Intercropped fruits are economicall

Intercropped fruits are economically valuable fruits of southern Thailand, which include Durian, Rambutan, Rongkong, Champada, etc. Normally several types of fruit are grown. These represent 11.09% (424 farms) of the total rubber growers and can be classified in two patterns of plantations: (1) fruit trees are cultivated in the same plot of rubber, that is, grown between rubber rows, called rubber multi-cropping (Nissapa et al., 1994). The objective is to get fruit production at the same time as rubber production, although farmers tend to postpone the rubber collection if the price of fruit is higher than rubber; and (2) fruit trees are grown in a different section of the rubber plantation. These farmers are normally more experienced and skilled in fruit tree cultivation than farmers in the previous pattern and this pattern is more like a normal business. This type requires higher capital investment and family labor. The constraints of this type include the shortage of water and its management and deficiency of capital investment. However, this type has yielded the highest economic performance due to greater farm income than other farm types.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Intercropped ผลไม้เป็นผลไม้มีคุณค่าทางเศรษฐกิจของภาคใต้ ซึ่งรวมถึงทุเรียน เงาะ Rongkong, Champada ฯลฯ โดยปกติผลไม้หลายชนิดที่ปลูก เหล่านี้แสดงถึง 11.09% (424 ฟาร์ม) ของเกษตรกรรวมยาง และสามารถจำแนกได้ในสองรูปแบบของสวน: ต้นไม้ (1) จะปลูกในแปลงเดียวยาง คือ ปลูกระหว่างแถวยาง ยางครอบหลาย (Nissapa et al., 1994) เรียกว่าการ วัตถุประสงค์คือการ ได้รับผลผลิตในเวลาเดียวกันเป็นการผลิตยาง ถึงแม้ว่าเกษตรกรมักจะ เลื่อนชุดยางถ้าราคาของผลไม้จะสูงกว่ายาง และปลูกต้นไม้ (2) ในส่วนต่าง ๆ ของสวนยาง เกษตรกรเหล่านี้มีประสบการณ์มากขึ้นตามปกติ และมีทักษะในการเพาะปลูกต้นไม้ผลไม้กว่าเกษตรกรในรูปแบบก่อนหน้านี้และรูปนี้เป็นเหมือนธุรกิจปกติ ชนิดนี้ต้องใช้ทุนสูงและแรงงานในครอบครัว ข้อจำกัดของชนิดนี้ได้แก่การขาดแคลนน้ำ และการจัดการและขาดทุน อย่างไรก็ตาม ชนิดนี้มีผลประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจสูงเนื่องจากรายได้ฟาร์มสูงกว่าชนิดอื่น ๆ ฟาร์ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลไม้ที่ปลูกเป็นผลไม้ที่มีค่าทางเศรษฐกิจของภาคใต้ของประเทศไทยซึ่งรวมถึงทุเรียนเงาะ Rongkong, Champada ฯลฯ โดยปกติหลายประเภทของผลไม้ที่มีการปลูก เหล่านี้แสดงถึง 11.09% (424 ไร่) เกษตรกรผู้ปลูกยางทั้งหมดและสามารถจัดในสองรูปแบบของการทำสวน (1) ผลไม้ที่ปลูกในแปลงเดียวกันของยางที่ปลูกระหว่างแถวยางที่เรียกว่ายางการปลูกพืชหลาย (Nissapa et al., 1994) โดยมีวัตถุประสงค์ที่จะได้รับการผลิตไม้ผลในช่วงเวลาเดียวกับการผลิตยางแม้ว่าเกษตรกรมีแนวโน้มที่จะเลื่อนการเก็บยางถ้าราคาของผลไม้ที่สูงกว่ายาง และ (2) ผลไม้ที่ปลูกในส่วนที่แตกต่างกันของสวนยาง เกษตรกรเหล่านี้เป็นปกติมากขึ้นที่มีประสบการณ์และมีความเชี่ยวชาญในการเพาะปลูกไม้ผลกว่าเกษตรกรในรูปแบบก่อนหน้านี้และรูปแบบนี้เป็นเหมือนธุรกิจปกติ ประเภทนี้ต้องใช้เงินลงทุนที่สูงขึ้นและแรงงานในครอบครัว ข้อ จำกัด ของประเภทนี้รวมถึงปัญหาการขาดแคลนน้ำและการจัดการและการขาดการลงทุนเงินทุน แต่ประเภทนี้มีผลให้ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจที่สูงที่สุดเนื่องจากรายได้ของเกษตรกรมากขึ้นกว่าชนิดอื่น ๆ ฟาร์ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชุดผลไม้ ผลไม้ที่มีคุณค่าทางเศรษฐกิจของภาคใต้ ซึ่งได้แก่ ทุเรียน เงาะ rongkong champada ฯลฯ ปกติ , หลายประเภทของผลไม้โตแล้ว เหล่านี้เป็นตัวแทน 39.35 ( 424 ไร่ ) ของเกษตรกรยางทั้งหมด และสามารถแบ่งออกเป็นสองรูปแบบของต้นไม้ ( 1 ) ผลไม้ที่ปลูกในแปลงเดียวกันของยางที่ปลูกระหว่างแถวยางเรียกว่า Multi ปลูกยาง ( nissapa et al . , 1994 ) มีวัตถุประสงค์ที่จะได้รับการผลิตผลไม้ในเวลาเดียวกัน เช่น การผลิตยาง แม้ว่าเกษตรกรมีแนวโน้มที่จะเลื่อนรวมยาง ถ้าราคาของผลไม้ที่สูงกว่ายาง และ ( 2 ) ไม้ผลปลูกในส่วนที่แตกต่างกันของสวนยางเกษตรกรเหล่านี้เป็นปกติที่มีประสบการณ์มากกว่า และมีทักษะในการปลูกไม้ผลกว่าเกษตรกรในรูปแบบเดิม และรูปแบบนี้เป็นเหมือนปกติ ประเภทนี้ต้องใช้ทุนสูง และครอบครัวของแรงงาน ปัญหาประเภทนี้ ได้แก่ การขาดแคลนน้ำ และการจัดการ และการขาดทุน อย่างไรก็ตามประเภทนี้ได้คือประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจสูงสุด เนื่องจากฟาร์มรายได้มากขึ้นกว่าชนิดอื่น ๆ ฟาร์ม .