The Doctor and the GhostAn Utah Gho

The Doctor and the Ghost

An Utah Ghost Story

retold by

S.E. Schlosser

Little Simeon came running into the surgery. He bent over, winded, and gasped desperately several times before he could speak.

"Doc. Doc! My paw got strychnine poison in his thumb. We amputated it right away, but the poison is still moving up his arm. You gotta come quick!"

The doctor grabbed his medical bag and hustled out the door immediately. It took but a moment to saddle the mare, and he swung the boy up in front of him and galloped out of the yard and down the road towards the Houd place, which was two miles away.

Simeon the elder was lying on his bed being attended by his wives and a large number of his children.

"Doctor, you must help me," Simeon gasped, waving the stump of his thumb at the doctor. "The strychnine is up to my shoulder. If it gets in my vitals, I will die."

His wives started wailing, and all the children echoed them so there was a tremendous noise in the room. The doctor held up his hands and shouted: "Be assured my sisters and brothers, that God has sent me in good time to cure Brother Simeon. With my Thomsonian medicines to aid his recovery, Brother Simeon will soon be well."

His words calmed the family. After repeated reassurances, Simeon's wives bustled out of the room followed by the children, leaving the doctor room to work. As the doctor treated Simeon with the first dose of medicine, he could smell dinner being prepared and hear the voices of Simeon's children doing their homework around the kitchen table.

When the doctor descended the stairs, Simeon's wives came out of the kitchen, and asked him to stay to dinner. He declined regretfully, having other patients to see that evening. But before he left he gave them careful instructions on the care of Simeon, and told them he would be by tomorrow to give Simeon another dose of the special tonics.

The doctor visited Simeon every morning and night for four days, giving him a thorough case of Thomsonian medicines each visit. By the fourth day, Simeon was so much better that the doctor determined that the poison had been checked. Deciding that no more treatment was necessary, he declared Simeon well and went home, well satisfied with the successful recovery of his patient.

Two nights later, the doctor was awakened from a deep sleep by a bright light shining right in his eyes. He sat up quickly, shading his eyes. At first he thought that he had overslept. But the light was not coming from the window. As his eyes adjusted to the brilliance, he saw a woman dressed in white standing at the foot of the bed. She was surrounded by a heavenly light, and she glowed within as well. The doctor gasped in fear and huddled underneath his bedclothes.

"Do not be afraid," the spirit said in a kind voice. The doctor took heart at her words. He withdrew his head from the covers and looked right at the glowing woman.

"I have been sent to you from the other world," the woman said.

"Who are you?" The doctor asked.

"In life, I was called Sally Ann. I was a cousin to Sisters Thompson and Smith."

"Why have you been sent here?" asked the doctor.

"I have been sent to tell you that Brother Simeon will die of strychnine poisoning if you do not double your diligence."

The doctor swallowed guiltily, remembering his pride in having cured Brother Simeon. One of the earliest lessons he had learned was how pride goeth before destruction. Yet here he was falling into the same trap.

He thanked the ghost for her warning and promised to go to Brother Simeon at daybreak. Satisfied, the ghost vanished and the room was in darkness once more.

The next morning the doctor went to Brother Simeon's house and recommenced his treatment. Simeon confessed to the doctor that he had begun having trouble with his arm again, but was unsure whether or not it was serious enough to call him out. The doctor continued dosing his patient with the Thomsonian medicine until Simeon was completely well.

Brother Simeon lived for another twenty-five years in good health, for which he credited the doctor and his Thomsonian medicine. As for Sisters Thomson and Smith, they recognized the doctor's description of the ghost at once. It was their cousin Sally Ann Chamberlain from Nauvoo, who had died fourteen years before.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แพทย์และผีเรื่องผียูทาห์ เก่าเล่าใหม่โดยS.E. Schlosserเผ่าสิเมโอนน้อยมาใช้ในการผ่าตัด เขาเงี้ยว winded และ gasped หมดหลายครั้งก่อนที่สามารถพูด"เอกสาร Doc ตีนของฉันมีสตริกนินพิษในนิ้วหัวแม่มือของเขา เรา amputated ได้ทันที แต่ยาพิษมีการเคลื่อนไหวยังคงขึ้นแขนของเขา คุณต้องมาด่วน"หมอคว้ากระเป๋าแพทย์ของเขา และ hustled ออกประตูทันที มันเอาแต่ช่วงการอานแมร์ และเขา swung เด็กค่าหน้าเขา และ galloped ออก จากลาน และถนนไปทางเพลส Houd ที่สองห่างเผ่าสิเมโอนอาวุโสกำลังนอนบนเตียงของเขาถูกเข้าร่วม โดยภรรยาของเขาและลูก ๆ ของพระองค์เป็นจำนวนมาก"แพทย์ คุณต้องช่วยฉัน ไซเมียน gasped โบกโคนของนิ้วหัวแม่มือของเขาที่แพทย์ "การสตริกนินได้ถึงไหล่ของฉัน หากได้รับใน vitals ของฉัน ฉันจะตาย"ภรรยาของเขาเริ่ม wailing และเด็ก ๆ ได้พูดย้ำพวกเขาเพื่อให้มีเสียงดังมากในห้อง แพทย์จัดขึ้นมือ และตะโกน: "มั่นใจได้พี่น้อง ที่พระเจ้าได้ส่งฉันในเวลารักษาเผ่าสิเมโอนพี่ชายและน้องสาวของฉัน กับยาของฉัน Thomsonian การช่วยกู้ของเขา เผ่าสิเมโอนพี่เร็ว ๆ นี้จะดีขึ้น"คำพูดของเขาสงบครอบครัว หลังจาก reassurances ซ้ำ ภรรยาของเผ่าสิเมโอน bustled พอตามเด็ก ออกจากห้องหมอไปทำงาน เป็นแพทย์ถือว่าเผ่าสิเมโอนกับยาตัวแรกของยา เขาสามารถกลิ่นกำลังเตรียมอาหาร และได้ยินเสียงเด็กของเผ่าสิเมโอนที่ทำบ้านของพวกเขารอบตัวห้องครัวเมื่อหมอสืบเชื้อสายบันได ภรรยาของเผ่าสิเมโอนออกมาจากห้องครัว และขอให้เขาเดินไปทานอาหารค่ำ เขาปฏิเสธ regretfully มีผู้ป่วยอื่น ๆ เพื่อดูว่าเย็น แต่ก่อนที่เขา เขาให้คำแนะนำระมัดระวังในการดูแลของเผ่าสิเมโอน และบอกว่า พวกเขาจะได้ โดยวันพรุ่งนี้ให้เผ่าสิเมโอนยาอื่นของ tonics พิเศษหมอชมเผ่าสิเมโอนทุกเช้าและคืนสี่วัน กรณีอย่างละเอียดของแต่ละยา Thomsonian ให้เขาชม วันที่สี่ เผ่าสิเมโอนมีดังนั้นดีว่า หมอกำหนดว่า ยาพิษที่มีการตรวจสอบ ดีตัดสินใจว่า การรักษาเพิ่มเติมไม่จำเป็น เขาประกาศเผ่าสิเมโอนดี และกลับบ้าน พอใจกับการฟื้นตัวของผู้ป่วยของเขาประสบความสำเร็จสองคืนหลัง หมอได้ตื่นตัวจากการหลับ โดยแสงสว่างที่ส่องแสงขวาในสายตาของเขา เขานั่งขึ้นอย่างรวดเร็ว แรเงาตา ในตอนแรก เขาคิดว่า เขามี overslept แต่ไม่ได้มาแสงจากหน้าต่าง เป็นตาปรับความโชติช่วง เขาเห็นผู้หญิงแต่งตัวในสีขาวยืนอยู่ที่ปลายตีนเตียง เธอถูกล้อมรอบ ด้วยไฟสวรรค์ และเธอ glowed ภายในเช่น หมอ gasped ในความกลัว และต้องอยู่ภายใต้ของเขาเกี่ยวกับภัตตาคาร"อย่ากลัว จิตวิญญาณกล่าวในเสียงดี หมอเอาหัวใจที่คำของเธอ เขาต้องถอนหัวจากที่ครอบคลุม และมองผู้หญิงเร่าร้อนหญิงกล่าวว่า "ฉันได้ถูกส่งถึงคุณจากโลกอื่น"คุณเป็นใคร" คุณหมอถาม"ในชีวิต ฉันถูกเรียกว่า Sally Ann ผมเป็นลูกพี่ลูกน้องกับน้องสาวทอมสมิธ""ทำไมคุณส่งไปแล้วนี่" ถามหมอ"ฉันได้ถูกส่งไปบอกว่า เผ่าสิเมโอนพี่จะตายของสตริกนินเป็นพิษถ้าคุณเพียรไม่คู่ของคุณ"หมอกลืนกิน guiltily ภาคภูมิใจในมีหายเผ่าสิเมโอนพี่จำ บทเรียนแรกสุดที่เขาได้เรียนรู้อย่างใดอย่างหนึ่งมีวิธี goeth ความภาคภูมิใจก่อนที่จะทำลาย ยัง ที่นี่เขาได้ตกหลุมพรางเดียวเขาขอบคุณผีเตือนเธอ และสัญญาว่า จะไปเผ่าสิเมโอนพี่ที่เดย์เบรก พอใจ ผีศาสดา และห้องเคยในความมืดมากขึ้นเช้าวันถัดไปหมอไปบ้านพี่เผ่าสิเมโอน และ recommenced การรักษาของเขา เผ่าสิเมโอนสารภาพกับแพทย์ว่า เขาเริ่มมีปัญหากับแขนของเขาอีกครั้ง แต่ไม่แน่ใจหรือไม่ก็ร้ายแรงพอที่จะเรียกเขา หมอต่อกระบวนการของผู้ป่วย ด้วยยา Thomsonian จนเผ่าสิเมโอนได้อย่างสมบูรณ์ดีเผ่าสิเมโอนพี่ชายอยู่อีกยี่สิบห้าปีสุขภาพดี การที่เขาเครดิตหมอและยา Thomsonian ของเขา ส่วนน้องสาวทอมและสมิธ พวกเขารู้จักหมออธิบายของผีครั้ง มันเป็นของลูกพี่ลูกน้อง Sally แอนแชมเบอร์เลนจาก Nauvoo ผู้เสียชีวิตสิบสี่ปีก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมอและผียูทาห์เรื่องผีที่เล่าขานกันโดยSE ช่างทำกุญแจลิตเติ้ลไซมอนมาใช้ในการผ่าตัด เขาก้มลง, ยืดและอ้าปากค้างหลายครั้งหมดก่อนที่เขาจะพูด. "หมอ. Doc! ตีนของฉันมีพิษสตริกนินในนิ้วหัวแม่มือของเขา. เราด้วนได้ทันที แต่พิษยังคงขยับขึ้นแขนของเขา. คุณ gotta มาอย่างรวดเร็ว " หมอคว้าถุงทางการแพทย์ของเขาและรีบออกไปที่ประตูทันที แต่มันต้องใช้เวลาสักครู่เพื่ออานม้าและเขาเหวี่ยงเด็กขึ้นมาในหน้าของเขาและวิ่งออกมาจากบ้านและลงถนนที่มุ่งสู่สถานที่เก็บซึ่งเป็นสองห่างออกไป. ไซมอนพี่กำลังนอนอยู่บนเตียงของเขาเป็น เข้าร่วมประชุมโดยภรรยาและเด็กจำนวนมากของเขา. "หมอคุณต้องช่วยฉัน" ไซเมียนอ้าปากค้างโบกตอของนิ้วหัวแม่มือของเขาที่แพทย์ "สตริกนินขึ้นอยู่กับไหล่ของฉัน. หากได้รับในตับของฉันฉันจะตาย." ภรรยาของเขาเริ่มร่ำไห้และเด็กทุกคนสะท้อนให้พวกเขาเพื่อให้มีสัญญาณรบกวนอย่างมากในห้องพัก หมอจัดขึ้นมือของเขาและตะโกน: "มั่นใจพี่สาวน้องสาวและน้องชายของฉันว่าพระเจ้าได้ส่งมาให้ผมในช่วงเวลาที่ดีในการรักษาบราเดอร์ไซมอนกับยา Thomsonian ของฉันที่จะช่วยให้การกู้คืนของเขาบราเดอร์ไซมอนเร็ว ๆ นี้จะดี.." คำพูดของเขาสงบ ครอบครัว หลังจากปลอบโยนซ้ำภรรยาไซมอนลี bustled ออกจากห้องตามด้วยเด็กออกจากห้องแพทย์ในการทำงาน ในฐานะที่เป็นหมอรักษาได้ไซมอนกับเข็มแรกของยาเขาได้กลิ่นอาหารค่ำการเตรียมและได้ยินเสียงของเด็กไซมอนลีทำบ้านของพวกเขาไปรอบ ๆ โต๊ะในครัว. เมื่อแพทย์ลงมาบันไดภรรยาไซมอนลีออกมาจากห้องครัวและถาม ให้เขาอยู่ไปรับประทานอาหารค่ำ เขาปฏิเสธที่น่าเศร้าที่มีผู้ป่วยอื่น ๆ ที่จะเห็นในเย็นวันนั้น แต่ก่อนที่เขาจะออกจากเขาเขาให้คำแนะนำเกี่ยวกับการดูแลระมัดระวังสิเมโอนและบอกพวกเขาว่าเขาจะเป็นวันพรุ่งนี้ที่จะให้ไซมอนปริมาณของยาบำรุงพิเศษอื่น. แพทย์เข้าเยี่ยมชมไซมอนทุกเช้าและก่อนนอนเป็นเวลาสี่วันให้เขากรณีอย่างละเอียด ของยา Thomsonian ทุกครั้ง โดยในวันที่สี่ไซมอนเป็นมากดีที่แพทย์ระบุว่ายาพิษที่ได้รับการตรวจสอบ การตัดสินใจที่ไม่มีการรักษามากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นที่เขาบอกไซมอนดีและกลับบ้านดีพอใจกับการฟื้นตัวของผู้ป่วยที่ประสบความสำเร็จของเขา. สองคืนต่อมาแพทย์ถูกปลุกให้ตื่นจากการนอนหลับลึกโดยไฟสว่างส่องแสงที่เหมาะสมในสายตาของเขา เขาลุกขึ้นนั่งได้อย่างรวดเร็วแรเงาตาของเขา ในตอนแรกเขาคิดว่าเขามีความง่วง แต่แสงไม่ได้มาจากหน้าต่าง ดวงตาของเขาที่จะปรับเปลี่ยนได้ตามความหมายที่เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งในชุดสีขาวยืนอยู่ที่ปลายเตียง เธอถูกล้อมรอบด้วยแสงสวรรค์และเธอ glowed ภายในได้เป็นอย่างดี แพทย์อ้าปากค้างในความกลัวและซุกอยู่ใต้ที่นอนหมอนมุ้งของเขา. "อย่ากลัวที่จะ" จิตวิญญาณกล่าวว่าในเสียงชนิด หมอเอาหัวใจที่คำพูดของเธอ เขาถอนตัวออกจากศีรษะของเขาครอบคลุมและมองที่เหมาะสมในผู้หญิงที่เร่าร้อน. "ผมได้รับการส่งไปยังคุณจากโลกอื่น ๆ " หญิงกล่าว. "คุณเป็นใคร?" หมอถาม. "ในชีวิตฉันถูกเรียกว่าแซลลีแอน. ผมเป็นลูกพี่ลูกน้องกับซิสเตอร์ ธ อมป์สันและสมิ ธ ." "ท่านได้รับทำไมส่งมาที่นี่?" ถามหมอ. "ผมได้รับการส่งไปบอกคุณว่าบราเดอร์ไซมอนจะตายจากพิษยาเบื่อถ้าคุณไม่ได้เป็นสองเท่าของความขยันของคุณ." หมอกลืนกินมลทิน, ความทรงจำของเขาในความภาคภูมิใจที่ได้หายบราเดอร์ไซมอน หนึ่งในบทเรียนที่เก่าแก่ที่สุดที่เขาได้เรียนรู้ก็คือวิธีการที่ภาคภูมิใจก็ก่อนที่จะทำลาย แต่ที่นี่เขากำลังตกอยู่ในกับดักเดียวกัน. เขาขอบคุณผีเตือนเธอและสัญญาว่าจะไปที่บราเดอร์ไซมอนในตอนเช้า พอใจผีหายไปและห้องที่อยู่ในความมืดอีกครั้ง. เช้าวันรุ่งขึ้นหมอไปที่บ้านของบราเดอร์ไซมอนและ recommenced การรักษาของเขา ไซมอนสารภาพกับหมอว่าเขาเริ่มมีปัญหากับแขนของเขาอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่แน่ใจหรือไม่ก็เป็นเรื่องร้ายแรงพอที่จะเรียกเขาออก แพทย์ยังคงใช้ยาของผู้ป่วยของเขากับยา Thomsonian จนกว่าไซมอนได้อย่างสมบูรณ์ดี. บราเดอร์ไซมอนอาศัยอยู่อีกยี่สิบห้าปีในสุขภาพที่ดีซึ่งเขาให้เครดิตแพทย์และยารักษาโรค Thomsonian ของเขา ในฐานะที่เป็นน้องสาวของทอมสันสมิ ธ และพวกเขาได้รับการยอมรับคำอธิบายของแพทย์ของผีในครั้งเดียว มันเป็นลูกพี่ลูกน้องของแซลลี่แอนแชมเบอร์เลนของพวกเขาจากวูซึ่งเสียชีวิตสิบสี่ปีก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมอผีเรื่องผีที่ยูทาห์





S.E retold โดยชลอเซอร์

น้อยสิเมโอนจึงวิ่งเข้าไปผ่าตัด เขาก้มลงผูก , และอ้าปากค้างพยายามหลายครั้งก่อนที่เขาจะพูด

" หมอ หมอ ! เท้าของฉันถูกยาเบื่อยาพิษหัวแม่มือ เราตัดมันออกไป แต่พิษยังขยับแขน คุณต้องมาเร็ว ! "

หมอจับกระเป๋าแพทย์ของเขาและไล่ต้อนออกจากประตูทันที มันเอา แต่เวลาอานม้า เขาเหวี่ยงเด็กต่อหน้าเขา และควบม้าออกจากสนาม และถนนไปสู่ขอ ซึ่งเป็นสองไมล์

ท่านผู้เฒ่ากำลังนอนบนเตียงของเขาถูกเข้าร่วมโดยภรรยาและจํานวนเด็กของเขา .

" หมอ ท่านต้องช่วยข้า " เมโอนอ้าปากค้าง ,โบกโคนนิ้วหัวแม่มือที่หมอ ที่ขึ้นมาถึงไหล่ ถ้ามันเข้ามาในร่างกายของผม ผมจะตาย "

ภรรยาของเขาเริ่มร้องไห้ และเด็กทั้งหมดสะท้อนให้เสียงมันดังมากในห้อง หมอจับขึ้นมือของเขาและตะโกน : " มั่นใจได้ฉันพี่น้อง ที่พระเจ้าส่งฉันในเวลาที่ดีที่จะรักษาพี่น้องซีเมียนกับยา thomsonian ของฉันเพื่อช่วยในการกู้คืนของเขา พี่ชายคนดีจะเร็วจะดี "

คำพูดของเขาสงบในครอบครัว หลังจากที่ซ้ำ reassurances ภรรยาท่านก็ bustled ออกไปจากห้องตามด้วยเด็กออกจากห้องหมอไปทำงาน เป็นหมอรักษาท่าน ด้วยปริมาณแรกของยาเขาได้กลิ่นอาหารเย็นถูกจัดเตรียมและได้ยินเสียงของเด็กที่ท่านทำการบ้านรอบโต๊ะในครัว

เมื่อหมอลงบันไดมา ภรรยาท่านก็ออกมาจากห้องครัว และขอให้เขาอยู่เย็น เขาปฏิเสธอย่างผิดหวัง มีคนไข้คนอื่นที่เห็นตอนเย็น แต่ก่อนที่เขาจะไปเขาให้คำแนะนำพวกเขาต้องระมัดระวังในการดูแล สิเมโอนและบอกพวกเขาว่าเขาจะเป็นพรุ่งนี้ให้ท่านอื่น ขนาดของยาพิเศษ

หมอเยี่ยมสิเมโอนทุกเช้าและกลางคืน 4 วันให้คดีอย่างละเอียด thomsonian ยาเยี่ยมชมแต่ละ โดยวันที่สี่ สิเมโอนจึงดีกว่าที่แพทย์ระบุว่า พิษได้ถูกตรวจสอบ ตัดสินใจที่ไม่มีการรักษาที่จำเป็นเขาประกาศสิเมโอน และไปที่บ้าน ก็พึงพอใจกับการกู้คืนที่ประสบความสำเร็จของคนไข้ของเขา

สองคืนต่อมาคุณหมอก็ตื่นจากการนอนหลับลึกโดยแสงสว่างส่องแสงอยู่ในดวงตาของเขา เขาลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว แรเงาในตาของเขา ตอนแรกเขาคิดว่าเขาคงเผลอหลับไป แต่แสงไม่ได้มาจากหน้าต่าง เมื่อสายตาของเขาปรับความฉลาดเขาเห็นผู้หญิงในชุดสีขาว ยืนอยู่ที่ปลายเตียง เธอถูกล้อมรอบด้วยแสงแห่งสวรรค์ และนางเรืองแสงภายในได้เป็นอย่างดี หมออ้าปากค้างด้วยความ huddled ภายใต้ที่นอนหมอนมุ้งของเขา . . . . . .

" ไม่กลัว " จิตวิญญาณกล่าวในประเภทเสียง หมอเอาหัวใจในคำพูดของเธอ เขาถอนตัวออกไปจากหัวของเขาครอบคลุมและมองผู้หญิง

. ." ผมได้ส่งถึงคุณจากโลกอื่น " ผู้หญิงคนนั้นพูด

" นายเป็นใคร ? " คุณหมอถาม

" ในชีวิต ฉันชื่อแซลลี่ แอน ผมเป็นญาติกับพี่น้องทอมป์สันและสมิ ธ "

" ทำไมคุณถูกส่งมาที่นี่ ? " ถามหมอ

" ผมถูกส่งมาเพื่อบอกคุณว่าพี่ชายคนดีจะตายจากพิษยาเบื่อ ถ้าคุณไม่เพิ่มความขยันของคุณ . "

หมอ guiltily กลืนกิน ,นึกถึงศักดิ์ศรีของเขาในการมีรักษาน้องซีเมียน หนึ่งในบทเรียนที่เขาได้เรียนรู้เร็วแล้วความภูมิใจก็ก่อนการทำลาย ตอนนี้เขาตกอยู่ในกับดักเดียวกัน

เขาขอบคุณผีเตือนภัยเธอและสัญญาว่าจะไปหาพี่ชายสิเมโอนรุ่งเช้า พอใจ ผีก็หายไป และห้องอยู่ในความมืดอีกครั้ง

เช้าวันรุ่งขึ้นหมอก็ให้พี่ชายคนดีของบ้านและ recommenced การรักษาของเขา สิเมโอนสารภาพกับแพทย์ว่า เขาเริ่มมีปัญหากับแขนของเขาอีกครั้ง แต่ก็ไม่แน่ใจว่ามันคือร้ายแรงพอที่จะเรียกเขาออกมา หมอต่อยาคนไข้ของเขากับ thomsonian ยา จนกระทั่งท่านได้สมบูรณ์ดี

พี่ชายคนดีอาศัยอยู่อีกยี่สิบห้าปีในสุขภาพที่ดี ซึ่งเขาให้เครดิตหมอและ thomsonian ยา สำหรับพี่น้องทอมสันและสมิธ พวกเขาได้รับการยอมรับของแพทย์รายละเอียดของผีทันที มันคือน้องแซลลี่แอนน์ แชมเบอร์เลน จาก nauvoo ที่ตายไปสิบสี่ปีก่อน