approximantsIn English, there are t

approximants
In English, there are three approximants,/w/,/j/ and /i/, the former two existing in Thai with a tap /r/. Ronakiat (2002) accounts for the difference between English and Thai /w/ in that the former is pronounced with more rounded and protruded lips than the latter, but this does not challenge Thai learners. When considering the sound /j/ in English and Thai, Thai learners of English do not normally have any difficulty in pronouncing it due to its similarity across both languages. However, a difficulty in pronouncing the English sound /j/ arises when it occurs secondly as a consonant cluster after the sounds /f/, /v/, /h/,/t/,/d/ and /n/ in British English, and the sounds /f/,/v/ and /h/ in American English. Thai learners tend not to pronounce it correctly due to the nonexistence of such a cluster in Thai (Ronakiat, 2002). Word examples of this phenomenon are

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

approximants
ในภาษาอังกฤษมีสาม approximants / w / / เจ / และ / ผม / อดีตสองที่มีอยู่ในไทยด้วยการแตะ / อาร์ / Ronakiat (2002) บัญชีสำหรับความแตกต่างระหว่างภาษาอังกฤษและภาษาไทย / w / ในอดีตที่เด่นชัดคือมีโค้งมนมากขึ้นและยื่นออกมาริมฝีปากกว่าหลัง แต่ไม่ได้ท้าทายผู้เรียนไทย เมื่อพิจารณาเสียง / เจ / ภาษาอังกฤษและภาษาไทยเรียนภาษาไทยภาษาอังกฤษไม่ปกติมีปัญหาใด ๆ ในการออกเสียงเนื่องจากความคล้ายคลึงกันทั่วทั้งสองภาษา แต่ความยากลำบากในการออกเสียงเสียงภาษาอังกฤษ / เจ / เกิดขึ้นเมื่อมันเกิดขึ้นประการที่สองเป็นพยัญชนะกลุ่มหลังจากเสียง / f / / v / / เอช / / ตัน /, / d / และ / n / ในภาษาอังกฤษอังกฤษ และเสียง / f / / v / และ / เอช / อังกฤษอเมริกัน เรียนภาษาไทยไม่ได้มีแนวโน้มที่จะออกเสียงได้อย่างถูกต้องเนื่องจากการ nonexistence ของกลุ่มดังกล่าวในภาษาไทยที่ (Ronakiat, 2002) ตัวอย่างคำพูดของปรากฏการณ์นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

approximants
ในภาษาอังกฤษมี 3 approximants / W / , / j / / ผม / อดีตสองที่มีอยู่ในไทย ด้วยการเคาะ / r / ronakiat ( 2002 ) บัญชีสำหรับความแตกต่างระหว่างภาษาอังกฤษและภาษาไทย / w / ในที่อดีตคือออกเสียงมากขึ้นโดยมีโค้งมนและริมฝีปากกว่าหลัง แต่นี้ไม่ได้ท้าทายผู้เรียนภาษาไทย เมื่อพิจารณาเสียง / j / ในภาษาอังกฤษและภาษาไทยของนักศึกษาไทยที่เรียนภาษาอังกฤษไม่ปกติ มีความยากในการออกเสียงมันเนื่องจากความคล้ายคลึงกันของทั้งสองข้ามภาษา อย่างไรก็ตาม ความยากง่ายในการออกเสียงภาษาอังกฤษเสียง / j / เกิดขึ้นเมื่อมันเกิดขึ้นประการที่สองเป็นพยัญชนะกลุ่ม หลังจากเสียง / f / , / V / , / H / , / t / , / d / และ / N / ในอังกฤษ และเสียง / f / , / V / H / และ ในภาษาอังกฤษแบบอเมริกันนักเรียนไทยมีแนวโน้มที่จะออกเสียงได้อย่างถูกต้อง เนื่องจากการขาดของกลุ่มดังกล่าวในไทย ( ronakiat , 2002 ) คำตัวอย่างของปรากฏการณ์นี้คือ