Previous Chapter Next ChapterChapte

Previous Chapter Next Chapter

Chapter 519: Within the Sea, Time is Forgotten

The specters looked at Meng Hao, and he looked back. They appeared to hesitate, as if they were confused about something.

Meng Hao’s expression was the same as normal. However, he looked closely at the specters, paying attention to see how they would react.

After a moment, a towering death aura rose up from them. Their bodies flashed into motion as they shot toward Meng Hao.

He frowned, then sighed lightly. As the specters neared, he pointed out with his right hand, causing a bloody light to explode out. Within this bloody light was an intense life force which shot forward. In the blink of an eye, it slammed into the specters.

When that happened, an exterminating will exploded out that caused everything to shake. A sound like a thunderclap echoed out as the specters’ bodies collapsed into pieces. They were now dead in soul as in body.

This exterminating will was created when the will of life touched an aura of death.

Ten years ago, Meng Hao could never have done this. Now, though, after ten years of enlightenment, although he could not completely reverse his own life force into an aura of death, he did understand the method with which to produce extermination.

“If these Violet Sea specters can sense my life force, then there’s no need to even mention the sea itself.” He shook his head. During the past ten years, along with his increase in enlightenment, he had also come to find that when encountering these specters, they always looked puzzled for a moment. It showed that he was at least making progress.

“Such a phenomenon also seems to indicate that I’ve indeed picked the correct path.” He looked up into the sky, lost in thought. He had no idea where the parrot and meat jelly had gone off to. In the past ten years they had frolicked and played to their hearts content.

They would often disappear without a trace for half a year or more. Considering their usual vices, Meng Hao wasn’t worried for their safety. There was nothing in the area that had fur or feathers, so no matter what stories they made up, they actually couldn’t accomplish much.

Meng Hao rested for a few more days before once again sinking down into the Violet Sea.

It turned out Meng Hao was so focused on his cultivation that he actually miscalculated regarding the parrot and meat jelly….

While it was true that there was nothing in the area that had fur or feathers, well, the Black Lands was another story…. The parrot and meat jelly had gotten tired of the ocean years ago, and had secretly left and flown back to the Black Lands.

After entering, they immediately caused a violent commotion that eventually became a legend.

Time passed, another ten years.

Meng Hao had already spent more than twenty years trying to understand the violet rain. By now, he could submerge nearly three thousand meters and sit there cross-legged for several months.

His life force was currently incredibly weak. Were it anyone else, such a lack of life force would mean they weren’t alive at all. Meng Hao was different, though. Although his life force was weak, his thick death aura actually became something like a different type of life.

Such life was similar to that of the specters, except that it possessed a fleshly body, and a soul.

The reason Meng Hao could endure for so long underneath the sea was that as his life force grew weaker, the power of extermination in the seawater was reduced. The will to expel him from his position within the water was also weakened.

Another ten years passed. When Meng Hao had spent an entire half of a sixty-year cycle trying to gain enlightenment of the violet rain. At long last, he could sink all the way to the very bottom of the sea.

He could now step foot onto what had once been… the great lands of the Western Desert!

On the seafloor, Meng Hao could feel pervasive, indescribable auras of death surrounding him in all directions. The auras were incredibly thick, and were even accompanied by numerous specters.

When these specters saw Meng Hao, though, they completely ignored him, and would simply pass on, sometimes drifting directly through his body.

The life force in Meng Hao’s body had already been suppressed almost completely. The only thing left was a tiny sliver upon which his entire life hung. His body was now filled with an abundant aura of death, causing his skin to turn an ashen white, almost the exact same color as a corpse.

He sat cross-legged on the seafloor, on what had once been the surface of the Western Desert. This time, year after year passed.

To understand the violet rain, one must become the violet rain. Only in such a manner could enlightenment be gained. After thirty years of attempts, Meng Hao was finally able to achieve some success.

That sliver of life force that sustained the fire of his life was now surrounded by an aura of death. However, it was not exterminated. The surrounding will of extermination was now inc

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทก่อนหน้านี้บทต่อไปบท 519: ภายในทะเล เวลาที่ถูกลืมใน specters มองเมงเฮา และเขาดูกลับ พวกเขาดูเหมือนจะลังเล ก็สับสนเกี่ยวกับสิ่งที่เมงเฮานิพจน์ถูกเหมือนกับปกติ อย่างไรก็ตาม เขามองอย่างใกล้ชิดที่ specters ให้ความสนใจเพื่อดูว่าพวกเขาจะตอบสนองหลังจากครู่ มีออร่าตายสูงตระหง่านกุหลาบจากพวกเขา ร่างกายประกายในการเคลื่อนไหว ตามที่พวกเขายิงไปทางเมงเฮาเขา frowned แล้วถอนหายใจเบา ๆ ขณะ specters neared เขาชี้ให้เห็นมือขวาของเขา สาเหตุไฟเลือดจะกระจายออกมา ภายในแสงเลือดนี้เป็นพลังชีวิตเข้มข้นซึ่งยิงไปข้างหน้า ในพริบตา ที่มันถาโถมเข้าใน spectersเมื่อเกิดขึ้น ที่จะ exterminating กระจายออกที่ทำทุกอย่างเพื่อเขย่าอย่าง เสียงเหมือนฝ่าการสะท้อนเสียงออกมาเป็นร่างกาย specters' ยุบเป็นชิ้น ตอนนี้พวกเขาก็ตายในจิตวิญญาณในร่างกายที่สร้างนี้จะ exterminating เมื่อของชีวิตสัมผัสกลิ่นอายแห่งความตายสิบปี เมงเฮาอาจไม่เคยทำสิ่งนี้ ขณะนี้ แม้ว่า หลังจากสิบปีแห่งการตรัสรู้ แม้ว่าเขาอาจไม่สมบูรณ์กลับพลังชีวิตของตัวเองลงในกลิ่นอายแห่งความตาย เขาไม่เข้าใจวิธีการที่จะผลิตมรณะ"ถ้า specters ม่วงทะเลเหล่านี้สามารถสัมผัสพลังชีวิตของฉัน แล้วไม่จำเป็นได้กล่าวถึงทะเลเอง" เขาส่ายหัวของเขา ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา พร้อมกับการเพิ่มขึ้นของเขาตรัสรู้ เขายังมาหาว่า เมื่อพบ specters เหล่านี้ พวกเขามักจะดูงงช่วงนี้ แสดงให้เห็นว่า เขาถูกทำให้ความคืบหน้าน้อย"ปรากฏการณ์ดังกล่าวยังน่าจะ ระบุว่า ฉันแน่นอนเลือกเส้นทางที่ถูกต้อง" เขามองขึ้นสู่ท้องฟ้า หายไปในความคิด เขามีความคิดที่นกแก้วและเนื้อเจลลี่ไปปิด ในช่วงสิบปี ที่พวกเขาได้ frolicked และเล่นกับเนื้อหาหัวใจของพวกเขาพวกเขาจะมักจะหายไปครึ่งปีหรือมากกว่า พิจารณากันปกติของพวกเขา เมงเฮาไม่ห่วงความปลอดภัยของพวกเขา มีอะไรในพื้นที่ที่มีชั้นผิวหนัง ดังนั้นไม่ว่าเรื่องอะไรที่พวกเขาทำขึ้น พวกเขาจริง ๆ ไม่ประสบความสำเร็จมากเฮา เมงวางได้ไม่กี่วันก่อนอีกจมลงไปในทะเลสีม่วงมันเปิดออกห้าวเมงดังนั้นเน้นการเพาะปลูกของเขาที่เขา miscalculated จริงเกี่ยวกับนกและเนื้อเจลลี่ ...ในขณะที่มันเป็นจริงว่า มันมีอะไรในบริเวณที่มีขนหรือขน ดี ดินดำเป็นอีกเรื่องหนึ่ง... นกแก้วและเนื้อเจลลี่มีอากาศเบื่อปีมหาสมุทรมาแล้ว และมีแอบหลังซ้าย และบินไปยังดินแดนสีดำหลังจากป้อน พวกเขาทันทีเกิดครองกว่ารุนแรงที่สุดก็กลายเป็นตำนานเวลาผ่านไป อีกสิบปีเมงเฮาได้แล้วใช้เวลามากกว่ายี่สิบปีพยายามเข้าใจฝนสีม่วง ตอนนี้ เขาสามารถจุ่มเกือบสามพันเมตร และนั่งไขว่ห้างเป็นเวลาหลายเดือนพลังชีวิตของเขาก็กำลังอ่อนแออย่างไม่น่าเชื่อ ถูกมันคนอื่น การขาดของพลังชีวิตจะหมายถึงพวกเขาไม่มีชีวิตทั้งหมด เมงห้าวเหมือนเดิม แม้ว่า แม้ว่าพลังชีวิตของเขาอ่อนแอ กลิ่นอายเขาตายหนาจริงกลายเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดอื่นชีวิตดังกล่าวเป็นเหมือนกับของ specters ยกเว้นว่ากินทาร่างกาย และจิตวิญญาณเหตุผลที่เมงเฮาสามารถทนสำหรับนาน อยู่ใต้ทะเลถูกว่า เป็นพลังชีวิตของเขาเติบโตอ่อน พลังมรณะในน้ำทะเลลดลง นอกจากนี้ยังถูกอ่อนแอจะขับไล่เขาจากตำแหน่งของเขาในน้ำอีกสิบปีผ่านไป เมื่อเฮาเมงได้ใช้เวลาครึ่งมีทั้งของมหาจักรพยายามเข้าตรัสรู้ของฝนสีม่วง ในที่สุด เขาอาจจมไปยังด้านล่างสุดของท้องทะเลเขาสามารถตอนนี้ขั้นตอนเท้าลงบนสิ่งหนึ่งครั้งได้...แดนทะเลทรายตะวันตกดีในก้นทะเล เมงเฮาอาจรู้สึกรัศมีแพร่หลาย พรรณนาความตายโดยรอบทุกทิศทาง รัศมีถูกอย่างเหลือเชื่อหนา และแม้กระทั่งบท โดย specters จำนวนมากเมื่อเหล่า specters เห็นเฮาเมง แม้ว่า พวกเขาอย่างสมบูรณ์ละเว้นเขา และจะผ่านบน บางครั้งลอยผ่านร่างกายของเขาโดยตรงพลังชีวิตในร่างกายเมงเฮามีอยู่แล้วได้ถูกระงับเกือบสมบูรณ์ ด้านซ้ายสิ่งเดียวเป็นคอนเสิร์ตเล็ก ๆ ที่แขวนตลอดชีวิต ร่างกายของเขาตอนนี้เต็มไป ด้วยกลิ่นอายแห่งความตาย ทำให้ผิวของเขาเปิดเป็นมณโฑหน้าขาว ขาวเกือบแน่นอนสีเดียวกับศพอุดมสมบูรณ์เขานั่งไขว่ห้างบนก้นทะเล บนครั้งเดียวรับพื้นผิวของทะเลทรายตะวันตก เวลานี้ ปีผ่านไปเข้าใจฝนม่วง หนึ่งต้องเป็นฝนสีม่วง สามารถรับตรัสรู้เฉพาะในลักษณะ นี้ หลังจากสามสิบปีของความพยายาม เมงเฮาก็ก็สามารถที่จะประสบความสำเร็จบางคอนเสิร์ตที่พลังชีวิตที่ยั่งยืนไฟชีวิตของเขาคือตอนนี้ล้อมรอบ ด้วยกลิ่นอายแห่งความตาย อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ exterminated เวลาจะโดยรอบของสำนักนี้ inc

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนหน้านี้บทบทต่อไปบทที่ 519: ภายในทะเลที่เวลาถูกลืมภูตผีมองที่เม้ง Hao และเขาหันกลับไปมอง พวกเขาดูเหมือนจะลังเลราวกับว่าพวกเขาสับสนเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง. แสดงออกเม้งเฮาส์เป็นเช่นเดียวกับปกติ อย่างไรก็ตามเขามองอย่างใกล้ชิดที่ภูตผีให้ความสนใจที่จะดูว่าพวกเขาจะตอบสนอง. หลังจากนั้นสักครู่กลิ่นอายตายสูงตระหง่านลุกขึ้นจากพวกเขา ร่างกายของพวกเขาในการเคลื่อนไหวประกายขณะที่พวกเขายิงไปยังเม้งเฮา. เขาขมวดคิ้วแล้วถอนหายใจเบา ๆ ในฐานะที่เป็นภูตผีใกล้จะเขาชี้ให้เห็นด้วยมือขวาของเขาก่อให้เกิดแสงเลือดที่จะระเบิดออกมา ภายในแสงนี้เลือดเป็นพลังชีวิตที่รุนแรงซึ่งยิงไปข้างหน้า ในพริบตาก็กระแทกเข้าภูตผีได้. เมื่อเกิดการทำลายล้างจะระเบิดออกมาที่ทำให้เกิดทุกอย่างที่จะเขย่า เสียงเหมือนฟ้าผ่าสะท้อนออกมาเป็นศพผี 'ทรุดตัวลงเป็นชิ้น ตอนนี้พวกเขาตายอยู่ในจิตวิญญาณเช่นเดียวกับในร่างกาย. นี้จะทำลายล้างถูกสร้างขึ้นเมื่อประสงค์ของชีวิตสัมผัสกลิ่นอายของความตาย. สิบปีที่ผ่านมาเม้งเฮาอาจจะไม่เคยได้กระทำนี้ แต่ในเวลานี้หลังจากสิบปีแห่งการตรัสรู้แม้ว่าเขาจะไม่สมบูรณ์ย้อนกลับพลังชีวิตของตัวเองลงในกลิ่นอายของความตายเขาไม่เข้าใจวิธีการที่จะผลิตขุดรากถอนโคน. "หากเหล่าภูตผีม่วงทะเลสามารถสัมผัสพลังชีวิตของฉันแล้ว ไม่มีความจำเป็นที่จะได้พูดถึงทะเลตัวเอง. "เขาส่ายหัว ในช่วงสิบปีที่ผ่านมาพร้อมกับการเพิ่มขึ้นของเขาในการตรัสรู้เขาก็ยังมาหาว่าเมื่อเผชิญหน้ากับภูตผีเหล่านี้พวกเขามักจะมองงงสักครู่ มันแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นอย่างน้อยทำให้ความคืบหน้า. "ปรากฏการณ์ดังกล่าวยังดูเหมือนว่าจะแสดงให้เห็นว่าฉันเลือกแน่นอนเส้นทางที่ถูกต้อง." เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าหายไปในความคิด เขามีความคิดที่นกแก้วและเนื้อเจลลี่ได้ไปออกไปไม่มี ในอดีตที่ผ่านมาสิบปีที่พวกเขาได้ frolicked และเล่นกับเนื้อหาหัวใจของพวกเขา. พวกเขามักจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยสำหรับครึ่งปีหรือมากกว่า เมื่อพิจารณาจากความชั่วร้ายปกติของพวกเขาเม้ง Hao ไม่กังวลต่อความปลอดภัยของพวกเขา ไม่มีอะไรในพื้นที่ที่มีขนสัตว์หรือขนเป็นดังนั้นไม่ว่าสิ่งที่พวกเขาทำเรื่องขึ้นจริงพวกเขาไม่สามารถประสบความสำเร็จมาก. เม้งเฮาพักผ่อนอีกไม่กี่วันอีกครั้งก่อนครั้งหนึ่งจมลงไปในทะเลสีม่วง. มันเปิดออก เม้งเฮาเป็นเน้นเพื่อการเพาะปลูกของเขาว่าเขาคาดคะเนจริงเกี่ยวกับนกแก้วและเนื้อเจลลี่ ... . ขณะที่มันเป็นความจริงที่ว่ามีอะไรในพื้นที่ที่มีขนสัตว์หรือขน, ดี, ดินแดนสีดำเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ... นกแก้วและเนื้อเจลลี่มีอากาศเหนื่อยของมหาสมุทรปีที่ผ่านมาและได้ทิ้งแอบและบินกลับไปยังดินแดนสีดำ. หลังจากป้อนพวกเขาทันทีก่อให้เกิดความวุ่นวายความรุนแรงที่ในที่สุดก็กลายเป็นตำนาน. เวลาผ่านไปอีกสิบปี. เม้งเฮา ได้ใช้จ่ายไปแล้วกว่ายี่สิบปีพยายามที่จะเข้าใจฝนสีม่วง โดยตอนนี้เขาอาจจะจมลงใต้น้ำเกือบสามพันเมตรและนั่งไขว่ห้างนานหลายเดือน. พลังชีวิตของเขาคือปัจจุบันอ่อนแออย่างไม่น่าเชื่อ มีมันคนอื่น ๆ เช่นการขาดพลังชีวิตจะหมายถึงการที่พวกเขาไม่ได้มีชีวิตที่ทุกคน เม้งเฮาก็แตกต่างกัน แต่ แม้ว่าพลังชีวิตของเขาอ่อนแอกลิ่นอายความตายของเขาหนาจริงกลายเป็นสิ่งที่ต้องการประเภทที่แตกต่างกันของชีวิต. ชีวิตดังกล่าวคล้ายกับที่ของภูตผียกเว้นว่ามันมีร่างกายฝ่ายเนื้อหนังและจิตวิญญาณ. เหตุผลเม้งเฮาจะทน ตราบใดที่อยู่ภายใต้ทะเลได้ว่าเป็นพลังชีวิตของเขาเติบโตที่อ่อนแอกว่าอำนาจของขุดรากถอนโคนในน้ำทะเลลดลง เจตจำนงที่จะขับไล่เขาออกจากตำแหน่งของเขาที่อยู่ในน้ำก็ลดลง. อีกสิบปีที่ผ่านมา เมื่อเม้งเฮาได้ใช้เวลาครึ่งทั้งหมดของรอบหกสิบปีพยายามที่จะได้รับการตรัสรู้ของฝนสีม่วง ที่นานเขาจะจมลงไปตลอดทางจนถึงด้านล่างสุดของทะเล. ตอนนี้เขาสามารถก้าวเท้าลงบนสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็น ... ดินแดนที่ดีของทะเลทรายตะวันตก! บนพื้นทะเลเม้งเฮาจะรู้สึกแพร่หลายรัศมีสุดจะพรรณนาของ ตายอยู่รอบตัวเขาในทุกทิศทาง รัศมีหนาอย่างไม่น่าเชื่อและมาพร้อมกับแม้โดยภูตผีมากมาย. เมื่อภูตผีเหล่านี้เห็นเม้งเฮาแม้ว่าพวกเขาไม่สนใจเขาและก็จะผ่านในบางครั้งลอยโดยตรงผ่านร่างกายของเขา. พลังชีวิตในร่างกายเม้งเฮาส์มีอยู่แล้ว ถูกระงับเกือบสมบูรณ์ สิ่งเดียวที่เหลือเป็นเศษไม้เล็ก ๆ ซึ่งตลอดชีวิตของเขาแขวน ร่างของเขาถูกตอนนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายความอุดมสมบูรณ์ของการเสียชีวิตที่ก่อให้เกิดผิวของเขาจะเปิดสีขาวซีดเกือบสีเดียวกันแน่นอนเป็นศพ. เขานั่งไขว่ห้างอยู่บนพื้นทะเลในสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นพื้นผิวของทะเลทรายตะวันตก . เวลานี้ปีหลังจากปีที่ผ่าน. เพื่อให้เข้าใจฝนสีม่วงหนึ่งต้องกลายเป็นฝนสีม่วง เฉพาะในลักษณะดังกล่าวอาจตื่นรู้จะได้รับ หลังจากสามสิบปีของความพยายามเม้งเฮาก็สามารถที่จะประสบความสำเร็จบางอย่าง. เศษไม้จากพลังชีวิตที่ยั่งยืนไฟในชีวิตของเขาที่ถูกล้อมรอบในขณะนี้โดยกลิ่นอายของความตาย แต่มันก็ไม่ได้ทำลาย เจตจำนงโดยรอบของขุดรากถอนโคนตอนนี้ Inc