Desai and Dharmapala (2006) present

Desai and Dharmapala (2006) present evidence that their measures of governance and
executive incentives have an interactive effect on the average level of firms’ tax aggressiveness.
Specifically, they provide evidence (in their Table 4) that there is no statistical relation between
their measure of tax aggressiveness and the ratio of annual stock option grant value to total
compensation for the firm’s top five executives in “well governed” firms (i.e., those that have a
low governance index score).16 However, they report a significant negative association between
their measure of tax aggressiveness and the ratio of stock option grant value to total
compensation for the firm’s top five executives in “poorly governed” firms (i.e., those that have
a high governance index score). We can generally replicate this result (i.e., Table 4 Column (4)
of Desai and Dharmapala, 2006) in our sample.17
Desai and Dharmapala (2006) discuss why it is not clear whether equity compensation
provides incentives for managers to engage in more or less aggressive tax strategies. They also
discuss how it is reasonable to expect that the degree to which equity-based compensation
provides incentives for tax aggressiveness is a function of the firm’s other governance
mechanisms since they can serve as complements and substitutes for each other. However, they
do not attempt to either model this complexity in their research design or consider that effects
may vary across the tax avoidance distribution. Therefore, we re-estimate Desai and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Desai และริก (2006) นำเสนอหลักฐานที่วัดการกำกับดูแล และแรงจูงใจที่ผู้บริหารมีผลกระทบระดับเฉลี่ยของบริษัทภาษี aggressiveness แบบโต้ตอบโดยเฉพาะ พวกเขาแสดงหลักฐาน (ใน 4 ของตาราง) ที่มีไม่มีความสัมพันธ์ทางสถิติระหว่างภาษี aggressiveness การวัดและอัตราส่วนของหุ้นประจำปีเงินช่วยเหลือมูลค่ารวมทั้งหมดค่าตอบแทนสำหรับบริษัทของท็อปห้าผู้บริหารบริษัท "ดีไป" (เช่น ผู้ที่มีความต่ำคะแนนดัชนีกำกับ) .16 อย่างไรก็ตาม พวกเขารายงานความสัมพันธ์เชิงลบอย่างมีนัยสำคัญระหว่างaggressiveness ภาษีการวัดและอัตราส่วนของหุ้นค่าเงินช่วยเหลือรวมทั้งหมดค่าตอบแทนสำหรับบริษัทของท็อปห้าผู้บริหารบริษัท "งานปกครอง" (เช่น ผู้ที่มีกำกับดูแลสูงดัชนีคะแนน) เราโดยทั่วไปสามารถจำลองผลนี้ (เช่น ตาราง 4 คอลัมน์ (4)Desai และริก 2006) ใน sample.17 ของเราDesai และริก (2006) กล่าวถึงสาเหตุไม่ชัดเจนว่าอัตราค่าตอบแทนแรงจูงใจในการต่อสู้มาก หรือน้อย กว่าภาษีเชิงรุกกลยุทธ์ทาง พวกเขายังหารือว่าจะเหมาะสมที่จะคาดว่าระดับไปที่ค่าตอบแทนตามอัตรามีแรงจูงใจสำหรับ aggressiveness ภาษีเป็นหน้าที่ของบริษัทกำกับดูแลกิจการอื่น ๆกลไกเนื่องจากพวกเขาสามารถทำหน้าที่เติมเต็มและทดแทนกัน อย่างไรก็ตาม พวกเขาพยายามจำลองแบบความซับซ้อนในการออกแบบวิจัย หรือพิจารณาที่ผลอาจแตกต่างกันกระจายหลีกเลี่ยงภาษี ดังนั้น เราใหม่ประเมิน Desai และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Desai และ Dharmapala (2006)
แสดงหลักฐานว่ามาตรการของพวกเขาในการกำกับดูแลและการสร้างแรงจูงใจผู้บริหารมีผลโต้ตอบในระดับค่าเฉลี่ยของความก้าวร้าวภาษีบริษัท '.
โดยเฉพาะพวกเขาแสดงหลักฐาน (ในตารางของพวกเขา 4)
ว่าไม่มีความสัมพันธ์ทางสถิติระหว่างการวัดของพวกเขาของความก้าวร้าวภาษีและอัตราส่วนของค่าเงินช่วยเหลือตัวเลือกหุ้นประจำปีรวมค่าชดเชยสำหรับ บริษัท ชั้นนำของห้าผู้บริหารใน "หน่วยงานที่ดี" บริษัท (เช่นผู้ที่มีคะแนนดัชนีการกำกับต่ำ) 0.16 อย่างไรก็ตามพวกเขารายงานความสัมพันธ์เชิงลบอย่างมีนัยสำคัญระหว่างตัวชี้วัดของพวกเขาจากความก้าวร้าวภาษีและอัตราส่วนของทุนค่าตัวเลือกหุ้นรวมค่าชดเชยสำหรับ บริษัท ชั้นนำของห้าผู้บริหารใน "หน่วยงานที่ไม่ดี" บริษัท (เช่นผู้ที่มีบรรษัทภิบาลสูงคะแนนดัชนี) โดยทั่วไปเราสามารถทำซ้ำผลนี้ (เช่นตารางที่ 4 คอลัมน์ (4) ของ Desai และ Dharmapala 2006) ใน sample.17 เราDesai และ Dharmapala (2006) หารือว่าทำไมมันจะไม่ชัดเจนว่าจะจ่ายเงินชดเชยให้แรงจูงใจสำหรับผู้บริหารจะมีส่วนร่วมในหรือน้อยกว่าภาษีกลยุทธ์เชิงรุก นอกจากนี้ยังหารือถึงวิธีการมีเหตุผลที่จะคาดหวังว่าระดับที่ชดเชยอิงตามหุ้นให้แรงจูงใจในการแข็งขันภาษีเป็นหน้าที่ของการกำกับดูแลกิจการของบริษัท อื่น ๆกลไกเนื่องจากพวกเขาสามารถทำหน้าที่เป็นเติมเต็มและทดแทนสำหรับแต่ละอื่น ๆ แต่พวกเขาไม่พยายามที่จะทั้งแบบซับซ้อนนี้ในการออกแบบการวิจัยของพวกเขาหรือพิจารณาว่าผลกระทบที่อาจแตกต่างกันในการกระจายการหลีกเลี่ยงภาษี ดังนั้นเราจึงประมาณการอีกครั้ง Desai และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Desai และธรรมบาล ( 2006 ) แสดงหลักฐานว่ามาตรการของการปกครองและบริหารแบบ
บริเวณมีผลกระทบในระดับปานกลางของความก้าวร้าวภาษีบริษัท ' .
โดยเฉพาะ พวกเขามีหลักฐาน ( ตารางที่ 4 ) ซึ่งมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่าง
ของพวกเขาวัดความก้าวร้าวภาษีและอัตราส่วนของค่าให้เลือกหุ้น
รวมประจำปีค่าตอบแทนของผู้บริหาร ในด้านบนห้า " ควบคุม " บริษัท ( คือผู้ที่มี
ดัชนีชี้วัดธรรมาภิบาลคะแนนต่ำ ) อย่างไรก็ตาม พวกเขารายงานเชิงลบอย่างมีนัยสําคัญของความสัมพันธ์ระหว่าง
วัดความก้าวร้าวภาษีและอัตราส่วนของค่าให้เลือกหุ้นเพื่อชดเชยรวม
สำหรับผู้บริหารของ บริษัท ด้านบนห้า " งานนี้ " บริษัท ( เช่น คนที่
ดัชนีการปกครองคะแนนสูง ) เรามักจะสามารถทำซ้ำผล ( เช่น คอลัมน์ตารางที่ 4 ( 4 )
ของ Desai และธรรมบาล , 2006 ) ในตัวอย่างของเรา . 17
Desai และธรรมบาล ( 2006 ) เรื่องนี้ ทำไมมันยังไม่ชัดเจนว่าการชดเชยหุ้น
ให้สิ่งจูงใจสำหรับผู้จัดการที่จะมีส่วนร่วมในกลยุทธ์ภาษีก้าวร้าวมากขึ้นหรือน้อยลง พวกเขายัง
อภิปรายว่ามันมีเหตุผลที่จะคาดหวังว่า การที่หุ้นขึ้นให้สิ่งจูงใจสำหรับ
ชดเชยความก้าวร้าวภาษีเป็นหน้าที่ของบริษัทอื่น ๆกลไกธรรมาภิบาล
เนื่องจากพวกเขาสามารถเป็นเสริมและทดแทนสำหรับแต่ละอื่น ๆ ดวงดาวไม่มี
do not ยาม either model complexity this ฉันรู้ research their or เพราะฉะนั้นไม่ effects
อาจแตกต่างกันในการหลีกเลี่ยงภาษีการกระจาย ดังนั้น เรากำลังประเมิน Desai และ