3.1 Classic Theories of Economic De

3.1 Classic Theories of Economic Development: Four Approaches
The classic post-World War II literature on economic development has been dominated by four major and sometimes competing strands of thought: the linear-stages-of-growth model, (2) theories and patterns of structural change. (3) the international dependence revolution, and (4) the neoclassical, free-market counterrevolution. In recent years, an eclectic approach has emerged draws on all of these classic theories
Theories of the 1950s and 1960s viewed the process of development as a all countries must series of successive stages of economic growth through which which the right pass. It was primarily an economic theory of development in a quantity and mixture of saving, investment, and foreign aid were all that was necessary to enable developing nations to proceed along an economic growth path that had historically been followed by the more developed countries. Development thus became synonymous with rapid, aggregate economic growth
This linear-stages approach was largely replaced in the 1 by two competing schools of thought. The first, which focused on theories and patterns of structural change, used modern economic theory and statistical analysis in an attempt to portray the internal process of structural change that a "typical" developing country must undergo if it is to succeed in generating and sustaining rapid economic growth. The second, the international-dependence revolution, was more radical and more political. It viewed underdevelopment in terms of international and domestic power relationships, institutional and structural economic rigidities and the resulting proliferation of dual economies and dual societies both within and among the nations of the world. Dependence theories tended to emphasize external and internal institutional and political constraints on economic development Emphasis was placed on the need for major new policies to eradicate poverty, to provide more diversified employment opportunities,and to reduce income inequalities. These and other egalitarian objectives were to be achieved within the context of a growing economy, but economic growth per se was not given the exalted status accorded to it by the linear-stages and structural-change models.
Throughout much of the 1980s and 1990s, a fourth approach prevailed. This neoclassical (sometimes called neoliberal) counterrevolution in economic thought emphasized the beneficial role of free markets, open economies, and the privatization of inefficient public enterprises. Failure to develop, according to this theory, was not due to exploitive external and internal forces as expounded by dependence theorists. Rather, it was primarily the result of too much government intervention and regulation the economy. Today's eclectic approach draws on all of these perspectives, and we will highlight the strengths and weaknesses of each

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.1 คลาสสิกทฤษฎีการพัฒนาเศรษฐกิจ: แนวทางที่สี่ วรรณกรรมสงครามโลกหลังคลาสสิกกับการพัฒนาเศรษฐกิจได้รับการครอบงำ โดยสี่หลัก และการแข่งขันบางเส้นของความคิด: แบบจำลองเชิงเส้นขั้นของการเติบโต, (2) ทฤษฎี และรูปแบบการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง (3) การปฏิวัติการพึ่งพาระหว่างประเทศ และ (4) counterrevolution นีโอคลาสสิ ตลาดฟรี ในปีล่าสุด วิธีการผสมผสานได้โผล่ออกมาวาดบนทฤษฎีคลาสสิกเหล่านี้ทั้งหมด ทฤษฎีของปี 1950 และ 1960 ดูกระบวนการของการพัฒนาทุกประเทศต้องชุดของขั้นตอนที่ต่อเนื่องซึ่งที่ผ่านการเติบโตทางเศรษฐกิจ หลักการทฤษฎีเศรษฐกิจพัฒนาปริมาณและส่วนผสมของการบันทึก ลงทุน และการช่วยเหลือต่างประเทศได้ทั้งหมดที่จำเป็นเพื่อให้ประเทศกำลังพัฒนาจะไปตามเส้นทางการเติบโตทางเศรษฐกิจที่มีประวัติตาม ประเทศพัฒนามากขึ้น พัฒนาจึงกลายเป็นเหมือนกับการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว รวม วิธีการเชิงเส้นขั้นนี้ส่วนใหญ่ได้ถูกแทนที่ในของ 1 โดยสองแข่งขันโรงเรียนความคิด ครั้งแรก ซึ่งเน้นทฤษฎีและรูปแบบการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง ใช้ทฤษฎีทางเศรษฐกิจสมัยใหม่และการวิเคราะห์ทางสถิติในความพยายามกับกระบวนการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างที่ประเทศกำลังพัฒนา "ทั่วไป" ต้องได้รับถ้าจะประสบความสำเร็จในการสร้าง และค้ำจุนการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว ภายใน ครั้งที่สอง การปฏิวัติการพึ่งพาระหว่างประเทศ ถูกทางการเมืองมากขึ้น และรุนแรงมากขึ้น มันดู underdevelopment ในด้านพลังงานของประเทศ และความสัมพันธ์ สถาบัน และ rigidities เศรษฐกิจโครงสร้าง และการแพร่กระจายเป็นผลลัพธ์ของเศรษฐกิจคู่และคู่สังคมทั้งภายใน และ ระหว่างประเทศของโลก ทฤษฎีพึ่งพามีแนวโน้มที่จะ เน้นภายนอก และภายในสถาบัน และการเมืองข้อจำกัดด้านเศรษฐกิจเน้นถูกวางไว้บนความต้องการหลักนโยบายใหม่เพื่อขจัดความยากจน การให้โอกาสการจ้างงานที่หลากหลายมากขึ้น และ เพื่อลดความเหลื่อมล้ำทางรายได้ เหล่านี้และอื่น ๆ วัตถุประสงค์คุ้มที่ทำได้ในบริบทของเศรษฐกิจเติบโตได้ แต่เศรษฐกิจเพิ่มต่อได้รับยกย่องสถานะที่เป็นไปได้เชิงเส้นขั้นตอนและรูปแบบการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง แผ่ขยายทั่วแถบเอเชียมาก วิธีการสี่ไป Counterrevolution (บางครั้งเรียกว่า neoliberal) นี้นีโอคลาสสิในความคิดทางเศรษฐกิจเน้นบทบาทประโยชน์ของตลาดฟรี เปิดเศรษฐกิจ และการแปรรูปองค์กรสาธารณะที่ไม่มีประสิทธิภาพ การพัฒนา ตามทฤษฎีนี้ เลยไม่เนื่องจากกำลังภายใน และภายนอก exploitive expounded โดยทฤษฎีพึ่งพา ค่อนข้าง มันเป็นหลักผลการแทรกแซงของรัฐบาลและกฎระเบียบเศรษฐกิจมากเกินไป วิธีการผสมผสานของวันนี้วาดในมุมมองเหล่านี้ และเราจะเน้นจุดแข็งและจุดอ่อนของแต่ละ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีการพัฒนาเศรษฐกิจ 3.1 คลาสสิก : สี่วิธีคลาสสิกหลังสงครามโลกครั้งที่สอง วรรณกรรมในการพัฒนาเศรษฐกิจได้ถูกครอบงำโดยสี่หลักและบางครั้งการแข่งขันเส้นคิด : ขั้นตอนของการพัฒนาแบบจำลองเชิงเส้น ( 2 ) ทฤษฎีและรูปแบบของการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง ( 3 ) การปฏิวัติการพึ่งพาต่างประเทศ และ ( 4 ) counterrevolution ตลาดเสรีต่างๆ , . ใน ปี ล่าสุด ได้เกิดการผสมผสานดึงทั้งหมดของทฤษฎีคลาสสิกเหล่านี้ทฤษฎีของปี 1950 และ 1960 ดูกระบวนการของการพัฒนาที่ทุกประเทศต้องชุดของขั้นตอนต่อเนื่องของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจผ่านที่ถูกต้องผ่าน มันเป็นหลักทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ในการพัฒนาปริมาณและส่วนผสมของการออม การลงทุน และความช่วยเหลือจากต่างประเทศทั้งหมดที่จำเป็นเพื่อให้ประเทศกำลังพัฒนาเพื่อดำเนินการต่อไปตามเส้นทางที่ไม่มีการเติบโตทางเศรษฐกิจในอดีตได้รับรองลงมา คือ ประเทศพัฒนามากกว่า จึงกลายเป็นพ้องกับการพัฒนาอย่างรวดเร็ว , การเติบโตทางเศรษฐกิจรวมนี้ขั้นตอนเชิงเส้นวิธีการไปแทนที่ใน 1 โดยสองแข่งขันโรงเรียนความคิด แรกที่เน้นทฤษฎี และรูปแบบของการเปลี่ยนแปลงของโครงสร้างที่ใช้ทฤษฎีและการวิเคราะห์เศรษฐกิจสมัยใหม่ในความพยายามที่จะแสดงให้เห็นกระบวนการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างภายในของ " ประเทศที่พัฒนาโดยทั่วไป " ต้องเจอถ้ามันประสบความสำเร็จในการสร้างและสนับสนุนการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว หลังการปฏิวัติการพึ่งพาต่างประเทศเป็นรุนแรงมากขึ้นและการเมืองมากขึ้น ดูล้าหลังในแง่ของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศและในประเทศ อำนาจ สถาบันและโครงสร้าง rigidities ทางเศรษฐกิจและการแพร่กระจายของเศรษฐกิจและสังคม ส่งผลให้สองคู่ ทั้งภายในและระหว่างประเทศ ของโลก ทฤษฎีการพึ่งพามีแนวโน้มที่จะเน้นภายนอกและข้อจำกัดของสถาบันและการเมืองภายในที่เน้นการพัฒนาเศรษฐกิจอยู่ในความต้องการสำหรับนโยบายใหม่ที่สำคัญเพื่อขจัดความยากจน เพื่อให้โอกาสการจ้างงานที่หลากหลายมากขึ้น และเพื่อลดความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ เหล่านี้และวัตถุประสงค์อื่น ๆถูกความเท่าเทียมในบริบทของเศรษฐกิจที่เติบโต แต่การเติบโตทางเศรษฐกิจต่อ se ไม่ได้มีสถานะสูงส่ง accorded โดยขั้นตอนและรูปแบบการเปลี่ยนแปลงเชิงโครงสร้างตลอดมากของปี 1980 และ 1990 เป็นแนวทางที่สี่ มีชัย นี้เขียน ( บางครั้งเรียกว่า neoliberal ) counterrevolution ในความคิดทางเศรษฐกิจเน้นบทบาทประโยชน์ของการค้าเสรี ระบบเศรษฐกิจเปิด และการแปรรูปรัฐวิสาหกิจไม่มีประสิทธิภาพ ความล้มเหลวในการพัฒนา ตามทฤษฎีนี้ ไม่ได้เกิดจากการใช้ประโยชน์ภายในและภายนอกบังคับทุกโดยนักทฤษฎีการพึ่งพา แต่มันเป็นหลักผลของการแทรกแซงของรัฐบาลมากเกินไป และระเบียบเศรษฐกิจ วิธีที่ดีที่สุดของวันนี้ดึงทั้งหมดของมุมมองเหล่านี้ และเราจะเน้นจุดแข็งและจุดอ่อนของแต่ละคน