History[edit] In North America, the

History[edit]
In North America, the American lobster did not achieve popularity until the mid-19th century, when New Yorkers and Bostonians developed a taste for it, and commercial lobster fisheries only flourished after the development of the lobster smack,[29] a custom-made boat with open holding wells on the deck to keep the lobsters alive during transport.[30] Prior to this time, lobster was considered a mark of poverty or as a food for indentured servants or lower members of society in Maine, Massachusetts, and the Canadian Maritimes, and servants specified in employment agreements that they would not eat lobster more than twice per week.[31] Lobster was also commonly served in prisons, much to the displeasure of inmates.[32]American lobster was initially deemed worthy only of being used as fertilizer or fish bait, and until well into the 20th century, it was not viewed as more than a low-priced canned staple food

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[แก้] ในทวีปอเมริกาเหนือ กุ้งมังกรอเมริกันไม่บรรลุความนิยมจนกระทั่งในกลางศตวรรษ เมื่อตรงไหนและทีเดียวพัฒนารสชาติมัน และประมงกุ้งมังกรพาณิชย์เจริญรุ่งเรืองหลังจากการพัฒนาของกุ้งตี, [29] เรือคงต้องบอกกับโฮลดิ้งเปิดช่องบนดาดฟ้าเพื่อให้กุ้งก้ามกรามมีชีวิตระหว่างขนส่งเท่านั้น [30] ก่อนที่จะเวลานี้ กุ้งก้ามกรามเป็นเครื่องหมาย ของความยากจน หรือ เป็นอาหารสำหรับข้า indentured หรือต่ำกว่าสมาชิกของสังคมในเมน แมซซาซู เสท์ และแคนาดา Maritimes และข้าราชการที่ระบุในสัญญาจ้างงานว่า พวกเขาจะไม่กินกุ้งมากกว่าสองครั้งต่อสัปดาห์ [31] กุ้งนิยมกันในเรือนจำ การไม่พอใจของนักโทษ [32] กุ้งมังกรอเมริกันแรกถือว่าคุ้มค่าของการใช้ เป็นปุ๋ยหรือปลาเหยื่อ และจน กว่าดีในศตวรรษที่ 20 มันไม่ดูเป็นอาหารหลักมากกว่ากระป๋องในราคาถูกเท่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติ [แก้ไข]
ในทวีปอเมริกาเหนือ, กุ้งก้ามกรามอเมริกันไม่บรรลุความนิยมจนถึงช่วงกลางศตวรรษที่ 19 เมื่อชาวนิวยอร์กและบอสพัฒนารสชาติของมันและการประมงกุ้งเชิงพาณิชย์เท่านั้นเจริญรุ่งเรืองหลังจากการพัฒนาของการตีกุ้งก้ามกราม, [29] เรือทำเองกับหลุมโฮลดิ้งเปิดบนดาดฟ้าเพื่อให้กุ้งมีชีวิตอยู่ในระหว่างการขนส่ง. [30] ก่อนที่จะมีเวลานี้กุ้งก็ถือว่าเป็นเครื่องหมายของความยากจนหรือเป็นอาหารสำหรับผูกมัดข้ารับใช้หรือสมาชิกล่างของสังคมในรัฐเมน, แมสซาชูเซตและแคนาดาตีและคนรับใช้ที่ระบุในสัญญาการจ้างงานที่พวกเขาจะไม่กินกุ้งมากกว่าสองครั้งต่อ สัปดาห์. [31] กุ้งก็ยังทำหน้าที่โดยทั่วไปในเรือนจำทำให้ความไม่พอใจของผู้ต้องขัง. [32] กุ้งก้ามกรามอเมริกันสมัยก่อนถือว่าคุ้มค่าเท่านั้นที่จะถูกนำมาใช้เป็นปุ๋ยหรือปลาเหยื่อและจนเข้าสู่ศตวรรษที่ 20 มันก็ไม่ได้มองว่าเป็นมากกว่า ราคาต่ำวัตถุดิบอาหารกระป๋อง