The results in Table II demonstrate

The results in Table II demonstrate that emotional exhaustion significantly and
positively influences depression (b ¼ 0:37; p , 0:001). Therefore, H2 is supported.
The results show that there is a significant negative relationship between positive
affectivity and depression in step 2. However, such a significant relationship is not
observed in step 3 with the addition of emotional exhaustion. Furthermore, there is a
significant increment in R 2 of the model (DR2 ¼ 0:10; p , 0:001). Sobel test result in
Table II demonstrates a significant mediating role of emotional exhaustion on the
relationship between positive affectivity and depression (t ¼ 22:89; p , 0:01).
Therefore, H3a is supported. Though intrinsic motivation does not significantly
influence depression, Sobel test result provides empirical support for emotional
exhaustion as a full mediator in the relationship between intrinsic motivation and
depression (t ¼ 21:96; p # 0:05). Therefore, H3b is supported.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์ในตาราง II แสดงให้เห็นถึงจุดที่อารมณ์อย่างมีนัยสำคัญ และเชิงบวกต่อภาวะซึมเศร้า (บี¼ 0:37; p, 0:001) ดังนั้น H2 ได้รับการสนับสนุนผลแสดงว่า มีความสัมพันธ์เชิงลบอย่างมีนัยสำคัญระหว่างบวกมีผลกระทบของและภาวะซึมเศร้าในขั้นตอนที่ 2 อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญไม่ปฏิบัติในขั้นตอนที่ 3 การเพิ่มอ่อนเพลียอารมณ์ นอกจากนี้ มีการประโยชน์สำคัญใน 2 R ของแบบจำลอง (DR2 ¼ 0:10; p, 0:001) ผลการทดสอบของ Sobel ในตาราง II แสดงบทบาทสำคัญ mediating เกษียณอารมณ์ในการความสัมพันธ์ระหว่างภาวะซึมเศร้าและมีผลกระทบในเชิงบวกของ (t ¼ 22:89; p, 0:01)ดังนั้น H3a จะสนับสนุน แม้ว่า แรงจูงใจที่แท้จริงไม่ได้มากมีอิทธิพลต่อภาวะซึมเศร้า Sobel ผลการทดสอบเชิงประจักษ์สนับสนุนสำหรับอารมณ์อ่อนเพลียเป็น mediator เป็นเต็มรูปแบบในความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจที่แท้จริง และภาวะซึมเศร้า (t ¼ 21:96; p #0:05) ดังนั้น H3b ได้รับการสนับสนุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลครั้งที่สองในตารางที่แสดงให้เห็นว่าความอ่อนล้าทางอารมณ์อย่างมีนัยสำคัญและ
ในเชิงบวกที่มีอิทธิพลต่อภาวะซึมเศร้า (ข¼ 00:37; p, 0: 001) ดังนั้น H2 ได้รับการสนับสนุน.
ผลปรากฏว่ามีความสัมพันธ์เชิงลบอย่างมีนัยสำคัญระหว่างบวก
affectivity และภาวะซึมเศร้าในขั้นที่ 2 แต่อย่างไรก็ตามยังมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญไม่ได้
ตั้งข้อสังเกตในขั้นตอนที่ 3 ด้วยนอกเหนือจากความอ่อนล้าทางอารมณ์ นอกจากนี้ยังมี
การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใน R 2 ของรูปแบบ (DR2 ¼ 00:10; p, 0: 001) ผลการทดสอบโชเบลใน
ตารางที่สองแสดงให้เห็นถึงบทบาทไกล่เกลี่ยอย่างมีนัยสำคัญของความอ่อนล้าทางอารมณ์ใน
ความสัมพันธ์ระหว่าง affectivity บวกและภาวะซึมเศร้า (T ¼ 22:89; p, 00:01).
ดังนั้น H3a ได้รับการสนับสนุน แม้ว่าแรงจูงใจภายในไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ
ที่มีอิทธิพลต่อภาวะซึมเศร้า, ผลการทดสอบโชเบลให้การสนับสนุนเชิงประจักษ์สำหรับอารมณ์
อ่อนเพลียเป็นคนกลางเต็มรูปแบบในความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจภายในและ
ภาวะซึมเศร้า (T ¼ 21:96; P # 00:05) ดังนั้น H3b ได้รับการสนับสนุน