Six biodiversity indicators were ob

Six biodiversity indicators were obtained from the
information of the 3SNFI plots. Only the tally trees were
considered for the calculations. The indicators were calculated
as (1) snags (stems/ha), (2) large-diameter (DBH > 500 mm)
trees (stems/ha), as a surrogate for old-growth trees (Alberdi
et al., 2005), (3) shrub species abundance, calculated by
summing the abundance values of each of the shrub species
present in each plot, where the abundance of a species was
calculated as the product of shrub coverage (%) by height (dm),
(4) shrub species richness, (5) tree species richness, and (6) tree
species diversity, calculated using the Shannon index
(Marrugan, 1989) based on the proportion of total basal area
(m2/ha) corresponding to each species and computed through a
base e log transformation. We did not include indicators from
the herbaceous layer because this information was not
available in the 3SNFI plots, although we are aware of the
importance of this layer in maintaining the structure and
function of forests and recognise that the species diversity is
highest in the herb layer among all forest strata (Roberts, 2004;
Gilliam, 2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวบ่งชี้ความหลากหลายทางชีวภาพที่หกได้รับมาจากการข้อมูลของที่ดิน 3SNFI เฉพาะต้นไม้เด็ดขาดพิจารณาสำหรับการคำนวณ คำนวณตัวบ่งชี้เป็น (1) snags (ลำต้น/ฮา), (2) ขนาดใหญ่ (DBH > 500 มม.)ต้น (ลำต้น/ฮา), เป็นตัวแทนสำหรับต้นไม้เติบโตเก่า (Alberdiet al. 2005), (3) ไม้พุ่มพันธุ์ความอุดมสมบูรณ์ คำนวณโดยรวมค่าความอุดมสมบูรณ์ของพันธุ์ไม้พุ่มในแต่ละจุด ที่มีความอุดมสมบูรณ์ของสายพันธุ์คำนวณเป็นผลิตภัณฑ์ของไม้พุ่มคลุม (%) ความสูง (dm),(4) ไม้พุ่มพันธุ์ความร่ำรวย ร่ำรวยพันธุ์ต้นไม้ (5) และต้นไม้ (6)หลากหลายของชนิดพันธุ์ คำนวณโดยใช้ดัชนีแชนนอน(Marrugan, 1989) ตามสัดส่วนของพื้นที่แรกเริ่ม(m2/ฮา) สอดคล้องกับแต่ละสายพันธุ์ และคำนวณผ่านการการเปลี่ยนแปลงในการล็อกฐาน e เราไม่มีตัวชี้วัดจากต้นไม้ชั้นเนื่องจากไม่มีข้อมูลนี้อยู่ในที่ดินแปลง 3SNFI แม้ว่าเราจะทราบถึงการความสำคัญของชั้นนี้ในการรักษาโครงสร้าง และฟังก์ชันของป่า และตระหนักว่าความหลากหลายของสายพันธุ์สูงสุดในชั้นสมุนไพรในป่าชั้นทั้งหมด (โรเบิร์ต 2004Gilliam, 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หกตัวชี้วัดความหลากหลายทางชีวภาพที่ได้รับจาก
ข้อมูลของแปลง 3SNFI เพียงต้นไม้นับได้
รับการพิจารณาสำหรับการคำนวณ ตัวชี้วัดนี้จะถูกคำนวณ
เป็น (1) อุปสรรค (ลำต้น / ไร่), (2) ขนาดใหญ่เส้นผ่าศูนย์กลาง (DBH> 500 มิลลิเมตร)
ต้นไม้ (ลำต้น / ไร่) ในฐานะตัวแทนสำหรับต้นไม้เก่าแก่การเจริญเติบโต (Alberdi
et al., 2005) (3) ไม้พุ่มชนิดอุดมสมบูรณ์คำนวณได้จาก
ข้อสรุปค่าความอุดมสมบูรณ์ของแต่ละสายพันธุ์ไม้พุ่ม
อยู่ในแต่ละแปลงที่อุดมสมบูรณ์ของสายพันธุ์ที่ถูก
คำนวณเป็นผลิตภัณฑ์ของความคุ้มครองไม้พุ่ม (%) โดยความสูง (DM) ที่
(4 ) ความร่ำรวยไม้พุ่มชนิด (5) ต้นไม้ชนิดความร่ำรวยและ (6) ต้นไม้
หลากหลายชนิดคำนวณโดยใช้ดัชนีแชนนอน
(Marrugan 1989) ตามสัดส่วนของพื้นที่ฐานทั้งหมด
(m2 / ฮ่า) ​​ที่สอดคล้องกับแต่ละชนิดและคำนวณผ่าน
การเปลี่ยนแปลงเข้าสู่ระบบฐาน E เราไม่ได้รวมตัวชี้วัดจาก
ชั้นต้นไม้เนื่องจากข้อมูลนี้ไม่ได้
มีอยู่ในแปลง 3SNFI แม้ว่าเรามีความตระหนักถึง
ความสำคัญของชั้นนี้ในการรักษาโครงสร้างและ
การทำงานของป่าไม้และรับรู้ว่ามีความหลากหลายสายพันธุ์ที่เป็น
ที่สูงที่สุดในชั้นสมุนไพร ในทุกชั้นป่า (โรเบิร์ต 2004;
เลียม 2007)