1. IntroductionSustainable supply o

1. Introduction
Sustainable supply of energy at affordable prices is vital to
ensure the human development. Nowadays, energy use in the
transportation sector represents an important issue in ASEAN countries.
Therefore, it is believed that the introduction of fuel economy
standards and labels is the key to save energy in this sector. However,
these standards and labels need to be complementary or at
least not undermine other energy and emissions-related policies
and programs of the ASEAN member countries. In this region, the
designed fuel economy standards most importantly lie in the form
of reduced fuel subsidies. These standards will be more helpful
and effective if the member countries try to link air pollution mitigation
efforts with fuel economy standards initiatives. In 1992,
the ASEAN Environmental Improvement Program (ASEAN-EIP) was
established and funded by the United States Agency for International
Development (USAID). The program approach was similar to
present concepts of cleaner production (CP) which addresses the
total production process and its upstream and downstream consequences.
This attempt aims to mitigate emission and create an
awareness to environment [1]. ASEAN is committed to pursuing
for a clean and green region with fully established mechanisms for
sustainable development to ensure the protection of regional environment,
resources and the high quality of people’s life. Emission
standards for new or in-use motor vehicles have been issued in
ASEAN countries as benchmark whereby compliance is enforced
by regulatory agencies within the respective governments [2].
However, emissions from uncontrolled vehicle in-use have detrimental
effects on air qualities, and thus the consumers have to
cover the costs related to health problems. Taking into account
the health costs, policy implementation on air pollution reduction
will create on economic development. In other words, the implementation
of this policy seem to be in the long run [3]. The ASEAN
can also assets a stronger voice to vehicle/engine manufacturers
to adopt government policies. For instance, the Thai auto market
has responded favourably to tax incentives provided by the
government for producing eco-cars. This has encouraged manufacturers
of low-emissions cars to produce in Thailand. Furthermore,
Indonesia plans to follow the footsteps of Thailand by offering
incentives for the production of fuel-efficient cars, and Malaysia’s
lead with national car program such as the proton [4]. Compared
with other regions, the United States and Europe have been successful
in implementing fuel economy and greenhouse gas emissions
standards. Moreover, in 1999 Japan has established fuel efficiency
standards for light duty vehicles (gasoline and diesel vehicles) followed
by Korea, Canada and China [5–11].
The association of Southeast Asian Nation (ASEAN) was
established on 8th August 1967. Currently it consists of ten members;
Malaysia, Indonesia, Philippines, Singapore, Thailand, Brunei
Darussalam, Cambodia, Lao PDR, Myanmar and Vietnam. The map
of ASEAN is given in Fig. 1 [12]. The rapid economic growth in
ASEAN countries for the last two decades has raised the concern
of sustainable energy development. The region has enormous
renewable energy development, energy efficiency improvement,
sustainable transportation and utilization. Cooperation in energy
among the member countries are promising factors towards successful
sustainable energy development in the ASEAN countries
[13].
Energy use in the transportation sector is an important issue in
ASEAN countries especially in the increasing threat of global warming
and climate change. This has lead to focus on the relationship
between economic growth and environmental pollution [14]. As
shown in Fig. 2 [12], the road transport sector has an increasing
share of total energy consumption in ASEAN countries. As this trend
continues, the growing fuel consumption from the transport sector
will have a significant impact on national energy security.
Fig. 3 shows the import of petroleum products by some selected
ASEAN Economies [12]. Since 1994, the consumption of oil in the
ASEAN region exceeds the production as illustrated in Fig. 4 [15].
This will impose a pressure on the ability of ASEAN countries to
use their financial resources for national development as they are
needed for importing crude and processed oil.
In 2009, the Indonesian energy outlook recognizes that oil was
the largest single source of energy (48%) followed by natural gas
(26%), coal (24%) and renewable (2%) as shown in Fig. 5. Moreover,
it is expected that total fossil fuels consumption will increase by
a percentage 52% by 2025 [15]. In 2007, the largest consumer of
fossils fuel was the industrial sector which reaches 48% from total
national energy consumption followed by the transportation sector
(33%) as shown in Fig. 6 [15].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทนำจัดหาพลังงานที่ยั่งยืนมีความสำคัญมากให้แน่ใจว่าการพัฒนามนุษย์ ปัจจุบัน การใช้พลังงานในการภาคการขนส่งหมายถึงประเด็นสำคัญในประเทศอาเซียนดังนั้น ทำให้เชื่อว่าการแนะนำการประหยัดเชื้อเพลิงมาตรฐานและฉลากเป็นสำคัญในการประหยัดพลังงานในภาคนี้ อย่างไรก็ตามมาตรฐานและฉลากเหล่านี้จำเป็นต้องเสริม หรือที่อย่างน้อยไม่ทำลายพลังงานและนโยบายที่เกี่ยวข้องกับมลพิษอื่น ๆและโปรแกรมของประเทศสมาชิกอาเซียน ในภูมิภาคนี้ การมาตรฐานการประหยัดเชื้อเพลิงมาสำคัญที่สุดคืออยู่ในแบบฟอร์มของเงินอุดหนุนเชื้อเพลิงลดลง มาตรฐานเหล่านี้จะเป็นประโยชน์มากขึ้นและหากประเทศสมาชิกพยายามเชื่อมโยงเพื่อลดมลพิษทางอากาศที่มีประสิทธิภาพความพยายาม มีโครงการมาตรฐานการประหยัดเชื้อเพลิง ในปี 1992อาเซียนด้านสิ่งแวดล้อมโครงการปรับปรุงโปรแกรม (EIP อาเซียน)ก่อตั้งขึ้น และได้รับทุนจากหน่วยงานที่สหรัฐอเมริกาสำหรับนานาชาติการพัฒนา (USAID) วิธีการโปรแกรมได้คล้ายกับแสดงแนวคิดการผลิตน้ำยาทำความสะอาด (CP) ที่เน้นการกระบวนการผลิตรวมและผลของต้นน้ำ และปลายน้ำความพยายามนี้เน้นการลดมลพิษ และสร้างการการรับรู้สิ่งแวดล้อม [1] อาเซียนที่จะแสวงหาสำหรับพื้นที่สีเขียว และสะอาดกับกลไกการพัฒนาอย่างสมบูรณ์การพัฒนาอย่างยั่งยืนเพื่อให้การคุ้มครองสิ่งแวดล้อมในภูมิภาคทรัพยากรและคุณภาพชีวิตของผู้คน ปล่อยได้ออกมาตรฐานใหม่ หรือใช้ยานพาหนะในอาเซียนเป็นเกณฑ์มาตรฐานโดยมีการบังคับใช้การปฏิบัติตามโดยหน่วยงานกำกับดูแลภายในรัฐบาลตามลำดับ [2]อย่างไรก็ตาม มลพิษจากยานพาหนะไม่สามารถควบคุมในใช้มีอันตรายมีผลกระทบต่อคุณภาพอากาศ และผู้บริโภคจ่ายที่เกี่ยวข้องกับปัญหาสุขภาพ การเข้าบัญชีค่าใช้จ่ายสุขภาพ การใช้งานนโยบายลดมลพิษทางอากาศจะสร้างการพัฒนาเศรษฐกิจ ในคำอื่น ๆ การดำเนินการนโยบายนี้ดูเหมือนจะ เป็นในระยะยาว [3] อาเซียนสามารถสินทรัพย์เสียงแข็งให้ผู้ผลิตรถยนต์/เครื่องยนต์การนำนโยบายของรัฐบาล เช่น ตลาดรถยนต์ไทยมีการตอบสนองผลกับภาษีสิ่งจูงใจโดยการรัฐบาลสำหรับการผลิตรถยนต์เพื่อสิ่งแวดล้อม นี้กระตุ้นให้ผู้ผลิตรถยนต์มลพิษต่ำในการผลิตในประเทศไทย นอกจากนี้อินโดนีเซียมีแผนจะตามรอยเท้าของไทย โดยนำเสนอแรงจูงใจในการผลิตของรถวิ่ง และมาเลเซียนำรถยนต์แห่งชาติโปรแกรมเช่นโปรตอน [4] การเปรียบเทียบกับภูมิภาคอื่น ๆ สหรัฐอเมริกาและยุโรปประสบความสำเร็จในการปล่อยก๊าซเรือนกระจกและการประหยัดน้ำมันเชื้อเพลิงมาตรฐาน นอกจากนี้ ในปี 1999 ญี่ปุ่นได้สร้างเชื้อเพลิงตามมาตรฐานรถถังเบา (รถยนต์เบนซินและดีเซล)เกาหลี แคนาดา และจีน [5-11]เป็นสมาคมของประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน)ก่อตั้งเมื่อวันที่ 8 1967 สิงหาคม ในปัจจุบันประกอบด้วยสมาชิกสิบมาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ ไทย บรูไนดารุสซาลาม ประเทศกัมพูชา สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว พม่า และเวียดนาม แผนที่ของอาเซียนถูกกำหนดในรูปที่ 1 [12] การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วในสำหรับสองทศวรรษที่ประเทศอาเซียนได้ยกความกังวลของการพัฒนาพลังงานอย่างยั่งยืน ภูมิภาคมีขนาดใหญ่การพัฒนาพลังงานทดแทน ปรับปรุงประสิทธิภาพพลังงานขนส่งอย่างยั่งยืนและใช้ประโยชน์ ความร่วมมือในการใช้พลังงานในหมู่สมาชิกประเทศมีปัจจัยแนวโน้มต่อการประสบความสำเร็จพัฒนาพลังงานอย่างยั่งยืนในอาเซียน[13]ใช้พลังงานในภาคขนส่งเป็นสิ่งสำคัญในประเทศอาเซียนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการคุกคามที่เพิ่มขึ้นของภาวะโลกร้อนและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ มีเป้าหมายเพื่อเน้นความสัมพันธ์ระหว่างเศรษฐกิจและมลภาวะ [14] เป็นแสดงในรูปที่ 2 [12], ภาคการขนส่งถนนมีการเพิ่มมากขึ้นใช้ร่วมกันของการใช้พลังงานรวมในอาเซียน เป็นแนวโน้มนี้ยังคง การใช้เชื้อเพลิงเพิ่มขึ้นจากภาคการขนส่งจะมีผลกระทบต่อประชาชนรูป 3 แสดงการนำเข้าผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมบางเลือกเศรษฐกิจอาเซียน [12] ตั้งแต่ปี 1994 ปริมาณการใช้น้ำมันในการภูมิภาคอาเซียนเกินการผลิตดังที่แสดงในรูป 4 [15]นี้จะกำหนดความดันบนความสามารถของอาเซียนในการใช้ทรัพยากรทางการเงินของตนเพื่อการพัฒนาแห่งชาติเป็นจำเป็นสำหรับการนำเข้าน้ำมันดิบ และประมวลผลใน 2009, outlook พลังงานอินโดนีเซียตระหนักว่า น้ำมันถูกแหล่งเดียวที่ใหญ่ที่สุดของพลังงาน (48%) ตาม ด้วยก๊าซธรรมชาติ(26%), ถ่านหิน (24%) และหมุนเวียน (2%) แสดงในรูป 5 นอกจากนี้คาดว่า ปริมาณการใช้เชื้อเพลิงฟอสซิลรวมจะเพิ่มขึ้นโดยเป็นร้อยละ 52% ในปี 2568 [15] ใน 2007 ผู้บริโภคที่ใหญ่ที่สุดของฟอสซิน้ำมันถูกภาคอุตสาหกรรมสูงถึง 48% จากทั้งหมดการบริโภคตาม ด้วยภาคการขนส่ง(33%) ดังแสดงในรูป 6 [15]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
อุปทานอย่างยั่งยืนของพลังงานที่ราคาไม่แพงมีความสำคัญเพื่อ
ให้แน่ใจว่าการพัฒนามนุษย์ ปัจจุบันการใช้พลังงานใน
ภาคการขนส่งหมายถึงปัญหาที่สำคัญในประเทศอาเซียน.
ดังนั้นจึงมีความเชื่อว่าการเปิดตัวของเศรษฐกิจน้ำมันเชื้อเพลิง
มาตรฐานและป้ายชื่อเป็นกุญแจสำคัญในการประหยัดพลังงานในภาคนี้ อย่างไรก็ตาม
มาตรฐานเหล่านี้และป้ายชื่อจะต้องเสริมหรืออย่าง
น้อยไม่ได้บ่อนทำลายพลังงานอื่น ๆ และนโยบายการปล่อยมลพิษที่เกี่ยวข้อง
และโปรแกรมของประเทศสมาชิกอาเซียน ในภูมิภาคนี้
ได้รับการออกแบบเชื้อเพลิงมาตรฐานการประหยัดที่สำคัญที่สุดอยู่ในรูปแบบ
ของการลดเงินอุดหนุนเชื้อเพลิง มาตรฐานเหล่านี้จะเป็นประโยชน์มากขึ้น
และมีประสิทธิภาพถ้าประเทศสมาชิกพยายามที่จะเชื่อมโยงมลพิษทางอากาศบรรเทา
ความพยายามมีความคิดริเริ่มมาตรฐานการประหยัดน้ำมันเชื้อเพลิง ในปี 1992
อาเซียนด้านสิ่งแวดล้อมโครงการปรับปรุง (ASEAN-EIP) ได้รับการ
ยอมรับและได้รับทุนจากสหรัฐหน่วยงานระหว่างประเทศ
พัฒนา (USAID) วิธีการโปรแกรมคล้ายกับ
นำเสนอแนวคิดของการผลิตที่สะอาด (CP) ซึ่งอยู่
ขั้นตอนการผลิตทั้งหมดและผลกระทบต้นน้ำและปลายน้ำของ.
ความพยายามครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อลดการปล่อยก๊าซและสร้าง
ความตระหนักถึงสภาพแวดล้อม [1] อาเซียนมุ่งมั่นที่จะใฝ่หา
สำหรับพื้นที่ที่สะอาดและสีเขียวที่มีกลไกที่จัดตั้งขึ้นอย่างเต็มที่สำหรับ
การพัฒนาอย่างยั่งยืนเพื่อให้แน่ใจว่าการปกป้องสิ่งแวดล้อมในระดับภูมิภาคที่
ทรัพยากรและคุณภาพชีวิตของผู้คน การปล่อยก๊าซ
มาตรฐานสำหรับยานยนต์ใหม่หรือในการใช้งานได้รับการออกใน
กลุ่มประเทศอาเซียนเป็นมาตรฐานโดยการปฏิบัติตามจะถูกบังคับใช้
โดยหน่วยงานกำกับดูแลภายในรัฐบาล [2].
อย่างไรก็ตามการปล่อยมลพิษจากยานพาหนะที่ไม่มีการควบคุมในการใช้งานมีอันตราย
ผลกระทบต่อคุณภาพอากาศและ ทำให้ผู้บริโภคต้อง
ครอบคลุมค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับปัญหาสุขภาพ คำนึงถึง
ค่าใช้จ่ายในการดูแลสุขภาพ, การดำเนินนโยบายในการลดมลพิษทางอากาศ
จะสร้างการพัฒนาเศรษฐกิจ ในคำอื่น ๆ ในการดำเนินงาน
ของนโยบายนี้ดูเหมือนจะอยู่ในระยะยาว [3] อาเซียน
ยังสามารถสินทรัพย์เสียงแข็งแกร่งให้กับผู้ผลิตยานพาหนะ / เครื่องมือ
ที่จะนำนโยบายของรัฐบาล ยกตัวอย่างเช่นตลาดรถยนต์ไทย
มีการตอบสนองการสนับสนุนให้แรงจูงใจด้านภาษีให้โดย
รัฐบาลสำหรับการผลิตรถยนต์ประหยัดพลังงาน นี้ได้รับการสนับสนุนผู้ผลิต
รถยนต์ที่ปล่อยมลพิษต่ำในการผลิตในประเทศไทย นอกจากนี้
อินโดนีเซียวางแผนที่จะปฏิบัติตามรอยเท้าของประเทศไทยโดยนำเสนอ
แรงจูงใจสำหรับการผลิตเชื้อเพลิงที่มีประสิทธิภาพรถยนต์และมาเลเซีย
นำโปรแกรมรถยนต์แห่งชาติเช่นโปรตอน [4] เมื่อเทียบ
กับภูมิภาคอื่น ๆ ของประเทศสหรัฐอเมริกาและยุโรปได้รับความสำเร็จ
ในการดำเนินการประหยัดน้ำมันเชื้อเพลิงและการปล่อยก๊าซเรือนกระจก
มาตรฐาน นอกจากนี้ในปี 1999 ญี่ปุ่นได้จัดตั้งประสิทธิภาพการใช้เชื้อเพลิง
มาตรฐานสำหรับรถงานเบา (น้ำมันเบนซินและดีเซลคัน) ตาม
เกาหลีแคนาดาและจีน [5-11].
สมาคมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประเทศ (อาเซียน) ได้รับการ
จัดตั้งขึ้นเมื่อ 8 สิงหาคม 1967 ปัจจุบัน ประกอบด้วยสมาชิกสิบ;
มาเลเซียอินโดนีเซีย, ฟิลิปปินส์, สิงคโปร์, ไทย, บรูไน
ดารุสซาลามกัมพูชาลาวพม่าและเวียดนาม แผนที่ของ
อาเซียนจะได้รับในรูป 1 [12] การเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วใน
กลุ่มประเทศอาเซียนในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาได้ยกความกังวล
ของการพัฒนาพลังงานอย่างยั่งยืน ภาคกลางมีมหาศาล
การพัฒนาพลังงานทดแทนในการปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้พลังงาน
การขนส่งอย่างยั่งยืนและการใช้ประโยชน์ ความร่วมมือในการใช้พลังงาน
ระหว่างประเทศสมาชิกเป็นปัจจัยที่มีแนวโน้มไปสู่การประสบความสำเร็จใน
การพัฒนาพลังงานอย่างยั่งยืนในประเทศอาเซียน
[13].
การใช้พลังงานในภาคการขนส่งเป็นเรื่องที่สำคัญใน
ประเทศอาเซียนโดยเฉพาะในภัยคุกคามที่เพิ่มขึ้นของภาวะโลกร้อน
และการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ นี้ได้นำไปสู่การมุ่งเน้นไปที่ความสัมพันธ์
ระหว่างความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อม [14]
ในฐานะที่แสดงในรูป 2 [12] ภาคการขนส่งทางถนนมีการเพิ่ม
ส่วนแบ่งของการใช้พลังงานทั้งหมดในประเทศในกลุ่มอาเซียน เป็นแนวโน้มนี้
ยังคงมีปริมาณการใช้เชื้อเพลิงเพิ่มขึ้นจากภาคการขนส่ง
จะมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในการรักษาความปลอดภัยพลังงานแห่งชาติ.
รูป 3 แสดงให้เห็นถึงการนำเข้าผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมโดยบางส่วนที่เลือก
เศรษฐกิจอาเซียน [12] ตั้งแต่ปี 1994 การบริโภคน้ำมันในที่
ภูมิภาคอาเซียนสูงกว่าการผลิตดังแสดงในรูปที่ 4 [15].
นี้จะกำหนดความดันกับความสามารถของประเทศในกลุ่มอาเซียนที่จะ
ใช้ทรัพยากรทางการเงินของพวกเขาสำหรับการพัฒนาประเทศที่พวกเขาจะ
จำเป็นสำหรับการนำเข้าน้ำมันดิบและน้ำมันประมวลผล.
ในปี 2009 แนวโน้มพลังงานอินโดนีเซียตระหนักดีว่าน้ำมันเป็น
แหล่งเดียวที่ใหญ่ที่สุด พลังงาน (48%) ตามด้วยก๊าซธรรมชาติ
(26%) ถ่านหิน (24%) และพลังงานทดแทน (2%) ดังแสดงในรูป 5. นอกจากนี้ยัง
เป็นที่คาดว่าการบริโภคเชื้อเพลิงฟอสซิลรวมจะเพิ่มขึ้น
เป็นร้อยละ 52% ในปี 2025 [15] ในปี 2007 ผู้บริโภคที่ใหญ่ที่สุดของ
เชื้อเพลิงฟอสซิลเป็นภาคอุตสาหกรรมซึ่งถึง 48% จากยอดรวม
การใช้พลังงานแห่งชาติตามด้วยภาคการขนส่ง
(33%) ดังแสดงในรูป 6 [15]