กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีนักธนูในสม

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีนักธนูในสมัยโบราณของจีน ขณะนั้นไม่มีใครมีฝีมือเก่งเท่าเขาเลย การยิงธนูของเขามีความแม่นยำเป็นอย่างมาก ทุกคนต่างพากันชื่นชม ทำให้เขารู้สึกหลงตัวเองว่ามีฝีมือที่ยอดเยี่ยม
วันหนึ่ง นักธนูได้ทำการฝึกซ้อมยิงธนูในละแวกบ้านของเขา มีผู้คนมามุงดูกันอย่างมากมาย ภายในกลุ่มผู้ชมนั้นมีชายแก่ขายน้ำมันคนหนึ่งหาบน้ำมันไว้บนไหล่ยืนดูอยู่ด้วย
ฝีมือของนักธนูยอดเยี่ยมจนผู้ชมต่างพากันชื่นชมและปรบมือเมื่อการฝึกซ้อมของเขาจบลง มีชายแก่เท่านั้นที่แค่ผงกศีรษะและยิ้มให้เพื่อแสดงความนับถือในฝีมือ
นักธนูเห็นอย่างนั้นทำให้รู้สึกไม่พอใจ จึงเดินเข้าไปหาแล้วทักทายขึ้นว่า
"ท่านก็ยิงธนูเป็นด้วยหรอ?"
"ข้ายิงธนูไม่เป็นหรอก" ชายแก่ตอบแล้ววางหาบลงกับพื้น และกล่าวต่อไปอีกว่า
“ข้าคิดว่า แม้ท่านยิงธนูได้เก่ง แต่ก็ไม่เห็นว่ามันจะพิเศษตรงไหนเลย มันก็แค่ใช้ความชำนาญและหมั่นฝึกซ้อมได้มาเท่านั้น”
เมื่อนักธนูฟังจบก็รู้สึกโกรธมาก แล้วถามว่า"เมื่อท่านยิงธนูไม่เป็นเลย แล้วทำไมถึงยังพูดดูถูกคนอื่นอย่างนี้?"
ชายแก่กล่าวต่อว่า"ท่านอย่าโกรธข้าเลย ข้าเป็นคนขายน้ำมันการกรอกน้ำมันใส่ขวดนั้นข้าก็มีความชำนาญอยู่บ้าง จะทำให้ท่านดูเดี๋ยวนี้แหละ"
ชายแก่หยิบขวดใส่น้ำมันใบหนึ่งวางลงกับพื้น นำแผ่นเหล็กที่มีรูขนาดเล็กวางไว้บนปากขวด หลังจากนั้นเขาตักน้ำมันขึ้นเทลงในขวดอย่างคล่องแคล่ว เขาเทน้ำมันจนเต็มขวด แต่ไม่มีหยดน้ำมันเปื้อนแผ่นเหล็กเลย คนแก่ขายน้ำมันกล่าวกับนักธนูว่า
"ท่านเข้าใจแล้วใช่ไหมว่าฝีมือของข้าก็ไม่มีอะไรพิเศษ เพียงแต่ใช้ความชำนาญที่ต้องทำอยู่เสมอๆเท่านั้นเอง”
นักธนูฟังเหตุผลของคนขายน้ำมันต่อหน้าผู้คนมากมาย รู้สึกอับอายมาก จึงรีบเข้าบ้านไปโดยไม่พูดอะไร นับตั้งแต่วันนั้นนักธนูไม่กล้าคุยโอ้อวดกับใครๆว่าเขามีฝีมือการยิงธนูที่ยอดเยี่ยมอีกเลย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีนักธนูในสมัยโบราณของจีน ทุกคนต่างพากันชื่นชม
มีผู้คนมามุงดูกันอย่างมากมาย ชายแก่ตอบแล้ววางหาบลงกับพื้นและกล่าวต่อไปอีกว่า"ข้าคิดว่าแม้ท่านยิงธนูได้เก่ง เขาเทน้ำมันจนเต็มขวด รู้สึกอับอายมากจึงรีบเข้าบ้านไปโดยไม่พูดอะไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีนักธนูในสมัยโบราณของจีนขณะนั้นไม่มีใครมีฝีมือเก่งเท่าเขาเลยการยิงธนูของเขามีความแม่นยำเป็นอย่างมากทุกคนต่างพากันชื่นชมทำให้เขารู้สึกหลงตัวเองว่ามีฝีมือที่ยอดเยี่ยม
วันหนึ่งนักธนูได้ทำการฝึกซ้อมยิงธนูในละแวกบ้านของเขามีผู้คนมามุงดูกันอย่างมากมายภายในกลุ่มผู้ชมนั้นมีชายแก่ขายน้ำมันคนหนึ่งหาบน้ำมันไว้บนไหล่ยืนดูอยู่ด้วย
ฝีมือของนักธนูยอดเยี่ยมจนผู้ชมต่างพากันชื่นชมและปรบมือเมื่อการฝึกซ้อมของเขาจบลงมีชายแก่เท่านั้นที่แค่ผงกศีรษะและยิ้มให้เพื่อแสดงความนับถือในฝีมือ
นักธนูเห็นอย่างนั้นทำให้รู้สึกไม่พอใจจึงเดินเข้าไปหาแล้วทักทายขึ้นว่า
" ท่านก็ยิงธนูเป็นด้วยหรอ ? " ชายแก่ตอบแล้ววางหาบลงกับพื้นและกล่าวต่อไปอีกว่า

" ข้ายิงธนูไม่เป็นหรอก "" ข้าคิดว่าแม้ท่านยิงธนูได้เก่งแต่ก็ไม่เห็นว่ามันจะพิเศษตรงไหนเลยมันก็แค่ใช้ความชำนาญและหมั่นฝึกซ้อมได้มาเท่านั้น "
เมื่อนักธนูฟังจบก็รู้สึกโกรธมากแล้วถามว่า " เมื่อท่านยิงธนูไม่เป็นเลยแล้วทำไมถึงยังพูดดูถูกคนอื่นอย่างนี้ ? "
ชายแก่กล่าวต่อว่า " ท่านอย่าโกรธข้าเลยข้าเป็นคนขายน้ำมันการกรอกน้ำมันใส่ขวดนั้นข้าก็มีความชำนาญอยู่บ้างจะทำให้ท่านดูเดี๋ยวนี้แหละ "
ชายแก่หยิบขวดใส่น้ำมันใบหนึ่งวางลงกับพื้นนำแผ่นเหล็กที่มีรูขนาดเล็กวางไว้บนปากขวดหลังจากนั้นเขาตักน้ำมันขึ้นเทลงในขวดอย่างคล่องแคล่วเขาเทน้ำมันจนเต็มขวดแต่ไม่มีหยดน้ำมันเปื้อนแผ่นเหล็กเลย" ท่านเข้าใจแล้วใช่ไหมว่าฝีมือของข้าก็ไม่มีอะไรพิเศษเพียงแต่ใช้ความชำนาญที่ต้องทำอยู่เสมอๆเท่านั้นเอง "
นักธนูฟังเหตุผลของคนขายน้ำมันต่อหน้าผู้คนมากมายรู้สึกอับอายมากจึงรีบเข้าบ้านไปโดยไม่พูดอะไรนับตั้งแต่วันนั้นนักธนูไม่กล้าคุยโอ้อวดกับใครๆว่าเขามีฝีมือการยิงธนูที่ยอดเยี่ยมอีกเลย