On the return journey, the magical

On the return journey, the magical beasts which Linley encountered grew progressively weaker. By the time Linley stepped into the outer regions, all of the monsters he encountered were of the third and fourth ranks. They posed no threat to him at all. But despite this, Linley didn’t dare to relax his vigilance.

Doehring Cowart travelled alongside Linley, but in his mind, Doehring Cowart was worrying. Right now, Linley carried within him a steady, stable presence, but when he made his move, he showed no mercy at all. His eyes also carried within them a cold, forbidding aura.

Doehring Cowart still remembered how, when he first entered the Mountain Range of Magical Beasts, Linley’s eyes were filled with sincerity. He was a very trusting person.

After hesitating for a while, Doehring Cowart mentally spoke to Linley. “Linley.”

Making his way through the mountains, Linley turned his head to look questioningly at Doehring Cowart. “Grandpa Doehring, what is it?”

Doehring Cowart nodded as he spoke seriously. “Linley, before entering the Mountain Range of Magical Beasts, I had warned you that people were not to be easily trusted, as people’s intentions are not easily understood. I told you to be wary of others, to have a cautious mind.”

Linley nodded. “Grandpa Doehring, your words were very correct. One really cannot easily trust others. If I had listened to Grandpa Doehring’s words early on, my chest most likely wouldn’t have this knife scar.”

Doehring Cowart shook his head. “Although one cannot easily trust others, one also cannot be over-cautious. The way you are currently, how will you be able to interact with people in the future? Remember, you can’t be too cold and callous towards others, even if you can’t be overly trusting either. Trust is something which is built up through a long period of time. Do not easily trust the words of others.”

Linley was very smart. Both at home and at the Ernst Institute, he had read many books. Upon hearing Doehring Cowart’s words, he somewhat understood. But the merciless life he had experienced over these past two months, the human cruelty he had witnessed and experienced, was something he had seen so clearly. For him to trust people again would be very hard.

“Doehring Cowart, I understand.” Linley nodded.

Doehring Cowart secretly sighed, but at the same time, he was also happy. “It’s a good thing that Linley has this little Shadowmouse, Bebe, for a companion, as well as those friends of his at the Ernst Institute. At least he shouldn’t become excessively unfeeling.”

Doehring Cowart could still remember how, thousands of years ago, when the Pouant Empire was still around, another Saint-level combatant of the Pouant Empire who also dressed in white. That white-robed man was a famous Sword Saint, and he was also an extremely proud, reclusive person.

“Grandpa Doehring, when father sees all of these magicite cores, what do you think his reaction will be?” Linley suddenly looked at Doehring Cowart, smiling as he asked the question. At this moment, Linley’s eyes were filled with eagerness for his father’s praise.

He looked just like a kid who had just performed stellarly on a test and was awaiting his father’s praise.

“Linley, are you planning to give all of this money to your father?” Doehring Cowart asked with a smile.

Linley nodded. “Of course. These magicite cores are worth around 70,000 gold coins. All I need is enough to feed myself. A few dozen coins each year is enough. But father needs to manage all of our clan’s affairs, and also provide for Wharton’s tuition. Of course I’ll give these magicite cores to father.”

Linley didn’t want to personally sell these magicite cores. After all, in terms of buying and selling, he had no experience at all. He probably wouldn’t even know if he got cheated.

“Haha, I trust your father will be so excited that he’ll be jumping up and down,” Doehring Cowart said, laughing loudly.

Linley couldn’t help but grin as well. He immediately sped up the pace on his journey back.

By now, Linley couldn’t even be bothered to kill magical beasts of the third and fourth ranks. He quickly made his way through the mountains. When he arrived next to a small creek, he paused as he heard the furious bellows of a magical beast, intermixed with the shouts of humans engaged in battle with it.

“Hrm? If they dare come to the Mountain Range of Magical Beasts, they must be at least combatants of the fifth rank. But in the surrounding areas, the local beasts are of the third or fourth ranks at most. How could the battle sound so prolonged and frenetic?” Linley was rather curious.

Within the inner areas of the Mountain Range of Magical Beasts, where beasts of the fifth, sixth, and sometimes even the seventh rank would appear, there would often be many frantic battles. But in the outer areas, this was quite rare. Battles would generally end extremely quickly.

With a jump, Linley leapt 7-8 meters up. Landing on a tree, he began tree-walking his way towards the scene of the battle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

On the return journey, the magical beasts which Linley encountered grew progressively weaker. By the time Linley stepped into the outer regions, all of the monsters he encountered were of the third and fourth ranks. They posed no threat to him at all. But despite this, Linley didn’t dare to relax his vigilance.Doehring Cowart travelled alongside Linley, but in his mind, Doehring Cowart was worrying. Right now, Linley carried within him a steady, stable presence, but when he made his move, he showed no mercy at all. His eyes also carried within them a cold, forbidding aura.Doehring Cowart still remembered how, when he first entered the Mountain Range of Magical Beasts, Linley’s eyes were filled with sincerity. He was a very trusting person.After hesitating for a while, Doehring Cowart mentally spoke to Linley. “Linley.”Making his way through the mountains, Linley turned his head to look questioningly at Doehring Cowart. “Grandpa Doehring, what is it?”Doehring Cowart nodded as he spoke seriously. “Linley, before entering the Mountain Range of Magical Beasts, I had warned you that people were not to be easily trusted, as people’s intentions are not easily understood. I told you to be wary of others, to have a cautious mind.”Linley nodded. “Grandpa Doehring, your words were very correct. One really cannot easily trust others. If I had listened to Grandpa Doehring’s words early on, my chest most likely wouldn’t have this knife scar.”Doehring Cowart จับศีรษะของเขา "แม้ว่าหนึ่งง่าย ๆ ไม่ไว้ใจผู้อื่น หนึ่งยังไม่ได้ระมัดระวังมากเกินไป วิธีการคุณอยู่ วิธีคุณจะสามารถโต้ตอบกับคนในอนาคต จำ คุณไม่เย็นเกินไป และไม่รู้สึกต่อผู้อื่น ถ้าคุณไม่ได้มากเกินไปโดยอย่างใดอย่างหนึ่ง ความน่าเชื่อถือเป็นสิ่งที่สร้างขึ้นโดยใช้เวลานาน ทำไม่ได้เชื่อถือคำพูดของผู้อื่น"Linley ได้สมาร์ทมาก ทั้งที่บ้าน และ ที่ สถาบันเอิร์นสท์ เขาได้อ่านหนังสือมาก เมื่อได้ยินคำ Doehring Cowart เขาค่อนข้างเข้าใจ แต่ชีวิตไร้ความปรานีที่เขามีประสบการณ์มากกว่านี้ผ่านมาสองเดือน โหดร้ายของมนุษย์เขาได้เห็น และมีประสบการณ์ เป็นสิ่งที่ เขาได้เห็นอย่างชัดเจนดังนั้น เขาจะไว้ใจคนอีกจะยากมาก"Doehring Cowart ผมเข้าใจ" Linley พยักหน้าDoehring Cowart แอบถอนหายใจ แต่ในเวลาเดียวกัน เขายังมีความสุข "มันเป็นสิ่งดีว่า Linley มีนี้ Shadowmouse น้อย แจ็คกี้ สหาย เช่นเดียวกับเหล่าเพื่อนของเขาที่ สถาบันเอิร์นสท์ น้อย เขาไม่ควรจะมากเกินไป unfeeling "ยังสามารถจำ Doehring Cowart วิธี พันปีที่ผ่านมา เมื่อจักรวรรดิ Pouant ยังคงรอบ combatant เซนต์ระดับอื่นของจักรวรรดิ Pouant ที่ยัง แต่งตัวขาว ผู้ชายคนนั้นขาว robed เซนต์ ดาบมีชื่อเสียง และเขายังเป็นคนรู้สึกอุ่นใจ ภูมิใจมาก“Grandpa Doehring, when father sees all of these magicite cores, what do you think his reaction will be?” Linley suddenly looked at Doehring Cowart, smiling as he asked the question. At this moment, Linley’s eyes were filled with eagerness for his father’s praise.He looked just like a kid who had just performed stellarly on a test and was awaiting his father’s praise.“Linley, are you planning to give all of this money to your father?” Doehring Cowart asked with a smile.Linley nodded. “Of course. These magicite cores are worth around 70,000 gold coins. All I need is enough to feed myself. A few dozen coins each year is enough. But father needs to manage all of our clan’s affairs, and also provide for Wharton’s tuition. Of course I’ll give these magicite cores to father.”Linley didn’t want to personally sell these magicite cores. After all, in terms of buying and selling, he had no experience at all. He probably wouldn’t even know if he got cheated.“Haha, I trust your father will be so excited that he’ll be jumping up and down,” Doehring Cowart said, laughing loudly.Linley couldn’t help but grin as well. He immediately sped up the pace on his journey back.By now, Linley couldn’t even be bothered to kill magical beasts of the third and fourth ranks. He quickly made his way through the mountains. When he arrived next to a small creek, he paused as he heard the furious bellows of a magical beast, intermixed with the shouts of humans engaged in battle with it.“Hrm? If they dare come to the Mountain Range of Magical Beasts, they must be at least combatants of the fifth rank. But in the surrounding areas, the local beasts are of the third or fourth ranks at most. How could the battle sound so prolonged and frenetic?” Linley was rather curious.Within the inner areas of the Mountain Range of Magical Beasts, where beasts of the fifth, sixth, and sometimes even the seventh rank would appear, there would often be many frantic battles. But in the outer areas, this was quite rare. Battles would generally end extremely quickly.With a jump, Linley leapt 7-8 meters up. Landing on a tree, he began tree-walking his way towards the scene of the battle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระหว่างเดินทางกลับ, สัตว์วิเศษซึ่ง Linley พบเติบโตที่อ่อนแอก้าวหน้า โดยเวลา Linley ก้าวเข้าไปในภูมิภาคด้านนอกทั้งหมดของมอนสเตอร์ที่เขาพบเป็นของอันดับที่สามและสี่ พวกเขาเป็นภัยคุกคามไม่ให้เขาเลย แต่อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ Linley ไม่กล้าที่จะผ่อนคลายความระมัดระวังของเขา. Doehring Cowart เดินทางข้าง Linley แต่ในใจของเขา Doehring Cowart ถูกต้องกังวล ตอนนี้ Linley ดำเนินภายในเขาคงสถานะที่มั่นคง แต่เมื่อเขาได้ย้ายเขาแสดงให้เห็นถึงความเมตตาที่ไม่ทั้งหมด ดวงตาของเขายังดำเนินการภายในพวกเขาเย็นห้ามกลิ่นอาย. Doehring Cowart ยังคงจำได้ว่าเมื่อครั้งแรกที่เขาเข้ามาในเทือกเขาของสัตว์ Magical ตา Linley ของเขาเต็มไปด้วยความจริงใจ เขาเป็นคนที่ไว้วางใจมาก. หลังจากที่ลังเลในขณะที่ Doehring Cowart ใจพูดกับ Linley "Linley." การทำทางของเขาผ่านภูเขา Linley หันหัวของเขาจะมองอย่างสงสัยที่ Doehring Cowart "คุณปู่ Doehring มันคืออะไร?" Doehring Cowart พยักหน้าในขณะที่เขาพูดอย่างจริงจัง "Linley ก่อนที่จะเข้าเทือกเขาของสัตว์วิเศษที่ผมเคยเตือนคุณว่าคนที่ไม่ได้ที่จะได้รับความเชื่อถืออย่างง่ายดายเช่นความตั้งใจของผู้คนจะไม่เข้าใจได้อย่างง่ายดาย ผมบอกคุณที่จะระวังคนอื่น ๆ ที่จะมีใจความระมัดระวัง. " Linley พยักหน้า "คุณปู่ Doehring, คำพูดของคุณมีความถูกต้องมาก หนึ่งจริงๆไม่สามารถไว้วางใจผู้อื่น ถ้าผมได้ฟังคำพูดของคุณปู่ Doehring บนต้นหน้าอกของฉันส่วนใหญ่มีแนวโน้มจะไม่ได้มีแผลเป็นมีดนี้. " Doehring Cowart ส่ายหัว "แม้ว่าเราไม่สามารถไว้วางใจคนอื่น ๆ หนึ่งยังไม่สามารถเกินระมัดระวัง วิธีการที่คุณอยู่ในขณะนี้วิธีการที่คุณจะสามารถโต้ตอบกับผู้คนในอนาคต? โปรดจำไว้ว่าคุณไม่สามารถจะเย็นเกินไปและความรู้สึกที่มีต่อคนอื่น ๆ แม้ว่าคุณจะไม่สามารถไว้วางใจมากเกินไปอย่างใดอย่างหนึ่ง ความน่าเชื่อถือเป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นผ่านระยะเวลานาน อย่าไว้วางใจได้อย่างง่ายดายคำพูดของคนอื่น. " Linley เป็นสมาร์ทมาก ทั้งที่บ้านและที่เอิร์นส์สถาบันเขาได้อ่านหนังสือหลายเล่ม เมื่อได้ยินคำ Doehring Cowart เขาค่อนข้างเข้าใจ แต่ชีวิตความเมตตาเขาเคยมีประสบการณ์ที่ผ่านมาเหล่านี้สองเดือนความโหดร้ายของมนุษย์ที่เขาได้เห็นและมีประสบการณ์เป็นสิ่งที่เขาได้เห็นอย่างชัดเจน สำหรับเขาที่จะไว้ใจคนอีกครั้งจะเป็นเรื่องยากมาก. "Doehring Cowart ฉันเข้าใจ." Linley พยักหน้า. Doehring Cowart แอบถอนหายใจ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ยังมีความสุข "มันเป็นสิ่งที่ดีที่มี Linley นี้ Shadowmouse เล็ก ๆ น้อย ๆ , Bebe, สำหรับสหายเช่นเดียวกับบรรดาเพื่อน ๆ ของเขาที่เอิร์นส์สถาบัน อย่างน้อยเขาไม่ควรจะกลายเป็นไม่มีความรู้สึกมากเกินไป. " Doehring Cowart ยังคงจำได้ว่าเป็นพัน ๆ ปีที่ผ่านมาเมื่อจักรวรรดิ Pouant ยังคงเป็นรอบอีกสู้ Saint-ระดับของจักรวรรดิ Pouant ที่แต่งตัวยังอยู่ในสีขาว ที่คนเสื้อคลุมสีขาวเป็นเซนต์ดาบที่มีชื่อเสียงและเขาก็ยังเป็นความภาคภูมิใจอย่างยิ่งคนสันโดษ. "คุณปู่ Doehring เมื่อพ่อเห็นทั้งหมดของแกน magicite เหล่านี้สิ่งที่คุณคิดว่าปฏิกิริยาของเขาจะเป็นอย่างไร" Linley อย่างกระทันหันมองที่ Doehring Cowart ยิ้มในขณะที่เขาถามคำถาม ขณะนี้ดวงตา Linley ของเขาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นสรรเสริญพ่อของเขา. เขามองเช่นเดียวกับเด็กที่ได้ดำเนินการเพียง stellarly ในการทดสอบและได้รับการรอการสรรเสริญพ่อของเขา. "Linley คุณกำลังวางแผนที่จะให้เงินทั้งหมดนี้เพื่อคุณ พ่อ? "Doehring Cowart ถามด้วยรอยยิ้ม. Linley พยักหน้า "แน่นอน เหล่าแกน magicite มีมูลค่าประมาณ 70,000 เหรียญทอง ทั้งหมดที่ฉันต้องการก็คือพอที่จะเลี้ยงตัวเอง เหรียญไม่กี่โหลในแต่ละปีก็พอ แต่พ่อต้องมีการจัดการทั้งหมดของกิจการตระกูลของเราและยังจัดให้มีการเรียนการสอนที่วอร์ตัน แน่นอนฉันจะให้แกนเหล่านี้ magicite กับพ่อ. " Linley ไม่ต้องการที่จะขายเหล่านี้โดยส่วนตัวแกน magicite หลังจากที่ทุกคนในแง่ของการซื้อและการขายเขามีประสบการณ์ที่ไม่ทั้งหมด เขาอาจจะไม่ได้รู้ว่าเขาโดนโกง. "ฮ่า ๆ ผมเชื่อว่าคุณพ่อของคุณจะตื่นเต้นเพื่อที่เขาจะได้รับการกระโดดขึ้นและลง" Doehring Cowart กล่าวว่าหัวเราะเสียงดัง. Linley ไม่สามารถช่วย แต่ยิ้มได้เป็นอย่างดี . ทันทีที่เขาเร่งจังหวะในการเดินทางของเขากลับ. โดยตอนนี้ Linley ไม่สามารถแม้แต่จะใส่ใจที่จะฆ่าสัตว์ขลังของการจัดอันดับที่สามและสี่ เขาทำอย่างรวดเร็วทางของเขาผ่านภูเขา เมื่อเขามาถึงที่อยู่ติดกับลำห้วยเล็ก ๆ เขาหยุดชั่วคราวในขณะที่เขาได้ยินสูบลมโกรธของสัตว์วิเศษผสมกับเสียงตะโกนของมนุษย์มีส่วนร่วมในการต่อสู้กับมัน. "Hrm? ถ้าพวกเขากล้าที่จะมาถึงเทือกเขาของสัตว์วิเศษที่พวกเขาจะต้องมีอย่างน้อยพลเรือนของการจัดอันดับที่ห้า แต่ในพื้นที่โดยรอบสัตว์ท้องถิ่นที่มีการจัดอันดับที่สามหรือสี่ที่มากที่สุด วิธีการต่อสู้อาจเสียงเพื่อให้เป็นเวลานานและแรง? "Linley ค่อนข้างขี้สงสัย. ภายในพื้นที่ชั้นในของเทือกเขาของสัตว์วิเศษที่สัตว์แห่งที่ห้าที่หกและบางครั้งก็อันดับที่เจ็ดจะปรากฏมีมักจะเป็นจำนวนมาก สงครามคลั่ง แต่ในพื้นที่ด้านนอกนี้เป็นค่อนข้างหายาก โดยทั่วไปการต่อสู้จะจบลงอย่างรวดเร็ว. ด้วยการกระโดด, กระโดด Linley 7-8 เมตรขึ้น เชื่อมโยงไปถึงบนต้นไม้เขาเริ่มต้นเดินทางของเขาไปสู่ฉากของการต่อสู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการเดินทางกลับ , มหัศจรรย์สัตว์ซึ่ง Linley พบเติบโตก้าวหน้า weaker . โดยเวลา Linley ก้าวเข้าสู่ภูมิภาคด้านนอกทั้งหมดของมอนสเตอร์ที่เขาพบคือ ในอันดับ 3 และ 4 . พวกเขาจึงไม่คุกคามเขา แต่อย่างไรก็ตาม Linley ไม่กล้าที่จะผ่อนคลายความระมัดระวังของเขา . . . . . .

เดอริง cowart เดินทางพร้อมกับ ลินเลย์ แต่ในใจของเขาcowart เดอริง เป็นกังวล ตอนนี้ ลินลีย์ดำเนินการภายในเขามั่นคง มั่นคงอยู่ แต่เมื่อเขาได้ย้ายไป เขาพบว่า ไม่มีความเมตตาเลย สายตาของเขาก็กวาดภายในเย็น ห้ามร่า

เดอริง cowart ยังคงจำได้เมื่อเขาแรกเข้าสู่เทือกเขาสัตว์วิเศษ Linley ดวงตาที่เต็มไปด้วยความจริงใจ เขาคือคนที่ไว้ใจมาก

หลังจากลังเลอยู่สักพัก เดอริง cowart ใจคุยกับลินเลย์ " ลินลี่ย์ "

ทำทางของเขาผ่านภูเขา Linley หันศีรษะของเขาดูอย่างน่าสงสัยที่ เดอริง cowart . " คุณปู่ เดอริง มันคืออะไร ? "

เดอริง cowart พยักหน้าพลางพูดอย่างจริงจัง " ลินลี่ย์ก่อนเข้าสู่ช่วงภูเขาสัตว์มหัศจรรย์ ผมเตือนคุณแล้วว่าคนไม่สามารถเชื่อถือได้เป็นเจตนารมณ์ของประชาชนยังไม่สามารถเข้าใจได้อย่างง่ายดาย ฉันบอกเธอให้ระวังคนอื่น มีความคิดรอบคอบ "

ลินลีย์พยักหน้า " คุณปู่ เดอริง คุณพูดถูกต้องมาก . คงไม่สามารถไว้วางใจคนอื่น ถ้าฉันฟังคำปู่ เดอริงเช้าบนหน้าอกผม ส่วนใหญ่จะไม่มีแผลเป็น "

เดอริง cowart ส่ายหัว ." แม้ไม่สามารถไว้ใจผู้อื่น หนึ่งไม่สามารถไปที่รอบคอบ วิธีคุณโดยวิธีการที่คุณจะสามารถโต้ตอบกับผู้คนในอนาคต จำไว้ว่า คุณไม่สามารถจะเย็นเกินไปและใจดำต่อผู้อื่น แม้ว่าคุณไม่สามารถไว้วางใจมากเกินไปเหมือนกัน เชื่อเป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นผ่านระยะเวลาที่ยาวนานของเวลา อย่าได้เชื่อคำพูดของผู้อื่น "

ลินลีย์ก็ฉลาดมาก ทั้งที่บ้าน และที่สถาบันหนึ่ง เขาได้อ่านหนังสือมากมาย เมื่อได้ยินคำพูด cowart เดอริง เขาค่อนข้างเข้าใจ แต่ไม่ปราณีชีวิตเขามีประสบการณ์ ตลอดสองเดือน มนุษย์ทารุณเขาได้เห็นและมีประสบการณ์บางอย่างที่เขาได้เห็นชัดเจน สำหรับเขาที่จะไว้ใจใครอีกคงยาก

" cowart เดอริง ผมเข้าใจ" ลินลีย์พยักหน้า ค่ะ

เดอริง cowart แอบถอนหายใจ แต่ในเวลาเดียวกัน เขาก็มีความสุข " มันเป็นเรื่องที่ดีที่ได้ shadowmouse Linley เล็กๆพวกนี้ เบเบ เป็นเพื่อน เป็นพวกเพื่อนๆของเค้าที่สถาบันพร . อย่างน้อยเขาก็ไม่ควรกลายเป็นมากเกินไปทารุณ "

เดอริง cowart ยังคงจำได้ว่าหลายพันปีมาแล้ว เมื่อจักรวรรดิ pouant ยังอยู่แถวๆนี้อีกระดับหนึ่งในนักบุญ นักรบของอาณาจักร pouant ที่ยังสวมชุดสีขาว ที่สีขาว Robed เขาเป็นจอมดาบที่มีชื่อเสียง และเขาก็เป็นคนสันโดษแสนภูมิใจ

" คุณปู่ เดอริง เมื่อพ่อเห็นทั้งหมดของแกน magicite เหล่านี้ สิ่งที่คุณคิดว่าปฏิกิริยาของเขาจะเป็นอย่างไร " ลินลี่ย์ก็มอง เดอริง cowart ยิ้ม เขาถามคำถาม ในช่วงเวลานี้ดวงตาที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น Linley ยกย่องบิดาของเขา

เขาดูเหมือนเด็กที่เพิ่งแสดง stellarly ในการทดสอบและกำลังรอสรรเสริญพ่อ

" ลินลีย์ คุณวางแผนจะเอาเงินให้พ่อ ? " cowart เดอริงถามด้วยรอยยิ้ม

ลินลีย์พยักหน้า " แน่นอน แกน magicite เหล่านี้มีมูลค่าประมาณ 70 , 000 เหรียญทองทั้งหมดที่ฉันต้องการคือเพียงพอที่จะเลี้ยงตัวเอง 12 เหรียญไม่กี่แต่ละปีก็พอ แต่พ่อต้องจัดการทั้งหมดของกิจการของตระกูลของเรา และยังให้สำหรับ Wharton ของการเล่าเรียน แน่นอนฉันจะให้แกน magicite เหล่านี้เพื่อพ่อ "

Linley ไม่ได้ต้องการขาย magicite แกน หลังจากทั้งหมด ในแง่ของการซื้อและขาย เขาไม่เคยมีประสบการณ์เลย