JOB SATISFACTION AND LIFE SATISFACT

JOB SATISFACTION AND LIFE SATISFACTION
There are three traditional paradigms that address the relationship between job satisfaction and life
satisfaction, namely (1) the spillover model, which maintains that there is a positive correlation between job
satisfaction and life satisfaction; (2) the compensatory model, which maintains that the two constructs are negatively
related; and (3) the segmentation model, which sustains that there is no correlation between the two factors
(Bamundo & Kopelman, 1980). However, most contemporary research tends to consistently support the spillover
model (Ilies, Wilson, & Wagner, 2009).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความพึงพอใจในงานและความพึงพอใจในชีวิตมีกรอบดั้งเดิมสามที่ความสัมพันธ์ระหว่างความพึงพอใจในงานและชีวิตความพึงพอใจ คือ (1) รุ่น spillover ซึ่งรักษาว่า มีความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างงานความพึงพอใจและความพึงพอใจชีวิต (2)แบบชดเชย ซึ่งทำให้โครงสร้างสองจะส่งผลเสียที่เกี่ยวข้อง และ (3) แบบแบ่งส่วน ซึ่งค้ำจุนที่มีไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างสองปัจจัย(Bamundo & Kopelman, 1980) อย่างไรก็ตาม ห้องวิจัยมีแนวโน้มการ spillover สม่ำเสมอรุ่น (Ilies, Wilson, & วากเนอร์ 2009)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พึงพอใจในงานและชีวิตความพึงพอใจ
มีสามกระบวนทัศน์แบบดั้งเดิมที่อยู่ในความสัมพันธ์ระหว่างความพึงพอใจในการทำงานและการใช้ชีวิตที่มี
ความพึงพอใจคือ (1) รูปแบบ spillover ซึ่งยืนยันว่ามีความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างงาน
พึงพอใจและความพึงพอใจในชีวิต; (2) รูปแบบการชดเชยซึ่งยืนยันว่าทั้งสองมีโครงสร้างในเชิงลบ
ที่เกี่ยวข้อง และ (3) รูปแบบการแบ่งส่วนซึ่ง sustains ว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองปัจจัยไม่มี
(Bamundo และ Kopelman, 1980) อย่างไรก็ตามการวิจัยร่วมสมัยมากที่สุดมีแนวโน้มที่จะสนับสนุนอย่างต่อเนื่อง spillover
Model (Ilies วิลสันวากเนอร์และ 2009)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความพึงพอใจในงานและความพึงพอใจในชีวิตมีสามแบบดั้งเดิม แนวคิดที่อยู่ในความสัมพันธ์ระหว่างความพึงพอใจในงานและชีวิตความพึงพอใจคือ ( 1 ) แบบโอเวอร์ ซึ่งยังคงมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับงานความพึงพอใจ และความพึงพอใจในชีวิต ( 2 ) แบบชดเชย ซึ่งยืนยันว่าสองโครงสร้างจะเสียที่เกี่ยวข้อง และ ( 3 ) การแบ่งส่วนแบบที่ sustains ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างสองปัจจัย( bamundo & ค เพิลแมน , 1980 ) อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันการวิจัยส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะสนับสนุนการอย่างต่อเนื่องแบบ ( ilies วิลสัน และ วากเนอร์ , 2009 )