- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
This article explores representatio
This article explores representations of unification in Margarethe von Trotta’s Das
Versprechen (1995), Wolfgang Becker’s Good Bye Lenin! (2003), Yüksel Yavuz’s
Aprilkinder (1998), and Fatih Akin’s Im Juli (2000). It investigates the ways these
films reveal a shift of perspective on the meaning of East-West unity in post-wall
Germany. It first analyzes von Trotta’s and Becker’s approaches to unification by
probing the images of division and similarity that they create or question. It next
addresses Yavuz’s darker view of impulses towards unification. It then considers how
Akin’s film moves ideas of unity into a European context and then dismantles them.
A new concept of identity that
would allow us to live together
without having to sacrifice difference
and personality on the
altar of identity would need to
have gaps through which what
is different and foreign could
come and go. Identity would
then not manifest itself as hegemony.
1
Reflections in German film on unification and its consequences have
until recently largely ignored the heterogeneity of German society and
focused on the concerns of mainstream Germans from the German
Democratic Republic (GDR) and West Germany. This focus overlooks
cultural differences in both formerly separate societies as well as
the presence of different ethnic and cultural groups within Germany
today that belong in neither of the former ‘halves.’ The Berlin Wall
played a central role in maintaining the notion of the two halves, for it
both divided and united. It divided geographically and politically, but
it also offered a unifying ideal to the citizens on each side by
emphasizing a collective identity based on being different from and
better than those on the other side, especially with regard to the
legacies of the Holocaust. Both East and West German concepts of
collective identity depended on characterizing the other group as the
heirs of the Nazi era. Dominic Boyer, for instance, contends that the
division allowed Germans on either side of the Wall to regard those on
208 Susan C. Anderson
the other side as possessing authoritarian proclivities, as representing a
national-cultural past against which to measure their ideal of serving
as representatives of a future, more democratic German identity.2
Andreas Huyssen characterizes the notion of East/West difference as
also marking different those on the same side of the Wall who
appeared to be aligned with those on the other side. For example,
West German conservatives regarded the left as identifying with GDR
socialist ideals, and East German officials accused dissidents of being
inimical to socialism.3 Any difficulties that an eastern or western
German had in developing a sense of belonging were ascribed to ‘that
other German: the other German as thief of one’s own potential
identity.’4 In Huyssen’s words:
National identity was always fractured in this way, and it remains to be explored
to what extent the success of denationalization in both Germanys was fueled by
such subterranean conflicts that destroyed older forms of national identity as much
as they added another chapter to the history of German self-hatreds.5
Huyssen calls for the democratic left to take the lead in fashioning a
new national discourse. This discourse would build on the productive
moves towards a national identity ‘that the democratization of
Germany, indissolubly coupled with the recognition of a murderous
history, has already given the new Germany.’6 Boyer, on the other
hand, points to the difficulties in creating such a discourse by arguing
that western Germans regard themselves as the only ones capable of
managing the future of Germany.7
Unification has confounded the function of East/West difference
by creating one official set of Germans as heir to the crimes of the
Nazi past. As a result, former East and West Germans seek to resurrect
the differences they projected onto each other or to transfer those
differences to others living in Germany, such as immigrants, as an
avoidance measure. Boyer traces the phenomenon of ‘Ostalgie,’ or
nostalgia for an idealized GDR past, to this longing for difference,
especially among West Germans. ‘Ostalgie’ serves the desires of
western Germans to claim a future ‘free from the burden of history’
because nostalgia for certain aspects of the GDR makes it appear as if
eastern Germans are still mired in an authoritarian past.8 Joseph F.
Jozwiak and Elisabeth Mermann, by contrast, assert that both East and
West German interest in ‘Ostalgie’ is ‘an expression of the destabilizing
juncture between the old and the new, between a stable and
Unification and Difference in German Post-Wall Cinema 209
recognizable past in a well-defined nation state and a presently
evolving culture that is in search of foundational myths.’9 Yet both
they and Boyer limit themselves to addressing the concerns of mainstream
citizens of eastern and western Germany. Huyssen broadens
the investigation of the effect of unification on notions of difference
by claiming that unification displaces what he characterizes as
German self-hatred onto foreigners, ‘the new thieves of German
identity.’10 He advocates a concept of nation that would ‘emphasize
negotiated heterogeneity rather than an always fictional ethnic or
cultural homogeneity.’11
Annette Seidel Arpacı proposes recognition of ‘parallel memory’
as one means of fostering heterogeneous concepts of nation. ‘Parallel
memory’ is a mediated form of memory that would allow migrants in
Germany to be receptive of the cultural trauma linked to Nazi
Germany and of their ‘own ethnicized and precarious place.’12 Hindering
such efforts to rethink national identity is a residue of the notion
that some kind of cohesive collective identity exists or could exist. In
keeping with this notion, the Wall represented a lost homogenous
identity that could one day be regained. This identity would arise from
a synthesis of the undifferentiated concepts of East and West, propagated
in official discourse. In the ironic words of the narrator in
Margarethe von Trotta’s film Das Versprechen, as long as the Wall
stood, it allowed Germans to believe in the illusion that all that
divided the German people was the Wall. Thus when the Wall fell this
illusion contributed to the national unification process. Andreas
Glaeser explains furthermore that the notion of the essential unity of
the German people supported the ‘organizational form in which unification
proceeded’ and helped political unification occur with such
speed.13 The immediate euphoria after the fall of the Wall led East
Germans to accept ‘everything Western as a norm to which everything
Eastern as deviant from this norm had to aspire.’14
Immigrants in the West were prone to accept the view of West
German identity constructs as superior to those of former GDR
citizens. As the research of Nevim Çil reveals, many of the younger
generation of Turkish heritage in the Federal Republic of Germany
regarded themselves as part of the ‘Mehrheitsgesellschaft’ into which
the new Germans from the East would have to assimilate.15 This
illusion of multicultural identity, which mainstream western Germans
did not share, soon contributed to a loss of orientation following the
210 Susan C. Anderson
‘Wende.’ In contrast to the sentiments of younger Turks in Germany,
Zafer Şenocak claims that the Wall strengthened the feeling among
mainstream Germans that their culture was at the center of the world
and that it differed from the cultures of all the so-called foreigners
living there. This cultural center expanded to include Germans from
the former German Democratic Republic, although, as noted above,
Germans from the West still claim dominance in this cultural center.
Nevertheless, as Özlem Topcu, notes, unification redefined the distinction
between ‘wir’ and the Other, pushing, for example, Turkish
immigrants further to the margins as part of an undifferentiated group
of Others.16 Unification made the younger generation into ‘Turks’ for
the first time, excluding them from the popular slogan ‘Wir sind das
Volk.’17 Yet the fall of the Wall has also opened possibilities that call
this center into question. In Şenocak’s words, ‘Auf die Ränder kommt
es angeblich an, auf die Verschränkungen an den Rändern, mit Knotenpunkten,
die unseren guten alten Zentren den Rang ablaufen.’18
Precisely these margins highlight the complexity of issues surrounding
German unification, a complexity that is emerging more and more in
German cinema.
This chapter will explore representations of unification in four
films made in Germany since 1990: Margarethe von Trotta’s Das
Versprechen (1995), Wolfgang Becker’s Good Bye Lenin! (2003),
Yüksel Yavuz’s Aprilkinder (1998), and Fatih Akin’s Im Juli (2000).
It will compare the first two, which question unification but still
operate within a framework of ideal, albeit inaccessible, wholeness,
with the latter two, which attempt to redefine the discourse of unity.
Directors such as von Trotta and Becker have evoked the GDR as the
embodiment of broken promises, deceptive memories, and nostalgic
longing, in the form of love stories set in Berlin. The division between
East and West Germans plays a central role in these films. They work
in the tradition of Peter Schneider’s stories of Wall jumpers and of his
claim that a ‘Mauer im Kopf’ is hindering unification.19 For instance,
Das Versprechen presents divided Germany as a pair of separated
lovers, whose incompleteness is exacerbated by their idealistic attachments
to the promise of socialism or capitalism. Unification in this
film does not promise to overcome political and social differences.
Good Bye Lenin! suggests that nostalgia for the GDR is an attempt to
maintain a sense of identity while confronting the absorbing power of
political unification. Yet the difference the film celebrates shares
Unification and Difference in German Post-Wall Cinema 211
many similar
Versprechen (1995), Wolfgang Becker’s Good Bye Lenin! (2003), Yüksel Yavuz’s
Aprilkinder (1998), and Fatih Akin’s Im Juli (2000). It investigates the ways these
films reveal a shift of perspective on the meaning of East-West unity in post-wall
Germany. It first analyzes von Trotta’s and Becker’s approaches to unification by
probing the images of division and similarity that they create or question. It next
addresses Yavuz’s darker view of impulses towards unification. It then considers how
Akin’s film moves ideas of unity into a European context and then dismantles them.
A new concept of identity that
would allow us to live together
without having to sacrifice difference
and personality on the
altar of identity would need to
have gaps through which what
is different and foreign could
come and go. Identity would
then not manifest itself as hegemony.
1
Reflections in German film on unification and its consequences have
until recently largely ignored the heterogeneity of German society and
focused on the concerns of mainstream Germans from the German
Democratic Republic (GDR) and West Germany. This focus overlooks
cultural differences in both formerly separate societies as well as
the presence of different ethnic and cultural groups within Germany
today that belong in neither of the former ‘halves.’ The Berlin Wall
played a central role in maintaining the notion of the two halves, for it
both divided and united. It divided geographically and politically, but
it also offered a unifying ideal to the citizens on each side by
emphasizing a collective identity based on being different from and
better than those on the other side, especially with regard to the
legacies of the Holocaust. Both East and West German concepts of
collective identity depended on characterizing the other group as the
heirs of the Nazi era. Dominic Boyer, for instance, contends that the
division allowed Germans on either side of the Wall to regard those on
208 Susan C. Anderson
the other side as possessing authoritarian proclivities, as representing a
national-cultural past against which to measure their ideal of serving
as representatives of a future, more democratic German identity.2
Andreas Huyssen characterizes the notion of East/West difference as
also marking different those on the same side of the Wall who
appeared to be aligned with those on the other side. For example,
West German conservatives regarded the left as identifying with GDR
socialist ideals, and East German officials accused dissidents of being
inimical to socialism.3 Any difficulties that an eastern or western
German had in developing a sense of belonging were ascribed to ‘that
other German: the other German as thief of one’s own potential
identity.’4 In Huyssen’s words:
National identity was always fractured in this way, and it remains to be explored
to what extent the success of denationalization in both Germanys was fueled by
such subterranean conflicts that destroyed older forms of national identity as much
as they added another chapter to the history of German self-hatreds.5
Huyssen calls for the democratic left to take the lead in fashioning a
new national discourse. This discourse would build on the productive
moves towards a national identity ‘that the democratization of
Germany, indissolubly coupled with the recognition of a murderous
history, has already given the new Germany.’6 Boyer, on the other
hand, points to the difficulties in creating such a discourse by arguing
that western Germans regard themselves as the only ones capable of
managing the future of Germany.7
Unification has confounded the function of East/West difference
by creating one official set of Germans as heir to the crimes of the
Nazi past. As a result, former East and West Germans seek to resurrect
the differences they projected onto each other or to transfer those
differences to others living in Germany, such as immigrants, as an
avoidance measure. Boyer traces the phenomenon of ‘Ostalgie,’ or
nostalgia for an idealized GDR past, to this longing for difference,
especially among West Germans. ‘Ostalgie’ serves the desires of
western Germans to claim a future ‘free from the burden of history’
because nostalgia for certain aspects of the GDR makes it appear as if
eastern Germans are still mired in an authoritarian past.8 Joseph F.
Jozwiak and Elisabeth Mermann, by contrast, assert that both East and
West German interest in ‘Ostalgie’ is ‘an expression of the destabilizing
juncture between the old and the new, between a stable and
Unification and Difference in German Post-Wall Cinema 209
recognizable past in a well-defined nation state and a presently
evolving culture that is in search of foundational myths.’9 Yet both
they and Boyer limit themselves to addressing the concerns of mainstream
citizens of eastern and western Germany. Huyssen broadens
the investigation of the effect of unification on notions of difference
by claiming that unification displaces what he characterizes as
German self-hatred onto foreigners, ‘the new thieves of German
identity.’10 He advocates a concept of nation that would ‘emphasize
negotiated heterogeneity rather than an always fictional ethnic or
cultural homogeneity.’11
Annette Seidel Arpacı proposes recognition of ‘parallel memory’
as one means of fostering heterogeneous concepts of nation. ‘Parallel
memory’ is a mediated form of memory that would allow migrants in
Germany to be receptive of the cultural trauma linked to Nazi
Germany and of their ‘own ethnicized and precarious place.’12 Hindering
such efforts to rethink national identity is a residue of the notion
that some kind of cohesive collective identity exists or could exist. In
keeping with this notion, the Wall represented a lost homogenous
identity that could one day be regained. This identity would arise from
a synthesis of the undifferentiated concepts of East and West, propagated
in official discourse. In the ironic words of the narrator in
Margarethe von Trotta’s film Das Versprechen, as long as the Wall
stood, it allowed Germans to believe in the illusion that all that
divided the German people was the Wall. Thus when the Wall fell this
illusion contributed to the national unification process. Andreas
Glaeser explains furthermore that the notion of the essential unity of
the German people supported the ‘organizational form in which unification
proceeded’ and helped political unification occur with such
speed.13 The immediate euphoria after the fall of the Wall led East
Germans to accept ‘everything Western as a norm to which everything
Eastern as deviant from this norm had to aspire.’14
Immigrants in the West were prone to accept the view of West
German identity constructs as superior to those of former GDR
citizens. As the research of Nevim Çil reveals, many of the younger
generation of Turkish heritage in the Federal Republic of Germany
regarded themselves as part of the ‘Mehrheitsgesellschaft’ into which
the new Germans from the East would have to assimilate.15 This
illusion of multicultural identity, which mainstream western Germans
did not share, soon contributed to a loss of orientation following the
210 Susan C. Anderson
‘Wende.’ In contrast to the sentiments of younger Turks in Germany,
Zafer Şenocak claims that the Wall strengthened the feeling among
mainstream Germans that their culture was at the center of the world
and that it differed from the cultures of all the so-called foreigners
living there. This cultural center expanded to include Germans from
the former German Democratic Republic, although, as noted above,
Germans from the West still claim dominance in this cultural center.
Nevertheless, as Özlem Topcu, notes, unification redefined the distinction
between ‘wir’ and the Other, pushing, for example, Turkish
immigrants further to the margins as part of an undifferentiated group
of Others.16 Unification made the younger generation into ‘Turks’ for
the first time, excluding them from the popular slogan ‘Wir sind das
Volk.’17 Yet the fall of the Wall has also opened possibilities that call
this center into question. In Şenocak’s words, ‘Auf die Ränder kommt
es angeblich an, auf die Verschränkungen an den Rändern, mit Knotenpunkten,
die unseren guten alten Zentren den Rang ablaufen.’18
Precisely these margins highlight the complexity of issues surrounding
German unification, a complexity that is emerging more and more in
German cinema.
This chapter will explore representations of unification in four
films made in Germany since 1990: Margarethe von Trotta’s Das
Versprechen (1995), Wolfgang Becker’s Good Bye Lenin! (2003),
Yüksel Yavuz’s Aprilkinder (1998), and Fatih Akin’s Im Juli (2000).
It will compare the first two, which question unification but still
operate within a framework of ideal, albeit inaccessible, wholeness,
with the latter two, which attempt to redefine the discourse of unity.
Directors such as von Trotta and Becker have evoked the GDR as the
embodiment of broken promises, deceptive memories, and nostalgic
longing, in the form of love stories set in Berlin. The division between
East and West Germans plays a central role in these films. They work
in the tradition of Peter Schneider’s stories of Wall jumpers and of his
claim that a ‘Mauer im Kopf’ is hindering unification.19 For instance,
Das Versprechen presents divided Germany as a pair of separated
lovers, whose incompleteness is exacerbated by their idealistic attachments
to the promise of socialism or capitalism. Unification in this
film does not promise to overcome political and social differences.
Good Bye Lenin! suggests that nostalgia for the GDR is an attempt to
maintain a sense of identity while confronting the absorbing power of
political unification. Yet the difference the film celebrates shares
Unification and Difference in German Post-Wall Cinema 211
many similar
0/5000
บทความนี้สำรวจแทนของใน Das Margarethe ฟอน TrottaVersprechen (1995), Wolfgang Becker กูดบายเลนิน (2003), Yüksel YavuzAprilkinder (1998), และเฟธเอคินของ Im Juli (2000) มันตรวจสอบวิธีการเหล่านี้ฟิล์มเปิดเผยกะของมุมมองในความหมายของความสามัคคีตะวันออกตะวันตกที่ผนังหลังเยอรมนี ก่อนวิเคราะห์แนวฟอน Trotta และของ Becker รวมกันโดยอาศัยภาพของฝ่าย และความคล้ายคลึงกันที่พวกเขาสร้าง หรือคำถาม มันต่อไปอยู่ของ Yavuz ดูเข้มของแรงกระตุ้นต่อรวมกัน แล้วพิจารณาว่าเอคินของฟิล์มย้ายความคิดของความเป็นบริบทที่ยุโรป และ dismantles พวกเขาแนวคิดใหม่ของตนที่จะช่วยให้เราสามารถอยู่ร่วมกันโดยไม่ต้องเสียสละความแตกต่างและบุคลิกภาพในการแท่นบูชาของตนจะต้องมีช่องว่างผ่านสิ่งใดแตกต่างกัน และต่างประเทศได้มา และไป ตัวตนจะแล้ว ไม่ชัดเองเป็นเจ้า1สะท้อนในภาพยนตร์เยอรมันรวมกันและผลที่เกิดขึ้นได้จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ส่วนใหญ่ถูกละเว้น heterogeneity ของเยอรมนี และเน้นความกังวลของชาวเยอรมันที่จอแจจากเยอรมันสาธารณรัฐประชาธิปไตย (GDR) และสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี มองเห็นความสำคัญนี้ความแตกต่างของวัฒนธรรมในสังคมทั้งสองเดิมแยกเป็นสถานะของกลุ่มเชื้อชาติ และวัฒนธรรมที่แตกต่างกันภายในเยอรมนีวันนี้ที่อยู่ในทั้งในอดีต 'สีแดงนั้น' กำแพงเบอร์ลินบทบาทในการรักษาแนวคิดของครึ่งสอง มันกลางทั้งแบ่ง และสหรัฐ แบ่งกันทางภูมิศาสตร์ และทางการ เมือง แต่ยังให้พักรวมกันกับประชาชนในแต่ละด้านโดยเน้นตัวรวมตามแตกต่างจาก และดีกว่านั้นอีกด้านหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีสัมมาคารวะเพื่อมรดกของฮอโลคอสต์ แนวคิดตะวันออกและเยอรมันตะวันตกของรวมตัวขึ้นอยู่กับการกำหนดลักษณะของกลุ่มอื่น ๆ เป็นการมรดกของยุคนาซี โดมินิ Boyer เช่น contends ที่ส่วนที่อนุญาตให้ชาวเยอรมันด้านใดด้านหนึ่งของผนังถือเหล่านั้นบนC. 208 ซูซานแอนเดอร์สันด้านอื่น ๆ เป็นมีประเทศ proclivities เป็นตัวแทนการอดีตแห่งชาติวัฒนธรรมกับที่วัดความเหมาะของการให้บริการเป็นตัวแทนของอนาคต ประชาธิปไตยมากขึ้น identity.2 เยอรมันAndreas Huyssen ระบุลักษณะความแตกต่างของตะวันออก/ตะวันตกเป็นนอกจากนี้ยัง ทำเครื่องหมายต่าง ๆ บนด้านเดียวของผนังที่ปรากฏขึ้นเพื่อให้สอดคล้องกับอีกด้านหนึ่ง ตัวอย่างอนุรักษ์นิยมเยอรมันตะวันตกถือว่าด้านซ้ายเป็นระบุกับ GDRสังคมนิยมอุดมคติ และเจ้าหน้าที่เยอรมันตะวันออก dissidents ที่ถูกกล่าวหาว่าinimical เพื่อ socialism.3 ปัญหาที่อันตะวันออก หรือตะวันตกเยอรมันได้พัฒนาความรู้สึกเป็นสมาชิกถูก ascribed เพื่อ ' ที่เยอรมันอื่น ๆ: เยอรมันเป็นขโมยหนึ่งตัวอาจเกิดขึ้นรหัสประจำตัวการ ' 4 ใน Huyssen ของคำ:เอกลักษณ์ประจำชาติเป็น fractured เสมอด้วยวิธีนี้ และยังคงอุดมไปขอบเขตความสำเร็จของ denationalization ในทั้ง Germanys ได้กลุ่มความขัดแย้งดังกล่าวใต้พื้นดินที่ทำลายเอกลักษณ์ประจำชาติเป็นรูปแบบเก่าเมื่อพวกเขาเพิ่มอีกบทให้ประวัติของตนเอง-hatreds.5 เยอรมันHuyssen เรียกสำหรับซ้ายประชาธิปไตยเพื่อนำใน fashioning การวาทกรรมชาติใหม่ วาทกรรมนี้จะสร้างการผลิตย้ายไปประจำชาติ ' ที่กระบวนการประชาธิปไตยของเยอรมนี ควบคู่กับการรับรู้ของการ murderous indissolublyประวัติ ให้ใหม่เยอรมนี ' 6 Boyer อื่น ๆมือ จุดความยากลำบากในการสร้างวาทกรรมดังกล่าวโดยใช้คำศัพท์ตะวันตกที่ชาวเยอรมันพิจารณาตัวเองเป็นคนเดียวที่สามารถการจัดการในอนาคตของ Germany.7รวมกันได้ confounded ฟังก์ชันแตกต่างตะวันออก/ตะวันตกโดยการสร้างชุดอย่างเป็นทางการของชาวเยอรมันเป็นผู้สืบต่ออาชญากรรมของการนาซีที่ผ่านมา ดัง ตะวันออกและตะวันตกชาวเยอรมันอดีตพยายามรื้อฟื้นความแตกต่างพวกเขาคาดการณ์ สู่กัน หรือ การโอนย้ายผู้ความแตกต่างกับคนอื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ในเยอรมนี เช่นอพยพ เป็นการวัดหลีกเลี่ยง Boyer ติดตามปรากฏการณ์ของ 'Ostalgie หรือความคิดถึงสำหรับการ GDR idealized ที่ผ่านมา การคิดนี้สำหรับความแตกต่างโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ชาวเยอรมันตะวันตก 'Ostalgie' รองรับความต้องการของชาวเยอรมันตะวันตกเพื่อเรียกร้องในอนาคต 'ปลอดจากภาระของประวัติ'เพราะความคิดถึงในบางแง่มุมของ GDR ทำให้ปรากฏเป็นชาวเยอรมันตะวันออกได้จะดักดานยังคงเป็นประเทศ past.8 โจเซฟเอฟเอลิซาเบธ Mermann และ Jozwiak โดยคมชัด ยืนยันรูปที่ทั้งตะวันออก และสนใจภาษาเยอรมันตะวันตกใน 'Ostalgie' เป็น ' นิพจน์ของการ destabilizingjuncture ระหว่างเก่าและใหม่ ระหว่างคอก และรวมกันและความแตกต่างในเยอรมันหลังผนังโรงภาพยนตร์ 209อดีตเป็นที่รู้จักในประเทศโดยรัฐ และปัจจุบันการพัฒนาวัฒนธรรมที่ค้นหา foundational ตำนาน ' 9 แต่ทั้งสองพวกเขาและ Boyer จำกัดตัวเองเพื่อแก้ปัญหาความกังวลของกับพลเมืองของประเทศเยอรมนีตะวันตก และตะวันออก Huyssen แผ่กว้างการตรวจสอบผลของบนความเข้าใจความแตกต่างโดยอ้างว่า รวมกัน displaces สิ่งที่เขาระบุลักษณะเป็นSelf-hatred เยอรมันไปยังชาวต่างชาติ, ' ขโมยใหม่ของเยอรมันรหัสประจำตัวการ ' 10 เขาสนับสนุนแนวคิดของชาติที่จะ ' เน้นเจรจา heterogeneity แทนชนกลุ่มน้อยสมมติเสมอ หรือวัฒนธรรม homogeneity .'11Arpacı ไซเดิลแอนเนตต์เสนอการรับรู้ของ 'พร้อมหน่วยความจำ'เป็นวิธีการหนึ่งของแนวคิดที่แตกต่างกันของประเทศอุปถัมภ์ ' คู่ขนานหน่วยความจำ ' ฟอร์ม mediated หน่วยความจำที่จะช่วยให้การอพยพในเพื่อให้ครอบครัวของการบาดเจ็บทางวัฒนธรรมที่เชื่อมโยงกับนาซีเยอรมนีเยอรมนีและของพวกเขา ' เป็นเจ้าของ ethnicized และล่อแหลม ' 12 Hinderingเช่นพยายาม rethink เอกลักษณ์ประจำชาติเป็นการตกค้างของความว่า บางชนิดของตัวควบรวมอยู่ หรืออาจเกิด ในรักษา ด้วยความคิดนี้ ผนังแทนที่สูญหายให้ตัวที่ได้วันหนึ่งได้จาก รหัสประจำตัวนี้จะเกิดขึ้นจากการสังเคราะห์แนวคิด undifferentiated ของตะวันออกและตะวันตก เผยแพร่ในวาทกรรมทางการ ในคำพูดของผู้บรรยายในเรื่องMargarethe ฟอน Trotta ฟิล์ม Das Versprechen ตราบเท่าผนังยืน อนุญาตชาวเยอรมันเชื่อในภาพลวงที่ที่แบ่งเยอรมันคนผนัง ดังนั้น เมื่อผนังตกนี้ภาพลวงตาส่วนการการรวมกันแห่งชาติ AndreasGlaeser นอกจากนี้ที่อธิบายแนวคิดของความสำคัญของคนเยอรมันที่ได้รับการสนับสนุน ' แบบฟอร์มองค์กรในการรวมกันครอบครัว ' และช่วยรวมกันทางการเมืองที่เกิดขึ้น ด้วยเช่นspeed.13 euphoria ทันทีหลังจากการล่มสลายของกำแพงนำตะวันออกชาวเยอรมันยอมรับ ' ทุกอย่างตะวันตกเป็นปกติที่ทุกตะวันออกมี deviant จากปกตินี้นึกหวัง ' 14หละหลวมในตะวันตกมีแนวโน้มที่จะยอมรับมุมมองของตะวันตกเยอรมันตัวสร้างเป็นจะของ GDR อดีตประชาชน เป็นการวิจัยของ Nevim Çil แสดงถึง มากมายอายุน้อยกว่ารุ่นเฮอริเทจตุรกีในประเทศสาธารณรัฐเยอรมนีถือว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของ 'Mehrheitsgesellschaft' ซึ่งชาวเยอรมันใหม่จากตะวันออกจะต้อง assimilate.15 นี้ภาพลวงตาของเอกลักษณ์วัฒนธรรมนานาชาติ ที่สำคัญชาวเยอรมันตะวันตกdid not share, soon contributed to a loss of orientation following the210 Susan C. Anderson‘Wende.’ In contrast to the sentiments of younger Turks in Germany,Zafer Şenocak claims that the Wall strengthened the feeling amongmainstream Germans that their culture was at the center of the worldand that it differed from the cultures of all the so-called foreignersliving there. This cultural center expanded to include Germans fromthe former German Democratic Republic, although, as noted above,Germans from the West still claim dominance in this cultural center.Nevertheless, as Özlem Topcu, notes, unification redefined the distinctionbetween ‘wir’ and the Other, pushing, for example, Turkishimmigrants further to the margins as part of an undifferentiated groupof Others.16 Unification made the younger generation into ‘Turks’ forthe first time, excluding them from the popular slogan ‘Wir sind dasVolk.’17 Yet the fall of the Wall has also opened possibilities that callthis center into question. In Şenocak’s words, ‘Auf die Ränder kommtes angeblich an, auf die Verschränkungen an den Rändern, mit Knotenpunkten,die unseren guten alten Zentren den Rang ablaufen.’18Precisely these margins highlight the complexity of issues surroundingGerman unification, a complexity that is emerging more and more inGerman cinema.This chapter will explore representations of unification in fourfilms made in Germany since 1990: Margarethe von Trotta’s DasVersprechen (1995), Wolfgang Becker’s Good Bye Lenin! (2003),Yüksel Yavuz’s Aprilkinder (1998), and Fatih Akin’s Im Juli (2000).It will compare the first two, which question unification but stilloperate within a framework of ideal, albeit inaccessible, wholeness,with the latter two, which attempt to redefine the discourse of unity.Directors such as von Trotta and Becker have evoked the GDR as theembodiment of broken promises, deceptive memories, and nostalgiclonging, in the form of love stories set in Berlin. The division betweenEast and West Germans plays a central role in these films. They workin the tradition of Peter Schneider’s stories of Wall jumpers and of hisclaim that a ‘Mauer im Kopf’ is hindering unification.19 For instance,Das Versprechen presents divided Germany as a pair of separatedlovers, whose incompleteness is exacerbated by their idealistic attachmentsto the promise of socialism or capitalism. Unification in thisfilm does not promise to overcome political and social differences.Good Bye Lenin! suggests that nostalgia for the GDR is an attempt tomaintain a sense of identity while confronting the absorbing power ofpolitical unification. Yet the difference the film celebrates sharesUnification and Difference in German Post-Wall Cinema 211many similar
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทความนี้เป็นตัวแทนของการรวมกันใน Margarethe ฟอน Trotta ดาส
Versprechen (1995) โวล์ฟกังเบกเกอร์ Good Bye Lenin! (2003), Yuksel Yavuz ของ
Aprilkinder (1998) และ Fatih Akin อิ่มของจูลี (2000) มันสำรวจวิธีการเหล่านี้ภาพยนตร์ที่เผยให้เห็นการเปลี่ยนแปลงของมุมมองเกี่ยวกับความหมายของความสามัคคี East-West ในการโพสต์ผนังเยอรมนี มันเป็นครั้งแรกวิเคราะห์ฟอน Trotta และวิธีการเบกเกอร์ที่จะรวมกันโดยละเอียดภาพของการแบ่งและความคล้ายคลึงกันที่พวกเขาสร้างหรือคำถาม ต่อไปมันอยู่ที่มุมมองของ Yavuz เข้มของแรงกระตุ้นต่อการรวมกัน จากนั้นจะพิจารณาว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เหมือนกันที่จะย้ายความคิดของความสามัคคีเป็นบริบทของยุโรปแล้ว dismantles พวกเขา. แนวคิดใหม่ของตัวตนที่จะช่วยให้เราสามารถอยู่ร่วมกันได้โดยไม่ต้องเสียสละความแตกต่างและบุคลิกภาพบนแท่นบูชาของตัวตนที่จะต้องมีช่องว่างผ่านที่สิ่งที่แตกต่างกันและต่างประเทศที่จะมาและไป บัตรประจำตัวจะแล้วไม่ได้แสดงให้เห็นตัวเองเป็นเจ้าโลก. 1 สะท้อนในภาพยนตร์เยอรมันรวมกันและผลที่ตามมาได้จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ส่วนมากไม่สนใจความแตกต่างของสังคมเยอรมันและมุ่งเน้นไปที่ความกังวลหลักของเยอรมันจากเยอรมันสาธารณรัฐประชาธิปไตย(GDR) และเยอรมนีตะวันตก โฟกัสนี้มองเห็นแตกต่างทางวัฒนธรรมในสังคมทั้งสองแยกจากกันก่อนเช่นเดียวกับการปรากฏตัวของกลุ่มชาติพันธุ์และวัฒนธรรมที่แตกต่างกันภายในประเทศเยอรมนีในวันนี้ว่าได้อยู่ในทั้งอดีต'แบ่งเท่า ๆ กัน. กำแพงเบอร์ลินมีบทบาทสำคัญในการรักษาความคิดของทั้งสองส่วนที่มันทั้งสองแบ่งออกและสหรัฐ มันแบ่งทางภูมิศาสตร์และการเมือง แต่ก็ยังนำเสนอเหมาะรวมให้กับประชาชนในแต่ละด้านโดยเน้นความเป็นเอกลักษณ์ที่รวมอยู่บนพื้นฐานของความแตกต่างจากที่ดีกว่าผู้ที่อยู่ในด้านอื่นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องเกี่ยวกับมรดกของความหายนะ ทั้งตะวันออกและเยอรมันตะวันตกแนวความคิดของตัวตนของกลุ่มขึ้นอยู่กับลักษณะของกลุ่มอื่น ๆ ที่เป็นทายาทของยุคนาซี โดมินิคบอยเยอร์เช่นเชื่อว่าส่วนที่ได้รับอนุญาตให้ชาวเยอรมันที่ด้านข้างของกำแพงทั้งที่จะเชื่อว่าผู้ที่อยู่ใน208 ซีซูซานแอนเดอด้านอื่นๆ ตามที่มีนิสัยเผด็จการเป็นตัวแทนของอดีตที่ผ่านมาวัฒนธรรมแห่งชาติกับการวัดอุดมคติของพวกเขาในการให้บริการในฐานะตัวแทนของอนาคต identity.2 เยอรมันประชาธิปไตยมากขึ้นAndreas Huyssen ลักษณะความคิดที่แตกต่างตะวันออก / ตะวันตกเป็นยังทำเครื่องหมายที่แตกต่างกันผู้ที่อยู่ในด้านเดียวกันของกำแพงที่ดูเหมือนจะสอดคล้องกับผู้ที่อยู่ในด้านอื่นๆ ยกตัวอย่างเช่นพรรคอนุรักษ์นิยมเยอรมันตะวันตกได้รับการยกย่องว่าเป็นซ้ายที่มีการระบุ GDR อุดมการณ์สังคมนิยมและเจ้าหน้าที่เยอรมันตะวันออกที่ถูกกล่าวหาว่า dissidents ของการเป็นปฏิปักษ์เพื่อsocialism.3 ความยากลำบากใด ๆ ที่ทางทิศตะวันออกหรือตะวันตกเยอรมันในการพัฒนาความรู้สึกของการเป็นเจ้าของที่ถูกกำหนดว่าคนอื่นๆ เยอรมัน: อื่น ๆ เยอรมันเป็นขโมยที่มีศักยภาพของตัวเองหนึ่งidentity.'4 ในคำพูดของ Huyssen: อัตลักษณ์แห่งชาติร้าวเสมอในวิธีนี้และมันก็ยังคงที่จะสำรวจสิ่งที่ขอบเขตความสำเร็จของ denationalization ในเยอรมนีทั้งสองได้รับการผลักดันจากความขัดแย้งดังกล่าวใต้ดินที่ทำลายรูปแบบเก่าของเอกลักษณ์ของชาติให้มากที่สุดเท่าที่พวกเขาเพิ่มบทกับประวัติศาสตร์ของเยอรมันตนเอง hatreds.5 อีก Huyssen เรียกร้องให้ซ้ายประชาธิปไตยที่จะนำในสมัยนิยมวาทกรรมแห่งชาติใหม่ วาทกรรมนี้จะสร้างประสิทธิผลการเคลื่อนไหวไปสู่เอกลักษณ์ประจำชาติ'ที่เป็นประชาธิปไตยของเยอรมนีindissolubly ควบคู่ไปกับการรับรู้ของฆาตกรรมประวัติศาสตร์ได้รับแล้วใหม่Germany.'6 บอยเยอร์ในอื่น ๆมือชี้ไปที่ความยากลำบากใน การสร้างวาทกรรมดังกล่าวโดยให้เหตุผลว่าเยอรมันตะวันตกมองว่าตัวเองเป็นคนเดียวที่มีความสามารถในการบริหารจัดการในอนาคตของGermany.7 ผสมผสานได้อายเพราะฟังก์ชั่นที่แตกต่างตะวันออก / ตะวันตกโดยการสร้างชุดหนึ่งอย่างเป็นทางการของเยอรมันเป็นทายาทที่จะมีการก่ออาชญากรรมของอดีตนาซี. เป็นผลให้อดีตตะวันออกและตะวันตกของเยอรมันพยายามที่จะรื้อฟื้นความแตกต่างที่พวกเขาฉายบนแต่ละอื่น ๆ หรือการถ่ายโอนเหล่านั้นแตกต่างกับคนอื่นๆ ที่อาศัยอยู่ในเยอรมนีเช่นผู้อพยพในฐานะที่เป็นตัวชี้วัดการหลีกเลี่ยง บอยเยอร์ร่องรอยปรากฏการณ์ของ 'Ostalgie' หรือคิดถึงอดีตGDR เงียบสงบเพื่อความปรารถนาสำหรับความแตกต่างนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ชาวเยอรมันตะวันตก 'Ostalgie' ทำหน้าที่ของความปรารถนาของเยอรมันตะวันตกที่จะเรียกร้องในอนาคต'ฟรีจากภาระของประวัติศาสตร์' เพราะคิดถึงบางแง่มุมของ GDR จะทำให้มันดูราวกับว่าชาวเยอรมันตะวันออกจะติดหล่มอยู่ยังอยู่ในpast.8 เผด็จการโจเซฟเอฟJozwiak และ อลิซาเบ Mermann ตรงกันข้ามยืนยันว่าทั้งตะวันออกและดอกเบี้ยที่เยอรมันตะวันตกใน'Ostalgie' คือ 'การแสดงออกของทำให้เกิดความวุ่นวายจุดเชื่อมต่อระหว่างเก่าและใหม่ระหว่างที่มีเสถียรภาพและความสามัคคีและความแตกต่างในเยอรมันโพสต์กำแพงโรงภาพยนตร์209 ที่ผ่านมาเป็นที่รู้จักใน รัฐชาติที่ดีที่กำหนดและในปัจจุบันวัฒนธรรมการพัฒนาที่อยู่ในการค้นหาของmyths.'9 พื้นฐาน แต่ทั้งพวกเขาและบอยเยอร์จำกัด ตัวเองอยู่ในความกังวลหลักของพลเมืองของตะวันออกและตะวันตกเยอรมนี Huyssen ขยายการตรวจสอบผลของการรวมกันในความคิดของความแตกต่างโดยอ้างว่าการรวมกันแทนที่สิ่งที่เขาลักษณะเป็นเยอรมันตนเองบนความเกลียดชังชาวต่างชาติ'ขโมยใหม่ของเยอรมันidentity.'10 เขาสนับสนุนแนวคิดของประเทศที่จะ' เน้นการเจรจาต่อรองความแตกต่างมากกว่าชาติพันธุ์หรือสมมติเสมอhomogeneity.'11 วัฒนธรรมแอนเน็ตต์Seidel Arpacıเสนอการรับรู้ของหน่วยความจำแบบคู่ขนาน 'เป็นหนึ่งในวิธีการอุปถัมภ์แนวคิดที่แตกต่างกันของประเทศ 'ขนานหน่วยความจำ' เป็นรูปแบบสื่อกลางของหน่วยความจำที่จะช่วยให้แรงงานข้ามชาติในประเทศเยอรมนีจะเปิดกว้างของการบาดเจ็บทางวัฒนธรรมที่เชื่อมโยงกับนาซีเยอรมนีและของพวกเขาเองethnicized และล่อแหลม place.'12 ขัดขวางความพยายามดังกล่าวจะคิดใหม่เป็นเอกลักษณ์ประจำชาติที่เหลือของความคิดที่ว่าจะมีตัวตนของกลุ่มบางเหนียวที่มีอยู่หรืออาจจะมีอยู่ ในการรักษาด้วยความคิดนี้เป็นตัวแทนของกำแพงที่หายไปเป็นเนื้อเดียวกันตัวตนที่อาจจะวันหนึ่งคืน อัตลักษณ์นี้จะเกิดขึ้นจากการสังเคราะห์แนวคิดแตกต่างของตะวันออกและตะวันตกที่แพร่กระจายในวาทกรรมอย่างเป็นทางการ ในคำพูดแดกดันของผู้บรรยายในMargarethe ฟอน Trotta ภาพยนตร์ดา Versprechen ตราบใดที่กำแพงยืนจะอนุญาตให้ชาวเยอรมันที่จะเชื่อในภาพลวงตาว่าทุกสิ่งที่แบ่งชาวเยอรมันเป็นกำแพง ดังนั้นเมื่อกำแพงลดลงนี้ภาพลวงตาส่วนร่วมในขั้นตอนการรวมชาติ แอนเดรีGlaeser อธิบายว่านอกจากความคิดของความสามัคคีที่สำคัญของชาวเยอรมันได้รับการสนับสนุน'รูปแบบองค์กรที่รวมกันดำเนินการและช่วยให้การรวมกลุ่มทางการเมืองที่เกิดขึ้นด้วยเช่นspeed.13 รู้สึกสบายทันทีหลังจากการล่มสลายของกำแพงนำตะวันออกเยอรมันที่จะยอมรับ' ทุกอย่างที่ตะวันตกเป็นบรรทัดฐานที่ทุกอย่างทางทิศตะวันออกเป็นเบี่ยงเบนจากบรรทัดฐานนี้มีการ aspire.'14 ผู้อพยพในเวสต์มีแนวโน้มที่จะยอมรับมุมมองของเวสต์ตัวตนเยอรมันสร้างเป็นที่เหนือกว่ากับของ GDR อดีตประชาชน เป็นงานวิจัยของ Nevim CIL เผยให้เห็นหลายน้องรุ่นของมรดกทางวัฒนธรรมตุรกีในสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีได้รับการยกย่องว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของ'Mehrheitsgesellschaft' เป็นที่เยอรมันใหม่จากทางทิศตะวันออกจะต้องassimilate.15 นี้ภาพลวงตาของตัวตนความหลากหลายทางวัฒนธรรมซึ่งหลักเยอรมันตะวันตกมิได้มีส่วนร่วมในไม่ช้าส่วนร่วมในการสูญเสียของการปรับความดังต่อไปนี้210 ซูซานแอนเดอซี'Wende. ในทางตรงกันข้ามกับความรู้สึกของชาวเติร์กที่อายุน้อยกว่าในประเทศเยอรมนี, Zafer SENOCAK อ้างว่ากำแพงความเข้มแข็งความรู้สึกในหมู่ชาวเยอรมันหลักที่วัฒนธรรมของพวกเขาเป็นศูนย์กลางของโลกและที่มันแตกต่างไปจากวัฒนธรรมของชาวต่างชาติที่เรียกว่าอาศัยอยู่ที่นั่น นี้ศูนย์วัฒนธรรมขยายไปถึงเยอรมันจากอดีตสาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมันแม้ว่าตามที่ระบุไว้ข้างต้นเยอรมันจากเวสต์ยังคงเรียกร้องการปกครองในศูนย์วัฒนธรรมนี้. แต่เป็นÖzlem Topcu, บันทึก, การรวมกันนิยามใหม่ของความแตกต่างระหว่าง'ไวร' และ อื่น ๆ , การผลักดันเช่นตุรกีอพยพต่ออัตรากำไรที่เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มที่แตกต่างของOthers.16 ผสมผสานทำให้รุ่นน้องเป็น 'เติร์ก' สำหรับครั้งแรกที่ไม่รวมพวกเขาจากสโลแกนที่นิยม'Wir sind das Volk. 17 แต่การล่มสลายของกำแพงยังเป็นไปได้ที่เปิดที่เรียกศูนย์เป็นคำถามนี้ ในคำ SENOCAK ของ 'Auf ตาย Rander kommt เอ angeblich การตาย auf Verschränkungenถ้ำRändern, mit Knotenpunkten, ตาย unseren alten guten Zentren รังรัง ablaufen.'18 แม่นยำอัตรากำไรขั้นต้นเหล่านี้เน้นความซับซ้อนของปัญหารอบการรวมเยอรมันซับซ้อนที่เป็นที่เกิดขึ้นใหม่มากขึ้นและในโรงภาพยนตร์เยอรมัน. บทนี้จะสำรวจเป็นตัวแทนของการรวมกันในสี่ของภาพยนตร์ที่ทำในประเทศเยอรมนีตั้งแต่ปี 1990: Margarethe ฟอน Trotta ดาส Versprechen (1995) โวล์ฟกังเบกเกอร์ Good Bye Lenin! (2003), Yuksel Yavuz ของ Aprilkinder (1998) และ Fatih Akin ของอิมจูลี (2000). มันจะเปรียบเทียบสองคนแรกที่ตั้งคำถามกับการรวมกัน แต่ยังคงดำเนินการภายในกรอบของที่เหมาะแม้จะไม่สามารถเข้าถึงความเป็นทั้งหมดที่มีสองหลังซึ่งพยายามที่จะกำหนดวาทกรรมของความสามัคคี. กรรมการเช่นฟอน Trotta และเบกเกอร์ได้ปรากฏ GDR เป็นศูนย์รวมของสัญญาเสียความทรงจำของการหลอกลวงและความคิดถึงความปรารถนาในรูปแบบของเรื่องราวความรักที่ตั้งอยู่ในกรุงเบอร์ลิน ส่วนระหว่างเยอรมันตะวันออกและตะวันตกมีบทบาทสำคัญในเรื่องเหล่านี้ พวกเขาทำงานในประเพณีของปีเตอร์ชไนเดอเรื่องราวของจัมเปอร์และกำแพงของเขาเรียกร้องว่า'Mauer im Kopf' จะขัดขวาง unification.19 ตัวอย่างเช่นดาVersprechen การจัดแบ่งเยอรมนีคู่แยกคู่รักที่มีความไม่สมบูรณ์คือที่มาของพวกเขาในอุดมคติสิ่งที่แนบสัญญาของสังคมนิยมหรือทุนนิยม การรวมกันในภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้สัญญาว่าจะเอาชนะความแตกต่างทางการเมืองและสังคม. Good Bye Lenin! แสดงให้เห็นว่าคิดถึง GDR เป็นความพยายามที่จะรักษาความรู้สึกของตัวตนในขณะที่เผชิญหน้ากับอำนาจการดูดซับของการรวมกันทางการเมือง แต่ความแตกต่างที่ภาพยนตร์เรื่องพระราชนิพนธ์หุ้นแห่งความสามัคคีและความแตกต่างในเยอรมันโพสต์ผนัง 211 โรงภาพยนตร์หลายๆ ที่คล้ายกัน
Versprechen (1995) โวล์ฟกังเบกเกอร์ Good Bye Lenin! (2003), Yuksel Yavuz ของ
Aprilkinder (1998) และ Fatih Akin อิ่มของจูลี (2000) มันสำรวจวิธีการเหล่านี้ภาพยนตร์ที่เผยให้เห็นการเปลี่ยนแปลงของมุมมองเกี่ยวกับความหมายของความสามัคคี East-West ในการโพสต์ผนังเยอรมนี มันเป็นครั้งแรกวิเคราะห์ฟอน Trotta และวิธีการเบกเกอร์ที่จะรวมกันโดยละเอียดภาพของการแบ่งและความคล้ายคลึงกันที่พวกเขาสร้างหรือคำถาม ต่อไปมันอยู่ที่มุมมองของ Yavuz เข้มของแรงกระตุ้นต่อการรวมกัน จากนั้นจะพิจารณาว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เหมือนกันที่จะย้ายความคิดของความสามัคคีเป็นบริบทของยุโรปแล้ว dismantles พวกเขา. แนวคิดใหม่ของตัวตนที่จะช่วยให้เราสามารถอยู่ร่วมกันได้โดยไม่ต้องเสียสละความแตกต่างและบุคลิกภาพบนแท่นบูชาของตัวตนที่จะต้องมีช่องว่างผ่านที่สิ่งที่แตกต่างกันและต่างประเทศที่จะมาและไป บัตรประจำตัวจะแล้วไม่ได้แสดงให้เห็นตัวเองเป็นเจ้าโลก. 1 สะท้อนในภาพยนตร์เยอรมันรวมกันและผลที่ตามมาได้จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ส่วนมากไม่สนใจความแตกต่างของสังคมเยอรมันและมุ่งเน้นไปที่ความกังวลหลักของเยอรมันจากเยอรมันสาธารณรัฐประชาธิปไตย(GDR) และเยอรมนีตะวันตก โฟกัสนี้มองเห็นแตกต่างทางวัฒนธรรมในสังคมทั้งสองแยกจากกันก่อนเช่นเดียวกับการปรากฏตัวของกลุ่มชาติพันธุ์และวัฒนธรรมที่แตกต่างกันภายในประเทศเยอรมนีในวันนี้ว่าได้อยู่ในทั้งอดีต'แบ่งเท่า ๆ กัน. กำแพงเบอร์ลินมีบทบาทสำคัญในการรักษาความคิดของทั้งสองส่วนที่มันทั้งสองแบ่งออกและสหรัฐ มันแบ่งทางภูมิศาสตร์และการเมือง แต่ก็ยังนำเสนอเหมาะรวมให้กับประชาชนในแต่ละด้านโดยเน้นความเป็นเอกลักษณ์ที่รวมอยู่บนพื้นฐานของความแตกต่างจากที่ดีกว่าผู้ที่อยู่ในด้านอื่นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องเกี่ยวกับมรดกของความหายนะ ทั้งตะวันออกและเยอรมันตะวันตกแนวความคิดของตัวตนของกลุ่มขึ้นอยู่กับลักษณะของกลุ่มอื่น ๆ ที่เป็นทายาทของยุคนาซี โดมินิคบอยเยอร์เช่นเชื่อว่าส่วนที่ได้รับอนุญาตให้ชาวเยอรมันที่ด้านข้างของกำแพงทั้งที่จะเชื่อว่าผู้ที่อยู่ใน208 ซีซูซานแอนเดอด้านอื่นๆ ตามที่มีนิสัยเผด็จการเป็นตัวแทนของอดีตที่ผ่านมาวัฒนธรรมแห่งชาติกับการวัดอุดมคติของพวกเขาในการให้บริการในฐานะตัวแทนของอนาคต identity.2 เยอรมันประชาธิปไตยมากขึ้นAndreas Huyssen ลักษณะความคิดที่แตกต่างตะวันออก / ตะวันตกเป็นยังทำเครื่องหมายที่แตกต่างกันผู้ที่อยู่ในด้านเดียวกันของกำแพงที่ดูเหมือนจะสอดคล้องกับผู้ที่อยู่ในด้านอื่นๆ ยกตัวอย่างเช่นพรรคอนุรักษ์นิยมเยอรมันตะวันตกได้รับการยกย่องว่าเป็นซ้ายที่มีการระบุ GDR อุดมการณ์สังคมนิยมและเจ้าหน้าที่เยอรมันตะวันออกที่ถูกกล่าวหาว่า dissidents ของการเป็นปฏิปักษ์เพื่อsocialism.3 ความยากลำบากใด ๆ ที่ทางทิศตะวันออกหรือตะวันตกเยอรมันในการพัฒนาความรู้สึกของการเป็นเจ้าของที่ถูกกำหนดว่าคนอื่นๆ เยอรมัน: อื่น ๆ เยอรมันเป็นขโมยที่มีศักยภาพของตัวเองหนึ่งidentity.'4 ในคำพูดของ Huyssen: อัตลักษณ์แห่งชาติร้าวเสมอในวิธีนี้และมันก็ยังคงที่จะสำรวจสิ่งที่ขอบเขตความสำเร็จของ denationalization ในเยอรมนีทั้งสองได้รับการผลักดันจากความขัดแย้งดังกล่าวใต้ดินที่ทำลายรูปแบบเก่าของเอกลักษณ์ของชาติให้มากที่สุดเท่าที่พวกเขาเพิ่มบทกับประวัติศาสตร์ของเยอรมันตนเอง hatreds.5 อีก Huyssen เรียกร้องให้ซ้ายประชาธิปไตยที่จะนำในสมัยนิยมวาทกรรมแห่งชาติใหม่ วาทกรรมนี้จะสร้างประสิทธิผลการเคลื่อนไหวไปสู่เอกลักษณ์ประจำชาติ'ที่เป็นประชาธิปไตยของเยอรมนีindissolubly ควบคู่ไปกับการรับรู้ของฆาตกรรมประวัติศาสตร์ได้รับแล้วใหม่Germany.'6 บอยเยอร์ในอื่น ๆมือชี้ไปที่ความยากลำบากใน การสร้างวาทกรรมดังกล่าวโดยให้เหตุผลว่าเยอรมันตะวันตกมองว่าตัวเองเป็นคนเดียวที่มีความสามารถในการบริหารจัดการในอนาคตของGermany.7 ผสมผสานได้อายเพราะฟังก์ชั่นที่แตกต่างตะวันออก / ตะวันตกโดยการสร้างชุดหนึ่งอย่างเป็นทางการของเยอรมันเป็นทายาทที่จะมีการก่ออาชญากรรมของอดีตนาซี. เป็นผลให้อดีตตะวันออกและตะวันตกของเยอรมันพยายามที่จะรื้อฟื้นความแตกต่างที่พวกเขาฉายบนแต่ละอื่น ๆ หรือการถ่ายโอนเหล่านั้นแตกต่างกับคนอื่นๆ ที่อาศัยอยู่ในเยอรมนีเช่นผู้อพยพในฐานะที่เป็นตัวชี้วัดการหลีกเลี่ยง บอยเยอร์ร่องรอยปรากฏการณ์ของ 'Ostalgie' หรือคิดถึงอดีตGDR เงียบสงบเพื่อความปรารถนาสำหรับความแตกต่างนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ชาวเยอรมันตะวันตก 'Ostalgie' ทำหน้าที่ของความปรารถนาของเยอรมันตะวันตกที่จะเรียกร้องในอนาคต'ฟรีจากภาระของประวัติศาสตร์' เพราะคิดถึงบางแง่มุมของ GDR จะทำให้มันดูราวกับว่าชาวเยอรมันตะวันออกจะติดหล่มอยู่ยังอยู่ในpast.8 เผด็จการโจเซฟเอฟJozwiak และ อลิซาเบ Mermann ตรงกันข้ามยืนยันว่าทั้งตะวันออกและดอกเบี้ยที่เยอรมันตะวันตกใน'Ostalgie' คือ 'การแสดงออกของทำให้เกิดความวุ่นวายจุดเชื่อมต่อระหว่างเก่าและใหม่ระหว่างที่มีเสถียรภาพและความสามัคคีและความแตกต่างในเยอรมันโพสต์กำแพงโรงภาพยนตร์209 ที่ผ่านมาเป็นที่รู้จักใน รัฐชาติที่ดีที่กำหนดและในปัจจุบันวัฒนธรรมการพัฒนาที่อยู่ในการค้นหาของmyths.'9 พื้นฐาน แต่ทั้งพวกเขาและบอยเยอร์จำกัด ตัวเองอยู่ในความกังวลหลักของพลเมืองของตะวันออกและตะวันตกเยอรมนี Huyssen ขยายการตรวจสอบผลของการรวมกันในความคิดของความแตกต่างโดยอ้างว่าการรวมกันแทนที่สิ่งที่เขาลักษณะเป็นเยอรมันตนเองบนความเกลียดชังชาวต่างชาติ'ขโมยใหม่ของเยอรมันidentity.'10 เขาสนับสนุนแนวคิดของประเทศที่จะ' เน้นการเจรจาต่อรองความแตกต่างมากกว่าชาติพันธุ์หรือสมมติเสมอhomogeneity.'11 วัฒนธรรมแอนเน็ตต์Seidel Arpacıเสนอการรับรู้ของหน่วยความจำแบบคู่ขนาน 'เป็นหนึ่งในวิธีการอุปถัมภ์แนวคิดที่แตกต่างกันของประเทศ 'ขนานหน่วยความจำ' เป็นรูปแบบสื่อกลางของหน่วยความจำที่จะช่วยให้แรงงานข้ามชาติในประเทศเยอรมนีจะเปิดกว้างของการบาดเจ็บทางวัฒนธรรมที่เชื่อมโยงกับนาซีเยอรมนีและของพวกเขาเองethnicized และล่อแหลม place.'12 ขัดขวางความพยายามดังกล่าวจะคิดใหม่เป็นเอกลักษณ์ประจำชาติที่เหลือของความคิดที่ว่าจะมีตัวตนของกลุ่มบางเหนียวที่มีอยู่หรืออาจจะมีอยู่ ในการรักษาด้วยความคิดนี้เป็นตัวแทนของกำแพงที่หายไปเป็นเนื้อเดียวกันตัวตนที่อาจจะวันหนึ่งคืน อัตลักษณ์นี้จะเกิดขึ้นจากการสังเคราะห์แนวคิดแตกต่างของตะวันออกและตะวันตกที่แพร่กระจายในวาทกรรมอย่างเป็นทางการ ในคำพูดแดกดันของผู้บรรยายในMargarethe ฟอน Trotta ภาพยนตร์ดา Versprechen ตราบใดที่กำแพงยืนจะอนุญาตให้ชาวเยอรมันที่จะเชื่อในภาพลวงตาว่าทุกสิ่งที่แบ่งชาวเยอรมันเป็นกำแพง ดังนั้นเมื่อกำแพงลดลงนี้ภาพลวงตาส่วนร่วมในขั้นตอนการรวมชาติ แอนเดรีGlaeser อธิบายว่านอกจากความคิดของความสามัคคีที่สำคัญของชาวเยอรมันได้รับการสนับสนุน'รูปแบบองค์กรที่รวมกันดำเนินการและช่วยให้การรวมกลุ่มทางการเมืองที่เกิดขึ้นด้วยเช่นspeed.13 รู้สึกสบายทันทีหลังจากการล่มสลายของกำแพงนำตะวันออกเยอรมันที่จะยอมรับ' ทุกอย่างที่ตะวันตกเป็นบรรทัดฐานที่ทุกอย่างทางทิศตะวันออกเป็นเบี่ยงเบนจากบรรทัดฐานนี้มีการ aspire.'14 ผู้อพยพในเวสต์มีแนวโน้มที่จะยอมรับมุมมองของเวสต์ตัวตนเยอรมันสร้างเป็นที่เหนือกว่ากับของ GDR อดีตประชาชน เป็นงานวิจัยของ Nevim CIL เผยให้เห็นหลายน้องรุ่นของมรดกทางวัฒนธรรมตุรกีในสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีได้รับการยกย่องว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของ'Mehrheitsgesellschaft' เป็นที่เยอรมันใหม่จากทางทิศตะวันออกจะต้องassimilate.15 นี้ภาพลวงตาของตัวตนความหลากหลายทางวัฒนธรรมซึ่งหลักเยอรมันตะวันตกมิได้มีส่วนร่วมในไม่ช้าส่วนร่วมในการสูญเสียของการปรับความดังต่อไปนี้210 ซูซานแอนเดอซี'Wende. ในทางตรงกันข้ามกับความรู้สึกของชาวเติร์กที่อายุน้อยกว่าในประเทศเยอรมนี, Zafer SENOCAK อ้างว่ากำแพงความเข้มแข็งความรู้สึกในหมู่ชาวเยอรมันหลักที่วัฒนธรรมของพวกเขาเป็นศูนย์กลางของโลกและที่มันแตกต่างไปจากวัฒนธรรมของชาวต่างชาติที่เรียกว่าอาศัยอยู่ที่นั่น นี้ศูนย์วัฒนธรรมขยายไปถึงเยอรมันจากอดีตสาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมันแม้ว่าตามที่ระบุไว้ข้างต้นเยอรมันจากเวสต์ยังคงเรียกร้องการปกครองในศูนย์วัฒนธรรมนี้. แต่เป็นÖzlem Topcu, บันทึก, การรวมกันนิยามใหม่ของความแตกต่างระหว่าง'ไวร' และ อื่น ๆ , การผลักดันเช่นตุรกีอพยพต่ออัตรากำไรที่เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มที่แตกต่างของOthers.16 ผสมผสานทำให้รุ่นน้องเป็น 'เติร์ก' สำหรับครั้งแรกที่ไม่รวมพวกเขาจากสโลแกนที่นิยม'Wir sind das Volk. 17 แต่การล่มสลายของกำแพงยังเป็นไปได้ที่เปิดที่เรียกศูนย์เป็นคำถามนี้ ในคำ SENOCAK ของ 'Auf ตาย Rander kommt เอ angeblich การตาย auf Verschränkungenถ้ำRändern, mit Knotenpunkten, ตาย unseren alten guten Zentren รังรัง ablaufen.'18 แม่นยำอัตรากำไรขั้นต้นเหล่านี้เน้นความซับซ้อนของปัญหารอบการรวมเยอรมันซับซ้อนที่เป็นที่เกิดขึ้นใหม่มากขึ้นและในโรงภาพยนตร์เยอรมัน. บทนี้จะสำรวจเป็นตัวแทนของการรวมกันในสี่ของภาพยนตร์ที่ทำในประเทศเยอรมนีตั้งแต่ปี 1990: Margarethe ฟอน Trotta ดาส Versprechen (1995) โวล์ฟกังเบกเกอร์ Good Bye Lenin! (2003), Yuksel Yavuz ของ Aprilkinder (1998) และ Fatih Akin ของอิมจูลี (2000). มันจะเปรียบเทียบสองคนแรกที่ตั้งคำถามกับการรวมกัน แต่ยังคงดำเนินการภายในกรอบของที่เหมาะแม้จะไม่สามารถเข้าถึงความเป็นทั้งหมดที่มีสองหลังซึ่งพยายามที่จะกำหนดวาทกรรมของความสามัคคี. กรรมการเช่นฟอน Trotta และเบกเกอร์ได้ปรากฏ GDR เป็นศูนย์รวมของสัญญาเสียความทรงจำของการหลอกลวงและความคิดถึงความปรารถนาในรูปแบบของเรื่องราวความรักที่ตั้งอยู่ในกรุงเบอร์ลิน ส่วนระหว่างเยอรมันตะวันออกและตะวันตกมีบทบาทสำคัญในเรื่องเหล่านี้ พวกเขาทำงานในประเพณีของปีเตอร์ชไนเดอเรื่องราวของจัมเปอร์และกำแพงของเขาเรียกร้องว่า'Mauer im Kopf' จะขัดขวาง unification.19 ตัวอย่างเช่นดาVersprechen การจัดแบ่งเยอรมนีคู่แยกคู่รักที่มีความไม่สมบูรณ์คือที่มาของพวกเขาในอุดมคติสิ่งที่แนบสัญญาของสังคมนิยมหรือทุนนิยม การรวมกันในภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้สัญญาว่าจะเอาชนะความแตกต่างทางการเมืองและสังคม. Good Bye Lenin! แสดงให้เห็นว่าคิดถึง GDR เป็นความพยายามที่จะรักษาความรู้สึกของตัวตนในขณะที่เผชิญหน้ากับอำนาจการดูดซับของการรวมกันทางการเมือง แต่ความแตกต่างที่ภาพยนตร์เรื่องพระราชนิพนธ์หุ้นแห่งความสามัคคีและความแตกต่างในเยอรมันโพสต์ผนัง 211 โรงภาพยนตร์หลายๆ ที่คล้ายกัน
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทความนี้เสนอเป็นตัวแทนของความสามัคคีใน margarethe ฟอน trotta ดาส
versprechen ( 1995 ) , โวล์ฟกังเบคเกอร์ลาก่อนเลนิน ! ( 2003 ) ,
y ü ksel ยาวุส aprilkinder ( 1998 ) , และฟาติอคิน IM กรกฎาคม ( 2000 ) มันเป็นการศึกษาวิธีภาพยนตร์เหล่านี้
เปิดเผยกะของมุมมองในความหมายของตะวันออกตะวันตกความสามัคคีในการโพสต์ผนัง
เยอรมนีมันเป็นครั้งแรกที่เกิดจาก trotta และเบรคเกอร์ วิธีการโดยละเอียดภาพ
กองและความคล้ายคลึงที่พวกเขาสร้างหรือคำถาม ถัดไป
ที่อยู่ยาวุส เข้มกว่ามุมมองของแรงกระตุ้นต่อการรวมตัวกัน แล้วพิจารณาว่าคล้ายกับภาพยนตร์ย้ายความคิด
เอกภาพเป็นบริบทยุโรปแล้ว dismantles .
แนวคิดใหม่ของตนที่
จะอนุญาตให้เราอยู่ด้วยกันโดยไม่มีการเสียสละ และบุคลิกภาพที่แตกต่าง
แท่นบูชาของตนจะต้องมีช่องว่างอะไร
ผ่านที่แตกต่างกันและต่างประเทศอาจ
มาและไป ตัวตนจะไม่แสดงรายการตัวเองเป็นเจ้าโลก
.
1
สะท้อนในภาพยนตร์เยอรมันในการรวมกันและผลที่ตามมาได้
จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ส่วนใหญ่ละเลยความหลากหลายของสังคมเยอรมันและ
เน้นความกังวลหลักของเยอรมันสาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมัน
( GDR ) และเยอรมันตะวันตก โฟกัสนี้สามารถมองเห็นความแตกต่างทางวัฒนธรรมทั้งในเดิม
แยกสังคม ตลอดจนการแสดงของกลุ่มชาติพันธุ์และวัฒนธรรมที่แตกต่างกันภายในเยอรมนี
วันนี้เป็นของไม่ของอดีต ' ' กำแพงเบอร์ลิน
ส่วน
versprechen ( 1995 ) , โวล์ฟกังเบคเกอร์ลาก่อนเลนิน ! ( 2003 ) ,
y ü ksel ยาวุส aprilkinder ( 1998 ) , และฟาติอคิน IM กรกฎาคม ( 2000 ) มันเป็นการศึกษาวิธีภาพยนตร์เหล่านี้
เปิดเผยกะของมุมมองในความหมายของตะวันออกตะวันตกความสามัคคีในการโพสต์ผนัง
เยอรมนีมันเป็นครั้งแรกที่เกิดจาก trotta และเบรคเกอร์ วิธีการโดยละเอียดภาพ
กองและความคล้ายคลึงที่พวกเขาสร้างหรือคำถาม ถัดไป
ที่อยู่ยาวุส เข้มกว่ามุมมองของแรงกระตุ้นต่อการรวมตัวกัน แล้วพิจารณาว่าคล้ายกับภาพยนตร์ย้ายความคิด
เอกภาพเป็นบริบทยุโรปแล้ว dismantles .
แนวคิดใหม่ของตนที่
จะอนุญาตให้เราอยู่ด้วยกันโดยไม่มีการเสียสละ และบุคลิกภาพที่แตกต่าง
แท่นบูชาของตนจะต้องมีช่องว่างอะไร
ผ่านที่แตกต่างกันและต่างประเทศอาจ
มาและไป ตัวตนจะไม่แสดงรายการตัวเองเป็นเจ้าโลก
.
1
สะท้อนในภาพยนตร์เยอรมันในการรวมกันและผลที่ตามมาได้
จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ส่วนใหญ่ละเลยความหลากหลายของสังคมเยอรมันและ
เน้นความกังวลหลักของเยอรมันสาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมัน
( GDR ) และเยอรมันตะวันตก โฟกัสนี้สามารถมองเห็นความแตกต่างทางวัฒนธรรมทั้งในเดิม
แยกสังคม ตลอดจนการแสดงของกลุ่มชาติพันธุ์และวัฒนธรรมที่แตกต่างกันภายในเยอรมนี
วันนี้เป็นของไม่ของอดีต ' ' กำแพงเบอร์ลิน
ส่วน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- เธอคือสิ่งดีๆในชีวิตของฉัน
- ห้องเปลี่ยนผ้าอ้อม
- ใช่หรอ
- ปลาดุก
- Lung ultrasound in the diagnosis of pneu
- ให้ข้อมูลกับลูกค้าเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์
- The aim of this work was to explore the
- deep fried finely chopped cat fish
- สำหรับประโยชน์ที่ได้กล่าวไปในข้างต้น chl
- The only countries with significant whea
- มันมีฟันที่แหลม
- When cows lie down a rainstorm is coming
- Often sends
- รับแล้วสายหลุด
- I want your pussy hole
- Jr mom and u decide. I can Only Repeat u
- l've already told you i'm in the guessed
- A bear will not touch a dead body.
- ใช่หรอ
- it’s known as leech therapy
- control
- 2เท่า
- When did he go to swim?
- ร่าเริง
