Night time. The four bros of dorm 1

Night time. The four bros of dorm 1987 were walking along a dark, silent street of the Ernst Institute, casually talking about what had happened over these past two months.

“As vicious as that?” Reynolds, amazed, tugged aside Linley’s shirt. Seeing all the crisscrossing scars across Linley’s chest, he couldn’t help but hold his breath. The nearby George also went silent. Only Yale was able to laugh, “Haha, you guys have no experience. When I was a kid, I saw way worse than this.”

“Boss Yale, are you serious?” Reynolds said in astonishment.

Yale smiled cockily. “Of course I’m serious. And I’ve seen more than a few as well. For example, killing prisoners by torture. Or real people fighting against magical beasts with their bare hands. When they fought barehanded against the beasts, they were surrounded by a ring of rich spectators. The sight was really bloody.”

Hearing Yale’s words, Linley was able to picture the scene in his mind.

“It’s good to be on campus,” George sighed.

Linley also nodded in agreement. By this time of the night, many couples could be seen walking together on the road, some holding hands, others seated together on the backs of a magical beast. Campus life was very leisurely.

“Right. Boss Yale, aren’t you going to go spend tonight with your girlfriend? Why aren’t you getting ready to leave?” Reynolds suddenly said.

Yale said with dissatisfaction, “Girlfriend? My bro has just come back from the Mountain Range of Magical Beasts after encountering so many near-death situations. And I’m going to go spend time with my girlfriend? Reynolds, you have to remember these words: Bro’s are like your arms and legs, while girls are like your clothes. They’re just good for playing with.”

A look of contempt immediately appeared on Reynolds’ face.

“Linley!” A surprised voice suddenly rang out from far away.

Linley and the others all turned their heads and watched as a tall, slender, beautiful young woman with golden hair ran towards them happily. Upon reaching Linley, she exclaimed in surprise, “Linley, you’re back from the Mountain Range of Magical Beasts? This is wonderful. You disappeared for two full months this time. I was so worried. Are you injured?”

“Delia, I’m fine,” Linley laughed as he responded.

Delia was also someone whom Linley had met just as he had enrolled in school. They were on very close terms with each other. When he was together with Delia, Linley felt as though he could totally relax, and be without any mental pressure. It was just like when he was with his three dear bros.

“Delia, Uncle’s carriage is outside waiting for us. Let’s not waste any time.” A cold voice rang out.

Turning his head, Linley saw a youth dressed in long robes standing some distance away. It was Delia’s elder brother, Dixie, one of the two geniuses of the Ernst Institute. Dixie’s robe was extremely clean and neat, without a single blemish or stain. His eyes also seemed very clear and tranquil.

“Oh.” Letting out a disappointed sound, Delia looked at Linley. “Linley, father asked me and my brother to go back. Our carriage is outside waiting for us. I have to go back now.”

“Alright, Delia. We can chat when you come back.” Linley smiled as he replied.

“Right. Bye.” Delia clearly felt rather disappointed at not having more time to chat with Linley. Dixie walked over to them as well. He only glanced at Delia, and Delia immediately began walking towards him. But then, Dixie turned to look at Linley. “Linley, I heard you successfully returned from your training exercise in the Mountain Range of Magical Beasts. Congratulations.”

Linley was stunned.

This Dixie was actually speaking to him?

Dixie’s coldness and aloofness was legendary at the Ernst Institute. Most people would feel themselves to be under enormous pressure next to Dixie, especially when his cold, clear eyes fell upon them. That sort of psychological pressure was enough to cause some to break under the strain.

“Oh. Thanks.” Linley replied.

Dixie barely nodded, and then escorted his sister Delia to the school gates.

….

Austoni carefully looked at Linley, sighing in amazement, “Linley, I must say, you really are a genius, a super genius! A fifteen year old youngster who is a genius amongst the geniuses at the number one magus academy in the entire Yulan continent, and also someone who has reached an incredibly high level in the art of stonesculpting.”

“For you to be able to accomplish all this is a miracle.”

“Putting aside the fact that you are a genius magus, even in the world of artists, in this day and age, most sculptors who qualify to be invited by us to open up a private booth in the Hall of Experts are at least forty years old. You are the youngest one. Even in our entire history, there are only two unparalleled geniuses who are a match for you. But the difference is…not only are you a genius sculptor, you are also a genius magus. Wow…what a genius.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวลากลางคืน สี่ Bros ของหอพัก 1987 กำลังเดินไปตามเข้มถนนเงียบของเอิร์นส์สถาบันลวกพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่ผ่านมาเหล่านี้สองเดือน. "ในฐานะที่เป็นหินที่?" นาดส์ประหลาดใจดึงเสื้อกัน Linley ของ เห็นทุกรอยแผลเป็นครอบคลุมทั่วหน้าอก Linley เขาไม่สามารถช่วย แต่กลั้นลมหายใจของเขา ที่ใกล้เคียงจอร์จยังเงียบไป เฉพาะเยลก็สามารถที่จะหัวเราะ "ฮ่า ๆ พวกคุณไม่เคยมีประสบการณ์ เมื่อฉันเป็นเด็กฉันเห็นวิธีที่เลวร้ายยิ่งกว่านี้ ". "เจ้านายเยลคุณร้ายแรง?" นาดส์กล่าวว่าด้วยความประหลาดใจ. เยลยิ้ม cockily "แน่นอนฉันร้ายแรง และฉันได้เห็นมากกว่าน้อยเช่นกัน ยกตัวอย่างเช่นการฆ่าโดยทรมานนักโทษ หรือคนจริงการต่อสู้กับสัตว์วิเศษด้วยมือเปล่าของพวกเขา เมื่อพวกเขาต่อสู้มือเปล่ากับสัตว์พวกเขาถูกล้อมรอบด้วยแหวนของผู้ชมที่อุดมไปด้วย สายตาเป็นเลือดจริงๆ. " ได้ยินคำเยล, Linley ก็สามารถที่จะถ่ายภาพที่เกิดเหตุในใจของเขา. "มันเป็นเรื่องที่ดีที่จะอยู่ในมหาวิทยาลัย" จอร์จถอนหายใจ. Linley ยังพยักหน้าในสัญญา เมื่อถึงเวลาของคืนนี้คู่รักหลาย ๆ คู่อาจจะเห็นเดินไปด้วยกันบนท้องถนน, มือถือบางคนอื่น ๆ นั่งอยู่ด้วยกันบนหลังของสัตว์วิเศษ ชีวิตในมหาวิทยาลัยได้อย่างสบาย. "ขวา บอสเยลคุณไม่ไปใช้จ่ายคืนกับแฟนของคุณ? ทำไมคุณไม่ได้รับพร้อมที่จะออก? "นาดส์กล่าวว่าจู่ ๆ . เยลกล่าวด้วยความไม่พอใจ "แฟน? บันทึกของฉันเพิ่งกลับมาจากเทือกเขาของสัตว์ Magical หลังจากเผชิญหน้ากับสถานการณ์จำนวนมากใกล้ตาย และฉันจะไปใช้เวลาอยู่กับแฟนของฉัน? นาดส์ที่คุณต้องจำคำพูดเหล่านี้: Bro เป็นเหมือนแขนและขาของคุณในขณะที่สาว ๆ จะชอบเสื้อผ้าของคุณ พวกเขากำลังเพียงที่ดีสำหรับการเล่นกับ. " ลักษณะของการดูถูกทันทีปรากฏบนใบหน้าของนาดส์ '. "Linley!" เสียงประหลาดใจอย่างกระทันหันดังออกมาจากที่ไกลออกไป. Linley และอื่น ๆ ทั้งหมดหันหัวของพวกเขาและดูเป็นคนร่างสูงเพรียว หญิงสาวที่สวยงามที่มีผมสีทองวิ่งต่อพวกเขาอย่างมีความสุข เมื่อมาถึง Linley เธออุทานด้วยความประหลาดใจ "Linley คุณกลับมาจากเทือกเขาของสัตว์ Magical? นี้เป็นที่ยอดเยี่ยม คุณหายไปสองเดือนแบบเต็มเวลานี้ ฉันเป็นห่วงดังนั้น คุณได้รับบาดเจ็บ? " "ดีเลีย, ผมสบายดี" Linley หัวเราะในขณะที่เขาตอบสนอง. เลียก็ยังเป็นคนที่ Linley ได้พบเช่นเดียวกับที่เขาได้เข้าเรียนในโรงเรียน พวกเขามีข้อตกลงที่ใกล้ชิดกับคนอื่น ๆ เมื่อเขาได้ร่วมกับเดเลีย Linley รู้สึกราวกับว่าเขาทั้งหมดจะได้พักผ่อนและจะไม่มีความกดดันใด ๆ จิต มันเป็นเช่นเดียวกับเมื่อเขาอยู่กับสาม Bros รักของเขา. "ดีเลีย, สายการบินลุงจะออกไปข้างนอกรอให้เรา ให้ไม่เสียเวลาใด ๆ . "เสียงเย็นดังออกมา. เปิดหัวของเขา Linley เห็นเยาวชนในชุดเสื้อคลุมยาวที่ยืนอยู่ห่างออกไป มันเป็นพี่ชายคนโตของเดเลีย, เบ้ง, หนึ่งในสองอัจฉริยะของเอิร์นส์สถาบัน เสื้อคลุมเบ้งเป็นอย่างมากที่สะอาดและเรียบร้อยโดยไม่ต้องตำหนิเดียวหรือคราบ ดวงตาของเขาก็ดูเหมือนชัดเจนมากและเงียบสงบ. "โอ้." ปล่อยออกมาเป็นเสียงผิดหวังเลียมองที่ Linley "Linley พ่อถามผมและพี่ชายของฉันที่จะกลับไป สายการบินของเราคือการออกไปข้างนอกรอให้เรา ผมต้องกลับไปในขณะนี้. " "Alright, เลีย เราสามารถแชทเมื่อคุณกลับมา. "Linley ยิ้มในขณะที่เขาตอบว่า. "ขวา ลาก่อน. "ดีเลียอย่างชัดเจนรู้สึกค่อนข้างผิดหวังที่ไม่ได้มีเวลามากขึ้นในการสนทนากับ Linley เบ้งเดินไปพวกเขาเช่นกัน เขาเหลือบมองเพียงที่ดีเลียและเลียทันทีเริ่มเดินไปหาเขา แต่แล้วเบ้งหันมามองที่ Linley "Linley ผมได้ยินคุณประสบความสำเร็จกลับมาจากการฝึกซ้อมของคุณในเทือกเขาของสัตว์วิเศษ ขอแสดงความยินดี. " Linley ตะลึง. นี้เบ้เป็นจริงพูดกับเขา? เย็นเบ้และปลีกตัวเป็นตำนานที่เอิร์นส์สถาบัน คนส่วนใหญ่จะรู้สึกว่าตัวเองจะอยู่ภายใต้แรงกดดันมหาศาลต่อไปที่จะเบ้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเย็นของเขาดวงตาที่ชัดเจนครอบงำเขา การเรียงลำดับของความดันทางจิตวิทยานั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เกิดบางอย่างที่จะทำลายภายใต้ความเครียด. "โอ้ ขอบคุณ. "Linley ตอบ. เบ้งพยักหน้าแทบและพาแล้วน้องสาวของเขาที่จะเลียประตูโรงเรียน. ... . Austoni อย่างรอบคอบมองที่ Linley ถอนหายใจด้วยความประหลาดใจ "Linley ผมต้องบอกว่าคุณเป็นจริงอัจฉริยะอัจฉริยะสุด! สิบห้าปีเด็กเก่าที่เป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะที่หมายเลขหนึ่งของสถาบันการศึกษาจอมเวทในทวีป Yulan ทั้งหมดและยังมีคนที่ได้ถึงในระดับสูงอย่างไม่น่าเชื่อในศิลปะของ stonesculpting. " "สำหรับคุณที่จะสามารถที่จะประสบความสำเร็จทั้งหมด นี้เป็นความมหัศจรรย์. " "ใส่กันความจริงที่ว่าคุณเป็นหมอผีอัจฉริยะแม้จะอยู่ในโลกของศิลปินในวันนี้และอายุประติมากรส่วนใหญ่ที่มีคุณสมบัติที่จะได้รับเชิญโดยเราจะเปิดบูธเอกชนในฮอลล์ ผู้เชี่ยวชาญอย่างน้อยสี่สิบปี คุณเป็นคนที่อายุน้อยที่สุด แม้จะอยู่ในประวัติศาสตร์ทั้งหมดของเรามีเพียงสองอัจฉริยะที่เหนือชั้นที่มีการแข่งขันสำหรับคุณ แต่ความแตกต่างก็คือ ... ไม่เพียง แต่ที่คุณประติมากรอัจฉริยะคุณยังหมอผีอัจฉริยะ ว้าว ... สิ่งที่อัจฉริยะ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวลา กลางคืน สี่เพื่อนหอ 1987 เดินไปที่มืด ถนนเงียบของสถาบันหนึ่ง แล้วก็พูดเรื่องสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดสองเดือน

" เป็นหินอย่างนั้นเหรอ " เรโนลด์ , ประหลาดใจ , tugged ข้างๆลินลีย์ของเสื้อ พบทั้งหมด crisscrossing แผลเป็นบนทรวงอก Linley , เขาไม่สามารถช่วยแต่จับลมหายใจของเขา ใกล้เคียง จอร์จ ก็เงียบเยลเท่านั้นก็สามารถที่จะหัวเราะ " ฮ่าๆ พวกนายไม่มีประสบการณ์ ตอนผมเป็นเด็ก ผมเห็นแย่กว่านี้ "

" บอสเยล คุณพูดจริงเหรอ ? " เรย์พูดด้วยความประหลาดใจ

เยลยิ้ม cockily . " แน่นอน ฉันจริงจัง และฉันได้เห็นมากกว่าไม่กี่เช่นกัน ตัวอย่างเช่น ฆ่านักโทษโดยการทรมาน หรือจริงคนต่อสู้กับสัตว์วิเศษด้วยมือเปล่าของพวกเขาเมื่อพวกเขาต่อสู้ด้วยมือเปล่ากับสัตว์ พวกเขาถูกล้อมรอบด้วยแหวนของคนรวยผู้ชม สายตาเต็มไปด้วยเลือดจริงๆ "

ได้ยินเยลเป็นคำ ลินลีย์ได้ภาพฉากในจิตใจของเขา . . . . . .

" มันที่ดีที่จะได้รับในมหาวิทยาลัย " จอร์จถอนหายใจ

ลินลีย์ก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย ด้วยเวลาแบบนี้ หลายคู่อาจจะเห็นเดินด้วยกันบนถนน บางคนได้จับมือคนอื่นนั่งกันบนหลังของสัตว์วิเศษ ชีวิตในมหาวิทยาลัยได้สบาย

" ครับ นายเยล คุณไม่ไปใช้จ่ายคืนกับแฟน ทำไมคุณไม่รับพร้อมที่จะไป " เรย์ก็บอกว่า

เยลกล่าวด้วยความไม่พอใจว่า " แฟนเหรอ ?เพื่อนเพิ่งกลับมาจากเทือกเขาสัตว์วิเศษ หลังพบหลายสถานการณ์ใกล้ความตาย และฉันกำลังจะไปใช้เวลากับแฟนของฉัน เรย์ คุณต้องจำไว้ว่าคำเหล่านี้ : พี่ก็เป็นเหมือนแขนและขา ในขณะที่ผู้หญิงเหมือนเสื้อผ้า พวกเขาจะดีสำหรับการเล่นกับ "

ดูดูถูกทันทีปรากฏใน Reynolds ' หน้า

" ลินลี่ย์ !" แปลกใจ เสียงก็ดังขึ้นจากที่ไกลๆ

Linley กับคนอื่นๆ ก็หันหัวของพวกเขา และดูสูงเพรียว ผู้หญิงสาวสวยผมทองวิ่งเข้าหาพวกเขาอย่างมีความสุข เมื่อถึง ลินลีย์ เธออุทานอย่างประหลาดใจ " ลินลีย์ คุณกลับมาจากภูเขาช่วงของสัตว์วิเศษ ? นี่มันวิเศษมาก คุณหายไปสองเดือนเต็มเวลา นี้ ฉันเป็นกังวลมากเลยคุณได้รับบาดเจ็บมั้ย ? "

" ดีเลีย ผมสบายดี " ลินลีย์หัวเราะขณะที่เขาตอบ

ดีเลียยังคนที่ ลินลีย์ ได้เช่นเดียวกับที่เขาได้เข้าเรียนในโรงเรียน พวกเขาเป็นทีมอย่างใกล้ชิดกับแต่ละอื่น ๆ เมื่อเขาได้ร่วมกับ ดีเลีย ลินลีย์รู้สึกราวกับว่าเขาก็ผ่อนคลาย และไม่มีจิตใจ กดดัน มันเหมือนตอนที่เขาอยู่กับสามพี่น้องที่รัก

" ดีเลียรถม้าของลุงอยู่ข้างนอกรอเราอยู่ ขอไม่ต้องเสียเวลาใด ๆ . " เสียงเย็นชาดังขึ้น

เปลี่ยนหัว ลินลีย์เห็นเยาวชนในชุดคลุมยาวที่ยืนอยู่ห่างออกไป มันเป็นดีเลียของพี่ ดิ๊กซี่หนึ่งระหว่างสถาบันพร . แอละแบมาเป็นจีวรมากสะอาดและเรียบร้อย ไม่มีรอยเดียว หรือเป็นคราบ ตาของเขายังดูเหมือนชัดเจนมากและเงียบสงบ .

" โอ้ " ปล่อยเสียงผิดหวัง เดเลียมองลินเลย์ " ลินเลย์ พ่อถามฉันและพี่ชายของฉันกลับไป รถม้าเราข้างนอกรอเราอยู่ ฉันต้องกลับแล้วนะ "

" เอาล่ะ ดีเลีย เราสามารถพูดคุยเมื่อคุณกลับมา " ลินลี่ย์ยิ้มขณะที่เขาตอบ

" ครับ ลาก่อน " เดเลียรู้สึกได้อย่างชัดเจนค่อนข้างผิดหวังที่ไม่ได้มีเวลามากขึ้นที่จะสนทนากับ ลินเลย์เบ้งเดินออกไปเช่นกัน เขาชายตามอง Delia Delia ทันที และเริ่มเดินต่อเขา แต่แล้ว ดิกซี หันไปมองลินเลย์ " ลินเลย์ ผมได้ยินว่าคุณได้กลับมาจากการฝึกออกกำลังกายของคุณในเทือกเขาของสัตว์วิเศษ ยินดีด้วยนะ "



เบ้ง Linley ตะลึง นี้เป็นจริงที่พูดกับเขา

เบ้งก็หนาวและโรงเรียนจนเป็นตำนานที่สถาบันพร . คนส่วนใหญ่จะรู้สึกว่าตัวเองอยู่ภายใต้ความกดดันมหาศาลข้างเบ้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเย็น ล้างตาตกอยู่บนเขา ประเภทของความดันทางจิตวิทยาก็เพียงพอที่จะทำให้เกิดการแบ่งตามสายพันธุ์

" โอ้ ขอบคุณ " Linley ตอบ

Dixie แทบจะพยักหน้าแล้วพาน้องสาวของเขาดีเลียไปยังประตูโรงเรียน . . . . . . . .



austoni อย่างระมัดระวัง มอง ลินเลย์แล้วถอนหายใจด้วยความประหลาดใจ " ลินลี่ย์ ผมต้องบอกว่าคุณเป็นอัจฉริยะจริงๆ สุดยอดอัจฉริยะ ! 15 ปี เด็กหนุ่มที่เป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะที่จํานวนหนึ่งหมอผี Academy ในทวีปยู่หลานทั้งหมดแล้วก็คนที่ได้ถึงระดับที่สูงอย่างไม่น่าเชื่อในศิลปะของ stonesculpting "

" เพื่อให้คุณสามารถบรรลุทั้งหมดนี้คือปาฏิหาริย์ "

" เราต้องยอมรับความจริงที่ว่า คุณเป็นอัจฉริยะ มากัส แม้แต่ในโลกของศิลปิน ในวันนี้และอายุ ส่วนใหญ่แกะสลักที่ มีสิทธิ์ที่จะได้รับเชิญให้เราเปิดบูธส่วนตัวในห้องโถงของผู้เชี่ยวชาญอย่างน้อย 40 ปีคุณเป็นคนหนึ่ง แม้ในประวัติศาสตร์ของเราทั้งหมด มีเพียงสองอัจฉริยะหาตัวจับยากที่ตรงกับคุณ แต่ที่ต่างกันคือ . . . . . . . คุณจะไม่เพียง แต่เป็นอัจฉริยะปั้น คุณเป็นอัจฉริยะจอมเวท ว้าว . . . . . . . อัจฉริยะ”