The Pitcairn Islands form the south

The Pitcairn Islands form the southeasternmost extension of the geological archipelago of the Tuamotus of French Polynesia, and consist of four islands: Pitcairn Island, Oeno Island (atoll with five islets, one of which is Sandy Island), Henderson Island and Ducie Island (atoll with four islets).
The Pitcairn Islands were formed by a centre of upwelling magma called the Pitcairn hotspot.
The only permanently inhabited island, Pitcairn, is accessible only by boat through Bounty Bay. Henderson Island, covering about 86% of the territory's total land area and supporting a rich variety of animals in its nearly inaccessible interior, is also capable of supporting a small human population despite its scarce fresh water, but access is difficult, owing to its outer shores being steep limestone cliffs covered by sharp coral. In 1988 this island was designated as a UNESCO World Heritage site.[23] The other islands are at a distance of more than 100 km (62 mi) and are not habitable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมู่เกาะพิตแคร์นรูปแบบการขยาย southeasternmost ของหมู่เกาะทางธรณีวิทยาของ Tuamotus ของนีเซียฝรั่งเศสและประกอบด้วยเกาะสี่: เกาะพิตแคร์นเกาะ Oeno (เกาะห้าเกาะเล็กเกาะน้อยหนึ่งซึ่งเป็นเกาะทราย) เกาะเฮนเดอและ Ducie เกาะ (เกาะปะการัง กับสี่เกาะเล็กเกาะน้อย).
เกาะพิตแคร์นกำลังก่อตัวขึ้นโดยศูนย์กลางของหินหนืดท่วมท้นที่เรียกว่าฮอตสปอต pitcairn.
เกาะที่มีเฉพาะที่อาศัยอยู่อย่างถาวร pitcairn, สามารถเข้าถึงได้เฉพาะโดยเรือผ่านอ่าวเงินรางวัล เฮนเดอเกาะครอบคลุมประมาณ 86% ของพื้นที่ของดินแดนทั้งหมดและสนับสนุนความหลากหลายของสัตว์ในการตกแต่งภายในไม่สามารถเข้าถึงได้เกือบของมันยังมีความสามารถในการรองรับประชากรมนุษย์ขนาดเล็กแม้จะมีน้ำจืดที่หายาก แต่การเข้าถึงเป็นสิ่งที่ยากเนื่องจากชายฝั่งด้านนอกของการหน้าผาหินปูนสูงชันปกคลุมด้วยปะการังคม ในปี 1988 เกาะแห่งนี้ถูกกำหนดให้เป็นยูเนสโกมรดกโลก. [23] เกาะอื่น ๆ ที่มีระยะทางกว่า 100 กิโลเมตร (62 ไมล์) และไม่ได้อาศัยอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมู่เกาะพิตแคร์นแบบขยาย southeasternmost หมู่ธรณีวิทยาของตูอาโมตัสเฟรนช์ และประกอบด้วย 4 เกาะ: เกาะพิตแคร์น เกาะแฮนเดอร์สัน (อะกับเกาะห้า หนึ่งซึ่งเป็นเกาะทราย), เกาะเฮนเดอร์สัน และ เกาะ Ducie (อะกับเกาะสี่) .
หมู่เกาะพิตแคร์นถูกก่อตั้งขึ้น โดยศูนย์กลางของหินหนืด upwelling เรียกจุดพิตแคร์น
เกาะอยู่อาศัยอย่างถาวรเดียว พิตแคร์น จะสามารถเข้าถึงได้ โดยเรือผ่านอ่าวโปรดปรานเท่านั้น เกาะเฮนเดอร์สัน ครอบคลุมประมาณ 86% ของพื้นที่ทั้งหมดของอาณาเขต และสนับสนุนสัตว์ต่าง ๆ หลากหลายในการตกแต่งภายในเกือบถึง ยังมีความสามารถในการสนับสนุนประชากรมนุษย์ขนาดเล็กแม้ มีน้ำจืดหายาก แต่เข้าถึงได้ยาก เพราะการมาของภายนอก เป็นหน้าผาหินปูนสูงชันรวมคมจ ใน เกาะนี้ถูกกำหนดเป็นเว็บไซต์มรดกโลก[23] เกาะอยู่ที่ระยะทางกว่า 100 กิโลเมตร (62 mi) และไม่ habitable

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่หมู่เกาะพิตแคร์นรูปแบบ southeasternmost ขยายเวลาการที่ทางธรณีวิทยาของหมู่เกาะที่ tuamotus ของ French Polynesia ,และประกอบไปด้วยสี่เกาะ:หมู่เกาะพิตแคร์น, oeno Island (เกาะรูปวงแหวนบนเกาะเล็กๆพร้อมด้วยห้า,หนึ่งในเกาะที่มีหาดทราย), Henderson และเกาะ ducie Island (เกาะรูปวงแหวนด้วยสี่บนเกาะเล็กๆ)..
ที่หมู่เกาะพิตแคร์นเป็นโดยที่ศูนย์กลางของ upwelling เรียกว่าหินเหลวลาวาที่หมู่เกาะพิตแคร์นฮอตสปอต.
เกาะอาศัยอยู่อย่างถาวรเท่านั้นที่หมู่เกาะพิตแคร์นสามารถเข้าถึงได้โดยทางเรือผ่านอ่าว Bay เกาะคือ: Henderson ครอบคลุมประมาณ 86% ของพื้นที่ทั้งหมดของอาณาเขตและการสนับสนุนหลากหลายของสัตว์ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ด้านในไม่สามารถเข้าถึงได้เกือบจะเป็นยังสามารถรองรับการสนับสนุนประชากรของมนุษย์ขนาดเล็กที่สดใหม่ก็แทบจะไม่มีน้ำแต่การเข้าถึงได้ยากจากชายฝั่งด้านนอกของหน้าผาหินปูนสูงชันโดยครอบคลุมปะการังมีความคมชัด เกาะแห่งนี้ในปี 1988 กำหนดให้เป็นมรดกโลกของยูเนสโก.[ 23 ]ที่เกาะอื่นๆที่อยู่ในระยะทางที่มากกว่า 100 กิโลเมตร( 62 ไมล์)และมีอาศัยอยู่ได้ไม่ได้