Nāgārjuna can be interpreted as say

Nāgārjuna can be interpreted as saying that when we seek svabhāva, we never find it, we find only emptiness. When we look for a thing, conceived of as a substance or essence—the tree itself, underlying the appearance of its properties, or stripped down to its essential part—we are never able to find it.

Apart from the parts and properties we perceive, like the leaves and their colours, the number of branches, the width of its trunk and so on, which we recognize as highly unstable and which we tend to think of as peripheral to the actual tree, there is nothing else that can be called the tree.

Ultimately,then, the 'things‘ that we experience, do not exist with svabhāva, but are all intimately related to each other, to the way we perceive them, to our language, and to our practices.

To put it another way, we carve our experiential field into 'distinct‘ objects; they
do not exist that way prior to our experience of them, and our naming them. The reality
we take for granted, therefore, where we see things existing with svabhāva, is a matter of linguistic and conceptual conventions, which we adopt in order to make sense of the
world, and to be able to operate in it.

Our activity requires, among other things, that we can agree on the way we distinguish objects, so that we can communicate about them.

Yet, this does not imply that there truly are such static, independent, and unitary objects to which our words point; as we have seen, when we look for such entities, we cannot find them. Rather, so-called 'things‘ exist as referents of words only in dependence upon our actual thoughts and talk of them. Linguistic convention plays an important part in Nāgārjuna‘s characterization of the Two Truths, and more will be said about it below.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Nāgārjuna สามารถตีความได้ว่าเมื่อเราค้นหา svabhāva เราไม่เคยพบว่า เราพบเพียงความว่างเปล่า เมื่อเราหาสิ่ง รู้สึกของสารหรือสาระสำคัญ — ต้นเอง ใต้ลักษณะของคุณสมบัติ หรือปล้นเพื่อเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญซึ่งเราจะพบว่า จากชิ้นส่วนและคุณสมบัติ เจ้า เช่นใบไม้และสีของพวกเขา จำนวนสาขา ความกว้างของลำตัวของมันเรื่อย ๆ ซึ่งเรารับรู้เป็นไม่เสถียรอย่างมากและที่เรามักจะคิดว่า เป็นอุปกรณ์ต่อพ่วงไปยังแผนภูมิจริง มีอะไรอย่างอื่นที่สามารถเรียกต้น ในที่สุด แล้ว 'สิ่ง' ที่เราสัมผัส ไม่มี svabhāva แต่มีจึงเกี่ยวข้องกัน วิธีเราสังเกตพวกเขา ภาษา และแนวทางปฏิบัติของเรา เพื่อให้เป็น อีกทางหนึ่ง เราแกะฟิลด์ของเราผ่านในวัตถุ 'แตกต่าง' พวกเขาไม่มีวิธีก่อนประสบการณ์ของพวกเขา และเราตั้งชื่อพวกเขา ความเป็นจริงเราจะได้รับ ดังนั้น เราเห็นสิ่งที่อยู่กับ svabhāva เป็นเรื่องของภาษาศาสตร์ และแนวคิดแบบแผน ซึ่งเรานำมาใช้เพื่อให้ความรู้สึกโลก และสามารถทำงานในการ กิจกรรมของเราต้องการ ในสิ่งอื่น ๆ ที่เราสามารถเห็นทางเราแยกแยะวัตถุ เพื่อให้เราสามารถสื่อสารเกี่ยวกับพวกเขายัง นี้ได้เป็นที่แท้จริงมีเช่นวัตถุคง อิสระ และ unitary ซึ่งคำพูดของเราชี้ เราได้เห็น เมื่อเรามองสำหรับเอนทิตีดังกล่าว เราไม่สามารถค้นหาได้ ค่อนข้าง เรียกว่า 'สิ่ง' อยู่เป็น referents คำเฉพาะในพึ่งพาตามความคิดของเราจริง และพูดคุยของพวกเขา ประชุมภาษาศาสตร์เล่นเป็นส่วนสำคัญในคุณสมบัติของ Nāgārjuna ของจริงสอง และมากกว่าจะได้กล่าวเกี่ยวกับด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีā กรัมā rjuna ā VA, เมื่อเรามองหาสิ่งที่คิดว่าเป็นสารหรือสาระสำคัญ- ต้นไม้ของตัวเองภายใต้ลักษณะของคุณสมบัติของมันหรือถอดส่วนหนึ่งที่สำคัญของมัน- เราจะไม่สามารถที่จะพบว่ามันนอกเหนือจากชิ้นส่วนและคุณสมบัติที่เรารับรู้ เช่นใบและสีของพวกเขาจำนวนสาขาในท้ายที่สุดแล้ว ' ที่เราได้สัมผัสā VA ที่จะนำ มันอีกวิธีหนึ่งที่เราแกะสลักข้อมูลประสบการณ์ของเราเป็น ' วัตถุ พวกเขาไม่ได้อยู่ที่วิธีการที่ก่อนที่จะมีประสบการณ์ของเราของพวกเขาและการตั้งชื่อของเราพวกเขา ความเป็นจริงที่เราจะได้รับดังนั้นที่เราเห็นสิ่งที่มีอยู่กับ ā VA, โลกและเพื่อให้สามารถทำงานในนั้นของเรา กิจกรรมต้องเหนือสิ่งอื่นใดที่เราจะได้เห็นด้วยกับวิธีการที่เราแยกแยะวัตถุเพื่อให้เราสามารถสื่อสารเกี่ยวกับพวกเขาแต่นี้ไม่ได้หมายความว่ามีอย่างแท้จริงเป็นเช่นคงเป็นอิสระและวัตถุรวมกันที่คำพูดของเราชี้ ที่เราได้เห็นเมื่อเรามองหาหน่วยงานดังกล่าวเราไม่สามารถหาพวกเขา แต่ดังนั้น- เรียกว่า ' อยู่เป็น การประชุมทางภาษามีบทบาทสำคัญในการไม่มีā กรัมā rjuna ' ลักษณะของสองความจริงและอื่น ๆ จะได้รับการกล่าวเกี่ยวกับเรื่องดังต่อไปนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

N rjuna อุบาสกอุบาสก G สามารถถูกตีความเป็นว่า เมื่อเราแสวงหา svabh อุบาสกและ เราไม่เคยเจอ เราพบเพียงความว่างเปล่า เมื่อเราค้นหาสิ่ง , รู้สึก เป็น สาร หรือสาระต้นไม้เอง เป็นต้น ลักษณะของ คุณสมบัติ หรือปล้นลงในส่วนที่สำคัญที่เรายังไม่เคยได้เจอ

นอกจากส่วนประกอบและคุณสมบัติที่เรารับรู้ เช่น ใบไม้ และสี ของพวกเขาจำนวนสาขา ความกว้างของลำต้น และอื่น ๆซึ่งเรารับรู้เป็นอย่างสูงที่ไม่เสถียรและซึ่งเรามักจะคิดว่าเป็นอุปกรณ์ต่อพ่วงกับต้นไม้จริง ไม่มีอะไรที่เรียกได้ว่า ต้นไม้

ในที่สุดแล้ว ' สิ่ง ' ที่เราได้สัมผัส ไม่มี svabh อุบาสกและ แต่ก็มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับแต่ละอื่น ๆ วิธีที่เรารับรู้พวกเขาเป็นภาษาของเราและการปฏิบัติของเรา

เพื่อวางวิธีอื่น เราแกะสลักจากประสบการณ์ของเราในฟิลด์ ' วัตถุที่แตกต่างกัน ' ; พวกเขา
ไม่มีตัวตนแบบนั้นก่อนประสบการณ์ของเราของพวกเขาและของเราตั้งชื่อพวกเขา ความเป็นจริง
เราใช้สิทธิ์ ดังนั้นที่เราเห็นสิ่งต่างๆ ที่มีอยู่ด้วย svabh อุบาสก VA , เป็นเรื่องของการประชุมทางภาษาและแนวคิด ซึ่งเรานำมาใช้เพื่อที่จะให้ความรู้สึกของ
โลกและสามารถทำงานใน

กิจกรรมของเราต้องมีในหมู่สิ่งอื่น ๆที่เราสามารถตกลงกับทางเราแยกแยะวัตถุ เพื่อให้เราสามารถสื่อสารกับพวกเขา .

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามีอย่างแท้จริงเป็นเช่นคงที่ เป็นอิสระ และแสดงให้เห็นว่าวัตถุที่คำพูดของเรา จุด ที่เราได้เห็นเมื่อเราดู หน่วยงานดังกล่าว เราสามารถหาพวกเขา ค่อนข้างสิ่งที่เรียกว่า ' ' อยู่เป็นคำเฉพาะ referents ในการพึ่งพาความคิดของเราจริง และการพูดคุยของพวกเขา ว่าด้วยภาษา เล่นเป็นส่วนสำคัญใน N อุบาสกอุบาสก rjuna กรัมของการสองความจริงและจะได้กล่าวเกี่ยวกับมันด้านล่าง