Although the play is realistic in m

Although the play is realistic in many ways, particularly the dialogue between Ben and Gus, there are also elements that are unexplained and seemingly absurd, particularly the messages delivered by the dumb waiter itself, and the delivery of an envelope containing twelve matchsticks. Pinter is notable for leaving the plays open to interpretation, "wanting his audience to complete his plays, to resolve in their own ways these irresolvable matters".[5] Pinter stated that "between my lack of biographical data about [the characters] and the ambiguity of what they say lies a territory which is not only worthy of exploration but which it is compulsory to explore".[5]

One interpretation is that the play is an absurdist comedy about two men waiting in a universe without meaning or purpose, like Samuel Beckett's Waiting for Godot. "The Dumb Waiter.... achieves, through its unique blend of absurdity, farce, and surface realism, a profoundly moving statement about the modern human condition".[6]

Another interpretation is that the play is a political drama showing how the individual is destroyed by a higher power. "Each of Harold Pinter's [first] four plays ends in the virtual annihilation of an individual.... It is by his bitter dramas of dehumanisation that he implies "the importance of humanity". The religion and society, which have traditionally structured human morality, are, in Pinter's plays, the immoral agents that destroy the individual."[4] Pinter supported the interpretation of The Birthday Party and The Dumb Waiter as "political plays about power and victimisation".[1]

Overall, "it makes much more sense if seen as a play about the dynamics of power and the nature of partnership. Ben and Gus are both victims of some unseen authority and a surrogate married couple quarrelling, testing, talking past each other and raking over old times".[1] It is "a strongly political play about the way a hierarchical society, in pitting the rebel against the conformist, places both at its mercy", but at the same time "a deeply personal play about the destructiveness of betrayal".[1]

"For an audience to gaze into Ben and Gus' closed basement room and overhear their everyday prattle is to gain insight into ... the terrifying vision of the dominant-subservient battle for power, a battle in which societies and individuals engage as a part of daily existence".[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถึงแม้ว่าการเล่นเป็นจริงในหลาย ๆ ด้านโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเจรจาระหว่างเบนและกัสยังมีองค์ประกอบที่ไม่ได้อธิบายและดูเหมือนไร้สาระโดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อความที่จัดส่งโดยบริกรใบ้ตัวเองและการส่งมอบซองจดหมายที่มีสิบสองไม้ขีดไฟ พินเป็นเรื่องน่าทึ่งในการออกจากบทละครที่เปิดให้ตีความ "ต้องการผู้ชมของเขาที่จะเสร็จสมบูรณ์ของเขาเล่นที่จะแก้ปัญหาในรูปแบบของตัวเองเหล่านี้เรื่อง irresolvable". [5] พินระบุว่า "ระหว่างการขาดของฉันของข้อมูลเกี่ยวกับชีวประวัติ [ตัวละคร] และ ความคลุมเครือของสิ่งที่พวกเขาบอกว่าอยู่ในดินแดนที่ไม่ได้เป็นเพียงที่คุ้มค่าของการสำรวจ แต่ที่มันเป็นภาคบังคับในการสำรวจ ". [5] ความหมายคือการเล่นเป็นตลก absurdist เกี่ยวกับผู้ชายสองคนที่รออยู่ในจักรวาลที่ไม่มีความหมายหรือวัตถุประสงค์ เช่นเดียวกับซามูเอลของ Beckett รอ Godot "บริกร .... ประสบความสำเร็จผ่านการผสมผสานที่เป็นเอกลักษณ์ของความโง่, ตลก, พื้นผิวและความสมจริงคำสั่งย้ายอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับสภาพของมนุษย์สมัยใหม่". [6] การตีความก็คือว่าการเล่นเป็นละครทางการเมืองที่แสดงให้เห็นว่า บุคคลที่จะถูกทำลายโดยพลังงานที่สูงขึ้น "แต่ละแฮโรลด์พิน [แรก] สี่ละครจบลงในการทำลายล้างเสมือนของแต่ละบุคคล .... มันเป็นละครที่ขมขื่นของเขา dehumanisation ว่าเขาหมายถึง" ความสำคัญของความเป็นมนุษย์ ". ศาสนาและสังคมซึ่งมีโครงสร้างแบบดั้งเดิมของมนุษย์ คุณธรรมเป็นในละครพินตัวแทนศีลธรรมที่ทำลายแต่ละ. "[4] พิสนับสนุนการตีความของปาร์ตี้วันเกิดและบริกรเป็น" ละครทางการเมืองเกี่ยวกับอำนาจและการตกเป็นเหยื่อของ ". [1] โดยรวม," มันทำให้ ความรู้สึกมากขึ้นถ้ามองว่าเป็นละครเรื่องการเปลี่ยนแปลงของพลังงานและธรรมชาติของการเป็นหุ้นส่วน. เบนและกัสที่มีทั้งผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของผู้มีอำนาจที่มองไม่เห็นและตัวแทนทะเลาะคู่แต่งงาน, การทดสอบการพูดคุยที่ผ่านมาแต่ละอื่น ๆ และ raking กว่าครั้งเก่า ". [ 1] มันคือ "การเล่นการเมืองอย่างมากเกี่ยวกับวิธีเชิงสังคมในบ่อกบฏกับลงรอยกันในสถานที่ทั้งสองอยู่ในความเมตตาของมัน" แต่ในเวลาเดียวกัน "การเล่นส่วนตัวที่ลึกซึ้งเกี่ยวกับการทำลายล้างของการทรยศ". [1 ] "สำหรับผู้ชมที่จะจ้องมองลงไปเบนและกัสห้องพักชั้นใต้ดินปิดและได้ยินพูดพร่ำในชีวิตประจำวันของพวกเขาคือการได้รับข้อมูลเชิงลึกใน ... วิสัยทัศน์ที่น่ากลัวของการต่อสู้ที่โดดเด่นยอมจำนนอำนาจการต่อสู้ในที่สังคมและบุคคลที่มีส่วนร่วมในฐานะ เป็นส่วนหนึ่งของการดำรงอยู่ในชีวิตประจำวัน ". [6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหมืองเหมืองเหมืองเหมืองเหมืองเหมืองเหมือง