11.3 NEW PRACTICE OF PLANNING: INTE

11.3 NEW PRACTICE OF PLANNING: INTERFERE EVERYWHERE!
The end of nature as a category is the beginning of the cultures (plural), i.e., assemblages of human beings, things, and natural elements. Therefore, accurate tactics and strategies must, from now on, stand at the center of focus with regard to new tasks in the fields of urbanism and landscape planning, which no longer concentrate exclusively on “nature” or “society” but seek to spawn and enforce new cultures—and therefore need to interfere EVERYWHERE (cf. Latour 2001, 36)! Instead of only attending to human issues within settlement structures and the demands of flora and fauna outside the settlement areas, this new way of thinking is necessarily integral, uniting former opposites, and not seeking to separate with force and ideology. Based on an integral understanding of the urban landscapes of associations connecting the physical-material realities with its natural yet also socioeconomic, political, and cultural-mental dimensions (Eisinger and Kurath 2009, 82), interventions actually start to show productive effects as they do not destroy the “God-given” but extend causal chains in order to create the “new.” Productive approaches can be sketched with the aim of improving “bad” urban landscape construction to make them “better” by adding missing ingredients, such as biodiversity, quality of residence, green space connections, and adequate density relations.†
Such a course of action, however, does not legitimate undiscerning interventions into spatial reality. On the contrary, the realism added here also reveals the delicacy and vulnerability of the system and must promote a responsible way of dealing with the issue. It is therefore imperative to identify new utilization forms, such as energy production, recreation, etc., and to analyze to what extent new, specific cultures can be designed in reality with regard to the delicacy and vulnerability of the system. In accordance with Martin Prominski, a good starting point is to perceive building as an enhancement of environments or, as outlined in this chapter, as an enhancement of cultures and thus to formulate utilization rules that also show regard for the demands of natural elements (Prominski 2004, 145).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

11.3 ใหม่ฝึกการวางแผน: การแทรกแซงทุกที่จุดสิ้นสุดของธรรมชาติเป็นประเภทเป็นจุดเริ่มต้นของวัฒนธรรม (พหูพจน์), เช่น assemblages ของมนุษย์ สิ่ง และองค์ประกอบธรรมชาติ ดังนั้น กลยุทธ์ที่ถูกต้องและกลยุทธ์ต้อง จากนี้ ยืนกลางโฟกัสเรื่องงานใหม่ในด้านของวิถีชีวิตและการวางแผนภูมิทัศน์ ซึ่งไม่เน้นเฉพาะ "ธรรมชาติ" หรือ "สังคม" แต่พยายามวางไข่ และการบังคับใช้วัฒนธรรมใหม่ — และดังนั้นจึง จำเป็นต้องรบกวนทุกที่ (เทียบลา 2001, 36) แทนที่จะเข้าร่วมเฉพาะ มนุษย์ปัญหาภายในโครงสร้างการชำระเงินและความต้องการของพืชและสัตว์นอกพื้นที่การชำระเงิน วิธีการคิดใหม่นี้คือจำเป็นต้อง สำคัญ รวมอดีตตรงกันข้าม และไม่ต้องการแยก ด้วยแรงและอุดมการณ์ ตามความเข้าใจที่สำคัญของภูมิทัศน์เมืองของความสัมพันธ์ของการเชื่อมต่อความเป็นจริงทางกายภาพวัสดุกับธรรมชาติของมัน แต่ยังเศรษฐกิจ การเมือง และวัฒนธรรมทางจิตมิติ (Eisinger และ Kurath 2009, 82), แทรกแซงจริงเริ่มแสดงผลผลิตพวกเขาไม่ทำลายแต่ "พระเจ้ามอบ" ขยายเครือข่ายเชิงสาเหตุเพื่อที่จะสร้างความ "ใหม่" วิธีที่มีประสิทธิภาพสามารถร่างแผน มีจุดมุ่งหมายของการปรับปรุงก่อสร้างภูมิทัศน์เมืองที่ไม่ดี"เพื่อให้"ดีกว่า" โดยการเพิ่มส่วนผสมที่ขาดหายไป เช่นความหลากหลายทางชีวภาพ คุณภาพของเรสซิเดนซ์ เชื่อมต่อพื้นที่สีเขียว และความสัมพันธ์ของความหนาแน่นเพียงพอ. †Such a course of action, however, does not legitimate undiscerning interventions into spatial reality. On the contrary, the realism added here also reveals the delicacy and vulnerability of the system and must promote a responsible way of dealing with the issue. It is therefore imperative to identify new utilization forms, such as energy production, recreation, etc., and to analyze to what extent new, specific cultures can be designed in reality with regard to the delicacy and vulnerability of the system. In accordance with Martin Prominski, a good starting point is to perceive building as an enhancement of environments or, as outlined in this chapter, as an enhancement of cultures and thus to formulate utilization rules that also show regard for the demands of natural elements (Prominski 2004, 145).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

11.3 ซ้อมใหม่ของการวางแผน : ยุ่งไปทั่วจุดสิ้นสุดของธรรมชาติให้เป็นหมวดหมู่ เป็นจุดเริ่มต้นของวัฒนธรรม ( พหูพจน์ ) คือทะเลของทะเลของมนุษย์ สิ่งของ และองค์ประกอบของธรรมชาติ ดังนั้น กลยุทธ์ที่ถูกต้องและกลยุทธ์ต้อง จากนี้ไปอยู่ที่ศูนย์ของโฟกัสกับเรื่องงานใหม่ในด้านของการวางแผนภูมิทัศน์และวิถีชีวิตที่ไม่เน้นเฉพาะใน " ธรรมชาติ " หรือ " สังคม " แต่แสวงหาเพื่อวางไข่และบังคับใช้วัฒนธรรมใหม่และดังนั้นจึงต้องรบกวน CF ทุกที่ ( ลาตูร์ปี 2001 36 ) แทนที่จะเป็นเพียงการเข้าร่วมของมนุษย์ปัญหาภายในโครงสร้างการตั้งถิ่นฐานและความต้องการของพืชและสัตว์ นอกพื้นที่การชําระเงิน วิธีใหม่นี้คิดจะต้องเป็นอดีต ร่วมกัน และไม่แสวงหาการแยกด้วยคับ และอุดมการณ์ ตามความเข้าใจครบถ้วนของภูมิทัศน์เมืองของสมาคมเชื่อมวัสดุทางกายภาพจริงกับของธรรมชาติยังมีปัจจัยทางสังคม เศรษฐกิจ การเมือง วัฒนธรรม และมิติ ( ไอซินเจอร์ และจิต kurath 2552 , 82 ) , การแทรกแซงจริงเริ่มแสดงผลมีประสิทธิภาพ ตามที่พวกเขาไม่ทำลาย " เทพประทาน " แต่ขยายโซ่สาเหตุเพื่อสร้าง " ใหม่ " แนวทางการผลิตที่สามารถวาดด้วยวัตถุประสงค์ของการปรับปรุงก่อสร้างภูมิทัศน์ชุมชนเมืองเลว " เพื่อให้ " ดีขึ้น " โดยการเพิ่มส่วนผสมที่ขาดหายไป เช่น ความหลากหลายทางชีวภาพ คุณภาพของที่อยู่อาศัย , การเชื่อมต่อของพื้นที่สีเขียว และมีความหนาแน่นสัมพันธ์ ภีษมะกระทำเช่นนั้น อย่างไรก็ตาม ไม่ชอบด้วยกฎหมาย undiscerning การแทรกแซงในความเป็นจริงเชิงพื้นที่ ในทางกลับกัน ความสมจริงเพิ่มที่นี่ยังได้เผยถึงความละเอียดอ่อน และช่องโหว่ของระบบ และต้องส่งเสริมทางด้านการจัดการกับปัญหา จึงจำเป็นเพื่อระบุรูปแบบการใช้ประโยชน์ใหม่ เช่น การผลิตพลังงาน , นันทนาการ ฯลฯ และเพื่อวิเคราะห์ขอบเขตใหม่ว่า วัฒนธรรมที่เฉพาะเจาะจงสามารถออกแบบในความเป็นจริงเกี่ยวกับอาหารอันโอชะ และช่องโหว่ของระบบ ตามด้วย มาร์ติน prominski เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีคือการสร้างการรับรู้เป็นสภาพแวดล้อมหรือตามที่อธิบายไว้ในบทนี้ เป็น การส่งเสริมวัฒนธรรม และดังนั้นจึง สร้างกฎการใช้ที่แสดงเกี่ยวกับความต้องการขององค์ประกอบธรรมชาติ ( prominski 2004 , 145 )