Changes in rice productionAs stated

Changes in rice production
As stated earlier, the main element of rice production policy after 1988 was the summer paddy
program initiated in 1992/93.9 For promoting summer paddy production, investment in irrigation
was indispensable not only in the dry zone in Upper Myanmar but also in Lower Myanmar. In this
sense, the program was essentially an irrigation development program.
Let us now look at Table 6. The irrigated area was stagnant at about 2.48 million acres until
1991/92, but then expanded rapidly, reaching 4.55 million acres in 1999/2000. What should be
stressed here is that, out of the increase of irrigated area of 2 million acres, the area under pump
irrigation, which amounts to no less than 1.65 million acres, accounts for the dominant share.10
Table 7, which indicates the sown acreage of summer paddy by region, clearly shows that the
increase in summer paddy acreage was prominent in the Delta, especially in Ayeyarwaddy Division,
where pump irrigation is dominant.
The development of pump irrigation in the Delta area was achieved on the basis of 1) the
construction of sluice gates by the Irrigation Department in order to adjust the water level of rivers
and canals, 2) the construction of drainage channels (which are used for irrigation in the dry season)
using the voluntary labor of village residents, and 3) farmers’ private investment in water pumps
(Fujita and Okamoto 2000, Fujita 2003). Despite its importance, the government’s financial support
of pump irrigation remained relatively small.11
By contrast, the government has invested a huge amount in canal irrigation projects, including

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงในการผลิตข้าวตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้องค์ประกอบหลักของนโยบายการผลิตข้าวหลัง 1988 เป็นข้าวฤดูร้อนโครงการที่ริเริ่มขึ้นในปี1992 / 93.9 สำหรับการส่งเสริมในช่วงฤดูร้อนการผลิตข้าวการลงทุนในการชลประทานเป็นที่ขาดไม่ได้ไม่เพียงแต่ในโซนแห้งในสังคมพม่า แต่ยังอยู่ใน ต่ำกว่าพม่า ในการนี้ความรู้สึกโปรแกรมเป็นหลักโปรแกรมการพัฒนาชลประทาน. ขอให้เราตอนนี้ดูที่ 6 ตารางพื้นที่ชลประทานก็นิ่งอยู่ที่ประมาณ 2,480,000 ไร่จนกระทั่ง1991-1992 แต่แล้วการขยายตัวอย่างรวดเร็วถึง 4,550,000 เอเคอร์ใน 1999/2000 สิ่งที่ควรจะเน้นที่นี่เป็นที่ออกมาจากการเพิ่มขึ้นของพื้นที่ชลประทาน 2,000,000 ไร่พื้นที่ที่อยู่ภายใต้เครื่องสูบน้ำชลประทานซึ่งจะมีจำนวนไม่น้อยกว่า1,650,000 ไร่บัญชีสำหรับ share.10 ที่โดดเด่นตารางที่7 ซึ่งบ่งชี้หว่านพื้นที่เพาะปลูกข้าวในช่วงฤดูร้อนตามภูมิภาคแสดงให้เห็นชัดเจนว่าการเพิ่มขึ้นในช่วงฤดูร้อนพื้นที่เพาะปลูกข้าวก็ประสบความสำเร็จในสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน Ayeyarwaddy ส่วนที่ชลประทานปั๊มเป็นที่โดดเด่น. การพัฒนาชลประทานปั๊มในพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำก็ประสบความสำเร็จบนพื้นฐานของ 1) ก่อสร้างประตูประตูน้ำโดยกรมชลประทานเพื่อปรับระดับน้ำของแม่น้ำและคลอง 2) การก่อสร้างช่องทางระบายน้ำ (ซึ่งถูกนำมาใช้เพื่อการชลประทานในฤดูแล้ง) โดยใช้แรงงานความสมัครใจของผู้อยู่อาศัยในหมู่บ้านและ 3) เกษตรกรการลงทุนภาคเอกชนในการปั๊มน้ำ(ฟูจิโมโตและปี 2000 ฟูจิ 2003) แม้จะมีความสำคัญในการสนับสนุนทางการเงินของรัฐบาลในการชลประทานปั๊มยังค่อนข้าง small.11 ในทางตรงกันข้ามรัฐบาลได้มีการลงทุนจำนวนมากในโครงการคลองชลประทานรวมทั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนแปลงใน
การผลิตข้าวตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ องค์ประกอบหลักของนโยบายการผลิตข้าว หลังปี 1988 เป็นฤดูร้อนข้าวเปลือก
โปรแกรมริเริ่มในปี 1992 / 93.9 ส่งเสริมการผลิตข้าวในฤดูร้อนจากชลประทาน
ก็ขาดไม่ได้ ไม่เพียง แต่ในเขตบริการในตอนบนของประเทศพม่า แต่ยังต่ำกว่าพม่า ในความรู้สึกนี้
, โปรแกรมหลักชลประทาน
พัฒนาโปรแกรม .ให้เราตอนนี้ดูที่ตารางที่ 6 น้ำชลประทานอยู่นิ่งประมาณ 2.48 ล้านเอเคอร์จนกระทั่ง
1991 / 92 , แต่แล้ว ขยายตัวอย่างรวดเร็วถึง 4.55 ล้านเอเคอร์ในปี 1999 / 2000 สิ่งที่ควร
เน้นที่นี่คือ ว่า จากการเพิ่มขึ้นของพื้นที่รับน้ำ 2 ล้านไร่ เขตพื้นที่ชลประทานปั๊ม
ซึ่งจํานวนไม่น้อยกว่า 1.65 ล้านเอเคอร์ , บัญชีสำหรับหุ้นเด่น 10
โต๊ะ 7ซึ่งบ่งชี้ว่าหว่านข้าวเปลือกหน่วยวัดพื้นที่เป็นเอเคอร์ของฤดูร้อนโดยภาค แสดงให้เห็นชัดเจนว่า
เพิ่มในกระดานข้าวเปลือกหน้าร้อนที่โดดเด่นใน Delta , โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วน ayeyarwaddy
, ที่สูบน้ำมันเด่น .
การพัฒนาสูบน้ำในพื้นที่สามเหลี่ยมเท่ากับบนพื้นฐานของ 1 )
สร้างประตูน้ํา โดยกรมชลประทาน เพื่อปรับระดับน้ำในแม่น้ำและคลอง
2 ) สร้างช่องทางระบายน้ำ ( ซึ่งใช้เพื่อการชลประทานในฤดูแล้ง )
ใช้แรงงานอาสาของชาวบ้านและเกษตรกร 3 ) การลงทุนภาคเอกชนในเครื่องสูบน้ำและ 2
( ฟูจิตะ โอคาโมโตะ ฟูจิตะ , 2003 ) แม้จะมีความสําคัญรัฐบาลสนับสนุนทางการเงิน
ของสูบน้ำ 11
ยังคงค่อนข้างเล็ก โดยทางรัฐบาลได้ลงทุนมหาศาลในโครงการคลองชลประทาน รวมทั้ง