In the 19th and 20th centuries nost

In the 19th and 20th centuries nostalgia was variously classified as an “immigrant psychosis,” a form of “melancholia” and a “mentally repressive compulsive disorder” among other pathologies. But when Dr. Sedikides, Tim Wildschut and other psychologists at Southampton began studying nostalgia, they found it to be common around the world, including in children as young as 7 (who look back fondly on birthdays and vacations).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในศตวรรษ 19 และ 20 นอสทัลเจียถูกจัดประเภทเป็นการ "อพยพหมอ รูปแบบของ"melancholia"และการ"อดกลั้นจิตใจ compulsive โรค"ระหว่าง pathologies อื่น ๆ เพิ่ม แต่เมื่อดร. Sedikides, Tim Wildschut และนักจิตวิทยาอื่น ๆ ที่เซาท์แธมป์ตันเริ่มเรียนนอสทัลเจีย พวกเขาพบว่ามีทั่วไปทั่วโลก รวมถึงเด็กหนุ่มสาวที่ 7 (ดูกลับ fondly ในวันเกิดและวันหยุด)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในศตวรรษที่ 19 และ 20 ความคิดถึงถูกจัดนานัปการที่ "โรคจิตอพยพ" รูปแบบของ "ใจลอย" และ "ความผิดปกติบังคับปราบปรามจิตใจ" ในหมู่โรคอื่น ๆ แต่เมื่อดร. Sedikides ทิม Wildschut และนักจิตวิทยาอื่น ๆ ที่เซาแธมป์ตันเริ่มศึกษาความคิดถึงพวกเขาพบว่ามันเป็นเรื่องปกติท​​ั่วโลกรวมทั้งในเด็กเป็นสาวเป็น 7 (ผู้ที่มองย้อนกลับไปด้วยความรักในวันเกิดและวันหยุดพักผ่อน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในศตวรรษที่ 19 และ 20 มันก็หลากหลายจัดเป็น " โรคจิตถาวร , " รูปแบบของ " ซึมเศร้า " และ " ใจซึ่งไม่ปกติ " ของโรคอื่น ๆ แต่เมื่อ ดร. sedikides ทิม wildschut และนักจิตวิทยาอื่น ๆที่ เซาแธมป์ตัน เริ่มศึกษามัน พวกเขาพบว่ามันเป็นเหมือนกันทั่วโลกรวมทั้งในเด็กเป็นสาวเป็น 7 ( ใครมองกลับมาด้วยความรักในวันเกิดและวันหยุดพักผ่อน )