When I was 16 years. I studied at t

When I was 16 years. I studied at the phayao technical college 1 year.
Now that I've come across one of the elder he studied 3 years. He studied Electrical Engineering Department and a soccer player. When I met him for the first time it's like the world has stopped spinning and everything is pink. I feel that I ever to met him before. He is a man with the charm and smile make the world bright. After that, I kept looking for him all along. Every evening I would like to see him play football. It is a pleasure for me. I feel great every time I see him. But he soon graduated, and I never saw him again. I feel very sad and shocked to not see him again. I regret never able to speak my feelings to he realized. I can only keep their feelings in my heart forever. Every day when I walk through the football field, but I would think of him. All images are still stuck in the mind, I never forget. Although it is painful, but it was so painful that beautiful to me always.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อผมอายุ 16 ปี ผมเรียนที่วิทยาลัยเทคนิคพะเยาปี 1หลังจากที่ผมเคยเจอพี่คนหนึ่ง เขาเรียน 3 ปี เขาเรียนภาควิชาวิศวกรรมไฟฟ้าและเครื่องเล่นฟุตบอล เมื่อผมเจอครั้งแรกก็เหมือนโลกหยุดหมุนทุกอย่างเป็นสีชมพู ฉันรู้สึกว่า ฉันจะเจอเขาก่อน เขาเป็นคนที่ มีเสน่ห์ และรอยยิ้มทำให้โลกสดใส หลังจากนั้น ฉันยังคงมองเขาตลอด ทุก ๆ เย็นฉันอยากจะเห็นเขาเล่นฟุตบอล มันเป็นความสุขสำหรับฉัน ฉันรู้สึกดีทุกครั้งที่เห็นเขา แต่เร็ว ๆ นี้จบ และไม่เห็นเขาอีกครั้ง ฉันรู้สึกเศร้า และตกใจไม่เห็นเขาอีกครั้ง เราเสียใจที่ไม่ได้พูดความรู้สึกของฉันให้เขารับรู้ ฉันสามารถเพียงไว้ความรู้สึกของพวกเขาในหัวใจของฉันตลอดไป ทุกวันเมื่อฉันเดินผ่านฟุตบอล แต่ผมคิดว่า ของเขา รูปทั้งหมดจะยังคงติดอยู่ในใจ ฉันไม่เคยลืม แต่มันเป็นความเจ็บปวด ก็เจ็บปวดมากที่สวยงามให้ฉันเสมอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อผมอายุ 16 ปี ผมเรียนอยู่ที่วิทยาลัยเทคนิคพะเยา 1 ปี .
ตอนนี้ฉันมาข้ามหนึ่งของพี่เขาเรียน 3 ปี เขาศึกษา ภาควิชาวิศวกรรมไฟฟ้า และ นักฟุตบอล ตอนฉันเจอเขาครั้งแรกก็เหมือนโลกหยุดหมุน ทุกอย่างเป็นสีชมพู ผมรู้สึกว่าผมเคยเจอเขามาก่อน เขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์และรอยยิ้มที่ทำให้โลกสดใสหลังจากนั้น ฉันก็มองหาเขาตลอด ทุกเย็นผมจะชอบไปดูเขาเล่นฟุตบอล มันเป็นความสุขสำหรับฉัน ผมรู้สึกดีทุกครั้งที่เห็นเขา แต่ทันทีที่เขาเรียนจบ ฉันก็ไม่เคยเห็นเขาอีกเลย ผมรู้สึกเศร้าและตกใจที่ได้เห็นเขาอีกครั้ง ข้าเสียใจที่ไม่สามารถพูดความในใจให้เขารู้ ผมได้แต่เก็บความรู้สึกไว้ในใจชั้นตลอดไปทุก ๆวันเมื่อฉันเดินผ่านสนามฟุตบอล แต่ฉันจะคิดถึงเขา ภาพทุกภาพยังติดในจิตใจ ฉันไม่เคยลืม ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บปวด แต่มันก็เป็นความเจ็บปวดที่งดงามสำหรับผมเสมอ
.