CONCLUSIONChanging climate and clim

CONCLUSION
Changing climate and climate variability may prevent Cambodia from reaching its development
goals, particularly those related to reducing poverty. As indicated by the Ministry of the Environment
(MoE), flash flooding and drought are responsible for the reduction in rice production in
Cambodia (MoE, 2001, MoE, 2005). At the provincial level, Yusuf and Francisco (2010) indicated
that the KPS province is the third most vulnerable province to climate change in the country.
The study aims to identify the impact of environmental shocks (flash floods, windstorms and
drought) and household characteristics on per capital income and to create vulnerability indexes to
predict future poverty incidence in the communities of the KPS province. Drought is found to be
the most common environmental hazard experienced by people in these communities. The study
found that, among the three indicators of environmental shocks, only drought resulted in a decrease
in the per capita income of households between 2008 and 2010. Drought can be more devastating
than either windstorms or flash flood, as it can easily destroy an entire season of crop.
Two of the household characteristics that negatively affected household per capita income are
a household size and agricultural dependency. This suggests that households that have many children
and do not have other sources of income are likely to be poor and continue to be poor (vulnerable)
in the future. In contrast, the education of respondents and households’ possession of motor
vehicles are positively related to per capita income.
Some policy recommendations resulting from this study include building irrigation systems to
mitigate the impacts of droughts, ensuring secondary income generation opportunities for poor
households so that they do not depend exclusively on agriculture, and increasing the education level
of villagers.
In conclusion, drought is the most severe natural hazard in KPS and farmers reported that they
regularly experience a late onset of rainfall. There is a widespread problem of water scarcity and
most farmers do not have access to irrigation systems or other technology that can supply water,
such as water pumps. Based on the VEP, the study shows that many people are unable to cope with
environmental shocks, especially drought. As a result, farmers are not able to fully cultivate their
paddy fields and therefore experience reduced crop yields. It is imperative to increase the adaption
capacity of farmers who have livelihoods that are highly sensitive to natural hazards. Diversifying
livelihoods is also recommended, but it is beyond the scope of this paper. While enhancing adaptive
capacity is very critical, there is currently limited intervention from the local government and
sub-national government. Whereas NGOs are working to enhance the livelihoods of communities
through community risk management, there has only been limited cases of direct resource and
knowledge transfers. Farmers have limited access to credit at their locality when they need it most
to save their livestock and paddy fields during natural hazards.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและสภาพภูมิอากาศสำหรับความผันผวนอาจป้องกันไม่ให้กัมพูชาเข้าถึงการพัฒนาเป้าหมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องกับการลดความยากจน ตามที่ระบุ โดยกระทรวงสิ่งแวดล้อม(หมอ), น้ำท่วมและภัยแล้งแฟลชมีหน้าที่ในการลดเวลาในการผลิตข้าวในกัมพูชา (หมอ 2001 หมอ 2005) ระดับจังหวัด ยูซุฟและ Francisco (2010) ระบุที่ KPS จังหวัดเป็นจังหวัดที่สามที่มีโอกาสเสี่ยงการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในประเทศการศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อระบุผลกระทบของสิ่งแวดล้อมแรงกระแทก (น้ำท่วม flash, windstorms และภัยแล้ง) และลักษณะบ้านบน ต่อทุนรายได้ และ การสร้างดัชนีความเสี่ยงทายผลว่า เกิดความยากจนในอนาคตในชุมชนของจังหวัด KPS ภัยแล้งจะพบพบมากที่สุดสิ่งแวดล้อมอันตรายจากประสบการณ์ โดยคนในชุมชนเหล่านี้ การศึกษาพบว่า หมู่ที่ 3 ตัวบ่งชี้ของแรงกระแทกด้านสิ่งแวดล้อม เฉพาะภัยแล้งส่งผลให้ลดลงรายได้ต่อหัวของครัวเรือนระหว่างปี 2008 และ 2010 ภัยแล้งสามารถทำลายล้างมากขึ้นกว่า windstorms หรืออุทกภัย มันสามารถได้ทำลายฤดูกาลมีทั้งหมดของพืชสองลักษณะครัวเรือนที่ส่งผลต่อรายได้ต่อหัวขนาดใช้ในครัวเรือนและเกษตรอ้างอิง นี้แนะนำที่ครัวเรือนที่มีเด็กจำนวนมากและมีอีกแหล่งที่มาของรายได้มีแนวโน้มที่จะไม่ดี และต่อไปจะไม่ดี (เสี่ยง)ในอนาคต ในความคมชัด การศึกษาของผู้ตอบและความครอบครองของครัวเรือนของมอเตอร์ยานพาหนะเชิงบวกเกี่ยวข้องกับรายได้ต่อหัวคำแนะนำบางนโยบายที่เป็นผลจากการศึกษานี้รวมก่อสร้างระบบชลประทานบรรเทาผลกระทบของ droughts มั่นใจรายได้รองสร้างโอกาสสำหรับคนจนครัวเรือนที่ไม่ขึ้นอยู่กับการเกษตร และเพิ่มระดับการศึกษาโดยเฉพาะของชาวบ้านภัยแล้งคือ ภัยธรรมชาติรุนแรงที่สุดใน KPS เบียดเบียน และเกษตรกรรายงานว่า พวกเขาเป็นประสบการณ์การเริ่มสายน้ำฝน มีปัญหาการขาดแคลนน้ำอย่างกว้างขวาง และเกษตรกรส่วนใหญ่ไม่สามารถเข้าถึงระบบชลประทานหรือเทคโนโลยีอื่น ๆ ที่สามารถจัดหาน้ำเช่นปั๊มน้ำ ตาม VEP การศึกษาแสดงว่า หลายคนไม่สามารถรับมือกับโช้คด้านสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะอย่างยิ่งภัยแล้ง ดัง เกษตรกรไม่สามารถปลูกทั้งหมดของพวกเขานาฟิลด์ และประสบการณ์ดังนั้น ผลผลิตพืชลดลง อัปเพิ่มที่ adaptionกำลังการผลิตของเกษตรกรที่มีวิถีชีวิตที่มีความไวสูงกับภัยธรรมชาติ อย่างนอกจากนี้ยังมีการแนะนำวิถีชีวิต แต่ก็เกินขอบเขตของเอกสารนี้ ในขณะที่ปรับเพิ่มกำลังการผลิตเป็นสิ่งสำคัญมาก มีอยู่จำกัดการแทรกแซงจากรัฐบาลท้องถิ่น และรัฐบาลแห่งชาติย่อย ในขณะที่องค์กรพัฒนาเอกชนจะทำงานเพื่อเสริมสร้างวิถีชีวิตของชุมชนผ่านชุมชนเสี่ยง เฉพาะมีกรณีจำกัดของทรัพยากรโดยตรง และการโอนย้ายความรู้ เกษตรกรได้จำกัดการเข้าถึงสินเชื่อในท้องถิ่นของพวกเขาเมื่อพวกเขาต้องการมันมากที่สุดการบันทึกการปศุสัตว์และทุ่งนาระหว่างภัยธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและสภาพอากาศที่แปรปรวนอาจป้องกันไม่ให้กัมพูชาจากการเข้าถึงการพัฒนาของเป้าหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องกับการลดความยากจน ตามที่ระบุโดยกระทรวงสิ่งแวดล้อม(กระทรวงศึกษาธิการ), น้ำท่วมภัยแล้งและมีความรับผิดชอบในการลดลงในการผลิตข้าวในกัมพูชา(กระทรวงศึกษาธิการปี 2001 กระทรวงศึกษาธิการ 2005) ในระดับจังหวัด, ยูซุฟและฟรานซิส (2010) ชี้ให้เห็นว่าจังหวัดKPS เป็นจังหวัดที่มีความเสี่ยงมากที่สุดที่สามในการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในประเทศ. การศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อระบุผลกระทบของแรงกระแทกด้านสิ่งแวดล้อม (ท่วมพายุและภัยแล้ง) และลักษณะที่ใช้ในครัวเรือน เกี่ยวกับรายได้ต่อเงินทุนและการสร้างดัชนีความเสี่ยงต่อการคาดการณ์ในอนาคตภาวะความยากจนในชุมชนของจังหวัดกำแพงแสน ภัยแล้งจะพบว่ามีสิ่งที่อันตรายต่อสิ่งแวดล้อมที่พบมากที่สุดที่มีประสบการณ์โดยคนในชุมชนเหล่านี้ ผลการศึกษาพบว่าในสามตัวชี้วัดของการกระแทกสิ่งแวดล้อมภัยแล้งเพียงผลในการลดลงในรายได้ต่อหัวของผู้ประกอบการระหว่างปี2008 และ 2010 ภัยแล้งสามารถทำลายล้างมากขึ้นกว่าทั้งพายุหรือน้ำท่วมในขณะที่มันสามารถทำลายทั้งฤดูกาลของพืช. สองลักษณะครัวเรือนที่ได้รับผลกระทบในเชิงลบที่ใช้ในครัวเรือนรายได้ต่อหัวมีขนาดที่ใช้ในครัวเรือนและการพึ่งพาการเกษตร นี้แสดงให้เห็นว่าผู้ประกอบการที่มีเด็กจำนวนมากและไม่ได้มีแหล่งที่มาของรายได้อื่น ๆ มีแนวโน้มที่จะไม่ดีและยังคงเป็นที่น่าสงสาร (ความเสี่ยง) ในอนาคต ในทางตรงกันข้ามการศึกษาของผู้ตอบแบบสอบถามและครอบครองครัวเรือนของมอเตอร์ยานพาหนะมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับรายได้ต่อหัว. บางข้อเสนอเชิงนโยบายที่เป็นผลจากการศึกษาครั้งนี้รวมถึงการสร้างระบบชลประทานเพื่อบรรเทาผลกระทบจากภัยแล้งให้มั่นใจโอกาสสร้างรายได้รองสำหรับคนยากจนผู้ประกอบการเพื่อให้พวกเขาไม่ได้ขึ้นอยู่เฉพาะในการเกษตรและการเพิ่มระดับการศึกษาของชาวบ้าน. สรุปภัยแล้งเป็นอันตรายต่อธรรมชาติที่รุนแรงที่สุดในกำแพงแสนและเกษตรกรรายงานว่าพวกเขาเป็นประจำพบว่ามีการโจมตีในช่วงปลายฝน มีปัญหาอย่างกว้างขวางของการขาดแคลนน้ำและเกษตรกรส่วนใหญ่ไม่ได้เข้าสู่ระบบชลประทานหรือเทคโนโลยีอื่น ๆ ที่สามารถจัดหาน้ำเช่นปั๊มน้ำ ขึ้นอยู่กับ VEP การศึกษาแสดงให้เห็นว่าคนจำนวนมากไม่สามารถที่จะรับมือกับแรงกระแทกด้านสิ่งแวดล้อมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในฤดูแล้ง เป็นผลให้เกษตรกรไม่สามารถที่จะปลูกฝังอย่างเต็มที่ของพวกเขานาข้าวและดังนั้นจึงมีประสบการณ์ลดลงผลผลิตพืช มันเป็นความจำเป็นที่จะเพิ่มการปรับตัวกำลังการผลิตของเกษตรกรที่มีวิถีชีวิตที่มีความไวสูงเพื่อภัยธรรมชาติ ความหลากหลายในวิถีชีวิตยังแนะนำ แต่มันอยู่นอกเหนือขอบเขตของบทความนี้ ในขณะที่การปรับตัวการเสริมสร้างความสามารถในการเป็นสิ่งสำคัญมากที่มีการแทรกแซง จำกัด อยู่ในปัจจุบันจากรัฐบาลท้องถิ่นและรัฐบาลย่อยแห่งชาติ ขณะที่เอ็นจีโอกำลังทำงานเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการดำรงชีวิตของชุมชนผ่านการบริหารความเสี่ยงของชุมชนได้มีเพียงกรณีที่ จำกัด ของทรัพยากรทางตรงและการถ่ายโอนความรู้ เกษตรกรมีการ จำกัด การเข้าถึงสินเชื่อในท้องถิ่นของตนเมื่อพวกเขาต้องการมันมากที่สุดเพื่อประหยัดปศุสัตว์และนาข้าวในช่วงภัยธรรมชาติของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุป
ภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง และการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศอาจป้องกันไม่ให้กัมพูชาจากการบรรลุเป้าหมายการพัฒนา
ของมัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องกับการลดความยากจน ตามที่ระบุไว้โดยกระทรวงสิ่งแวดล้อม
( โมเอะ ) น้ำท่วมแฟลชและภัยแล้งมีความรับผิดชอบในการลดการผลิตข้าว
กัมพูชา ( โมเอะ โมเอะ , 2001 , 2005 ) ในระดับจังหวัด และ ยูซุฟ ซานฟรานซิสโก ( 2010 ) ระบุ
ที่จังหวัดกำแพงแสนเป็นสามจังหวัดที่เสี่ยงที่สุดต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในประเทศ .
มีวัตถุประสงค์เพื่อระบุผลกระทบจากการกระแทกสิ่งแวดล้อม ( แฟลช น้ำท่วม ลมพายุ และความแห้งแล้งในครัวเรือนลักษณะ
) และรายได้ต่อบุคคลและการสร้างดัชนีความเสี่ยง
ทำนายอนาคตความยากจนในชุมชนของ กพส. ) ภัยแล้งอยู่
สิ่งแวดล้อมอันตรายที่พบมากที่สุดที่มีประสบการณ์ โดยประชาชนในชุมชนเหล่านี้ การศึกษา
พบว่า ในบรรดาสามตัวชี้วัดของการกระแทกสิ่งแวดล้อมเพียงความแห้งแล้ง มีผลในการลด
ในรายได้ต่อหัวของครัวเรือนระหว่างปี 2008 และ 2010 ภัยแล้งได้แรงมากขึ้น
กว่าทั้งลมพายุ หรือน้ำท่วมแฟลช มันสามารถทำลายฤดูทั้งหมดของพืช .
สองของครัวเรือนที่ได้รับผลกระทบด้านลบของครัวเรือนรายได้เฉลี่ยต่อหัวจะ
ขนาดครัวเรือน และการเกษตร นี้ ชี้ให้เห็นว่า ครอบครัวที่มีเด็กมากมาย
และไม่ได้มีแหล่งที่มาของรายได้มีแนวโน้มที่จะยากจนและยังคงยากจน ( เสี่ยง )
ในอนาคต ในทางตรงกันข้าม , ระดับการศึกษาของผู้ตอบแบบสอบถาม และศึกษาความครอบครองของมอเตอร์
ยานพาหนะมีความสัมพันธ์กับรายได้ต่อหัว .
บางข้อเสนอแนะเชิงนโยบายที่เกิดจากการศึกษา รวมถึงการสร้างระบบชลประทาน เพื่อบรรเทาผลกระทบจากภัยแล้ง
สร้างโอกาส สร้างรายได้ให้ครัวเรือนยากจนระดับ
เพื่อที่พวกเขาไม่ได้ขึ้นอยู่เฉพาะในการเกษตร และเพิ่มระดับการศึกษา

สรุป ของชาวบ้านภัยแล้งเป็นภัยธรรมชาติที่รุนแรงมากที่สุดในกำแพงแสนและเกษตรกร รายงานว่า พบการโจมตีช้า
เป็นประจำของฝน . มีปัญหาที่แพร่หลายของความขาดแคลนน้ำและ
เกษตรกรส่วนใหญ่ไม่ได้มีการเข้าถึงระบบการชลประทาน หรืออื่น ๆ เทคโนโลยีที่สามารถจัดหาน้ำ
เช่นเครื่องสูบน้ำ ตาม vep พบว่าหลายคนไม่สามารถรับมือกับ
กระแทกด้านสิ่งแวดล้อมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภัยแล้ง ส่งผลให้เกษตรกรไม่สามารถเพาะปลูกนาข้าวของตนเองอย่างเต็มที่ และดังนั้นจึง ลดผลผลิต
ประสบการณ์ . มันเป็นความจำเป็นที่จะเพิ่มขีดความสามารถของเกษตรกรที่เหมาะสม
มีวิถีชีวิตที่มีความไวสูงอันตรายธรรมชาติ diversifying
วิถีชีวิตยังแนะนำ แต่มันอยู่นอกเหนือขอบเขตของบทความนี้ ในขณะที่การส่งเสริมการปรับตัว
ความจุเป็นสำคัญมาก มีอยู่จำกัดการแทรกแซงจากรัฐบาลท้องถิ่นและ
ย่อยแห่งชาติของรัฐบาล ขณะที่เอ็นจีโอจะทำงานเพื่อเพิ่มความเป็นอยู่ของชุมชน
ผ่านการบริหารความเสี่ยงในชุมชน มีเพียง จำกัด กรณีของทรัพยากรโดยตรงและ
การถ่ายโอนความรู้ เกษตรกรมีการเข้าถึงสินเชื่อในสถานที่ของพวกเขาเมื่อพวกเขาต้องการมันมากที่สุด
บันทึกของปศุสัตว์และนาข้าวในอันตรายธรรมชาติ