Oxygen consumption, excretion rates

Oxygen consumption, excretion rates, and O:N ratio
No mortalities were recorded during either the acclimation or experimentation periods. Metabolic rate was not affected by external salinity (one-way ANOVA, p = 0.426;Fig. 1A). Fish (0.35 ± 0.01 g wet body mass) acclimated to salinities ranging from FW to up to 43 had, on average, a metabolic rate of 11.1 ± 0.2 μmol O2 g− 1 h− 1. Ammonia excretion was, however, significantly affected by external salinity (one-way ANOVA,p = 0.007; Fig. 1B). In FW (0), fish had an excretion rate of 1.11 ± 0.08 μmol NH4+–N g− 1 h− 1, a value that decreased as salinity increased up to 20, reaching a minimum value of 0.65 ± 0.07 μmol NH4+–N g− 1 h− 1, significantly lower than the FW value (p < 0.001). The excretion rate of fish acclimated to the two highest salinities was significantly higher than that of the fish acclimated to 20 (20 vs. 33, p < 0.001; 20 vs. 43, p = 0.004). The average value of 1.01 ± 0.07 μmol NH4+–N g− 1 h− 1 at these two highest salinities was statistically indistinct from the freshwater value (p = 0.731, Fig. 1B). Overall, including data from fish acclimated to all experimental salinities, a weak but significant positive relationship was found between fish oxygen consumption and ammonia excretion (data not shown; r2 = 0.1, p = 0.017).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปริมาณการใช้ออกซิเจน อัตราการขับถ่าย และสม O:Nฟาร์มเลี้ยงกุ้งไม่ได้บันทึกช่วง acclimation หรือทดลอง อัตราการเผาผลาญไม่ได้รับผลกระทบจากความเค็มภายนอก (ทางเดียว ANOVA, p = 0.426 รูป 1A) ปลา (0.35 ± 0.01 กรัมเปียกน้ำหนัก) acclimated salinities ตั้งแต่ FW ไปถึง 43 มี เฉลี่ย อัตราการเผาผลาญที่ 11.1 ± 0.2 ไมโครโมล O2 g− 1 h− 1 การขับถ่ายแอมโมเนีย อย่างไรก็ตาม อย่างมากได้รับผลกระทบจากความเค็มภายนอก (ทางเดียว ANOVA, p = 0.007 รูป 1B) ใน FW ที่ (0), ปลามีอัตราการขับถ่ายของไมโครโมล 1.11 ± 0.08 NH4 + – h− g− 1 N 1 ค่าที่ลดลงความเค็มเพิ่มขึ้นถึง 20 ถึงค่าต่ำสุดของไมโครโมล± 0.07 0.65 NH4 + – N g− 1 h− 1 ต่ำกว่าค่า FW (p < 0.001) อัตราการขับถ่ายของปลา acclimated กับสอง salinities สูงสุดถูกมากสูงกว่า ปลา acclimated 20 (20 เจอ 33, p < 0.001; 20 เจอ 43, p = 0.004) ค่าเฉลี่ยของ 1.01 ± 0.07 ไมโครโมล NH4 + – N g− 1 h− 1 ที่ salinities สูงสุดสองเหล่านี้ถูกใช้ทางสถิติจากค่าน้ำจืด (p = 0.731 รูป 1B) โดยรวม รวมทั้งข้อมูลจากปลา acclimated เพื่อทดลอง salinities ทั้งหมด ความสัมพันธ์เชิงบวกที่อ่อนแอ แต่สำคัญพบระหว่างการใช้ออกซิเจนของปลาและการขับถ่ายแอมโมเนีย (ข้อมูลไม่แสดง r2 = 0.1, p = 0.017)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้ออกซิเจนอัตราการขับถ่ายและ O: N ratio มี
ไม่มีการตายที่ถูกบันทึกไว้ในระหว่างทั้งระยะเวลาปรับตัวหรือการทดลอง อัตราการเผาผลาญไม่ได้รับผลกระทบจากความเค็มภายนอก (ทางเดียว ANOVA, P = 0.426. รูปที่ 1A) ปลา (0.35 ± 0.01 กรัมมวลกายเปียก) การปรับตัวความเค็มตั้งแต่ FW ถึง 43 ได้โดยเฉลี่ยอัตราการเผาผลาญของ 11.1 ± 0.2 ไมโครโมล O2 G- 1 H- 1. แอมโมเนียขับถ่ายได้ แต่ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ ความเค็มภายนอก (ทางเดียว ANOVA, P = 0.007; Fig. 1B) ใน FW (0), ปลามีอัตราการขับถ่ายของ 1.11 ± 0.08 ไมโครโมล NH4 + -N G- 1 H- 1 ค่าที่ลดลงเมื่อความเค็มเพิ่มขึ้นถึง 20 ถึงค่าต่ำสุด 0.65 ± 0.07 ไมโครโมล NH4 + -N กรัม - 1 H- 1 อย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่ามูลค่า FW (p <0.001) อัตราการขับถ่ายของปลาปรับตัวทั้งสองความเค็มสูงสุดสูงกว่าของปลาปรับตัวได้ถึง 20 (20 กับ 33, p <0.001; 20 กับ 43, p = 0.004) อย่างมีนัยสำคัญ ค่าเฉลี่ย 1.01 ± 0.07 ไมโครโมล NH4 + -N G- 1 H- 1 ที่ทั้งสองความเค็มสูงสุดคือไม่ชัดสถิติจากมูลค่าน้ำจืด (p = 0.731, รูป. 1B) โดยรวมรวมทั้งข้อมูลจากปลาปรับตัวได้ความเค็มทดลองทั้งหมดมีความสัมพันธ์ในเชิงบวกที่อ่อนแอ แต่ที่สำคัญพบระหว่างการบริโภคปลาออกซิเจนและแอมโมเนียขับถ่าย (ไม่ได้แสดงข้อมูล; R2 = 0.1, p = 0.017)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้ออกซิเจนอัตราการขับถ่ายและ o : N อัตราส่วนไม่ mortalities ถูกบันทึกไว้ในระหว่างทั้ง acclimation หรือระยะเวลาการทดลอง อัตราการเผาผลาญพลังงานก็ไม่ได้รับผลกระทบจากความเค็มภายนอก ( One-Way ANOVA , p = 0.425 ; รูปที่ 1A ) ปลา ( 0.35 ± 0.01 กรัมน้ำหนักเปียก ) acclimated ความเค็มตั้งแต่ FW ถึง 43 ได้ เฉลี่ย อัตราการเผาผลาญ ของมีจำนวน± 0.2 μ O2 g mol − 1 H − 1 การขับถ่ายแอมโมเนีย อย่างไรก็ตาม ปัจจัยและภายนอก ( One-Way ANOVA , P = 0.007 ; รูป 1B ) ใน FW ( 0 ) , ปลามีอัตราการขับถ่ายของ 1.11 ± 0.08 μ mol NH4 + ) n G − 1 H − 1 , มูลค่าที่ลดลงเมื่อความเค็มเพิ่มขึ้นถึง 20 ถึงค่าต่ำสุด 0.65 ± 0.07 μ NH4 + ) n g mol − 1 H − 1 , ลดลงกว่า ค่า FW ( p < 0.001 ) อัตราการขับถ่ายของปลา acclimated เพื่อสองสูงสุดระดับความเค็มสูงกว่าของปลา acclimated 20 ( 20 และ 33 , p < 0.001 ; 20 . 43 , p = 0.004 ) เฉลี่ยเท่ากับ 1.01 ± 0.07 μ mol NH4 + ) n G − 1 H − 1 ที่ทั้งสองมากที่สุดอย่างมีนัยสำคัญจากค่าความเค็ม ( น้ำจืด ( P = 0.731 , ฟิค 1B ) โดยรวม รวมทั้งข้อมูลจากปลาชินกับความเค็มทดลองทั้งหมด อ่อนแอ แต่ความสัมพันธ์ในเชิงบวกที่พบระหว่างการใช้ออกซิเจนปลาและแอมโมเนีย ( ข้อมูลไม่แสดง ; R2 = 0.1 , p = 0.017 )