the Polish Nationality Case, the Pe

the Polish Nationality Case, the Permanent Court of International Justice
held that any inhabitant who differed from the majority of the population
in race, language or religion was a minority. Furthermore, an individual is
to be considered a minority only if he or she belongs to a linguistic,
religious or ethnical group which is less than fifty percent of the
population of the country.62 Hence, the Malay community in Thailand is a
minority under Article 27 because it belongs to a linguistic (Yawi),
religious (Islam) and ethnical (Malay) group that amounts to less than fifty
percent of the population in Thailand.
In order for a person to claim a violation under Article 27, the individual
has to first prove objectively that he or she is a member of a linguistic,
religious or ethnic minority.63 An individual must maintain a connection
with a minority group through the use of its language (or religion or
culture).64 Accordingly, for one to prove objectively that he or she is a
member of the Malay-speaking minority in Thailand, one would have to
show at the very least that Yawi is one’s primary language, or that Yawi is
a major component of his or her personal or family life.65
66 The case of Ominayak v Canada depicts that Article 27 does not impose
a positive obligation on the state to provide public financial assistance to
establish institutions for minorities; it merely imposes an obligation on the
state not to interfere with a minority’s private language use, religious
practices and cultural expression.67 This means that minorities have no
right to demand the implementation of positive measures or assistances
from the state.68 Essentially, in terms of Article 27 of the ICCPR, there is a
growing consensus that this probably includes rights to instruct privately
minority children in their own language, free from state restrictions.
However, the government is allowed to ensure that the private institutions
comply with the general educational standards and that some knowledge of
the official language is taught, without any obligation on the state to
provide financial assistance.69

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรณีสัญชาติโปแลนด์ ศาลถาวรของนานาชาติยุติธรรมจัดที่ใด ๆ inhabitant ที่แตกต่างจากประชากรส่วนใหญ่ในเชื้อชาติ ภาษาหรือศาสนามีชนกลุ่มน้อย นอกจากนี้ เป็นแต่ละการเป็นชนกลุ่มน้อยเท่านั้นถ้าเขาหรือเธอเป็นของภาษาศาสตร์กลุ่มศาสนา หรือ ethnical ที่น้อยกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของการประชากรของ country.62 ดังนั้น ชุมชนมาเลย์ในประเทศไทยคือการชนกลุ่มน้อยภายใต้บทความ 27 เนื่องจากมันเป็นของภาษาศาสตร์ (ภาษา),ศาสนา (อิสลาม) และ ethnical (มลายู) ที่ยอดเงินน้อยกว่าห้าสิบร้อยละของประชากรในประเทศไทยการอ้างการละเมิดภายใต้บทความ 27 แต่ละคนมีแรก พิสูจน์เป็นที่เขาหรือเธอเป็นสมาชิกของภาษาศาสตร์ศาสนา หรือชนเผ่า minority.63 บุคคลต้องรักษาเชื่อมต่อกลุ่มชนกลุ่มน้อยโดยใช้ภาษา (หรือศาสนา หรือวัฒนธรรม) .64 ตาม สำหรับการพิสูจน์เป็นที่เขาหรือเธอเป็นแบบสมาชิกของชนกลุ่มน้อยที่พูดภาษามลายูในประเทศไทย หนึ่งจะต้องแสดงว่า ภาษาเป็นภาษาหลัก หรือภาษาที่น้อยมากองค์ประกอบที่สำคัญของเขา หรือเธอส่วนบุคคล หรือครอบครัว life.6566 v Ominayak แคนาดากรณีแสดงให้เห็นว่า บทความ 27 ไม่กำหนดข้อผูกมัดการบวกในรัฐให้ความช่วยเหลือทางการเงินสาธารณะเพื่อสร้างสถาบันคมิ เพียงกำหนดหน้าที่ในการรัฐไม่ให้รบกวนของชนกลุ่มน้อยภาษาส่วนตัวใช้ ศาสนาปฏิบัติและวัฒนธรรม expression.67 ซึ่งหมายความ ว่า คมิไม่มีสิทธิที่จะต้องดำเนินมาตรการบวกหรือวิวดีจาก state.68 ในบทความ 27 ของ ICCPR มีความเป็นมติที่ว่า นี้อาจจะมีสิทธิ์สอนเอกชนเติบโตเด็กชนกลุ่มน้อยในภาษาของตนเอง ฟรีจากรัฐจำกัดอย่างไรก็ตาม รัฐบาลสามารถให้แน่ใจว่าสถาบันเอกชนสอดคล้องกับมาตรฐานการศึกษาทั่วไปและความรู้บางอย่างภาษาทางคือสอน ไม่ มีข้อผูกมัดใด ๆ เกี่ยวกับการมีเงิน assistance.69

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรณีสัญชาติโปแลนด์ศาลระหว่างประเทศถาวรยุติธรรมถือได้ว่าชาวบ้านคนใดที่แตกต่างจากคนส่วนใหญ่ของประชากรในการแข่งขันภาษาหรือศาสนาเป็นชนกลุ่มน้อย นอกจากนี้บุคคลที่เป็นที่จะได้รับการพิจารณาเป็นชนกลุ่มน้อยเท่านั้นถ้าเขาหรือเธอเป็นของภาษากลุ่มศาสนาหรือจริยธรรมซึ่งน้อยกว่าร้อยละห้าสิบของจำนวนประชากรของcountry.62 จึงชุมชนมาเลย์ในประเทศไทยเป็นชนกลุ่มน้อยตามมาตรา27 เพราะมันเป็นของภาษา (ภาษายาวี) ศาสนา (อิสลาม) และจริยธรรม (มาเลย์) กลุ่มที่มีจำนวนน้อยกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของประชากรในประเทศไทย. เพื่อให้คนที่จะเรียกร้องการละเมิดตามมาตรา 27 บุคคลที่มี เป็นครั้งแรกที่จะพิสูจน์ได้ว่าวัตถุที่เขาหรือเธอเป็นสมาชิกคนหนึ่งของภาษา minority.63 ศาสนาหรือชาติพันธุ์แต่ละคนจะต้องมีการเชื่อมต่อกับกลุ่มชนกลุ่มน้อยที่ผ่านการใช้ภาษา(หรือศาสนาหรือวัฒนธรรม) 0.64 ดังนั้นสำหรับการ พิสูจน์วัตถุที่เขาหรือเธอเป็นสมาชิกของชนกลุ่มน้อยที่พูดภาษามลายูในประเทศไทยหนึ่งจะต้องแสดงให้เห็นอย่างน้อยที่สุดที่ภาษายาวีเป็นภาษาหลักของคนหรือว่าภาษายาวีเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของชีวิตส่วนตัวหรือครอบครัวของเขาหรือเธอ65 66 กรณีของ Ominayak วีแคนาดาแสดงให้เห็นว่ามาตรา 27 ไม่ได้กำหนดข้อผูกพันในเชิงบวกต่อรัฐในการให้ความช่วยเหลือทางการเงินของประชาชนที่จะสร้างสถาบันการศึกษาสำหรับชนกลุ่มน้อย; มันเป็นเพียงการกำหนดภาระหน้าที่ที่รัฐจะไม่เข้าไปยุ่งกับการใช้ภาษาของชนกลุ่มน้อยของเอกชนศาสนาการปฏิบัติและวัฒนธรรมexpression.67 ซึ่งหมายความว่าชนกลุ่มน้อยไม่มีสิทธิที่จะเรียกร้องให้ดำเนินการตามมาตรการเชิงบวกหรือช่วยเหลือจากstate.68 เป็นหลักในแง่ ของมาตรา 27 ของ ICCPR มีฉันทามติที่กำลังเติบโตที่นี้อาจรวมถึงสิทธิที่จะสั่งให้เอกชนเด็กชนกลุ่มน้อยในภาษาของตัวเองเป็นอิสระจากข้อจำกัด ของรัฐ. อย่างไรก็ตามรัฐบาลที่ได้รับอนุญาตเพื่อให้แน่ใจว่าสถาบันเอกชนสอดคล้องกับมาตรฐานการศึกษาทั่วไปและความรู้ของภาษาอย่างเป็นทางการของการเรียนการสอนโดยไม่มีข้อผูกมัดใด ๆ ในรัฐที่จะให้assistance.69 การเงิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยาทาเล็บสัญชาติ กรณี ศาลประจำยุติธรรมระหว่างประเทศจัดขึ้นที่อาศัย
ซึ่งแตกต่างจากส่วนใหญ่ของประชากร
ในเชื้อชาติ ภาษา หรือศาสนา เป็นส่วนน้อย นอกจากนี้บุคคล
ถือว่าเป็นส่วนน้อยเท่านั้น ถ้า เขา หรือ เธอ เป็นของทางภาษา ศาสนา หรือกลุ่ม
ethnical ซึ่งน้อยกว่าร้อยละห้าสิบของ
ประชากรของ country.62 ดังนั้นชุมชนมลายูในประเทศไทยเป็นชนกลุ่มน้อยภายใต้มาตรา 27
เพราะมันเป็นภาษา ( ยะวี ) ,
ศาสนา ( อิสลาม ) และ ethnical ( มาเลย์ ) กลุ่มที่จํานวนไม่น้อยกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของประชากรในไทย
.
เพื่อให้ผู้ที่จะเรียกร้องการละเมิดภายใต้ 27 บทความ บุคคล
ต้องมีพิสูจน์อคติที่เขาหรือเธอเป็นสมาชิกของภาษา
ศาสนา หรือเผ่าพันธุ์ minority.63 บุคคลต้องรักษาความสัมพันธ์
กับชนกลุ่มน้อยที่ผ่านการใช้ภาษาของตน ( หรือศาสนาหรือวัฒนธรรม
) 64 ดังนั้นหนึ่งเพื่อพิสูจน์ว่าวัตถุที่เขาหรือเธอเป็นสมาชิกของชนกลุ่มน้อย
พูดภาษามาเลย์ในไทย , หนึ่งจะต้อง
แสดงอย่างน้อยที่ ยะวีเป็นหนึ่งในภาษาหลัก หรือเป็น
ยะวีเป็นส่วนประกอบหลักของ ของเขาหรือเธอ ชีวิตส่วนตัว หรือครอบครัว 65
66 กรณี ominayak v แคนาดาแสดงให้เห็นว่าบทความ 27 ไม่หักหาญ
ภาระหน้าที่ บวกกับสภาพที่จะให้ความช่วยเหลือทางการเงินสาธารณะ
สร้างสำหรับชนกลุ่มน้อยสถาบัน ; มันเพียงกำหนดภาระหน้าที่บน
รัฐว่าจะไม่ยุ่งกับของภาษาชนกลุ่มน้อยส่วนตัวใช้แนวทางปฏิบัติทางศาสนา
และการแสดงออกทางวัฒนธรรมนี่หมายความว่าชนกลุ่มน้อยไม่มี
สิทธิเรียกร้องการใช้มาตรการเชิงบวก หรือผู้ช่วย
จาก state.68 เป็นหลัก ในแง่ของข้อ 27 ของ ICCPR มีการเติบโตปี นี้อาจรวมถึง
สิทธิสั่งให้เอกชน
เด็กชนกลุ่มน้อยในภาษาของตนเอง เป็นอิสระจากรัฐจำกัด .
อย่างไรก็ตามรัฐบาลอนุญาตให้เอกชนสถาบัน
สอดคล้องกับมาตรฐานการศึกษาทั่วไปและความรู้บางส่วนของ
ภาษาราชการคือ สอนโดยไม่มีข้อผูกมัดใด ๆในรัฐ

ให้ assistance.69 ทางการเงิน