclusion of oxygen in the environment where amber objects are stored or displayed. For this purpose, the use of anoxic cases should be established as a recommended practice.

It is clear that the application of non-destructive colorimetric, profilometric and spectroscopic techniques has a significant potential for monitoring of degradation of Baltic amber during natural ageing. In particular, confocal profilometry could be successfully used for the characterisation of physical features as a consequence of chemical degradation, while, similarly to measurements on other polymer materials, e.g., dental resins [33], FT-Raman spectroscopy could pave the way towards quantitative determination of amber DP.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลการศึกษานี้ระบุ depolymerisation ที่มีกลไกการย่อยสลายที่สำคัญในอำพันบอลติก เนื่องจากตัวอย่างแพอายุพบว่าเพิ่มความก้าวหน้าในความเข้มข้นของเทอร์มินัลในระดับที่สมนำพันธบัตรคาร์บอนคาร์บอนที่ผิว ทางเดินย่อยสลายที่ depolymerisation และออกซิเดชันของโครงสร้างสีเหลืองอำพัน macromolecular ถูกนำเสนอ สีเหลืองและเพิ่มความหยาบของพื้นผิวตัวอย่างได้แสดงการถูก correlated กับกระบวนการ depolymerisation ให้ เหตุผล discolouration เรียงสินค้าสีเหลืองอำพันในชุดพิพิธภัณฑ์ควรพิจารณาอาการแบ่งห่วงโซ่พอลิเมอร์อย่างต่อเนื่อง และแนะนำการดำเนินการอนุรักษ์ป้องกัน เช่นกันออกซิเจนในสภาพแวดล้อมที่มีเก็บ หรือแสดงวัตถุสีเหลืองอำพัน สำหรับวัตถุประสงค์นี้ ใช้กรณี anoxic ควรจะก่อตั้งขึ้นเป็นการแนะนำปฏิบัติการ

เป็นที่ชัดเจนว่า ใช้ profilometric แบบไม่ทำลายการวัดสี และด้านเทคนิคมีศักยภาพสำคัญเฝ้าสร้างอำพันบอลติกระหว่างริ้วรอยตามธรรมชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง confocal profilometry สำเร็จใช้ตรวจลักษณะเฉพาะของคุณลักษณะทางกายภาพเป็นลำดับของการย่อยสลายสารเคมี ขณะที่ ในทำนองเดียวกัน กับวัดอื่น ๆ วัสดุพอลิเมอร์ เช่น ทันตกรรมเรซิ่น [33], ก FT-รามันสามารถไต่ไปกำหนดเชิงปริมาณของแอมเบอร์ DP ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลการศึกษาพบว่า depolymerisation เป็นกลไกการย่อยสลายทางสีอำพันบอลติกตั้งแต่อายุการให้ตัวอย่าง พบเพิ่มความก้าวหน้าในความเข้มข้นของคาร์บอน - คาร์บอนไม่อิ่มตัว เทอร์มินัลพันธบัตรอยู่ที่พื้นผิว ย่อยสลายแนวทางที่ประกอบด้วย depolymerisation และออกซิเดชันของแอมเบอร์ macromolecular โครงสร้างฯสีเหลืองและเพิ่มความขรุขระของพื้นผิวตัวอย่าง พบมีความสัมพันธ์กับกระบวนการ depolymerisation . สำหรับเหตุผลที่ , การเปลี่ยนสีอำพัน และการแตกแยกของรายการสะสมในพิพิธภัณฑ์ถือเป็นสัญญาณเตือนของโซ่พอลิเมอร์เกิดการกระทำอย่างต่อเนื่องและแนะนำการอนุรักษ์ ป้องกันเช่นการยกเว้นของออกซิเจนในสภาพแวดล้อมที่วัตถุสีเหลืองจะถูกเก็บไว้หรือแสดง สำหรับวัตถุประสงค์นี้ ใช้กรณีถังควรสร้างให้ฝึก

ก็เป็นที่ชัดเจนว่า การ profilometric 7.4 และแบบไม่ทำลาย , ทางเทคนิคมีศักยภาพที่สำคัญสำหรับการตรวจสอบของการย่อยสลายของอำพันบอลติกในระหว่างอายุธรรมชาติโดยเฉพาะ ด้วย profilometry สามารถใช้เพื่อศึกษาคุณสมบัติทางกายภาพ เคมี เป็นผลของการ ในขณะที่ ในทํานองเดียวกันกับการวัดในวัสดุพอลิเมอร์อื่น ๆเช่น ฟันเรซิน [ 33 ] , ฟุตรามันสเปกโทรสโกปีอาจปูทางไปสู่การกำหนดเชิงปริมาณของแอมเบอร์ DP .