It was an early morning on the day

It was an early morning on the day they will begin travel to Isteria.
In the middle of the room, that was illuminated by a portable oil lantern, Kazura was reexamining the content of his sack-bag[1], which he thought will be useful in the travel.
The sack-bag was borrowed from Valetta yesterday. It was a bag that was made by tightly knitting plant fiber.
The content of that sack-bag was food, like Lipo-D[2], but it also contained bandages, antiseptic solution, first aid kit and so forth. Those, together with the portable oil lantern in this room, were purchased at an outdoor shop yesterday.
The sky outside the window was still dim. The sun still concealed behind the mountains.
Usually, Kazura would still be sleeping at this time, but Valetta woke him up today to inform that they will soon depart, thus, Kazura did a final check on his luggage.
He had changed his clothes and put on Valin’s clothes that he had borrowed 2 days before. With just a passing glance, Kazura looked similar to the other villagers.

After Kazura finished with his luggage check, while carrying the sack-bag, he exited the room.

✦✧✦✧

「Have I kept you waiting? Sorry for being late.」

Kazura arrived at the living room and saw Valetta already prepared and waiting while reading a book in front of the fire in the hearth.
On top of Valetta’s usual garments, she was wearing a leather mantle. She really looked like a traveler.

「No need to apologize since the other villagers haven’t arrived yet. It’s all right.」

Valetta put the book that she was reading inside her bag, stood up and presented the nearby mantle to Kazura.

「Although this is my Father’s, I hope that Kazura-san could wear it. Even though it’s already summer, the night is still cold.」

「Oh! It’s the first time I wear something like mantle. It is something nifty.」

Kazura received the mantle and immediately Valetta taught him how to wear it.
The cloth mantle had fur lining affixed to it, so it was quite warm.
If someone slept outdoors, he could use it as blanket and wouldn’t be bothered by the cold wind.

「This is quite warm...Hm? Valetta-san, what are you wearing on your waist?」

Kazura shifted his attention to Valetta, between the gaps of her mantle he could see a flat board shaped object fastened horizontally on her waist.

「Ah, you mean this? This is a Dagger[3].」

Valetta move her mantle away, then with a familiar movement she drawn the bronze dagger from its scabbard, and lastly, she displayed it in front of her.
The blade length was about 40 cm, while the width was about 6 cm. The sight of the sharp blade reflecting the dim light from the hearth was quite impressive.
Since Valetta was a girl with a slender body shape, Kazura felt a sense of incongruity when looking at her.

Look at how happy is she.

「.......Eerr, does Valetta-san know how to wield a sword?」

「Yes, since Father taught me, I can use swords and spears. But, I am not really proficient with either of them..... I keep being scolded by Father whenever we practice.」

Valetta made a bitter smile. With a smooth action, she turned the dagger in her right hand and put it back in its scabbard.
Kazura was troubled in what kind of comment he should make, while Valetta wore her mantle and pick up her luggage from the floor.

「Then, since everyone will soon gather, should we outside?」

She then walked toward the residence’s entrance.

✦✧✦✧

「Ano. I think I should be the one who carry that...」 (Val)

「No, you shouldn’t. Let me carry this myself. Because it’s my selfish wish to tag along to the town.」(Kaz)

Valetta’s kept objecting while being troubled about Kazura who showed her a wry smile. He was carrying a wooden rack with tied up firewood.[4] In this fashion, both of them exited the residence.
The firewood that Kazura was carrying was to be sold in the city. Valetta had previously gathered it and stacked them on the dirt floor. Of course, he felt awkward when he thought that this girl was going to carry the heavy firewood while he would only be carrying the luggage. So, he decided to be the one to carry the firewood.
The firewood that he carried, although already desiccated, was still quite heavy. It might even be high quality firewood.[5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นเช้าวันที่พวกเขาจะเริ่มต้นเดินทางไป isteria .ในช่วงกลางของห้องพักที่ถูกส่องตะเกียงน้ำมันแบบพกพา คาซึระถูก reexamining เนื้อหาของถุงกระสอบ [ 1 ] ของเขา ซึ่งเขาคิดว่าจะเป็นประโยชน์ในการเดินทางถุงกระสอบที่ถูกยืมจาก Malta เมื่อวานนี้ เป็นกระเป๋าที่ทำจาก แน่นถักใยพืชเนื้อหาของถุงกระสอบอาหาร เช่น lipo-d [ 2 ] แต่ก็มีผ้าพันแผล ยาฆ่าเชื้อโรค โซลูชั่น , อุปกรณ์ปฐมพยาบาลและอื่น ๆ พวกนั้น ด้วยกันกับตะเกียงน้ำมันแบบพกพาในห้องนี้ ซื้อที่ร้านสระ เมื่อวานนี้ท้องฟ้าข้างนอกหน้าต่างยังคงริบหรี่ ดวงอาทิตย์ยังคงซ่อนอยู่หลังภูเขาโดยปกติ คาซึระก็ยังหลับอยู่ในเวลานี้ แต่ Ajaccio ปลุกเขาในวันนี้ เพื่อแจ้งให้ทราบว่า พวกเขากำลังจะออกเดินทาง , ดังนั้น คาซึระทำการตรวจสอบขั้นสุดท้ายในสัมภาระของเขาเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วใส่เสื้อ valin ก็ว่าเขาได้ยืมเงินไป 2 วันก่อน แค่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว คาซึระมองเหมือนชาวบ้านอื่น ๆหลังจาก คาซึระเสร็จกับสัมภาระของเขา ในขณะที่แบกถุงกระสอบ เขาออกจากห้อง✦✧✦✧「ฉันรอ ? ขอโทษที่มาช้า 」คาซึระมาถึงห้องรับแขก เห็น Ajaccio เตรียมไว้แล้ว รอ ขณะอ่านหนังสือในด้านหน้าของไฟในเตาไฟด้านบนของ Malta เป็นปกติเสื้อผ้า เธอสวมเสื้อคลุมหนัง เธอเหมือนนักเดินทาง「ไม่จำเป็นต้องขอโทษ เพราะชาวบ้านอื่น ๆยังมาไม่ถึง ไม่เป็นไร 」วาเลตต้าใส่หนังสือที่เธอกำลังอ่านอยู่ในกระเป๋าเธอ ยืน ขึ้น และนำเสนอเนื้อโลกใกล้เคียงกับ คาซึระ .「แม้ว่านี้เป็นพ่อของฉัน ฉันหวังว่า คาซึระซังจะสวมใส่มัน ทั้งๆที่เป็นฤดูร้อนแล้ว กลางคืนก็หนาว 」「โอ้ ! มันเป็นครั้งแรกที่ฉันสวมชุดเหมือนเสื้อคลุม มันเป็นสิ่งที่ดี. 」ได้รับเสื้อคลุมทันที คาซึระและ Ajaccio สอนเขาวิธีการสวมใส่มันผ้าซับในแมนเทิลมีขนติดอยู่ ดังนั้น มันอบอุ่นมากถ้าใครนอนนอกบ้าน เขาจะใช้เป็นผ้าห่ม และคงไม่ต้องรบกวนด้วยลมเย็น「นี้อบอุ่น . . . . . . . มากครับ วาเลตต้าซาน เธอจะใส่อะไรบนเอวของคุณ 」คาซึระเปลี่ยนความสนใจของเขาเพื่อ Malta ระหว่างช่องว่างของเสื้อคลุมของเธอ เขาได้เห็นวัตถุที่มีรูปร่างแบนบอร์ดยึดแนวนอนบนเอวของเธอ「อ้า คุณหมายถึงไอ้นี่เหรอ ? นี้เป็น」กริช [ 3 ]วาเลตต้าย้ายหิ้งของเธอทันที แล้วกับคุ้นเคยเคลื่อนไหวเธอวาดสำริดกริชนี้ออกจากฝัก และสุดท้าย เธอแสดงมันต่อหน้าเธอความยาวใบมีดประมาณ 40 เซนติเมตร ส่วนกว้างประมาณ 6 เซนติเมตร สายตาของใบมีดคมสะท้อนแสงสลัวจากเตา ค่อนข้างน่าประทับใจตั้งแต่ Malta เป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างเรียว คาซึระรู้สึกความรู้สึกของความไม่สอดคล้องกันเมื่อมองที่เธอมองความสุขว่าเป็นเธอ. . . . . . . 「 eerr , Malta ซานรู้วิธีการควงดาบ 」「ครับ เพราะพ่อสอนฉัน ฉันสามารถใช้ดาบและหอก แต่ผมไม่ค่อยสันทัดกับพวกเขาทั้งคู่ . . . . . ชั้นกำลังโดนพ่อ」เมื่อใดก็ตาม ที่เราฝึกวาเลตต้าทำให้รอยยิ้มขม กับการกระทำที่นุ่มนวล เธอหันกริชในมือขวา และใส่มันกลับเข้าไปในฝัก .คาซึระเป็นทุกข์ในสิ่งที่ชนิดของความคิดเห็นที่เขาควรจะทำในขณะที่ Ajaccio สวมเสื้อคลุมของเธอ และหยิบกระเป๋าของเธอออกจากพื้น「แล้ว เนื่องจากทุกคนจะมารวมตัวกัน เราควรจะอยู่ข้างนอก 」จากนั้นเธอก็เดินตรงไปยังทางเข้าของที่พัก✦✧✦✧「เอ่อ . ฉันคิดว่าฉันควรเป็นคนแบก . . . . . . . 」 ( วาล )「ไม่ , คุณไม่ควร ให้ฉันถือเองได้ เพราะชั้นมันเห็นแก่ตัว อยากตามไปถึงเมือง 」 ( KAZ )วาเลตต้าถูกคัดค้าน ขณะที่ปัญหาเรื่อง คาซึระที่แสดงให้เห็นว่าเธอยิ้มเบี้ยว . เขาอุ้มชั้นไม้ติดฟืน [ 4 ] ในแฟชั่นนี้ ทั้งคู่เดินออกมาจากที่พักฟืนที่ คาซึระถูกแบกมาขายในเมือง วาเลตต้าเคยรวบรวมและเรียงไว้บนพื้นดิน แน่นอน เขารู้สึกกระอักกระอ่วนเมื่อเขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะแบกฟืนหนักในขณะที่เขาจะต้องแบกกระเป๋า เขาจึงตัดสินใจที่จะเป็นคนแบกฟืนฟืนที่เขาแบกแล้วผึ่งให้แห้ง แต่ก็หนักเอาการ แม้มันอาจจะฟืนคุณภาพสูง [ 5 ]