Upon the plain dyed with bright moo

Upon the plain dyed with bright moonlight was a camp. There was a question of whether it could truly be considered a camp without any tents of wooden fences. The more accurate description would be there was an army in the plain.

Most of them were ragged and lying down in exhaustion.

The reason they could sleep without any bedding on a winter day that was cold enough to turn breath into white fog was because everyone was absolutely spent. Amidst the group that was collapsed on the ground like puppets with strings cut was one person who was walking around.

It was the general who had lost the battle, Prince Barbro.

Should he consider himself lucky that he had survived, or consider it unlucky to have encountered such a force?

The goblin army that suddenly appeared at Carne Village was strong ― no, it was overwhelming. Barbro’s forces were smashed the moment they made contact and defeat was inevitable. His soldiers died as if they were melting away.

So who were those goblins?

Barbro wanted to know the answer.

The only thing he could think of was that those goblins had established a huge kingdom in the Great Forest of Tob. If they were marching south, it was an understandable situation. The nobles who managed to escape with him thought the same, and they had shared the exact same conclusion with him while escaping.

Meaning that he was unlucky.

Meaning that those goblins were their most elite.

Meaning that returning with information on the goblins would be a reasonable achievement in itself.

“Idiots….”

Barbro clenched his fist.

A loss was a loss, and those goblins were undoubtedly strong. Anyone who fought with them would be able to understand why Barbro had lost.

But to those who were ignorant, Barbro would be the prince who lost to goblins. He would become a laughingstock.

“Damn it! Damn it! Damn it!”

Frustration was boiling in his heart. This was why he could not go to sleep even though he was just as exhausted as his soldiers.

Every time he closed his eyes, he could hear the voices of mockery and hatred that were sure to come his way when he returned to the Kingdom.

For Barbro, the war was over. It was impossible to go to the Kattse Plains and join the battle against the Empire now.

Suddenly ― he felt a presence. Not from where the soldiers were sleeping, but from the direction they had fled.

Was it the stragglers who finally managed to catch up to them, or pursuing goblins?

In that moment, Barbro turned to look with an anxious heart, his face wrinkled in surprise. As though the figure had noticed that Barbro was watching, it waved with a light greeting.

“How ya doing~”

How did it appear in the middle of this vast open plain without being spotted? Not too far from him ―roughly twenty meters away― was an absolute beauty with a smile that matched her sincere expression. If this was in the middle of a city, he would not hesitate to ogle her, but this was in the middle of a plain. There was not even a village in sight.

The strangest thing was her attire ― that looked very similar to a maid’s clothing.

If she was armed, he would have thought she was an adventurer, but this just did not make any sense.

A monster?

The thought suddenly popped into his mind. Some monsters possessed a beautiful appearance. Fairies were an example of that, but maid’s clothing was impossible to comprehend.

“Hello, I came over to play~. I didn’t catch you at a bad time, right?”

It was a question that was clearly looking down on him.

“Who are you?”

He asked that question while reaching for the sword on his waist.

It was a boring and unimaginative question, but he meant it. The girl’s identity was so shrouded in mystery, he could not even think of what to ask in the first place.

“They call me Lupusregina. I’m one of the maids who serve Ainz-sama.”

This mysterious woman greeted him by raising her hand again. Something about what that woman ―Lupusregina― said sunk into his heart.

“W-what.”

Barbro was so surprised, that he forgot to wake the soldiers around him.

“No, no, let’s not dwell on that… you really did go through a lot. But ya know, I think it was kinda cheating. I mean using a goblin army’s way too cowardly. Even I was surprised when I was watching that human, Enri, from behind and yelped in surprise. Who’d have expected so many goblins to come pouring out… hehehe.”

Lupusregina made a sound resembling laughter.

It was an obvious taunt, but Barbro was in no mood to put up with it.

“So what are you here for!”

He could feel someone stirring behind him as if reacting to the shout.

A taunt was a taunt, but her actions were strange if she was planning on an ambush. There was no need for her to show herself. Or was this an act to draw away his attention? To strike from behind while he was distracted.

No ― he was valuable because he was the first Prince.

Their plan was probably to negotiate with him if he was lucky, or to use him as a hostage if he was not.

But there was no way negotiations would end well for his side. He would most likely become a prisoner.

Barbro could feel the throne getting further and further away from him every second.

Although, the ones who were actually responsible were the upper echelons of the Kingdom, who had sent him to that village without informing him that goblins were there.

If he became a prisoner, he would have an opportunity to meet with Ainz Ooal Gown. Depending on the situation, he would cede one-quarter of the Kingdom’s territory in exchange for Ainz’s help in making him the king.

This was perhaps the best he could get out of the worst situation.

Barbro thought this.

“No, no. There’s only one reason I came ‘round.”

Lupusregina declared after a deep breath.

“I came to massacre everyone!”

He blinked several times before shouting.

“What?! What nonsense are you spouting! Don’t you know who you’re talking to?! I am the First Prince of the Kingdom of Re-Estize, Barbro Andrean Ield Ryle Vaiself!”

“Ha. Well, you say that, but aren’t you still a mere human? Am I wrong? For us, it’s all the same. Ah, I already knew you were a prince, too.”

“Is that… Right! You mean to kill everyone besides me? I can’t say that’s a good idea. Even if you take me prisoner, you’ll need someone to take the news back to the king, or the negotiation will get more difficult in many ways.”

Lupusregina tilted her as if he was saying something strange.

“No, no. What are you blabbering about? I’ll say it again. Ma~ssa~cre. It’s a massacre because I’m going to kill every single one of you. It seems like your brain’s not too developed? Ah~ you might be valuable in that sense, but I’m not too keen on keeping you around.”

“What the hell are you saying! Don’t you realize my value! I am the First Prince! How dare you even think about killing me! You normally take nobles hostage and ransom them! Or do you want territory! It’s better to keep me alive to use for more advantageous position in negotiation than to kill me!”

“…Oh man, this is one perplexing human being.”

Lupusregina showed an unpleasant smile on her face, then continued in a tone that sounded as if she was trying to explain something complex to a baby.

“You’re not needed in the plan of the highest one, of Ainz-sama. That’s why you’re going to die. Do you understand now?”

Barbro was flabbergasted.

He could tell that Lupusregina was not saying it out of jest nor as a simple threat.

He swallowed his saliva unconsciously.

“…Are you really going to? Really going to kill me…”

“Ah, that’s a good expression. It’s my favourite kind. You’re going up and up in my favourite ranking.”

“Then―”

Lupusregina spoke to Barbro with a blank expression. Barbro was trying to smile despite the rigid expression on his face.

“The order from Ainz-sama is to massacre you all. Thus, nobody can leave this place alive.”

She suddenly changed her expression and spoke jokingly.

“So, I’ve thought about this and that. ‘Which opponent would you have the most fun with?’ So ― I brought the best opponent for all of you, who had so much trouble with those goblins.”

She raised her hand and went “ta-da”. Suddenly, multiple shadows burst out from her shadow, cutting their way out of empty space.

“Here are the Redcaps mercenaries I summoned!”

They numbered thirty.

They were evil and twisted looking goblins that resembled the ones he had seen before.

They all wore pointed red hats and steel boots. In their hands were axes that seemed to give off a blue glow in the moonlight.

“Enemy attack! What are you doing! Wake up! To arms! The enemy’s here!”

The soldiers awoke from sleep at Barbro’s shouts and saw the enemy under the almost blindingly bright moonlight.

“…Level 43. It’s kind of overkill, but there weren’t any lower level goblins in the library.”

Screams erupted.

Since they were soldiers who had just been through a hellish battle against goblin soldiers, they did not have the heart to fight against goblins again.

They ran in a disorganized fashion without even trying to put up a fight.

“Don’t run! Fight! Fight! Stand and fight! Protect me right this instant!”

There was nobody who listened to Barbro. Even the nobles ran for their horses.

“Ahhahaha! This is a masterpiece! To think you can actually get away in a wide open plain like this! Ah~ this is too funny! It’s the best! I love it so much!”
Lupusregina’s mocking voice was something Barbro knew only too well.

There was only one way to survive. That was to kill the enemy.

“You think you can make it if you’re on a horse… I guess there’s morons who think like that. Can you cut off those idiots’ legs for me?”

The Redcaps ran out, cheering in anticipation of the impending slaughter.

They were like wild beasts.

They slid in between through the scattered men trying to run away.

And then… a scream echoed through the air.

It was one of the no

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามธรรมดาย้อม ด้วยแสงจันทร์ที่สดใสค่าย มีคำถามที่ว่ามันได้อย่างแท้จริงถือเป็นค่ายไม่มีเต็นท์ของรั้วไม้ คำอธิบายถูกต้องมากขึ้นจะมีกองทัพในราบ ส่วนใหญ่จะได้มาลอง และนอนลงใน เหตุผลที่พวกเขาสามารถนอนหลับโดยไม่มีเตียงในวันฤดูหนาวที่เย็นพอเปิดลมเข้าไปในหมอกสีขาว ได้เนื่องจากคนใช้จริง ๆ ท่ามกลางกลุ่มที่ถูกยุบอยู่บนพื้นดินเช่นหุ่นกระบอกกับสตริงการ ตัดเป็นบุคคลหนึ่งที่ได้เดินก็ทั่วไปผู้ต่อสู้ เจ้าชาย Barbro ควรเขาพิจารณาตัวเองโชคดีที่เขามีชีวิตรอด หรือพิจารณาไปพบกองทัพดังกล่าว กองทัพผีดิบที่ดี ๆ วิ Carne แข็งข้อไม่ ถูกครอบงำ กองกำลังของ Barbro ได้ซึ่งได้ถูกทุบในขณะที่พวกเขาทำการติดต่อและความพ่ายแพ้เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยง ทหารของเขาตายเหมือนกับว่าจะถูกละลายออกไปดังนั้น ที่ถูกผีมังกรเหล่านั้นBarbro อยากรู้คำตอบ สิ่งเดียวที่เขาสามารถคิดได้ว่า ผีมังกรเหล่านั้นได้ก่อตั้งขึ้นเป็นอาณาจักรใหญ่ในป่าใหญ่ของโตบ ถ้าพวกเขาได้สวนสนามใต้ มันเป็นการเข้าใจสถานการณ์ ขุนนางผู้จัดการเพื่อหลบหนี ด้วยเขาคิดว่า เหมือนกัน และพวกเขาได้ร่วมกันสรุปเดียวกันแน่นอนกับเขาขณะหลบหนี หมายความ ว่า เป็นไปหมายความ ว่า ผีมังกรเหล่านั้นได้มากที่สุดของชนชั้นสูงหมายความ ว่า ความกับข้อมูลบนผีมังกรจะเป็นความสำเร็จที่สมเหตุสมผลในตัวเอง"ปัญญา..."Barbro กัดกำปั้นของเขาการสูญเสีย และเหล่าผีมังกรแข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย ทุกคนที่สู้กับพวกเขาจะเข้าใจทำไม Barbro ได้หายไป แต่คนที่ไม่รู้ Barbro จะเจ้าชายที่หายไปให้ผีมังกร เขาจะเป็นแบบ laughingstock "ไอ้ห่า ให้ตายสิ! ตายแล้ว"แห้วต้มในหัวใจของเขา นี่คือเหตุผลที่เขาไม่สามารถไปนอนถึงแม้ว่าเขาเป็นเพียงเป็นเหนื่อยเป็นทหารของเขา ทุกครั้งที่เขาปิดตาของเขา เขาสามารถได้ยินเสียง mockery น่าชังที่ต้องมาของเขาเมื่อเขากลับไปราชอาณาจักร สำหรับ Barbro สงครามได้มากกว่า มันเป็นไปไม่ได้ไปราบ Kattse และเข้าร่วมการต่อสู้กับจักรวรรดิตอนนี้ พลันข้อเขารู้สึกสถานะ ไม่ใช่ จากการที่ทหารถูกนอน แต่ จากทิศทางที่พวกเขาได้หลบหนีไปเป็น stragglers ที่สุดก็ จัดการจับขึ้นไป หรือใฝ่หาผีมังกรในขณะที่ Barbro หันไปมอง ด้วยหัวใจกระตือรือร้น หน้าที่รอยย่นในความประหลาดใจ เหมือนว่าตัวเลขพบว่า Barbro มองดู มัน waved กับคำทักทายแสง"วิธียาทำ ~ "ไม่ได้มันเป็นอย่างไรกลางล้วนเปิดนี้มากมายโดยไม่ถูกพบ ไม่ไกลจากเขา away― ―roughly 20 เมตรมีความงามสมบูรณ์ดีที่ตรงกับนิพจน์ของเธอจริงใจ ถ้านี้คือใจกลางเมือง เขาจะลังเลที่จะ ogle เธอ แต่นี้เป็นกลางราบ ก็ไม่มีแม้แต่หมู่บ้านในสายตา สิ่งแปลกประหลาดคือ ข้อเธอแต่งกายที่ดูคล้ายกันมากกับเสื้อผ้าของแม่บ้าน ถ้าเธอถูกกองกำลังติดอาวุธ เขาจะได้คิดว่า เธอเป็นนักผจญภัย แต่เพียงไม่ได้ไม่ทำให้รู้สึกใด ๆสัตว์ประหลาดคิดทันที popped ในจิตใจของเขา มอนสเตอร์บางต้องลักษณะสวยงาม นางฟ้ามีตัวอย่างของที่ แต่เสื้อผ้าของแม่บ้านไม่สามารถเข้าใจ "สวัสดี ฉันมาเล่น ~ ผมไม่ได้จับคุณในเวลาไม่ถูกต้อง เหมาะสม"คำถามที่ถูกมองอย่างชัดเจนลงบนเขาได้"คุณเป็นใคร"เขาถามคำถามในขณะที่เอื้อมคว้าดาบบนเอวของเขา มันเป็นคำถามที่น่าเบื่อ และโง่ แต่เขาหมายถึง รหัสประจำตัวของหญิงสาวถูกดังนั้นป่าไม้ลึกลับ เขาอาจไม่ได้คิดสิ่งแรกขอ"พวกเขาโทรหาผม Lupusregina ฉันหนึ่งของแม่บ้านที่ทำหน้าที่ Ainz sama"ผู้หญิงลึกลับรับการต้อนรับเขา โดยการยกมือของเธออีกครั้ง เรื่องที่ ―Lupusregina― ผู้หญิงพูดจมเข้าไปในหัวใจของเขา"W-อะไร"Barbro เพื่อให้ประหลาดใจ ให้เขาลืมปลุกทหารใกล้เขาได้"ไม่ ไม่ เราอาศัยไม่อยู่ในที่...จริง ๆ ไม่ได้ไปมาก แต่ยารู้ ว่า ฉันคิดว่า มันถูกโกง kinda หมายถึง ใช้วิธีการของกองทัพผีขี้ขลาดเกินไป แม้ผมประหลาดใจเมื่อผมมองดูที่มนุษย์ Enri จากด้านหลัง และ yelped ในความประหลาดใจ ใครจะคาดผีมังกรจำนวนมากจะมาเท hehehe...ออก "Lupusregina ทำเสียงคล้ายเสียงหัวเราะก็มี taunt ชัดเจน แต่ Barbro ไม่มีอารมณ์ไปกับมัน"ดังนั้นคืออะไรคุณนี่"เขาอาจรู้สึกคนกวนหลังเขาว่าปฏิกิริยาการ shoutTaunt ถูกการ taunt แต่การกระทำของเธอแปลกถ้าเธอได้วางแผนในการมา ไม่ต้องการเธอจะแสดงตัวเองได้ หรือถูกการกระทำเพื่อดึงความสนใจของเขาไป การนัดหยุดงานหลังจากต้องคอยกังวล ข้อไม่เขาได้ดี เพราะเขาเป็นเจ้าแรกแผนของพวกเขาไม่อาจเจรจากับเขาว่าเขามีโชคดี หรือใช้เขาเป็นตัวประกันเขาไม่ แต่มีวิธีเจรจาจะสิ้นสุดทั้งในด้านของเขา นอกจากนี้เขาอาจจะกลายเป็นนักโทษ Barbro สามารถรู้สึกการบัลลังก์เพิ่มเติม และเพิ่มเติมให้กับพระองค์ทุกวินาทีถึงแม้ว่า ถูกคนที่รับผิดชอบจริง ภักดีบนของราชอาณาจักร ที่ได้ส่งเขาไปที่หมู่บ้านโดยไม่บอกเขาว่าผีมังกร ได้มี ถ้าเขากลายเป็นนักโทษ เขาจะได้มีโอกาสพบกับชุด Ooal Ainz ตามสถานการณ์ เขาจะ cede หนึ่งไตรมาสของอาณาเขตของราชอาณาจักรเพื่อแลกกับความช่วยเหลือของ Ainz ในทำให้เขาพระ นี้คืออาจจะดีสุดที่เขาสามารถได้รับประโยชน์จากสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดBarbro คิดนี้"ไม่มี ไม่ มีเหตุผลเดียวที่ผมมา ' ปัด "Lupusregina ประกาศหลังจากลมหายใจ "ผมมา massacre คน"เขาคันนั้นกะพริบหลายครั้งก่อน shouting"อะไร คุณจะ spouting สิ่งเหลวไหล คุณไม่รู้ว่าที่คุณกำลังพูดถึง ผมเป็นเจ้าแรกของในราชอาณาจักรของ Re-Estize, Vaiself Barbro Andrean Ield Ryle ""ฮา ดี คุณพูด แต่ไม่คุณยังเป็นเพียงมนุษย์ ฉันผิด เราได้ทั้งหมดเหมือนกัน Ah ฉันรู้แล้วว่า คุณมีเจ้า เกินไป""คือ... ขวา คุณหมายถึง ฆ่าทุกคนนอกจากผมหรือไม่ ฉันไม่สามารถพูดว่า เป็นความคิดที่ดี แม้คุณพาฉันนักโทษ คุณต้องการให้ผู้ที่รับข่าวกลับไปพระมหากษัตริย์ หรือการเจรจาต่อรองจะได้ยากมากมาย"Lupusregina ยืดเธอว่าเขามีคำพูดบางอย่างที่แปลก"ไม่มี ไม่ คุณ blabbering เกี่ยวกับมีอะไรบ้าง ฉันจะพูดมันอีก Ma ~ ssa ~ cre มันเป็นการสังหารหมู่ เพราะฉันจะไปฆ่าทุกหนึ่งเดียวของคุณ ดูเหมือนว่าของไม่มีพัฒนาสมองของคุณ อา ~ คุณอาจจะมีคุณค่าในแง่ที่ แต่ฉันไม่กระตือรือร้นเกินไปในการรักษาคุณรอบนี้ ""อะไรนรกคุณว่า คุณไม่ทราบค่าของฉัน ฉันเจ้าแรก วิธีกล้าคุณได้คิดฆ่าฉัน คุณปกติใช้ขุนนางตัวประกันและไถ่พวกเขา หรือต้องการดินแดน ดีกว่าให้ฉันมีชีวิตอยู่เพื่อใช้สำหรับตำแหน่งประโยชน์มากขึ้นในการเจรจามากกว่าการฆ่าฉัน"“… โอ้ คน นี่คือมนุษย์ส่วนหนึ่ง"Lupusregina พบว่าการยิ้มใจบนใบหน้าของเธอ แล้วในเสียงที่แต่เหมือนกับว่าเธอพยายามจะอธิบายสิ่งที่ซับซ้อนให้เด็กเพียงแห่ง "คุณจะไม่จำเป็นในแผนของสูงสุด ของ Ainz sama คือเหตุผลที่ทำไมคุณกำลังจะตาย คุณเข้าใจตอนนี้"Barbro เป็น flabbergastedเขาสามารถบอกได้ว่า Lupusregina ถูกไม่ว่า จะ จาก jest หรือภัยคุกคามอย่างเขากลืนกินน้ำลายของเขารับ“… คุณจะไปจริง ๆ หรือไม่ จริง ๆ จะฆ่าฉัน... ""อา ที่เป็นนิพจน์ที่ดี ชนิดของฉันชื่นชอบได้ คุณกำลังจะขึ้น และขึ้นในอันดับของฉันชื่นชอบ""Then―"Lupusregina การพูดเพื่อ Barbro กับนิพจน์ที่ว่างเปล่า Barbro พยายามยิ้มแม้นิพจน์งวดหน้า "ใบสั่งจาก Ainz sama ได้ massacre คุณทั้งหมด ดัง ใครสามารถปล่อยให้สถานที่แห่งนี้มีชีวิตอยู่"เธอก็เปลี่ยนนิพจน์ของเธอ และพูดเล่น"ดังนั้น ฉันได้คิดว่า นี้และที่ ' ฝ่ายตรงข้ามที่จะสนุกสนานมากที่สุดด้วย? " ดังนั้นข้อฉันนำฝ่ายตรงข้ามที่สุดของคุณ ที่มีปัญหามากกับผีมังกรเหล่านั้นทั้งหมด"เธอยกมือของเธอ และไป "ตา ดา" ทันใดนั้น เงาหลายระเบิดออกจากเงาของเธอ ตัดพวกเขาออกจากพื้นที่ว่าง "นี่เป็นทหารรับจ้าง Redcaps ที่ฉันเฝ้า"พวกเขามีตัวเลขสามสิบ พวกชั่วร้าย และมอง ผีมังกรที่คล้ายกับเขาได้เห็นก่อนบิดพวกเขาทั้งหมดสวมหมวกสีแดงที่ชี้และรองเท้าเหล็ก ในมือของพวกเขาถูกแกนที่ดูเหมือนจะให้เรืองแสงสีน้ำเงินในแสงจันทร์ "ข้าศึกโจมตี คุณทำอะไรอยู่! ตื่นได้แล้ว! แผ่นดิน ศัตรูของที่นี่"ทหารตื่นขึ้นจากหลับในการตะโกนของ Barbro และเห็นศัตรูใต้แสงจันทร์สว่างเกือบ blindingly “… ระดับ 43 เรื่องชนิดของ overkill แต่มีไม่ใด ๆ goblins ระดับล่างในไลบรารี "Screams ได้ระเบิดเนื่องจากพวกทหารที่มีเพียงผ่านสู้ทหารผี hellish พวกเขาไม่มีหัวใจในการต่อสู้กับผีมังกรอีกครั้ง หนีพัลวันไม่แม้แต่พยายามที่จะต่อกร "อย่าทำ การต่อสู้ การต่อสู้ ยืน และต่อสู้ ปกป้องฉันเหมาะสมบัดนี้"ไม่มีใครที่ฟัง Barbro แม้แต่ขุนนางวิ่งสำหรับม้าของพวกเขา"Ahhahaha นี่คือผลงานชิ้นเอก คิดจริงได้ไปในเปิดกว้างเป็นธรรมดาเช่นนี้ อา ~ เป็นตลกเกินไป มันเป็นดีที่สุด ฉันรักมันมาก"เสียงเสียดสีของ Lupusregina เป็นสิ่งที่ Barbro รู้ดีเกินไปเท่านั้นมีทางเดียวเท่านั้นเพื่อความอยู่รอด นั่นคือการฆ่าศัตรู "คุณคิดว่า คุณสามารถทำได้ถ้าคุณอยู่บนม้า... ผมคิดว่า มี morons ที่คิดเช่นนั้น สามารถคุณตัดขาของปัญญาเหล่านั้นสำหรับฉัน"Redcaps การรัน เชียร์ปลีกฆ่าใกล้พวกเช่นสัตว์ป่าพวกเขาฝ่อในระหว่างผ่านคนกระจายที่พยายามวิ่งหนี แล้ว...กรี๊ดได้พูดย้ำผ่านอากาศ มันไม่ใช่หนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อธรรมดาย้อมด้วยแสงจันทร์สว่างเป็นค่าย มีคำถามที่ว่ามันจะเป็นจริงได้รับการพิจารณาโดยไม่ต้องเต็นท์ค่ายใด ๆ ของรั้วไม้ คำอธิบายที่ถูกต้องมากขึ้นจะมีกองทัพในที่ราบที่. ส่วนใหญ่ของพวกเขามอมแมมและนอนอยู่ในความเหนื่อยล้า. เหตุผลที่พวกเขาสามารถนอนหลับได้โดยไม่ต้องใช้ผ้าปูที่นอนใด ๆ ในวันที่ฤดูหนาวที่หนาวพอที่จะทำให้ลมหายใจเข้าไปในหมอกสีขาวเป็นเพราะทุกคน ถูกใช้อย่างแน่นอน ท่ามกลางกลุ่มที่ได้รับการทรุดตัวลงบนพื้นดินเหมือนหุ่นกับสตริงตัดเป็นหนึ่งในคนที่ได้รับการเดินไปรอบ ๆ . มันเป็นทั่วไปที่ต้องสูญเสียการต่อสู้เจ้าชาย Barbro. เขาควรจะคิดว่าตัวเองโชคดีที่เขายังมีชีวิตอยู่หรือคิดว่ามันเป็นโชคร้ายที่จะ ได้พบดังกล่าวมีผลบังคับใช้หรือไม่? กองทัพผีที่อยู่ ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นที่หมู่บ้านขลุกขลิกแข็งแรง - ไม่ก็ถูกครอบงำ กองกำลัง Barbro ถูกทุบขณะที่พวกเขาทำให้การติดต่อและความพ่ายแพ้ก็หนีไม่พ้น ทหารของเขาเสียชีวิตราวกับว่าพวกเขาละลายออกไป. ดังนั้นผู้ที่ถูกก๊อบลินเหล่านั้นหรือไม่Barbro อยากจะรู้คำตอบ. สิ่งเดียวที่เขาสามารถคิดได้ว่าผู้ที่ก๊อบลินได้สร้างอาณาจักรขนาดใหญ่ในป่าที่ดีโทบ หากพวกเขากำลังเดินไปทางทิศใต้มันเป็นสถานการณ์ที่เข้าใจ ขุนนางที่มีการจัดการที่จะหลบหนีกับเขาคิดเหมือนกันและพวกเขาได้ใช้ร่วมกันได้ข้อสรุปที่แน่นอนเดียวกันกับเขาในขณะที่หลบหนี. หมายความว่าเขาโชคร้าย. หมายความว่าก๊อบลินผู้ที่มียอดที่สุดของพวกเขา. หมายความว่ากลับมีข้อมูลเกี่ยวกับก๊อบลินจะเป็น ความสำเร็จที่เหมาะสมในตัวเอง. "โง่ ... ." Barbro clenched กำปั้นของเขา. การสูญเสียเป็นความสูญเสียและก๊อบลินเหล่านั้นไม่ต้องสงสัยที่แข็งแกร่ง ทุกคนที่ต่อสู้กับพวกเขาจะสามารถที่จะเข้าใจว่าทำไม Barbro ได้สูญเสีย. แต่การที่คนที่ไม่รู้ Barbro จะเป็นเจ้าชายที่หายไปก๊อบลิน เขาจะกลายเป็นตัวตลกได้. "ประณามมัน! ประณามมัน! ประณามมัน! "แห้วถูกต้มในหัวใจของเขา นี่คือเหตุผลที่เขาไม่สามารถไปนอนแม้เขาจะเป็นเช่นเดียวกับที่เหนื่อยเป็นทหารของเขา. เวลาที่เขาปิดตาของเขาทุกคนเขาอาจจะได้ยินเสียงของการเยาะเย้ยและความเกลียดชังที่มีความมั่นใจว่าจะมาในแบบของเขาเมื่อเขากลับไปยังราชอาณาจักรสำหรับ Barbro, สงครามสิ้นสุดลง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไปที่ราบ Kattse และเข้าร่วมการต่อสู้กับจักรวรรดิในขณะนี้. ทันใดนั้น - เขารู้สึกว่าการแสดงตน ไม่ได้มาจากที่ทหารกำลังนอนหลับอยู่ แต่จากทิศทางที่พวกเขาได้หลบหนีไป. มันพลัดหลงที่ในที่สุดก็มีการจัดการที่จะจับขึ้นกับพวกเขาหรือใฝ่หาก๊อบลิน? ในขณะที่ Barbro หันมามองด้วยหัวใจที่กังวลใบหน้าของเขามีรอยย่นใน แปลกใจ ราวกับว่าร่างได้สังเกตเห็นว่า Barbro ดูก็โบกมือทักทายกับแสง. "วิธีการทำยา ~" วิธีไม่ปรากฏในช่วงกลางของธรรมดาเปิดที่กว้างใหญ่นี้ได้โดยไม่ต้องเห็น? ไม่ไกลจากเขา -roughly ยี่สิบเมตร away- เป็นความงามที่แน่นอนด้วยรอยยิ้มที่ตรงกับการแสดงออกอย่างจริงใจของเธอ ในกรณีนี้อยู่ในช่วงกลางของเมืองเขาจะไม่ลังเลที่จะทำตาหวานเธอ แต่นี้คือในช่วงกลางของธรรมดาที่ มีไม่ได้แม้แต่หมู่บ้านในสายตา. สิ่งที่แปลกประหลาดเป็นเครื่องแต่งกายของเธอ -. ที่ดูคล้ายกันมากกับเสื้อผ้าแม่บ้านถ้าเธอเป็นอาวุธที่เขาจะได้คิดว่าเธอเป็นนักผจญภัยแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกใด ๆ . มอนสเตอร์ ? ความคิดจู่ ๆ ก็ผุดขึ้นมาในความคิดของเขา มอนสเตอร์บางคนมีลักษณะสวยงาม นางฟ้าเป็นตัวอย่างของ แต่เสื้อผ้าแม่บ้านเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใจ. "สวัสดีครับผมมามากกว่าที่จะเล่น ~ ผมไม่ได้จับคุณในช่วงเวลาที่ไม่ดีใช่มั้ย? "มันเป็นคำถามที่ถูกมองเห็นได้อย่างชัดเจนลงบนเขา." คุณเป็นใคร? "เขาถามคำถามที่ว่าในขณะที่การเข้าถึงสำหรับดาบบนเอวของเขา. มันเป็นที่น่าเบื่อและ คำถามโง่ แต่เขาหมายความว่ามัน ตัวตนของหญิงสาวที่ถูกปกคลุมไปด้วยดังนั้นในความลึกลับที่เขาอาจจะไม่ได้คิดว่าสิ่งที่จะถามในสถานที่แรก. "พวกเขาโทรหาฉัน Lupusregina ฉันเป็นหนึ่งในสาวที่ทำหน้าที่ Ainz-sama. "นี้หญิงสาวลึกลับทักทายเขาด้วยการยกมือของเธออีกครั้ง บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่ว่าผู้หญิง -Lupusregina- กล่าวจมลงไปในหัวใจของเขา. "W-สิ่ง." Barbro รู้สึกประหลาดใจเพื่อที่เขาลืมที่จะตื่นทหารรอบ ๆ ตัวเขา. "ไม่ไม่ให้ไม่อาศัยอยู่ในที่ ... คุณจริงๆไม่ไป ผ่านมาก แต่ยารู้ว่าฉันคิดว่ามันถูกโกงนะ ผมหมายถึงการใช้วิธีการของกองทัพผีขี้ขลาดเกินไป แม้ฉันรู้สึกประหลาดใจเมื่อผมดูมนุษย์ที่ Enri จากข้างหลังและ yelped ในความประหลาดใจ ใครจะไปคาดว่าก๊อบลินจำนวนมากที่จะมาไหลออก ... อิอิอิ. "Lupusregina ทำเสียงคล้ายเสียงหัวเราะ. มันเป็นคำที่ชัดเจน แต่ Barbro อยู่ในอารมณ์ที่จะนำขึ้นกับมัน." ดังนั้นสิ่งที่เป็นคุณที่นี่สำหรับ! " เขาอาจจะรู้สึกว่าคนที่อยู่ข้างหลังเขาตื่นเต้นเช่นถ้าทำปฏิกิริยากับเสียงร้อง. เยาะเย้ยถูกยั่วยุ แต่การกระทำของเธอแปลกถ้าเธอได้วางแผนในการซุ่มโจมตี มีความจำเป็นสำหรับเธอที่จะแสดงให้เห็นว่าตัวเองไม่ได้ หรือเป็นการกระทำที่จะดึงความสนใจของเขาไปแล้ว? ที่จะตีจากด้านหลังขณะที่เขากำลังฟุ้งซ่าน. ไม่มี -. เขาเป็นคนที่มีคุณค่าเพราะเขาเป็นครั้งแรกที่เจ้าชายแผนของพวกเขาอาจจะไปเจรจากับเขาว่าเขาโชคดีหรือจะใช้เขาเป็นตัวประกันถ้าเขาไม่ได้. แต่ก็ไม่มี การเจรจาต่อรองทางจะจบลงด้วยดีสำหรับด้านข้างของเขา เขาส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะกลายเป็นนักโทษ. Barbro รู้สึกบัลลังก์ได้รับต่อไปและต่อไปจากเขาทุกวินาที. ถึงแม้ว่าคนที่เป็นจริงมีความรับผิดชอบเป็นผู้ใหญ่บนของราชอาณาจักรที่ได้ส่งเขาไปยังหมู่บ้านที่โดยไม่ต้องแจ้งให้เขารู้ว่า ก๊อบลินอยู่ที่นั่น. ถ้าเขากลายเป็นนักโทษเขาจะมีโอกาสที่จะพบกับ Ainz Ooal ชุด ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่เขาจะยอมยกให้หนึ่งในสี่ของดินแดนราชอาณาจักรในการแลกเปลี่ยนสำหรับความช่วยเหลือ Ainz ในทำให้เขากษัตริย์. นี้อาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาจะได้รับการออกจากสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด. Barbro คิดว่านี้. "ไม่มีไม่มี มีเหตุผลเพียงคนเดียวของฉันมารอบ. "Lupusregina ประกาศหลังจากหายใจลึก." ผมมากับทุกคนสังหารหมู่ "เขากระพริบตาหลายครั้งก่อนที่จะตะโกน." สิ่งที่ ?! สิ่งที่ไร้สาระที่คุณพ่น! คุณไม่ทราบว่าคุณกำลังพูดคุยกับ ?! ผมเป็นเจ้าชายครั้งแรกของราชอาณาจักร Re-Estize, Barbro Andrean ield Ryle Vaiself! "" ฮะ ดีที่คุณบอกว่า แต่คุณไม่ยังคงเป็นมนุษย์เพียง? ผมผิดหรือเปล่า? สำหรับเรามันเป็นเหมือนกันทั้งหมด โอ้ฉันรู้แล้วว่าคุณเป็นเจ้าชายด้วย. "" นั่นคือ ... ใช่ คุณหมายถึงจะฆ่าทุกคนนอกจากฉัน? ฉันไม่สามารถพูดได้ว่าเป็นความคิดที่ดี แม้ว่าคุณจะพาฉันนักโทษคุณจะต้องการใครสักคนที่จะใช้ข่าวกลับไปยังพระมหากษัตริย์หรือการเจรจาต่อรองจะได้รับยากมากขึ้นในหลาย ๆ . "Lupusregina เอียงของเธอราวกับว่าเขาบอกว่าสิ่งที่แปลก." ไม่มีไม่มี สิ่งที่คุณกำลัง blabbering เกี่ยวกับ? ผมจะบอกอีกครั้ง Ma ~ ~ SSA CRE มันสังหารหมู่เพราะฉันจะฆ่าทุกหนึ่งเดียวของคุณ ดูเหมือนว่าสมองของคุณไม่ได้รับการพัฒนาด้วยหรือไม่ อา ~ คุณอาจจะมีคุณค่าในแง่ที่ว่า แต่ฉันไม่กระตือรือร้นเกินไปในการรักษาคุณไปรอบ ๆ . "" อะไรที่คุณพูด! คุณไม่ตระหนักถึงคุณค่าของฉัน! ผมเป็นเจ้าชายแรก! วิธีที่คุณกล้าแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับการฆ่าฉัน! ปกติคุณจะใช้เป็นตัวประกันเรียกค่าไถ่และขุนนางพวกเขา! หรือคุณต้องการดินแดน! จะดีกว่าที่จะทำให้ฉันมีชีวิตอยู่ที่จะใช้สำหรับตำแหน่งที่ได้เปรียบมากขึ้นในการเจรจามากกว่าที่จะฆ่าฉัน! "" ... โอ้คนนี้เป็นหนึ่งงงมนุษย์. "Lupusregina แสดงให้เห็นรอยยิ้มที่ไม่พึงประสงค์บนใบหน้าของเธอนั้นยังคงอยู่ในน้ำเสียงที่ฟังเป็น ถ้าเธอได้พยายามที่จะอธิบายบางสิ่งบางอย่างที่ซับซ้อนเพื่อลูก. "คุณไม่จำเป็นต้องอยู่ในแผนของหนึ่งสูงสุดของ Ainz-sama นั่นเป็นเหตุผลที่คุณกำลังจะตาย คุณเข้าใจตอนนี้หรือไม่ "Barbro ถูกงุนงงไปหมด. เขาสามารถบอกได้ว่า Lupusregina ไม่ได้พูดมันออกมาจากความตลกขบขันหรือเป็นภัยคุกคามที่เรียบง่าย. เขากลืนน้ำลายของเขาโดยไม่รู้ตัว." ... คุณจริงๆจะ? จริงๆจะฆ่าฉัน ... "" อาว่าการแสดงออกที่ดี เป็นชนิดที่ชื่นชอบ คุณกำลังจะขึ้นและขึ้นในการจัดอันดับที่ชื่นชอบ. "" Then- "Lupusregina พูดกับ Barbro ด้วยสีหน้าว่างเปล่า Barbro ได้พยายามที่จะยิ้มได้แม้จะมีการแสดงออกแข็งบนใบหน้าของเขา. "สั่งซื้อจาก Ainz-sama คือการสังหารหมู่ที่คุณทั้งหมด ดังนั้นไม่มีใครสามารถออกจากสถานที่แห่งนี้ยังมีชีวิตอยู่. "ทันใดนั้นเธอก็เปลี่ยนแปลงการแสดงออกของเธอและพูดติดตลก." ดังนั้นฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และที่ 'ฝ่ายตรงข้ามที่คุณจะมีความสนุกสนานมากที่สุด? ดังนั้น - ฉันนำฝ่ายตรงข้ามที่ดีที่สุดสำหรับทุกท่านที่มีปัญหามากกับก๊อบลินบรรดา ". เธอเงยหน้าขึ้นมือของเธอและเดิน" ตาดา " ทันใดนั้นเงาหลายระเบิดออกมาจากเงาของเธอตัดทางของพวกเขาออกจากพื้นที่ว่างเปล่า. "ต่อไปนี้เป็นทหารรับจ้าง Redcaps ผมเรียก" พวกเขาหมายเลขสามสิบ. พวกเขาเป็นความชั่วร้ายและบิดมองก๊อบลินที่คล้ายกับคนที่เขาเคยเห็นมาก่อน. พวกเขาทั้งหมด สวมหมวกสีแดงชี้และรองเท้าเหล็ก ในมือของพวกเขาเป็นแกนที่ดูเหมือนจะให้ปิดการเรืองแสงสีฟ้าในแสงจันทร์. "การโจมตีศัตรู! คุณกำลังทำอะไร! ตื่น! แขน! ศัตรูที่นี่! "ทหารตื่นขึ้นมาจากการนอนหลับที่ตะโกนBarbro และเห็นศัตรูภายใต้แสงจันทร์ blindingly เกือบสว่าง." ... ระดับ 43 เป็นชนิดของ overkill แต่มีไม่ใด ๆ ที่ต่ำกว่าก๊อบลินระดับในห้องสมุด. "เสียงกรีดร้องปะทุขึ้น. เนื่องจากพวกเขาเป็นทหารที่เพิ่งผ่านการต่อสู้กับทหารชั่วร้ายผีพวกเขาไม่ได้มีหัวใจในการต่อสู้กับก๊อบลินอีกครั้ง. พวกเขาวิ่งในแฟชั่นระเบียบโดยไม่ต้องพยายามที่จะนำขึ้นต่อสู้. "ไม่ทำงาน! ต่อสู้! ต่อสู้! ลุกขึ้นยืนและต่อสู้! ปกป้องฉันขวาทันทีนี้ "ไม่มีใครฟังBarbro เป็น แม้ขุนนางวิ่งไปหาม้าของพวกเขา. "Ahhahaha! นี่คือผลงานชิ้นเอก! จะคิดว่าคุณจะได้รับจริงไปในที่ราบเปิดกว้างเช่นนี้! อา ~ นี้เป็นเรื่องตลกมากเกินไป! มันคือที่สุด! ฉันรักมันมาก! "เสียงเยาะเย้ยLupusregina ได้รับบางสิ่งบางอย่าง Barbro รู้เพียง. ดีเกินไปมีทางเดียวเท่านั้นที่จะอยู่รอดคือ นั่นคือการฆ่าศัตรู. "คุณคิดว่าคุณสามารถทำให้มันถ้าคุณอยู่ในม้า ... ผมคิดว่ามีซที่คิดเช่นนั้น สามารถคุณตัดขาโง่เหล่านั้นสำหรับฉัน "Redcaps วิ่งออกมาเชียร์ในความคาดหมายของการฆ่าที่กำลังจะมา. พวกเขาเป็นเหมือนสัตว์ป่า. พวกเขาลดลงในระหว่างผ่านคนกระจายอยู่พยายามที่จะวิ่งหนีไป. และแล้ว ... เสียงกรีดร้องก้อง ผ่านอากาศ. มันเป็นหนึ่งในไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บนที่ราบย้อมด้วยแสงจันทร์สว่าง เป็นค่าย มีคำถามว่ามันอย่างแท้จริงอาจจะถือว่าเป็นค่ายไม่มีเต็นท์ รั้วไม้ รายละเอียดถูกต้องมากขึ้นจะต้องมีกองทัพในที่ราบ

ส่วนใหญ่สกปรกแล้วก็นอนด้วยความอ่อนเพลีย

เหตุผลที่พวกเขาสามารถนอนโดยไม่มีเครื่องนอนในวันฤดูหนาวที่เย็นพอที่จะเปลี่ยนลมหายใจเข้าไปในหมอกสีขาว เพราะทุกคนเป็นอย่างที่ใช้ ท่ามกลางกลุ่มที่ล้มลงบนพื้นเหมือนหุ่นสายตัดคนหนึ่ง ที่กำลังเดินอยู่รอบๆ

มันเป็นทั่วไปที่ได้สูญเสียการต่อสู้เจ้าชาย barbro .

เค้าควรพิจารณาตัวเองโชคดีที่เขารอดมาได้หรือพิจารณามันโชคร้ายที่จะได้พบ เช่น การบังคับ

ผีกองทัพที่ไปปรากฎที่เนื้อหมู่บ้านเข้มแข็งแล้วผมอยากไม่ มันยุ่งยาก barbro กำลังพลถูกทุบ ในขณะที่พวกเขาทำติดต่อและความพ่ายแพ้มันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ ทหารตายเป็นถ้าพวกเขาถูกละลายไป

แล้วใครเป็นปีศาจ ?

barbro ต้องการรู้คำตอบ

สิ่งเดียวที่เขาคิดได้คือปีศาจเหล่านั้นได้ก่อตั้งอาณาจักรใหญ่ในป่าที่ยิ่งใหญ่ของโต . ถ้าพวกเขาได้มุ่งหน้าลงใต้ มันเป็นสถานการณ์ที่เข้าใจได้ง่าย ขุนนางที่มีการจัดการที่จะหลบหนีเขาคิดเหมือนกัน และพวกเขาได้ร่วมกันสรุปที่แน่นอนเดียวกันกับเขา ถ้าเขาจะหนี

ความหมายว่าเขาโชคร้าย

หมายความว่าปีศาจเหล่านั้นมากที่สุดยอด

)ความหมายว่า กลับมีข้อมูลเกี่ยวกับก๊อบลินจะเรียนที่สมเหตุสมผลในตัวเอง

" ไอ้บ้า . . . . . . . "

barbro กำกำปั้นของเขา

ขาดทุนก็ขาดทุน และปีศาจผู้เข้มแข็งอย่างไม่ต้องสงสัย ใครที่สู้กับพวกเขาจะสามารถเข้าใจว่าทำไม barbro ต้องสูญเสียไป

แต่สำหรับผู้ที่ไม่รู้ barbro จะเป็นเจ้าชายที่แพ้ให้กับปีศาจ เขาจะกลายเป็นตัวตลก

" บ้าจริง ! บ้าจริง ! บ้าจริง ! "

เสียงเดือดในใจของเขา นี่คือเหตุผลที่เขาไม่อาจหลับไปทั้งๆ ที่เขาก็เหนื่อยเป็นทหารของเขา

ทุกครั้งที่เขาหลับตา เขาสามารถได้ยินเสียงเย้ยหยันและความเกลียดชังที่แน่ใจว่าการมาของเขาเมื่อเขากลับไปยังอาณาจักร

สำหรับ barbro สงครามก็ยุติมันเป็นไปไม่ได้ที่จะไป kattse ที่ราบและเข้าร่วมการต่อสู้กับจักรวรรดิแล้ว

ก็ผมอยาก เขารู้สึกว่าตน ไม่ใช่จากที่ทหารกำลังหลับ แต่จากทิศทางที่พวกเขาหนี

มันพลัดหลงที่ในที่สุดการจัดการที่จะจับพวกเขาหรือไล่ปีศาจ ?

ในขณะนั้น barbro หันไปมองด้วยใจกังวล ใบหน้าที่เหี่ยวย่นด้วยความประหลาดใจแม้ว่าตัวเลขได้สังเกตเห็นว่า barbro ดู มันโบกมือกับทักทายแสง

" เป็นไงบ้าง ~ "

แล้วมันปรากฏอยู่กลางที่ราบเปิดอันกว้างใหญ่โดยไม่ถูกจับได้ ? ไม่ไกลจากเขา ผมอยากประมาณยี่สิบเมตรแล้วผมอยากเป็นความงามที่สมบูรณ์ด้วยรอยยิ้ม ที่ตรงกับการแสดงออกที่แท้จริงจากเธอ ถ้านี้คือในช่วงกลางของเมือง เขาจะไม่ลังเลที่จะควงเธอแต่นี้มันกลางธรรมดา มันไม่ได้เป็นหมู่บ้านในสายตา

สิ่งที่แปลกคือเธอนุ่งผมอยากดูคล้ายกันมากกับเสื้อผ้าของแม่บ้าน

ถ้าเป็นอาวุธ เขาคงคิดว่าเธอเป็นนักผจญภัย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกใด ๆ .

เป็นสัตว์ประหลาดเหรอ

ความคิดก็ผุดขึ้นมาในความคิดของเขา มอนสเตอร์บาง มีลักษณะที่สวยงามนางฟ้ามีตัวอย่าง แต่เสื้อผ้าของคน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใจ

" สวัสดี ฉันมาเพื่อเล่น ~ ผมไม่ได้จับเธอในเวลาที่ไม่ดีใช่มั้ย ? "

มันเป็นคำถามที่ชัดเจนดูถูกเขา

" นายเป็นใคร ? "

เขาถามคำถาม ในขณะที่หยิบดาบที่เอวของเขา

มันเป็นคำถามที่น่าเบื่อ และ unimaginative แต่เขาก็หมายความตามนั้นสาวของตนถูก shrouded ในความลึกลับ เขาไม่คิดจะถามอะไรในตอนแรก

" เขาเรียกฉัน lupusregina . ฉันเป็นแม่บ้านที่รับใช้ ainz ซามะ "

นี้ผู้หญิงลึกลับทักทายเขาโดยการระดมมือของเธออีกครั้ง เรื่องอะไรที่ผู้หญิงที่ผมอยาก lupusregina ผมอยากบอกว่าจมเข้าไปในหัวใจของเขา . . . . .

" . . . "

barbro ตกใจ