Conjunctive-use managementDifferent

Conjunctive-use management

Different approaches to groundwater governance are needed for‘groundwater-only’ irrigation and ‘conjunctive-use’ irrigation. GWP (2012)12 explores the technical options. Here, the focus is on approaches to groundwater governance to improve conjunctive management of surface water, groundwater, and salinity.

The Indus Basin Irrigation System (IBIS), encompassing Pakistan Punjab and Sind, and the Indian states of Punjab, Haryana, and Rajasthan, represent a peculiar class of groundwater depletion problems in the midst of canal command areas. From 1850 these dry areas began supporting vibrant irrigated agriculture as vast areas were brought under canal irrigation. In recent decades, massive expansion in private tubewell irrigation has created large and growing pockets of groundwater depletion while other areas face water logging and secondary salinisation. One instrument of sustainable groundwater management lies in curtailing the use of surface-water supplies in water-logged areas and augmenting it in groundwater-depleted areas. A major limitation, however, is the salinity in the water and soil (Evans and Evans, 2011). In many saline areas in the IBIS command, farmers demand surface water primarily for blending with saline groundwater (Box 5).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Conjunctive ใช้การจัดการแนวทางกำกับดูแลกิจการน้ำบาดาลมีความจำเป็น for'groundwater เดียว ' ชลประทานและชลประทาน 'conjunctive ใช้' GWP (2012) 12 สำรวจตัวเลือกทางเทคนิค ที่นี่ เน้นเป็นแนวทางการกำกับดูแลกิจการน้ำบาดาลเพื่อปรับปรุงการจัดการ conjunctive ผิว น้ำบาดาล น้ำเค็มสินธุลุ่มน้ำชลประทานระบบ (IBIS), ปัญ จาบของปากีสถานที่ครอบคลุม และ Sind และอเมริกาอินเดีย ของปัญจาบ รัฐหรยาณา ราช สถาน แสดงระดับของปัญหาการสูญเสียน้ำบาดาลท่ามกลางพื้นที่คลองสั่งแปลก จาก 1850 พื้นที่แห้งเหล่านี้เริ่มการสนับสนุนเกษตรชลประทานอันเป็นพื้นที่ส่วนใหญ่ถูกนำมาใต้คลองชลประทาน ในทศวรรษ ขยายตัวอย่างมากในส่วน tubewell ชลประทานได้สร้างกระเป๋าขนาดใหญ่ และเติบโตของการสูญเสียน้ำใต้ดินในขณะที่พื้นที่อื่น ๆ เผชิญการบันทึกน้ำและ salinisation รอง หนึ่งในเครื่องมือของการจัดการน้ำบาดาลแบบยั่งยืนอยู่ที่การใช้วัสดุพื้นผิวน้ำในน้ำเข้าสู่พื้นที่ curtailing และเพิ่มในพื้นที่น้ำบาดาลหมด ข้อจำกัดที่สำคัญ อย่างไรก็ตาม คือ ความเค็มในน้ำและดิน (อีแวนส์และอีแวนส์ 2011) ในหลายพื้นที่ที่น้ำเกลือในคำสั่งของไอบิส เกษตรกรต้องผิวน้ำสำหรับผสมกับน้ำเกลือบาดาล (5 กล่อง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จัดการเชื่อมต่อการใช้

วิธีการที่แตกต่างกันน้ำใต้ดินการกำกับดูแลที่มีความจำเป็น for'groundwater เท่านั้น 'ชลประทานและ' เชื่อมต่อการใช้งาน 'ชลประทาน GWP (2012) 12 สำรวจตัวเลือกทางด้านเทคนิค ที่นี่ให้ความสำคัญกับวิธีการน้ำใต้ดินการกำกับดูแลเพื่อปรับปรุงการจัดการเชื่อมต่อของน้ำผิวดินและความเค็ม.

อินดัลุ่มน้ำระบบชลประทาน (IBIS) ครอบคลุมปากีสถานปัญจาบและซินด์และรัฐอินเดียเจบ Haryana และราชสถาน เป็นตัวแทนระดับที่แปลกประหลาดของปัญหาน้ำใต้ดินพร่องในท่ามกลางของพื้นที่คลองคำสั่ง จาก 1850 พื้นที่แห้งเหล่านี้เริ่มสนับสนุนการเกษตรในเขตชลประทานที่สดใสเป็นพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลถูกนำภายใต้คลองชลประทาน ในทศวรรษที่ผ่านมาการขยายตัวมากในการชลประทาน tubewell ส่วนตัวได้สร้างกระเป๋าขนาดใหญ่และการเติบโตของการสูญเสียน้ำบาดาลขณะที่พื้นที่อื่น ๆ ที่ต้องเผชิญกับการเข้าสู่ระบบน้ำและ salinisation รอง เครื่องมือหนึ่งในการบริหารจัดการน้ำบาดาลอย่างยั่งยืนอยู่ในการตัดทอนการใช้วัสดุพื้นผิวของน้ำในพื้นที่น้ำเข้าสู่ระบบและเพิ่มในพื้นที่น้ำบาดาลหมด ข้อ จำกัด ที่สำคัญก็คือความเค็มในน้ำและดิน (อีแวนส์และอีแวนส์ 2011) เดอะ ในพื้นที่จำนวนมากในน้ำเกลือคำสั่ง IBIS เกษตรกรมีความต้องการน้ำผิวดินเป็นหลักสำหรับการผสมด้วยน้ำเกลือน้ำบาดาล (กล่อง 5)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจัดการการใช้วิธีที่แตกต่างเพื่อกิจการน้ำบาดาลเป็น for"groundwater-only " และ " " การใช้น้ำชลประทาน GWP ( 2012 ) 12 สำรวจตัวเลือกทางเทคนิค ที่นี่ เน้นแนวทางธรรมาภิบาลและการปรับปรุงการจัดการน้ำผิวดินและความเค็มลุ่มน้ำสินธุระบบชลประทาน ( ไอบิส ) , ครอบคลุมและปากีสถานเจบ sind , และอินเดียรัฐเจบ Haryana , อินเดียและ เป็นตัวแทนของชั้นเรียนเฉพาะปัญหาของน้ำใต้ดินในพื้นที่กองบัญชาการกลางคลอง จาก 1850 พื้นที่บริการเหล่านี้เริ่มสนับสนุนเกษตรชลประทานเป็นประกายถูกนำภายใต้พื้นที่อันกว้างใหญ่ คลองชลประทาน ในทศวรรษที่ผ่านมา , ขนาดใหญ่ขยายตัวในส่วน tubewell ชลประทานได้สร้างขนาดใหญ่และเติบโตของการพร่องน้ำบาดาล ในขณะที่พื้นที่อื่น ๆ กระเป๋าหน้าน้ำเข้าสู่ระบบและมัธยมศึกษา salinisation . เครื่องมือหนึ่งของการจัดการน้ำที่ยั่งยืนอยู่ในการตัดทอนการใช้วัสดุพื้นผิวน้ำในน้ำเข้าพื้นที่และยกระดับในน้ำใต้ดินหมดพื้นที่ ข้อจำกัดหลัก อย่างไรก็ตาม คือความเค็มในน้ำและดิน ( อีแวนส์และอีแวนส์ , 2011 ) ในพื้นที่ดินเค็มในหลายไอบิส บัญชา เกษตรกรต้องการน้ำเป็นหลักสำหรับการผสมกับน้ำเกลือ ( ช่อง 5 )