One of the interesting observations

One of the interesting observations by Potturi et al.
(2005) was the increased presence of aerobic bacteria
within the ileum in poults with delayed access to feed. It
has been recognized for many years that the intestinal–
bacterial interface is established shortly after hatch or
feeding (Shapiro and Sarles, 1949; Naqui et al., 1970)
and this is largely the basis for the use of probiotics
and the concept of competitive exclusion (Rantalaa and
Nurmi, 1973; Nurmi et al., 1992). The establishment
of an intestinal microflora population is also essential
for early intestinal development (Furuse and Okumura,
1994; Lan et al., 2005). Cook and Bird (1973) reported
that duodenal villus area was significantly increased in
conventional versus germ-free chicks at 5 d posthatch
with large numerical differences also being observed at
1, 2 and 4 d age. These authors studied enterocyte proliferation
via radiolabelled thymidine and observed that
at 7 d posthatch, conventional chicks had twice the
number of radiolabelled nuclei. Rolls et al. (1978) subsequently
showed that the rates of enterocyte migration
were greater in conventional chicks, was reduced in the
upper versus lower intestine, and was not influenced by
the inclusion of dietary fiber (wheat bran).
While the literature supports the positive effects
of the intestinal microflora on intestinal development,
this did not necessarily result in increased growth as
germ-free chicks and poults were heavier than conventional
birds (Forbes et al., 1958; Forbes and Park, 1959;
Coates et al., 1963). There were only small differences
in feed passage rate in germ-free versus conventional
chicks and no differences in starch digestibility or glucose
absorption (Coates, 1973; Coates et al., 1981).
Salter and Fulford (1974) reported no effects of the
gut microflora on protein digestibility but Kussaibaiti
et al. (1982) and Yokota and Coates (1982) reported
improved protein digestibility and methionine absorption,
respectively, in germ-free chicks. Muramatsu et al.
(1987) reported that overall protein synthesis was enhanced
in the intestine and liver of conventional chicks
and hypothesized that the increased energetic cost of
protein synthesis may have decreased the available energy
needed for overall BW gain.
As discussed above, the physiological importance of
intestinal–microbial interactions has been recognized
and accepted for over 50 years and is currently an active
area of research given increased consumer perceptions
relative to food safety and dietary subtherapeutic
antibiotics. Much of the research has focused on understanding
the mechanisms of bacterial attachment and
modulation of the intestine. The interface between intestinal
bacteria and the intestine is a mucous layer that
is largely an aqueous layer containing a biological mixture
of electrolytes, enzymes, some sloughed cells and
glycoproteins called mucins (Satchithanandam et al.,
1990). The mucus layer varies in thickness and composition
throughout the gut and protects the underlying enterocytes
lining the villus from mechanical, enzymatic,
and chemical challenges in addition to being a source of
intestinal lubrication (Sharma and Schumacher, 1995).
Mucin proteins are the backbone of mucus and they are
a heterogeneous family of proteins coded by the MUC
gene family. Individual mucins contain a central glycosylated
region composed of tandem peptide repeats
rich in serine and threonine with O-linked oligosaccharide
side chains that may contribute up to 80% of
the mass of the mucin–glycoprotein complex (Kim and
Gum, 1995; Perez-Vilar and Hill, 1999). Both the number
of tandem repeats in the central region (major domain)
and the amino acid profile is a function of unique

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งในข้อสังเกตที่น่าสนใจโดย Potturi et al(2005) ได้ปรากฏตัวขึ้นของแบคทีเรียแอโรบิกภายใน ileum ใน poults ล่าช้าถึงอาหาร มันได้ยอมรับว่าหลายปีที่ที่ลำไส้-อินเทอร์เฟซจากแบคทีเรียถูกก่อตั้งขึ้นหลังจากขณะ หรืออาหาร (Shapiro และ Sarles, 1949 Naqui et al., 1970)และนี้เป็นพื้นฐานส่วนใหญ่สำหรับการใช้ probioticsและแนวคิดของการแข่งขันแยก (Rantalaa และNurmi, 1973 Nurmi et al., 1992) การจัดตั้งmicroflora ลำไส้ของ ประชากรเป็นสำคัญในลำไส้เจริญ (Furuse และ Okumuraปี 1994 Lan et al., 2005) อาหารและนก (1973) รายงานที่ตั้ง duodenal villus มากขึ้นในปกติเมื่อเทียบกับลูกไก่จมูกฟรีที่ posthatch 5 dมีความแตกต่างเป็นตัวเลขขนาดใหญ่ยังมีการสังเกตที่1, 2 และ 4 d อายุ ผู้เขียนเหล่านี้ศึกษาการงอก enterocyteผ่าน radiolabelled thymidine และสังเกตที่ที่ 7 d posthatch ลูกไก่ทั่วไปมีสองแบบจำนวนแอลฟา radiolabelled ม้วนและ al. (1978) ในเวลาต่อมาพบว่าอัตราการย้าย enterocyteมีมากในลูกไก่ธรรมดา ลดได้ในตัวบนกับล่างลำไส้ และไม่มีการรับอิทธิพลจากรวมกากใย (โป่ง)ในขณะที่วรรณคดีสนับสนุนผลในเชิงบวกของ microflora ลำไส้ลำไส้พัฒนาจำเป็นอย่างใดในการเจริญเติบโตเพิ่มขึ้นเป็นจมูกฟรีลูกไก่และ poults หนักกว่าปกตินก (Forbes et al., 1958 Forbes และสวน 1959Coates et al., 1963) มีความแตกต่างของขนาดเล็กเท่านั้นในอาหารพาสในจมูกฟรีเมื่อเทียบกับแบบเดิมลูกไก่และไม่มีความแตกต่างใน digestibility แป้งหรือน้ำตาลกลูโคสดูดซึม (Coates, 1973 Coates et al., 1981)Salter และ Fulford (1974) รายงานไม่มีผลของการmicroflora ไส้ในโปรตีน digestibility Kussaibaitial. ร้อยเอ็ด (1982) และโยโกต้า และ Coates (1982) รายงานdigestibility โปรตีนดีขึ้นและการดูดซึม methionineตามลำดับ ในจมูกฟรีลูกไก่ มูรามัทสึ et al(1987) รายงานว่า การสังเคราะห์โปรตีนโดยรวมเพิ่มในลำไส้และตับของลูกไก่ทั่วไปและที่ตั้งสมมติฐานว่าต้นทุนปรับเพิ่มขึ้นของการสังเคราะห์โปรตีนอาจมีลดใช้พลังงานต้องการ BW โดยรวมรับดังที่กล่าวไว้ข้างต้น สรีรวิทยาความสำคัญรับรู้โต้ตอบลำไส้ – จุลินทรีย์ยอมรับมามากกว่า 50 ปี และกำลังใช้งานอยู่พื้นที่ของการวิจัยให้เข้าใจผู้บริโภคเพิ่มขึ้นสัมพันธ์กับความปลอดภัยของอาหารและอาหารสำหรับผู้ subtherapeuticยาปฏิชีวนะ ของงานวิจัยได้เน้นความเข้าใจกลไกของสิ่งที่แนบจากแบคทีเรีย และเอ็มของลำไส้ อินเทอร์เฟซระหว่างลำไส้แบคทีเรียและลำไส้จะมี mucous ชั้นที่ส่วนใหญ่เป็นชั้นอควีจะประกอบด้วยส่วนผสมชีวภาพของไลต์ เอนไซม์ บาง sloughed เซลล์ และglycoproteins called mucins (Satchithanandam et al.,1990). The mucus layer varies in thickness and compositionthroughout the gut and protects the underlying enterocyteslining the villus from mechanical, enzymatic,and chemical challenges in addition to being a source ofintestinal lubrication (Sharma and Schumacher, 1995).Mucin proteins are the backbone of mucus and they area heterogeneous family of proteins coded by the MUCgene family. Individual mucins contain a central glycosylatedregion composed of tandem peptide repeatsrich in serine and threonine with O-linked oligosaccharideside chains that may contribute up to 80% ofthe mass of the mucin–glycoprotein complex (Kim andGum, 1995; Perez-Vilar and Hill, 1999). Both the numberof tandem repeats in the central region (major domain)and the amino acid profile is a function of unique

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งในข้อสังเกตที่น่าสนใจโดย Potturi et al.
(2005)
เป็นปรากฏตัวที่เพิ่มขึ้นของแบคทีเรียแอโรบิกที่อยู่ในileum ในสัตว์ปีกที่มีการเข้าถึงล่าช้าฟีด มันได้รับการยอมรับมานานหลายปีว่า intestinal- อินเตอร์เฟซของแบคทีเรียที่จะจัดตั้งขึ้นไม่นานหลังจากที่ฟักหรือการให้อาหาร (ชาปิโรส์และ Sarles 1949; Naqui et al, 1970). และนี่เป็นส่วนใหญ่พื้นฐานสำหรับการใช้งานของโปรไบโอติกและแนวคิดของการแข่งขันยกเว้น (Rantalaa และNurmi 1973. Nurmi, et al, 1992) สถานประกอบการของประชากรจุลินทรีย์ในลำไส้ยังเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการพัฒนาในลำไส้ต้น(Furuse และ Okumura, 1994; ลาน et al, 2005). คุกและนก (1973) รายงานว่าพื้นที่villus ลำไส้เล็กส่วนต้นเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในการชุมนุมเมื่อเทียบกับลูกไก่ปลอดเชื้อโรคที่5 d posthatch มีความแตกต่างที่เป็นตัวเลขขนาดใหญ่ยังมีการตั้งข้อสังเกตที่1, 2 และ 4 อายุ d ผู้เขียนเหล่านี้ศึกษาการแพร่กระจาย enterocyte ผ่าน thymidine radiolabelled และตั้งข้อสังเกตว่าใน7 วัน posthatch ลูกไก่ทั่วไปมีสองเท่าของจำนวนนิวเคลียสradiolabelled โรลส์ et al, (1978) ต่อมาได้แสดงให้เห็นว่าอัตราการย้ายถิ่นenterocyte มีมากขึ้นในลูกไก่ธรรมดาก็ลดลงในลำไส้ส่วนบนเมื่อเทียบกับที่ลดลงและไม่ได้รับอิทธิพลจากการรวมของใยอาหาร(ข้าวสาลี) ได้. ในขณะที่วรรณกรรมสนับสนุนผลในเชิงบวกของจุลินทรีย์ในลำไส้ในการพัฒนาลำไส้นี้ไม่จำเป็นต้องส่งผลในการเจริญเติบโตเพิ่มขึ้นเป็นลูกไก่ปลอดเชื้อโรคและสัตว์ปีกที่เป็นหนักกว่าเดิมนก(ฟอร์บ et al, 1958;. ฟอร์บและสวน 1959;. โคทส์, et al, 1963) มีความแตกต่างเล็ก ๆ เท่านั้นในอัตราทางอาหารในปลอดเชื้อโรคเมื่อเทียบกับการชุมนุมลูกไก่และไม่มีความแตกต่างในการย่อยแป้งหรือน้ำตาลในการดูดซึม. (โคทส์, 1973. โคทส์, et al, 1981) พ่อค้าเกลือและ Fulford (1974) รายงานผลกระทบที่ไม่มีของลำไส้จุลินทรีย์ในการย่อยโปรตีน แต่ Kussaibaiti et al, (1982) และโยโกตะและโคตส์ (1982) รายงานการย่อยโปรตีนที่ดีขึ้นและการดูดซึมmethionine, ตามลำดับในลูกไก่ปลอดเชื้อโรค Muramatsu et al. (1987) รายงานว่าการสังเคราะห์โปรตีนโดยรวมที่เพิ่มขึ้นในลำไส้และตับไก่ธรรมดาและตั้งสมมติฐานว่าค่าใช้จ่ายที่มีพลังที่เพิ่มขึ้นของการสังเคราะห์โปรตีนอาจจะลดลงการใช้พลังงานที่มีความจำเป็นเพื่อประโยชน์BW โดยรวม. ตามที่กล่าวไว้ข้างต้นทางสรีรวิทยา ความสำคัญของการมีปฏิสัมพันธ์จุลินทรีย์ในลำไส้ได้รับการยอมรับและได้รับการยอมรับมานานกว่า50 ปีและปัจจุบันเป็นที่ใช้งานพื้นที่ของการวิจัยที่ได้รับการรับรู้ของผู้บริโภคที่เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับความปลอดภัยของอาหารและการบริโภคอาหารsubtherapeutic ยาปฏิชีวนะ มากของการวิจัยได้มุ่งเน้นในการทำความเข้าใจกลไกของสิ่งที่แนบแบคทีเรียและการปรับของลำไส้ เชื่อมต่อระหว่างลำไส้แบคทีเรียและลำไส้เป็นชั้นเมือกที่เป็นส่วนใหญ่ชั้นน้ำที่มีส่วนผสมทางชีวภาพของอิเล็กโทรเอนไซม์บางเซลล์sloughed และไกลโคโปรตีนที่เรียกว่าmucins (Satchithanandam et al., 1990) ชั้นเมือกแตกต่างกันไปในความหนาและองค์ประกอบตลอดทางเดินอาหารและปกป้อง enterocytes พื้นฐานซับvillus จากกลเอนไซม์และความท้าทายทางเคมีที่นอกจากจะเป็นแหล่งที่มาของการหล่อลื่นลำไส้(ชาร์และชูมัคเกอร์ 1995). โปรตีน mucin เป็นหัวใจของ เมือกและพวกเขาเป็นครอบครัวที่แตกต่างกันของโปรตีนเขียนโดยMUC ครอบครัวยีน mucins บุคคลมี glycosylated กลางภูมิภาคประกอบด้วยเปปไทด์ควบคู่ซ้ำอุดมไปด้วยซีรีนและธ รีโอนีกับ oligosaccharide O-เชื่อมโยงโซ่ข้างเคียงที่อาจจะมีส่วนร่วมได้ถึง80% ของมวลที่ซับซ้อนmucin-ไกลโคโปรตีน (คิมและหมากฝรั่ง, 1995; Perez-Vilar และฮิลล์, 1999) ทั้งจำนวนซ้ำควบคู่ในภาคกลาง (โดเมนหลัก) และรายละเอียดของกรดอะมิโนเป็นหน้าที่ของที่ไม่ซ้ำกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งในที่น่าสนใจ สังเกต โดย potturi et al .
( 2005 ) ได้เพิ่มการแสดงตนของแอโรบิกแบคทีเรีย
ภายในลำไส้ poults ล่าช้าในการเข้าถึงอาหาร ครับผม ได้รับการยอมรับมานานหลายปีว่า ลำไส้–
แบคทีเรียติดต่อตั้งขึ้นหลังจากฟักหรือ
อาหาร ( Shapiro sarles และ 1949 ; naqui et al . , 1970 )
และนี้เป็นส่วนใหญ่พื้นฐานของการใช้โปรไบโอติก
และแนวคิดของการแข่งขันไป ( และยังมี rantalaa
1973 ; ยังมี et al . , 1992 ) สถานประกอบการ
ของประชากรจุลินทรีย์ในลำไส้ยังเป็นที่สำคัญสำหรับการพัฒนาในช่วงต้น (

และ โอคุมุระ furuse , 1994 ; ลาน et al . , 2005 ) ปรุงอาหารและนก ( 1973 ) รายงาน
ที่บริเวณลำไส้วิลลัสเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใน
ปกติเมื่อเทียบกับเชื้อโรคที่ posthatch
5 D ลูกไก่ฟรีความแตกต่างของตัวเลขขนาดใหญ่ยังถูกสังเกตที่
1 , 2 และ 4 D อายุ ผู้เขียนเหล่านี้เรียน enterocyte proliferation
ผ่านเพียง radiolabelled และสังเกตเห็นว่า
7 D posthatch , ลูกไก่ธรรมดาได้สองครั้ง
จำนวน radiolabelled นิวเคลียส . ม้วน et al . ( 1978 ) ซึ่งพบว่า อัตรา

การย้ายถิ่น enterocyte เป็นมากขึ้นในลูกไก่ทั่วไปลดลงใน
บนกับล่าง ไส้ และไม่ได้รับอิทธิพลจาก
รวมของเส้นใย ( รำข้าวสาลี ) .
ในขณะที่วรรณกรรมรองรับผลกระทบทางบวกของจุลินทรีย์ในลำไส้
พัฒนาลำไส้
ไม่ต้องส่งผลในการเจริญเติบโตที่เพิ่มขึ้นเป็น
ปลอดเชื้อลูกไก่และ poults เป็นหนักกว่าเดิม
( Forbes et al , นก , 1958 ; ฟอร์บและสวนสาธารณะ 1959 ;
โคตส์ et al . , 1963 )มีเพียงความแตกต่างเล็ก
ในทางเดินอาหารในอัตราปลอดเชื้อเมื่อเทียบกับปกติ
ลูกไก่และไม่มีความแตกต่างในการย่อยแป้งหรือการดูดซึมกลูโคส
( โคตส์ , 1973 ; โคตส์ et al . , 1981 ) .
เกลือ และฟุลเฟิร์ด ( 1974 ) รายงานว่า ไม่มีผลของจุลินทรีย์ในลำไส้ การย่อยโปรตีน

แต่ kussaibaiti et al . ( 1982 ) และโดยโคตส์ ( 1982 ) รายงาน
การย่อยโปรตีนดีขึ้น การดูดซึม เมทไธโอนีน
ตามลำดับในคัพภะไก่ฟรี Muramatsu et al .
( 1987 ) ได้รายงานว่า สังเคราะห์โปรตีนโดยรวมเพิ่มขึ้น
ในลำไส้และตับไก่ธรรมดา และความกระตือรือร้นเพิ่มขึ้น

สังเคราะห์โปรตีนอาจมีต้นทุนลดลงของพลังงานที่จำเป็นสำหรับรับน้ำหนักตัวโดยรวม
.
ตามที่กล่าวไว้ข้างต้นความสำคัญทางสรีรวิทยาของจุลินทรีย์ในลำไส้ )

ของได้รับการยอมรับและได้รับการยอมรับมานานกว่า 50 ปี และขณะนี้อยู่ในพื้นที่ของการวิจัยให้มากขึ้น

การรับรู้ผู้บริโภคเทียบกับความปลอดภัยของอาหารและอาหาร subtherapeutic
ยาปฏิชีวนะ มากของการวิจัยได้มุ่งเน้นไปที่ความเข้าใจ
กลไกของสิ่งที่แนบและแบคทีเรีย
ปรับลำไส้อินเตอร์เฟซระหว่างลำไส้และลำไส้

เป็นชั้นเมือกที่เป็นส่วนใหญ่โดยชั้นผสมชีวภาพ
ของเกลือแร่ เอนไซม์ และโปรตีนที่เรียกว่า เซลล์บาง sloughed
mucins ( satchithanandam et al . ,
1990 ) เมือกชั้นแตกต่างกันไปในความหนาและส่วนประกอบ
ตลอดลำไส้และป้องกันต้นแบบ enterocytes
แถววิลลัสจากเครื่องจักรกลเอนไซม์และสารเคมี , ความท้าทาย
นอกจากจะเป็นแหล่งของ
หล่อลื่นลำไส้ ( Sharma และ ชูมัคเกอร์ , 1995 ) .
โปรตีนเยื่อเมือกเป็นกระดูกสันหลังของเมือกและพวกเขา
ครอบครัวแตกต่างกันของโปรตีนเข้ารหัสโดยครอบครัวยีน MUC

mucins บุคคลประกอบด้วยกลางเขตประกอบด้วยเปปไทด์อื่น

รวยในซีรีตีคู่ซ้ำ และถ่ายทอดวิชาด้วย
o-linked โอลิโกแซคคาไรด์โซ่ข้างที่อาจส่งผลถึง 80% ของ
มวลของเยื่อเมือกและไกลโคโปรตีน คอมเพล็กซ์ ( คิม
เหงือก , 1995 ; เปเรซ Vilar และฮิลล์ , 1999 ) ทั้งหมายเลข
ของตีคู่ซ้ำในภาคกลางหลัก ( โดเมน )
และกรดอะมิโนเป็นฟังก์ชันเฉพาะ