I have become what I hate. That blo

I have become what I hate. That blogger that always blogs about how much they don't blog. UGH. But really, it's been a couple months since a style post or a post with any photos that definitively prove I'm alive and my blog hasn't been taken over by robots, so I thought I'd make that happen.

Since I've cut back on blogging dramatically, a few things have happened, the most notable being that I am actually much happier and more at peace with my life. I never had any major complaints about blogging, and I don't regret the years that I was really committed to pumping out multiple posts per week, but now, it simply doesn't quite fit into my life the same way it used to. Maybe someday it will again. But for now, here's a few things I've come to realize that, well, I DON'T miss...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันได้กลายเป็นสิ่งที่ฉันเกลียด Blogger ที่บล็อกที่เสมอเกี่ยวกับจำนวนจะไม่บล็อก UGH แต่จริง ๆ มันได้สองสามเดือนตั้งแต่สไตล์โพสต์หรือโพสต์รูปถ่ายใด ๆ ที่พิสูจน์ว่า ฉันมีชีวิตอยู่ และไม่ได้นำบล็อกของฉัน โดยหุ่นยนต์ ดังนั้นฉันคิดว่า ฉันจะทำให้แน่นอน ที่เกิดขึ้นกับ เนื่องจากผมได้ตัดกลับมาในบล็อกอย่างมาก บางสิ่งที่เกิดขึ้น โดดเด่นที่สุดสิ่ง ที่ฉันมีความสุขจริงมาก และเพิ่มเติม ในกับชีวิต ไม่เคยมีข้อร้องเรียนที่สำคัญเกี่ยวกับบล็อก และฉันไม่เสียใจปีที่ผมมุ่งมั่นจริง ๆ ที่จะสูบออกหลายข้อความต่อสัปดาห์ แต่ตอนนี้ เพียงไม่ค่อนข้างดีเป็นชีวิตเดียวที่จะใช้ในการ บางทีสักวันหนึ่งมันจะอีก แต่สำหรับตอนนี้ นี่คือบางสิ่งที่ฉันได้มาตระหนักดีว่า ดี ไม่คิด...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันได้กลายเป็นสิ่งที่ฉันเกลียด บล็อคที่บล็อกเสมอเกี่ยวกับวิธีการมากที่พวกเขาไม่ได้บล็อก ฮึ แต่จริงๆมันเป็นสองสามเดือนตั้งแต่โพสต์รูปแบบหรือโพสต์ที่มีรูปถ่ายใด ๆ ที่แตกหักพิสูจน์ฉันมีชีวิตอยู่และบล็อกของฉันยังไม่ได้ถูกครอบงำโดยหุ่นยนต์ดังนั้นฉันคิดว่าฉันต้องการให้ที่เกิดขึ้น. ตั้งแต่ผม ' และย้อนกลับไปในบล็อกอย่างรวดเร็วบางสิ่งที่จะเกิดขึ้นเป็นที่น่าสังเกตมากที่สุดที่จริงผมมีความสุขมากและอื่น ๆ ที่ความสงบสุขกับชีวิตของฉัน ฉันไม่เคยมีข้อร้องเรียนใด ๆ ที่สำคัญเกี่ยวกับบล็อกและฉันไม่เสียใจปีที่ผมมุ่งมั่นมากที่จะสูบน้ำออกจากโพสต์หลายต่อสัปดาห์ แต่ตอนนี้มันก็ไม่ได้ค่อนข้างพอดีกับชีวิตของฉันแบบเดียวกับที่ใช้ในการ บางทีสักวันหนึ่งมันจะอีกครั้ง แต่ตอนนี้ที่นี่เป็นบางสิ่งที่ฉันได้มารู้ว่าดีฉันไม่ควรพลาด ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันได้กลายเป็นสิ่งที่ฉันเกลียด ที่ blogger ที่บล็อกเกี่ยวกับวิธีการมากที่พวกเขาไม่บล็อก เฮ้อ แต่จริงๆ มัน 2 เดือนเนื่องจากลักษณะโพสต์ หรือโพสต์รูปภาพใดๆที่แตกหักพิสูจน์ฉันมีชีวิตอยู่และยังบล็อกของฉันไม่ได้ถูกควบคุม โดยหุ่นยนต์ ดังนั้นฉันคิดว่าฉันต้องการให้มันเกิดขึ้น

ตั้งแต่ฉันตัดกลับบล็อกอย่างรวดเร็ว บางสิ่งได้เกิดขึ้นเด่นที่สุด ก็คือ ที่จริงแล้ว ผมมีความสุขมากและมีความสงบในชีวิต ผมไม่เคยมีหลักข้อร้องเรียนเกี่ยวกับบล็อก และฉันไม่เสียใจ ที่ฉันมุ่งมั่นที่จะสูบน้ำออกจากโพสต์หลายต่ออาทิตย์ แต่ตอนนี้ มันก็ไม่ค่อยพอดีในชีวิตแบบเดียวกับที่ใช้ในการ บางที สักวันมันก็จะได้อีก แต่สำหรับตอนนี้ที่นี่เป็นบางสิ่งที่ฉันตระหนักว่าผมไม่พลาด . . . . . . .