Reform of the banking systemSimulta

Reform of the banking system
Simultaneously with the other reforms, the financial institutions in CEE countries
are undergoing a major reform. While under central planning most of the banks were mere
branches of one bank, with very little independent decision-making, the restructuring of the
banking system creates a system of (increasingly) independent banks. However, the politicians
still wish to use these banks, as they previously did under the old system, primarily as a
distribution system for government transfers through special credit quotas and pass-through
loans subsidies. Policies of this form have often crippled the systems ability to allocate capital
to non-favoured borrowers and serverly retarded its capital allocative efficiencies (Fry, 1988;
Calomiris, 1993; Borish et al, 1995). The problem within these economies is not the level of
savings or a lack of suitable financial institutions, however the allocation of these savings and
financial resources to inefficient uses due to inappropriate incentives. In many cases the
economy’s financial resources are allocated via a political agenda, rather than economic
criteria. This leads to bureaucratic corruption and inefficient use of resources in political rent
seeking (Gelb, 1989).
Accumulated bad debts, from during the period of centrally planned economies,
have created problems in two directions: they have firstly caused a rationing of the supply of
credit, and secondly, hampered the speed of privatisation and land restitution. As long as this
problem is not solved, a well defined system of property rights and incentives, necessary for
efficient decision making and investments will not develop. Many CEE countries have tried to
rectify this problem by providing debt rescheduling and new loans at subsidised interest rates,
often zero, for previous “old” debts e.g. Romania. This is just correcting the symptoms, not
the cause, which is an initial wealth problem exaggerated by the allocation of inappropriate
debts from the previous system. A partial or complete right-off of pre-reform debts will likely
be required to correct this problem. It should however be done in partnership with the
commercial lending organisations, or else there is likely to be a credibility problem. Where all
parties negotiate a fair and equitable right-off of a portion of these bad debts returning the
enterprise to long-term economic viability or liquidation if acceptable terms can not be
reached. This will also ensure that only those economically viable farmers will receive
assistance. This approach has been successfully used in market economies going through
transitional reforms, e.g. New Zealand’s debt right-off program in the late eighties after
removal of agricultural supports in 1984.
Credit supply in the system is further limited, because of the decline of the economy
during the transition. The CEE countries can not generate enough sources of capital needed as
a basis for development of their economies. Those resources that are available are being
moved to the sectors that are providing the greatest risk/return trade-off, presently not
agriculture. Reduced international financing in addition has hampered the speed of the reform.
Additional problems for efficient operation of the intermediary institutions are due
to a lack of experience and skills of banking officials. The market mechanism requires a
different approach for the evaluation of loan applications. Hence bankers need to be educated
in the use of credit scoring models and other advanced techniques. For the agricultural sector,
bankers need additional knowledge relevant to the cash flows in the sector. As an example of
the level of difficult these institutions are facing, D’browski and Jamrozik (1997) point out

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปฏิรูประบบธนาคารพร้อมกับอื่น ๆ ปฏิรูป สถาบันการเงินในประเทศซีอยู่ระหว่างการปฏิรูปที่สำคัญ ในขณะที่ภายใต้การวางแผนส่วนกลางของธนาคารได้เพียงสาขาของธนาคารหนึ่ง กับตัดสินอิสระน้อยมาก ปรับโครงสร้างการระบบธนาคารสร้างระบบธนาคารอิสระ (มากขึ้น) อย่างไรก็ตาม นักการเมืองยัง ต้องการใช้ธนาคารเหล่านี้ ก่อนหน้านี้ไม่เหมือนระบบเก่า เป็นหลักการระบบจัดรัฐบาลโอนโควตาพิเศษเครดิตและแบบพาส-ทรูเงินอุดหนุนเงินกู้ นโยบายของฟอร์มนี้มักมีง่อยความสามารถในระบบการจัดสรรทุนผู้กู้ไม่ใช่ favoured และ serverly ของประสิทธิภาพ allocative หลวง (ทอด 1988 ปัญญานิ่มCalomiris, 1993 Borish et al, 1995) ปัญหาภายในประเทศเหล่านี้ไม่ใช่ระดับของประหยัดหรือไม่มีสถาบันการเงินที่เหมาะสม อย่างไรก็ตามการปันส่วนของการประหยัดเหล่านี้ และทรัพยากรทางการเงินที่ไม่ใช้เนื่องจากแรงจูงใจไม่เหมาะสม ในหลายกรณีของเศรษฐกิจการเงินการจัดสรรทรัพยากร ผ่าน วาระทางการเมือง ไม่ ใช่เศรษฐกิจเกณฑ์การ ราชการเสียหายและไม่ใช้ทรัพยากรในทางการเมืองให้เช่ากำลัง (Gelb, 1989)สะสมหนี้สูญ จากช่วงเศรษฐกิจวางแผนจากส่วนกลางสร้างปัญหาในทิศทางที่สอง: พวกเขาแรกได้เกิดการ rationing อุปทานของcredit, and secondly, hampered the speed of privatisation and land restitution. As long as thisproblem is not solved, a well defined system of property rights and incentives, necessary forefficient decision making and investments will not develop. Many CEE countries have tried torectify this problem by providing debt rescheduling and new loans at subsidised interest rates,often zero, for previous “old” debts e.g. Romania. This is just correcting the symptoms, notthe cause, which is an initial wealth problem exaggerated by the allocation of inappropriatedebts from the previous system. A partial or complete right-off of pre-reform debts will likelybe required to correct this problem. It should however be done in partnership with thecommercial lending organisations, or else there is likely to be a credibility problem. Where allparties negotiate a fair and equitable right-off of a portion of these bad debts returning theenterprise to long-term economic viability or liquidation if acceptable terms can not bereached. This will also ensure that only those economically viable farmers will receiveassistance. This approach has been successfully used in market economies going throughtransitional reforms, e.g. New Zealand’s debt right-off program in the late eighties afterremoval of agricultural supports in 1984.Credit supply in the system is further limited, because of the decline of the economyduring the transition. The CEE countries can not generate enough sources of capital needed asa basis for development of their economies. Those resources that are available are beingmoved to the sectors that are providing the greatest risk/return trade-off, presently notagriculture. Reduced international financing in addition has hampered the speed of the reform.Additional problems for efficient operation of the intermediary institutions are dueto a lack of experience and skills of banking officials. The market mechanism requires adifferent approach for the evaluation of loan applications. Hence bankers need to be educatedin the use of credit scoring models and other advanced techniques. For the agricultural sector,bankers need additional knowledge relevant to the cash flows in the sector. As an example ofthe level of difficult these institutions are facing, D’browski and Jamrozik (1997) point out

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปฏิรูประบบธนาคาร
พร้อมกับการปฏิรูปอื่น ๆ ที่สถาบันการเงินในประเทศ CEE
กำลังอยู่ระหว่างการปฏิรูปครั้งใหญ่ ขณะที่ภายใต้การวางแผนจากส่วนกลางส่วนใหญ่ของธนาคารมีเพียง
สาขาของธนาคารหนึ่งที่มีการตัดสินใจที่เป็นอิสระน้อยมากการปรับโครงสร้างของ
ระบบธนาคารจะสร้างระบบ (มากขึ้น) ธนาคารอิสระ แต่นักการเมือง
ยังคงต้องการที่จะใช้ธนาคารเหล่านี้เช่นที่พวกเขาก่อนหน้านี้ไม่ได้อยู่ภายใต้ระบบเก่าส่วนใหญ่เป็น
ระบบการจัดจำหน่ายสำหรับการถ่ายโอนของรัฐบาลที่ผ่านโควต้าสินเชื่อพิเศษและส่งผ่าน
เงินอุดหนุนเงินให้สินเชื่อ นโยบายของแบบฟอร์มนี้ได้ตายมักจะเป็นความสามารถในระบบการจัดสรรเงินทุน
ให้กับผู้กู้ที่ไม่ได้รับการสนับสนุนและ serverly ปัญญาอ่อนทุนประสิทธิภาพการจัดสรรงบประมาณให้แก่ (ทอด, 1988;
Calomiris 1993; Borish, et ​​al, 1995) ปัญหาที่เกิดขึ้นภายในประเทศเหล่านี้ไม่ได้เป็นระดับของ
เงินฝากออมทรัพย์หรือขาดของสถาบันการเงินที่เหมาะสมอย่างไรก็ตามการจัดสรรเงินออมเหล่านี้และ
ทรัพยากรทางการเงินเพื่อการใช้งานที่ไม่มีประสิทธิภาพเนื่องจากแรงจูงใจที่ไม่เหมาะสม ในหลายกรณี
ทรัพยากรทางการเงินของเศรษฐกิจได้รับการจัดสรรผ่านวาระทางการเมืองมากกว่าเศรษฐกิจ
เกณฑ์ นี้นำไปสู่ความเสียหายของระบบราชการและการใช้งานที่ไม่มีประสิทธิภาพของทรัพยากรในค่าเช่าทางการเมือง
. แสวงหา (Gelb, 1989)
สะสมหนี้เสียจากในช่วงที่เศรษฐกิจมีการวางแผนจากส่วนกลางที่
ได้สร้างปัญหาในสองทิศทางที่พวกเขาแรกได้ก่อให้เกิดการปันส่วนของอุปทานของ
เครดิตและประการที่สองการขัดขวางความเร็วของการแปรรูปและการชดใช้ความเสียหายที่ดิน ตราบใดที่นี้
ปัญหาไม่ได้แก้ไขระบบกำหนดไว้อย่างดีของสิทธิในทรัพย์สินและสิทธิประโยชน์ที่จำเป็นสำหรับ
การตัดสินใจที่มีประสิทธิภาพและการลงทุนจะไม่พัฒนา ประเทศ CEE หลายคนได้พยายามที่จะ
แก้ไขปัญหานี้โดยการให้ปรับเปลี่ยนเงื่อนไขหนี้และเงินให้สินเชื่อใหม่ในอัตราดอกเบี้ยเงินอุดหนุน,
มักจะเป็นศูนย์สำหรับก่อนหน้านี้ "เก่า" หนี้เช่นโรมาเนีย นี้เป็นเพียงการแก้ไขอาการที่ไม่
ก่อให้เกิดซึ่งเป็นปัญหาความมั่งคั่งเริ่มต้นการพูดเกินจริงโดยการจัดสรรที่ไม่เหมาะสม
หนี้จากระบบก่อนหน้านี้ บางส่วนหรือทั้งหมดขวาออกจากหนี้ก่อนการปฏิรูปการมีแนวโน้มที่จะ
ต้องแก้ไขปัญหานี้ แต่มันควรจะทำในความร่วมมือกับ
องค์กรที่ให้กู้ยืมเงินในเชิงพาณิชย์หรืออื่น ๆ ที่มีแนวโน้มจะมีปัญหาความน่าเชื่อถือ ที่ทุก
ฝ่ายเจรจาธรรมและเสมอภาคขวาออกจากส่วนของหนี้ที่ไม่ดีเหล่านี้กลับมา
ขององค์กรเพื่อศักยภาพทางเศรษฐกิจในระยะยาวหรือการชำระบัญชีถ้าเงื่อนไขที่ยอมรับไม่สามารถ
เข้าถึงได้ นอกจากนี้ยังจะให้แน่ใจว่าเฉพาะผู้ที่มีศักยภาพทางเศรษฐกิจที่เกษตรกรจะได้รับ
ความช่วยเหลือ วิธีการนี้ถูกนำมาใช้ประสบความสำเร็จในประเทศเศรษฐกิจตลาดจะผ่าน
การปฏิรูปการเปลี่ยนผ่านเช่นหนี้ของนิวซีแลนด์โปรแกรมขวาออกไปใน eighties ปลายหลังจาก
การกำจัดของการสนับสนุนการเกษตรในปี 1984
อุปทานสินเชื่อในระบบจะถูก จำกัด ต่อเนื่องจากการลดลงของเศรษฐกิจ
ในช่วงการเปลี่ยนแปลง ประเทศ CEE ไม่สามารถสร้างแหล่งที่มาของเงินทุนเพียงพอที่จำเป็น
พื้นฐานในการพัฒนาเศรษฐกิจของพวกเขา ทรัพยากรเหล่านั้นที่มีอยู่จะถูก
ย้ายไปยังภาคส่วนที่ให้ความเสี่ยงมากที่สุด / ผลตอบแทนการออกปัจจุบันไม่
การเกษตร การจัดหาเงินทุนต่างประเทศที่ลดลงนอกจากนี้ยังขัดขวางความเร็วของการปฏิรูป.
ปัญหาเพิ่มเติมสำหรับการดำเนินงานที่มีประสิทธิภาพของสถาบันตัวกลางจะเนื่องจาก
การขาดประสบการณ์และทักษะของเจ้าหน้าที่ธนาคาร กลไกตลาดจะต้องมี
วิธีการที่แตกต่างกันสำหรับการประเมินผลของการใช้เงินกู้ ดังนั้นธนาคารต้องมีการศึกษา
ในการใช้รูปแบบการให้คะแนนเครดิตและเทคนิคขั้นสูงอื่น ๆ สำหรับภาคการเกษตร
ธนาคารต้องมีความรู้เพิ่มเติมที่เกี่ยวข้องกับกระแสเงินสดในภาค ในฐานะที่เป็นตัวอย่างของ
ระดับของความยากสถาบันเหล่านี้กำลังเผชิญศิลป browski และ Jamrozik (1997) ชี้ให้เห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปฏิรูประบบธนาคาร
พร้อมๆกับการปฏิรูปอื่น สถาบันการเงินในประเทศซี
อยู่ระหว่างการปฏิรูปหลัก ในขณะที่ภายใต้การวางแผนกลางส่วนใหญ่ของธนาคารเป็นเพียง
กิ่งหนึ่งธนาคาร กับการตัดสินใจอิสระ น้อยมาก การปรับโครงสร้างระบบการธนาคารของ
สร้างระบบ ( ยิ่งขึ้น ) ธนาคารที่เป็นอิสระ อย่างไรก็ตาม นักการเมือง
ยังต้องการใช้ธนาคารเหล่านี้เช่นที่พวกเขาเคยทำในระบบเก่าที่เป็นหลักเป็นระบบสำหรับการโอนเงิน
รัฐบาลผ่านโควต้าสินเชื่อพิเศษและผ่าน
เงินกู้เงินอุดหนุน . นโยบายของรูปแบบนี้มักจะง่อยระบบความสามารถที่จะจัดสรรทุน
ไม่ชื่นชอบ ผู้กู้ และ serverly ปัญญาอ่อนของทุนการจัดสรรประสิทธิภาพ ( ทอด , 1988 ;
calomiris , 1993 ;borish et al , 1995 ) ปัญหาภายในของประเทศเหล่านี้ไม่ใช่ระดับ
การออม หรือการขาดของสถาบันการเงินที่เหมาะสม อย่างไรก็ตามการจัดสรรทรัพยากรทางการเงินเพื่อการออมทรัพย์และ
เหล่านี้ไม่ได้ผลใช้เนื่องจากแรงจูงใจที่ไม่เหมาะสม ในหลายกรณีมีการจัดสรรทรัพยากรการเงิน
เศรษฐกิจผ่านวาระทางการเมืองมากกว่าเกณฑ์ทางเศรษฐกิจ

นี้นำไปสู่การทุจริตระบบราชการและไม่มีประสิทธิภาพการใช้ทรัพยากรในทางการเมือง การแสวงหาค่าเช่า
( สีเหลือง , 1989 ) .
สะสมหนี้เสีย จากช่วงระยะเวลาของการวางแผนจากส่วนกลางเศรษฐกิจ
ได้สร้างปัญหาใน 2 เส้นทาง : พวกเขามีประการแรกเกิดจากการปันส่วนของอุปทานของ
เครดิต และประการที่สอง ทำให้ความเร็วของการแปรรูปและการซ่อมแซมที่ดิน ตราบใดที่
ปัญหาไม่ได้รับการแก้ไขเป็นอย่างดีที่กำหนดระบบของแรงจูงใจของสิทธิในทรัพย์สิน และ ที่จำเป็นสำหรับการตัดสินใจลงทุน
มีประสิทธิภาพและจะไม่พัฒนา ประเทศซีหลายคนได้พยายามที่จะแก้ไขปัญหานี้โดยการให้
ปรับเปลี่ยนเงื่อนไขหนี้และเงินกู้ใหม่ที่เงินอุดหนุนอัตราดอกเบี้ย
มักจะศูนย์ก่อนหน้า " เก่า " หนี้สิน เช่น โรมาเนีย นี้เป็นเพียงการแก้ไขอาการไม่
สาเหตุซึ่งเป็นการเริ่มต้นความมั่งคั่งปัญหาโอ้อวดด้วยการจัดสรรหนี้ไม่เหมาะสม
จากระบบเดิม เป็นบางส่วนหรือสมบูรณ์ซะก่อนปฏิรูปหนี้สินอาจจะ
ต้องแก้ไขปัญหานี้ มัน แต่จะทำในความร่วมมือกับ
ให้ยืมพาณิชย์องค์กร หรืออื่น ๆมีแนวโน้มที่จะมีปัญหาความน่าเชื่อถือ
ที่ทั้งหมดฝ่ายเจรจาถูกต้องยุติธรรมและเท่าเทียมกันในส่วนของหนี้ที่ไม่ดีเหล่านี้กลับองค์กรในระยะยาวเศรษฐกิจของ
หรือการชำระหนี้ถ้าเงื่อนไขที่ยอมรับไม่ได้
ถึง นี้จะให้แน่ใจว่าเฉพาะเกษตรกรศักยภาพทางเศรษฐกิจจะได้รับ
ความช่วยเหลือ วิธีการนี้ได้รับการใช้ประสบความสำเร็จในตลาดญี่ปุ่นผ่าน
การปฏิรูปเฉพาะกาล เช่นใช่หนี้ของนิวซีแลนด์ปิดโปรแกรมในยุคหลัง
การกำจัดสนับสนุนการเกษตรใน 1984 .
อุปทานสินเชื่อในระบบเพิ่มเติมได้จำกัด เพราะการลดลงของเศรษฐกิจ
ในระหว่างช่วงการเปลี่ยนภาพ Cee ประเทศสามารถสร้างแหล่งข้อมูลเพียงพอของเงินทุนต้อง
พื้นฐานสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจของพวกเขา ทรัพยากรเหล่านั้นที่มีอยู่ถูก
ย้ายไปภาคที่ให้แลกความเสี่ยง / ผลตอบแทนที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ปัจจุบันไม่ได้
การเกษตร ลดเงินทุนระหว่างประเทศนอกจากนี้มี hampered ความเร็วของการปฏิรูป .
ปัญหาเพิ่มเติมสำหรับการดำเนินการที่มีประสิทธิภาพของสถาบันตัวกลางเนื่องจาก
การขาดประสบการณ์และทักษะของเจ้าหน้าที่ธนาคาร กลไกตลาดต้อง
วิธีการที่แตกต่างกันเพื่อประเมินผลของโปรแกรมเงินกู้ ดังนั้น ธนาคารต้องมีการศึกษา
ในการใช้เครดิตคะแนนรูปแบบและเทคนิคขั้นสูงอื่น ๆ สำหรับภาคการเกษตร
นายธนาคารต้องการความรู้ที่เกี่ยวข้องกับกระแสเงินสดในภาคเพิ่มเติม เป็นตัวอย่างของ
ระดับยาก สถาบันเหล่านี้จะเผชิญ และ d'browski jamrozik ( 1997 ) ชี้