Health Insurance for the ElderlyHea

Health Insurance for the Elderly
Health insurance for the elderly was introduced in 1983 to spread the burden of providing health care
for this group equally among various sickness funds and introduced cost-sharing for elderly patients.
Membership in this plan is for those aged 70 and over, as well as disabled persons aged 65–69. These
persons may be in any fund, although they are most likely to be in National Health Insurance. Under
this program, patient cost-sharing is 500 yen per day (up to a maximum of 2,000 yen per month for
the same medical facility) for outpatient care and 1,100 yen per day for hospital care in 1998. This
system creates a pooled fund, to which each individual fund contributes as if it had the national
proportion of the elderly. Patient cost-sharing aside, 70 percent of the total cost is covered by all
sickness funds, 20 percent by the national government, and 10 percent by local governments. In
consideration of the importance of long-term care for the elderly, the proportion borne through public
funds was raised in 1992 from 30 percent to 50 percent in cases in which the expense is related to
long-term care services.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประกันสุขภาพสำหรับผู้สูงอายุประกันสุขภาพสำหรับผู้สูงอายุถูกนำในปี 1983 เพื่อกระจายภาระงานให้ดูแลสุขภาพในการนี้กลุ่มเท่า ๆ กันระหว่างกองทุนโรคต่าง ๆ แล้วนำต้นทุนร่วมในผู้ป่วยสูงอายุสมาชิกในแผนนี้ สำหรับผู้ที่อายุ 70 และเหนือ ตลอดจนปิดคนอายุ 65-69 เหล่านี้ท่านอาจอยู่ในกองทุนใด ๆ แม้ว่าพวกเขามักจะอยู่ในประกันสุขภาพแห่งชาติ ภายใต้โปรแกรมนี้ ผู้ป่วยต้นทุนร่วมกันเป็น 500 เยน ต่อวัน (สูงสุดสูงสุด 2000 เยน ต่อเดือนแพทย์สถานเดียว) สำหรับการดูแลผู้ป่วยนอกและ 1100 เยน ต่อวันสำหรับการดูแลในโรงพยาบาลในปี 1998 นี้ระบบสร้างกองทุนรวม ซึ่งแต่ละกองทุนแต่ละสนับสนุนว่ามันมีชาติสัดส่วนของผู้สูงอายุ ผู้ป่วยต้นทุนร่วมกันเฉย 70 เปอร์เซ็นต์ของต้นทุนรวมจะครอบคลุมทั้งหมดกองทุนโรค ร้อยละ 20 โดยรัฐบาลแห่งชาติ และร้อยละ 10 โดยรัฐบาลท้องถิ่น ในพิจารณาความสำคัญของการดูแลระยะยาวสำหรับผู้สูงอายุ สัดส่วนที่แบกรับ โดยประชาชนกองทุนตั้งขึ้นใน 1992 จาก 30 เปอร์เซ็นต์เป็น 50 เปอร์เซ็นต์ในกรณีที่ค่าใช้จ่ายเกี่ยวข้องกับบริการดูแลระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประกันสุขภาพสำหรับผู้สูงอายุประกันสุขภาพสำหรับผู้สูงอายุได้รับการแนะนำในปี 1983 ที่จะแพร่กระจายภาระในการให้การดูแลสุขภาพสำหรับกลุ่มนี้อย่างเท่าเทียมกันระหว่างกองทุนเจ็บป่วยต่างๆและนำมาใช้ร่วมกันค่าใช้จ่ายสำหรับผู้ป่วยสูงอายุ. สมาชิกในแผนนี้เหมาะสำหรับผู้ที่อายุ 70 ปีขึ้นไป เช่นเดียวกับคนพิการที่มีอายุ 65-69 เหล่านี้คนอาจจะอยู่ในกองทุนใด ๆ แม้ว่าพวกเขาจะมีโอกาสมากที่สุดที่จะอยู่ในประกันสุขภาพแห่งชาติ ภายใต้โปรแกรมนี้ผู้ป่วยที่ค่าใช้จ่ายร่วมกันอยู่ที่ 500 เยนต่อวัน (สูงสุดไม่เกิน 2,000 เยนต่อเดือนสำหรับสถานพยาบาลที่เดียวกัน) สำหรับการดูแลผู้ป่วยนอกและ¥ 1,100 ต่อวันสำหรับการดูแลที่โรงพยาบาลในปี 1998 นี้ระบบจะสร้างกองทุนpooled, ซึ่งแต่ละกองทุนแต่ละก่อราวกับว่ามันมีชาติมีสัดส่วนของผู้สูงอายุ ผู้ป่วยร่วมกันค่าใช้จ่ายกันร้อยละ 70 ของค่าใช้จ่ายทั้งหมดได้รับการคุ้มครองโดยกองทุนเจ็บป่วยร้อยละ20 โดยรัฐบาลแห่งชาติและร้อยละ 10 โดยรัฐบาลท้องถิ่น ในการพิจารณาความสำคัญของการดูแลระยะยาวสำหรับผู้สูงอายุสัดส่วนพัดพาผ่านสาธารณะกองทุนถูกยกขึ้นในปี1992 จากร้อยละ 30 ถึงร้อยละ 50 ในกรณีที่ค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการบริการดูแลระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประกันสุขภาพสำหรับประกันสุขภาพผู้สูงอายุ
ผู้สูงอายุเป็นที่รู้จักในปี 1983 เพื่อกระจายภาระในการให้การดูแลสุขภาพสำหรับกลุ่มนี้อย่างเท่าเทียมกัน
ในหมู่กองทุนโรคต่างๆและแนะนำค่าใช้จ่ายร่วมกันสำหรับผู้ป่วยสูงอายุ
สมาชิกในแผนนี้ คือผู้ที่มีอายุ 70 ขึ้นไป รวมทั้งคนพิการอายุ 65 – 69 คนเหล่านี้
อาจจะในกองทุนถึงแม้ว่าพวกเขามักจะอยู่ในประกันสุขภาพแห่งชาติ ภายใต้
โปรแกรมนี้ผู้ป่วยค่าใช้จ่ายร่วมกันเป็น 500 เยน ต่อวัน ( สูงสุดไม่เกิน 2 , 000 เยนต่อเดือนสำหรับ
สถานพยาบาลเดียวกัน ) สำหรับงานดูแลและ 1100 เยนต่อวัน สำหรับการดูแลในโรงพยาบาลในปี 1998 ระบบนี้
สร้างรวมกองทุน ซึ่งแต่ละกองทุนส่วนบุคคลซึ่งเป็นถ้ามันมีสัดส่วนแห่งชาติ
ของผู้สูงอายุผู้ป่วย ค่าใช้จ่ายแชร์กัน 70 เปอร์เซ็นต์ของค่าใช้จ่ายทั้งหมดครอบคลุมทุกโรค
เงิน 20 เปอร์เซ็นต์ โดยรัฐบาล และร้อยละ 10 โดยรัฐบาลท้องถิ่น ใน
พิจารณาความสำคัญของการดูแลระยะยาวสำหรับผู้สูงอายุ สัดส่วนต้องผ่านกองทุนสาธารณะ
ถูกยกขึ้นในปี 1992 จากร้อยละ 30 ถึงร้อยละ 50 ในกรณีที่ค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับ
บริการดูแลระยะยาว