Hinata held the paper talisman in h

Hinata held the paper talisman in her trembling hands, her lips parted in wonder and her eyes bright with possibility. She stared reverently at the deceivingly simple characters decorating it, the very fact that this seal could be the solution to the biggest obstacle to her clan’s reunification.

“Ao-san…are you sure, you would be willing to show me how?” She said quietly, her voice hoarse and slightly muffled in shock.

The Mizukage’s eldest bodyguard merely smiled brightly, placing a firm hand on the kunoichi’s slim shoulder.

“I mean sure…Mei said it was fine. But-”

It was then that he looked over her shoulder at a taciturn Sasuke Uchiha. His tall frame and flowing attire only served to make him seem more formidable, and Ao swore that the temperature in the room dropped several degrees before he continued his sentence.

“..but, I’m only going to share it with you, Hyuuga-san. Don’t want the secret getting out!”

He nodded meaningfully towards Sasuke, his mouth twisting into a grimace as he still remembered the dreadful Hokage summit and the countless times the Uchiha had turned on his comrades. He shivered and quickly removed his hand from her shoulder. (The room got noticeably warmer after that..less scary.)

Hinata frowned slightly, because she knew that Sasuke had to deal with this on a near day to day basis, and she hated it. She hated that they couldn’t see the other side of the story, that this man had sacrificed everything without being given a choice, was willing to take all the blame and become the enemy of the world just so that there could be peace. He was in so much pain, that he had to wander the world before he could ever even think of visiting Konoha again…

And she had been just like them at the beginning, wary and unsure. But traveling with him, laughing with him, talking with him, exploring with him…these had been the best moments of her life after the war. She had never felt so free and light. Being with him had made her feel invincible and worry-free, for much, much more than just having the security of his strength…

“Sasuke-san is the absolutely most trustworthy individual I have encountered in all my travels.”

“Bu-”

“I trust him, Ao-san.” Hinata said with a firm finality, her small smile and hardened eyes telling him that was that.

Ao sighed, his frame sagging because he had been bested by a girl several years his junior and almost a foot smaller than him. Before he could relent, however, Mei Terumi entered the room, sweeping in with all the grace and elegance a woman of her position should be in possession of.

She smiled affectionately at the lot, winking saucily at an increasingly annoyed Sasuke.

“Well, well…hello there Hina-bunny…Sasuke…”

Her smile grew dangerous at his name, her chakra rising and his crackling to match. Hinata and Ao could only stare in shock, afraid to intervene because of the sheer power emanating from the two.

“Hina-chan…Ao, please go on without us. I have something I wish to discuss with Uchiha.” Mei waved them off slightly, her gaze never leaving her unwanted guest.

“Sasuke-san?” Hinata asked quietly, turning to look at Sasuke. It was only then that she noticed he was already looking at her, his gaze had never left her back and she felt a sudden warmth at the thought.

His expression seemed to shift minutely, and she couldn’t tell exactly what was different about it, but she knew it made her a whole other kind of nervous.

“Go Hinata. You need to get this done.” He nodded towards the door leading to the conference room and Ao took the cue without question.

Hinata gave one final and hesitant glance and nodded, following Ao through the carved wooden door. It closed behind them with a soft thud, and finally Sasuke turned towards the Mizukage, his gaze stony once again.

Mei Terumi then did something completely unexpected. She lifted a delicate hand to her lips and laughed. She laughed until she was leaning on the wall behind her, the tips of her auburn hair shaking with her mirth.

“Oh…this is absolutely precious.” She gasped and Sasuke frowned. This lady was insane.

“What do you want?” He spat out, his voice dark and without patience.

Mei wiped the tears from her cheeks. She had noticed it, with a shrewdness most would never guess she had, she had noticed it. To be fair, Sasuke had made it as obvious as he could possibly be, but that wasn’t saying much. Sasuke’s face had a limited number of expressions and even those were all variations of the same cold and emotionless template.

But she had seen it, had seen the way his eyes had hardened as Ao drew closer to Hina-chan and noticed the black coloration soften to almost gray as he turned to look at the little Hyuuga. He may not know it, but Mei recognized the look, and it was the look of one already well on their way to falling in love.

“What’s your plan?” She asked abruptly, her smile widening eerily.

Sasuke blanched because this was not what he had been expecting. He stuffed his fists into the sleeves of his robes, looking a bit like a petulant child.

“None of your business.”

Mei sighed. “You’re dumber than you look. Not THAT plan…”

He frowned, still confused by her madness.

“What will you do when she’s accomplished her mission?”

His gaze narrowed and he turned to look out the wide windows into the misty city. The gloom pervaded his being and Mei felt the heaviness of his past all the more than when Hinata had been in the room. She realized with a shock that the girl was actually helping alleviate some of the gloom and she wondered just how things had gotten to be so strange. Hadn’t the Hyuuga heiress loved Naruto?

Her look turned to one of pity, because no matter what, she was still a romantic at heart, and unrequited love was a pain that ate away at one’s sanity, leading to an unhappy ending for all involved.

“We’re going to the sea.” He said quickly, and he continued to stare out the window, his expression blank.

“And what makes you believe she will say yes?”

Sasuke stiffened, the tension threaded through his stance visible and his anger palpable.

“We have an understanding.”

“You love her then?” Mei said softly, gently as one would hold a frightened bird.

“Tch. Don’t say such fucking stupid things.” He bit out, turning quickly towards her, a bit too defensively to make him seem believable.

She sighed again, because it would take a long time for this idiot to realize his feelings for the girl, and an even longer time to act upon them. By then, it might even be too late.

She wanted to push him a little.

“You know…she’s an heiress, a near princess where she comes from. What can you, a wandering lost boy…offer her?”

“Protection…” He answered quickly.

“So can Naruto…”

She winced as the pressure of his chakra grew, almost visible in roiling waves. It grew so strong and pulsed at the mention of Naruto’s name, breaking the glass in front of him into thousands of glittering shards.

“I don’t care. She’s useful to me right now.”

Mei resisted the urge to roll her eyes and delicately picked up an errant glass piece from near her foot. Her point proven, she decided to let the poor sap go.

“I see. Well then, I’d like an invitation to the wedding please.” She laughed as she exited the way she came, hair sweeping behind her like a victory banner.

Sasuke simply stared at the shattered window, the mist rolling and drifting lazily.

“I don’t care.” He said to no one in particular, the usual confidence in his own self non-existent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Hinata จัดสแมนกระดาษในมือเธอ trembling ริมฝีปากของเธอศึกษาธิการพบและตาของเธอสดใส มีความเป็นไปได้ เธอเริ่ม reverently ที่ตัวล่อตกแต่ง จริงอย่างที่ว่า ตรานี้อาจเป็นการแก้ไขอุปสรรคการพักของตระกูลของเธอ"อ่าวซัง...คุณแน่ใจ คุณจะยินดีที่จะแสดงอย่างไร? " เธอกล่าวอย่างเงียบ ๆ เสียงของเธอเล็กน้อย muffled ในช็อต และเครือของ Mizukage คนโตบอดี้แค่ยิ้มสดใส บริษัทวางมือบนไหล่บางของ kunoichi"ผมหมายถึงแน่ใจว่า...เหมยกล่าวว่า ก็ดี แต่-"แล้วว่า เขามองผ่านไหล่ของเธอที่ Uchiha ศัตรู taciturn เขาสูงเฟรมและการแต่งกายไหลเฉพาะเสิร์ฟเพื่อให้เขาดูเหมือนจะน่ากลัวมาก และอ่าว swore ที่ อุณหภูมิในห้องลดลงหลายองศาก่อนเขาต่อประโยคของเขา“..แต่ ฉันเพียงจะร่วมกับคุณ Hyuuga ซัง ไม่ต้องลับออกมา"เขาพยักหน้ามาต่อศัตรู ปากบิดเป็น grimace เป็นเขายังคงจำซัมมิท Hokage dreadful และเวลานับไม่ถ้วน Uchiha มีเปิดเขา comrades เขา shivered และเอามือของเขาจากไหล่ของเธออย่างรวดเร็ว (พักได้อุ่นอย่างเห็นได้ชัดหลังจากที่...ไม่น่ากลัว)Hinata frowned เล็กน้อย เพราะเธอรู้ว่า คุณมีเรื่องนี้ในวันใกล้ และเธอเกลียดชัง เธอเกลียดชังที่พวกเขาไม่สามารถเห็นด้านอื่น ๆ ของเรื่อง ว่า ชายคนนี้ได้เสียสละทุกอย่างโดยไม่ได้รับเลือก กล้าตำหนิทั้งหมด และกลายเป็น ศัตรูของโลกเพียงเพื่อให้สามารถมีความสงบสุข เขาอยู่ในเพื่อให้อาการปวดมาก ว่าได้ร่อนเร่โลกก่อนเขาไม่เคยได้คิดเยี่ยมสาธารณะ Konoha อีก...และเธอได้เหมือนที่การเริ่มต้น ระมัดระวัง และแน่ใจ แต่เดินทางไปกับเขา หัวเราะกับเขา พูดคุยกับเขา สำรวจกับเขา...เหล่านี้ได้รับช่วงเวลาที่ดีที่สุดของชีวิตหลังสงคราม เธอไม่เคยได้รู้สึกอิสระ และแสงดังนั้น อยู่กับเขาได้ทำเธอรู้สึกอยู่ยงคงกระพัน และ ปราศจากความกังวล มาก ในที่มีความปลอดภัยความแข็งแรง..."คุณซังเป็นบุคคลน่าเชื่อถือมากที่สุดอย่างที่ประสบในการเดินทางทั้งหมดของฉัน""บุ-""ฉันไว้ใจเขา อ่าวซัง" Hinata กับ finality ยืนยัน เธอยิ้มเล็กและตาเสริมว่า คำที่กล่าวอ่าวถอนหายใจ เฟรมเขาหย่อนคล้อยเนื่องจากเคย bested โดยผู้หญิงหลายปีสำหรับเด็กของเขาและเกือบจะมีเท้าเล็กกว่าเขา ก่อนที่เขาสามารถ relent อย่างไรก็ตาม เหมย Terumi ป้อนห้อง กวาด ด้วยพระคุณและความเป็นผู้หญิงของเธอตำแหน่งควรอยู่ในความครอบครองของเธอยิ้มด้วยความรักที่มาก ขยิบตา saucily ที่คุณที่รำคาญมากขึ้น"ดี ดี...สวัสดีมีนะกระต่าย...คุณ..."รอยยิ้มของเธอเติบโตเป็นอันตรายที่ชื่อของเขา ไรซิ่งจักระของเธอ และเสียงแตก ๆ ของเขาให้ตรงกับ เฉพาะ Hinata และอ่าวสามารถมองในช็อต กลัวที่จะแทรกแซงเนื่องจากพลังงานแท้จริงเกิดจากทั้งสอง"จันทร์นะ. ...อ่าว โปรดไป โดยเรา มีอะไรที่ฉันต้องการจะพูดคุยกับ Uchiha " เหมย waved พวกเขาปิดเล็กน้อย สายตาของเธอไม่เคยออกจากห้องของเธอที่ไม่พึงประสงค์"คุณซัง" Hinata ถามอย่างเงียบ ๆ เปิดตาศัตรู หลังจากนั้นมีว่า เธอพบเขาถูกมองที่เธอ สายตาของเขาไม่ได้ทิ้งเธอกลับ และเธอรู้สึกความอบอุ่นทันทีที่คิดนิพจน์ของเขาดูเหมือนจะ เปลี่ยน minutely และเธอไม่บอกว่า อะไรแตกต่างเกี่ยวกับเรื่อง แต่เธอรู้ว่า มันทำแบบอื่น ๆ ทั้งหมดของประสาท"ไป Hinata คุณจำเป็นต้องได้รับนี้ทำ" เขาพยักหน้าไปทางประตูที่นำไปสู่ห้องประชุม และอ่าวเอาสัญลักษณ์ โดยคำถามHinata ให้ชำเลืองบว่า และสุดท้าย แล้วพยัก หน้า ต่ออ่าวผ่านประตูไม้แกะสลัก มันปิดเบื้องหลังกับปึ่กนุ่ม และสุดท้าย คุณเปิดต่อ Mizukage ชาดสายตาของเขาอีกครั้งเหมย Terumi แล้วได้สิ่งที่ไม่คาดคิดโดยสิ้นเชิง เธอยกมือละเอียดอ่อนกับริมฝีปากของเธอ และหัวเราะ เธอหัวเราะจนกระทั่งเธอถูกพิงบนผนังด้านหลังของเธอ เคล็ดลับของผมกระทาสั่นกับเมิร์ธของเธอ"โอ้...จึงมีค่าแน่นอน" เธอ gasped และคุณ frowned ผู้หญิงนี้เป็นบ้า"อะไรหา" เขา spat ออก พระสุรเสียงเข้ม และไม่ มีความอดทนเหมยเช็ดน้ำตาแก้มของเธอจาก เธอได้พบ กับ shrewdness ส่วนใหญ่จะไม่เคยคิดว่า เธอ เธอพบมัน มีความเป็นธรรม คุณได้ทำให้มันชัดเจนอาจอาจจะ แต่ที่ไม่พูดมาก ใบหน้าของคุณมีจำนวนจำกัดของนิพจน์ และแม้ผู้ถูกเปลี่ยนแปลงทั้งหมดของแม่เย็น และ emotionless แบบเดียวกันแต่เธอได้เห็น ได้เห็นทางตามีแข็งอ่าววาดใกล้ชิดกับจานนะ และสังเกตย้อมสีดำที่นุ่มไปเกือบสีเทาเขาหันไปมอง Hyuuga น้อย เขาอาจไม่รู้ ว่า แต่เหมยรับรู้ลักษณะ และมันเป็นลักษณะของหนึ่งแล้วดีในทางของพวกเขาจะตกหลุมรักคืออะไรแผนของคุณ" เธอถามกะทันหัน รอยยิ้มของเธอขยับขยาย eerilyคุณ blanched เนื่องจากนี้ไม่ว่าเขาได้ถูกต้อง เขายัดหมัดของเขาเข้าไปในแขนของเสื้อคลุมของเขา มองบิตเช่นเด็กขี้งอน"ไม่มีธุรกิจของคุณ"เหมยถอนหายใจ "คุณ dumber มากกว่าคุณดู ไม่ที่แผน..."เขา frowned ยังคงสับสน ด้วยความบ้าของเธอ"คุณจะทำอะไรเมื่อเธอได้ทำภารกิจของเธอ"จำกัดสายตาของเขา และเขาก็หันไปมองหน้าต่างกว้างถือตน หยีถึงจะเป็นของเขา และเหมยรู้สึกความหนักเบาของอดีตทั้งหมดมากกว่าเมื่อ Hinata ได้รับในห้องพัก เธอรู้ มีช็อตที่เธอถูกช่วยบรรเทาบางหยีจริง และเธอสงสัยว่า เพียงว่าสิ่งมีอากาศจะผิดปกติดังนั้น ทายาท Hyuuga ไม่ได้รักนารูโตะมองเธอเปิดสงสาร หนึ่ง เพราะไม่ว่าอะไร เธอยังคงความโรแมนติกในหัวใจ และความรักที่ยังไม่ชำระมีอาการปวดที่ไปกินที่ของสติ นำไปเยอะทั้งหมด เกี่ยวข้องกัน"เรากำลังจะไปทะเล" เขากล่าวอย่างรวดเร็ว และเขายังคงมองออกหน้าต่าง ว่างของนิพจน์"และสิ่งที่ทำให้คุณเชื่อว่า เธอจะตอบว่า ใช่หรือไม่"คุณ stiffened ความตึงเครียดที่เธรดของเขาเห็นท่าทางและความโกรธของเขาเห็นได้ชัด"เรามีความเข้าใจ""คุณรักเธอแล้วหรือ" เหมยกล่าวว่า เบา เบา ๆ หนึ่งจะเก็บนกกลัว"สำนักงานไม่ว่า สิ่งต่าง ๆ fucking โง่" เขาบิต เปิดอย่างรวดเร็วต่อเธอ บิต defensively เกินไปจะทำให้เขาดูเหมือนจะเชื่อเธอถอนหายใจอีก เพราะมันจะใช้เวลานานสำหรับคนบ้านี้จะรับรู้ความรู้สึกของเขาสำหรับเธอ และมีเวลาอีกต่อไปแม้เมื่อพวกเขาทำ แล้ว แม้อาจสายเกินไปเธอต้องการที่จะผลักดันให้เขาเล็กน้อย"คุณรู้ว่า...เธอจะเป็นทายาท เจ้าหญิงใกล้ที่เธอมาจาก คุณสามารถสิ่ง ความหลงแพ้เด็ก...มีเธอ? ""การป้องกัน..." เขาตอบอย่างรวดเร็ว"เพื่อให้สามารถนารูโตะ..."เธอ winced เป็นแรงกดดันของจักระของเขาเติบโต เกือบเห็นใน roiling คลื่น มันเติบโตให้แข็งแรง และพัลที่กล่าวถึงชื่อของนารูโตะ ทำลายกระจกหน้าเขาเป็นพันดวงเศษภาชนะ"ฉันไม่สนใจ เธอได้เป็นประโยชน์กับผมตอนนี้"เหมย resisted กระตุ้นเกลือกตาเธอ และประณีตรับหมากแก้วพเนจรที่ใกล้เท้าของเธอ จุดของเธอพิสูจน์ เธอตัดสินใจที่จะให้ซับไม่ดีไป"อืมม ดีแล้ว ฉันต้องการเชิญโปรดแต่งงาน" เธอหัวเราะกับเธอออกจากวิธีเธอมา ผมกวาดเธอเช่นแบนเนอร์ชัยคุณก็จ้องไปที่หน้าต่างมลาย หมอกกลิ้ง และลอยมูม"ฉันไม่สนใจ" เขาว่า ใครโดยเฉพาะ ความเชื่อมั่นที่ปกติในเขาเองตัวเองไม่มีอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Hinata จัดขึ้นยันต์กระดาษในมือสั่นของเธอริมฝีปากของเธอแยกในสงสัยและดวงตาของเธอสดใสกับความเป็นไปได้ เธอจ้องมองความเคารพในตัวละครง่าย deceivingly ตกแต่งมันเป็นจริงมากที่ตราประทับนี้อาจจะมีวิธีการแก้อุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดในตระกูลของเธอรวม"อ่าวซาน ... คุณแน่ใจหรือว่าคุณจะยินดีที่จะแสดงให้ฉันได้อย่างไร" เธอ กล่าวอย่างเงียบ ๆ เสียงของเธอแหบและลำคอเล็กน้อยในช็อกบอดี้การ์ดคนโตของมิซึคาเงะเพียงยิ้มสดใสวางมือ บริษัท บนไหล่บางของ Kunoichi "ผมหมายถึงว่า ... เหม่ยกล่าวว่ามันจะดี ปุ่ม " ตอนนั้นเองที่เขามองข้ามไหล่ของเธอที่ขรึมซาสึเกะอุจิวะ กรอบสูงของเขาและการแต่งกายที่ไหลเพียงทำหน้าที่ที่จะทำให้เขาดูเหมือนน่ากลัวมากขึ้นและอ่าวสาบานว่าอุณหภูมิในห้องลดลงหลายองศาก่อนที่เขาจะยังคงดำเนินต่อประโยคของเขา"..but ฉันเพียงจะร่วมกับคุณ, Hyuuga ซัง ไม่ต้องการให้ความลับออกมา! " เขาพยักหน้ามีความหมายต่อซาสึเกะ, ปากของเขาบิดเป็นหน้าตาบูดบึ้งในขณะที่เขายังจำประชุมสุดยอด Hokage ที่น่ากลัวและนับครั้งไม่ถ้วนอุจิวะได้เปิดสหายของเขา เขาสั่นได้อย่างรวดเร็วและถูกลบออกจากมือของเขาไหล่ของเธอ (ห้องพักได้อย่างเห็นได้ชัดหลังจากที่อุ่น that..less น่ากลัว.) ฮินาตะขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะเธอรู้ว่าซาสึเกะจะต้องจัดการกับเรื่องนี้ในวันที่ใกล้กับชีวิตประจำวันและเธอเกลียดมัน เธอเกลียดที่พวกเขาไม่สามารถมองเห็นด้านอื่น ๆ ของเรื่องที่ว่าผู้ชายคนนี้ได้เสียสละทุกอย่างโดยไม่ได้รับเลือกก็เต็มใจที่จะใช้เวลาทั้งหมดตำหนิและกลายเป็นศัตรูของโลกเพียงเพื่อที่อาจจะมีความสงบสุข เขาอยู่ในความเจ็บปวดมากเพื่อที่เขาจะต้องเดินโลกก่อนที่เขาจะเคยได้คิดว่าการไปเยือนโคโนฮะอีกครั้ง ... และเธอได้รับเช่นเดียวกับพวกเขาที่จุดเริ่มต้นระมัดระวังและไม่แน่ใจ แต่การเดินทางไปกับเขาหัวเราะกับเขาพูดคุยกับเขาสำรวจกับเขา ... เหล่านี้ได้รับช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอหลังสงคราม เธอไม่เคยรู้สึกฟรีและแสง ถูกกับเขาทำให้เธอรู้สึกอยู่ยงคงกระพันและปลอดความกังวลใจมาก, มากขึ้นกว่าเพียงแค่มีการรักษาความปลอดภัยของความแข็งแรงของเขา ... "ซาสึเกะซังเป็นบุคคลที่น่าเชื่อถืออย่างที่สุดที่ฉันได้พบในการเดินทางทั้งหมดของฉัน." "BU-" "ผมไว้ใจเขาอ่าว San." ฮินาตะกล่าวกับวาระสุดท้าย บริษัท ที่มีรอยยิ้มเล็ก ๆ ของเธอและดวงตาแข็งเขาบอกว่าเป็นที่อ่าวถอนหายใจกรอบของเขาลดลงเพราะเขาได้รับการเอาชนะโดยสาวหลายปีจูเนียร์และเกือบของเขา เท้ามีขนาดเล็กกว่าเขา ก่อนที่เขาจะลดละ แต่ Mei Terumi เข้ามาในห้องกวาดอยู่กับความสง่างามและความสง่างามของผู้หญิงที่ตำแหน่งของเธอควรจะอยู่ในความครอบครองของเธอยิ้มอย่างสนิทสนมที่มาก, ขยิบตา saucily ที่รำคาญมากขึ้นเรื่อย ๆ ซาสึเกะ"ดี ดี ... ยินดีต้อนรับ Hina กระต่าย ... ซาสึเกะ ... " รอยยิ้มของเธอเติบโตอันตรายที่ชื่อของเขาจักระของเธอเพิ่มขึ้นและการประทุของเขาเพื่อให้ตรงกับ ฮินาตะและอ่าวเท่านั้นสามารถจ้องมองด้วยความตกใจกลัวที่จะเข้าไปแทรกแซงเพราะอำนาจแท้จริงเล็ดลอดออกมาจากทั้งสอง"Hina จัง ... อ่าวโปรดไปได้โดยไม่ต้องเรา ฉันมีสิ่งที่ฉันต้องการที่จะพูดคุยกับอุจิวะ. "เหม่ยโบกมือพวกเขาออกเล็กน้อยจ้องมองเธอไม่เคยออกจากบุคคลที่ไม่ต้องการเธอ"ซาสึเกะซัง?" ฮินาตะถามอย่างเงียบ ๆ หันไปมองไปที่ซาสึเกะ มันเป็นเพียงแล้วว่าเธอสังเกตเห็นเขาแล้วมองไปที่เธอจ้องมองของเขาไม่เคยออกจากด้านหลังของเธอและเธอก็รู้สึกอบอุ่นทันทีที่คิดการแสดงออกของเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนทุกนาทีและเธอไม่สามารถบอกได้ว่าสิ่งที่แตกต่างกันเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เธอรู้ว่ามันทำให้เธอชนิดอื่น ๆ ทั้งหมดของประสาท"ไปฮินาตะ คุณจำเป็นต้องได้รับการกระทำเช่นนี้. "เขาพยักหน้าไปที่ประตูนำไปสู่ห้องประชุมและอ่าวเอาคิวโดยไม่ต้องคำถามHinata ให้หนึ่งอย่างรวดเร็วสุดท้ายและลังเลและพยักหน้าต่อไปอ่าวผ่านประตูไม้แกะสลัก มันปิดอยู่เบื้องหลังพวกเขาด้วยตุ้บนุ่มและในที่สุดก็หันไปทางซาสึเกะมิซึคาเงะ, สายตาของเขาเต็มไปด้วยหินอีกครั้งMei Terumi แล้วทำอะไรบางอย่างที่ไม่คาดคิดอย่างสมบูรณ์ เธอยกมือที่ละเอียดอ่อนเพื่อริมฝีปากของเธอและหัวเราะ เธอหัวเราะจนกระทั่งเธอยืนพิงผนังด้านหลังของเธอเคล็ดลับของผมสีน้ำตาลแดงของเธอสั่นด้วยความสนุกสนานของเธอ"โอ้ ... นี้เป็นที่มีค่าอย่างแน่นอน." เธออ้าปากค้างและซาสึเกะขมวดคิ้ว ผู้หญิงคนนี้เป็นคนบ้า"สิ่งที่คุณต้องการ?" เขาถ่มน้ำลายออกมาเสียงของเขามืดและไม่มีความอดทนMei เช็ดน้ำตาจากแก้มของเธอ เธอได้สังเกตเห็นมันมีความฉลาดส่วนใหญ่จะไม่เคยคิดว่าเธอมีเธอสังเกตเห็นมัน เป็นธรรมซาสึเกะได้ทำให้มันเป็นที่เห็นได้ชัดในขณะที่เขาอาจจะเป็น แต่ที่ไม่พูดมาก ใบหน้าของซาสึเกะของมีจำนวน จำกัด ของการแสดงออกและแม้กระทั่งผู้ที่มีรูปแบบทั้งหมดของเดียวกันแม่เย็นและอารมณ์แต่เธอเคยเห็นมันได้เห็นวิธีการที่ดวงตาของเขาแข็งเป็นอ่าวเข้ามาใกล้ชิดกับ Hina จังและสังเกตเห็นสีดำทำให้ผิวอ่อนนุ่ม สีเทาเกือบจะเป็นเขาหันไปมองไปที่เล็ก ๆ น้อย ๆ Hyuuga เขาอาจจะไม่ทราบ แต่เหม่ยได้รับการยอมรับรูปลักษณ์และมันก็เป็นลักษณะของคนดีอยู่แล้วในทางของพวกเขาที่จะตกหลุมรัก"มีอะไรแผนของคุณ?" เธอถามทันทีรอยยิ้มของเธอขยับขยาย eerily ซาสึเกะลวกเพราะนี่คือไม่ได้ สิ่งที่เขาได้รับการคาดหวัง เขายัดกำปั้นของเขาเข้าไปในแขนเสื้อคลุมของเขาที่กำลังมองหาบิตเช่นขี้งอนเด็ก"ไม่มีของธุรกิจของคุณ." เหม่ยถอนหายใจ "คุณโง่กว่าที่คุณดู ได้วางแผนว่า ... " เขาขมวดคิ้วยังคงสับสนโดยความบ้าของเธอ"คุณจะทำอะไรเมื่อเธอประสบความสำเร็จในภารกิจของเธอ?" สายตาของเขาแคบและเขาหันไปมองออกไปนอกหน้าต่างที่กว้างเป็นเมืองที่มีหมอก ความเศร้าโศกครอบคลุมความเป็นอยู่ของเขาและเหม่ยรู้สึกหนักในอดีตของเขาทั้งหมดขึ้นกว่าเมื่อฮินาตะได้รับในห้องพัก เธอรู้ด้วยความตกใจว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นจริงช่วยให้บรรเทาบางส่วนของความเศร้าโศกและเธอสงสัยเพียงว่าสิ่งที่มีอากาศจะแปลก ไม่ได้ทายาท Hyuuga รักนารูโตะ? ดูเธอหันไปหนึ่งสงสารเพราะไม่ว่าสิ่งที่เธอยังคงเป็นโรแมนติกที่หัวใจและความรักที่ไม่สมหวังเป็นความเจ็บปวดที่กินไปที่สติของคนที่นำไปสู่ตอนจบที่ไม่มีความสุขสำหรับทุกคน ที่เกี่ยวข้อง"เรากำลังจะไปทะเล." เขากล่าวว่าได้อย่างรวดเร็วและเขายังคงจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างการแสดงออกของเขาว่างเปล่า"และสิ่งที่ทำให้คุณเชื่อว่าเธอจะบอกว่าใช่?" ซาสึเกะแข็งทื่อความตึงเครียดเกลียวผ่านท่าทางของเขา ที่มองเห็นและความโกรธของเขาเห็นได้ชัด"เรามีความเข้าใจ." "คุณรักเธอแล้ว" เหม่ยพูดเบา ๆ เบา ๆ เป็นหนึ่งจะถือเป็นนกกลัว"Tch ไม่ได้บอกว่าสิ่งที่โง่เช่นร่วมเพศ. "เขาบิตออกเปลี่ยนได้อย่างรวดเร็วต่อเธอบิต defensively เกินไปที่จะทำให้เขาดูเหมือนเชื่อเธอถอนหายใจอีกครั้งเพราะมันจะใช้เวลานานสำหรับคนบ้านี้ตระหนักถึงความรู้สึกของเขาสำหรับเด็กผู้หญิง และเวลาได้อีกต่อไปที่จะทำกับพวกเขา จากนั้นมันก็อาจจะสายเกินไปที่เธอต้องการที่จะผลักดันให้เขาเล็ก ๆ น้อย ๆ"คุณรู้ว่า ... เธอเป็นหญิง, เจ้าหญิงใกล้กับจุดที่เธอมาจาก สิ่งที่คุณสามารถเดินหายไปเด็ก ... ให้เธอ? " "การป้องกัน ... " เขาตอบอย่างรวดเร็ว"ดังนั้นสามารถนารูโตะ ... " เธอสะดุ้งเป็นความดันของจักระของเขาขึ้นที่มองเห็นได้เกือบจะอยู่ใน roiling คลื่น มันขยายตัวเพื่อความแข็งแรงและชีพจรที่เอ่ยถึงชื่อของนารุโตะทำลายกระจกในด้านหน้าของเขาเป็นพันอร่ามเศษ"ฉันไม่สนใจ เธอเป็นคนที่มีประโยชน์กับผมได้ในขณะนี้. " เหม่ยต่อต้านการกระตุ้นให้กลอกลูกตาของเธอและประณีตหยิบขึ้นมาชิ้นแก้วท่องเที่ยวใกล้เท้าของเธอ พิสูจน์จุดของเธอเธอตัดสินใจที่จะให้น้ำนมที่ดีไป"ผมเห็น ถ้าอย่างนั้นผมอยากเชิญไปงานแต่งงานโปรด. "เธอหัวเราะขณะที่เธอเดินออกมาจากวิธีที่เธอมาผมกวาดหลังของเธอเหมือนแบนเนอร์ชัยชนะของซาสึเกะเพียงแค่จ้องมองที่หน้าต่างแตก, กลิ้งหมอกและลอยขี้เกียจ" ฉันไม่สนใจ. "เขากล่าวว่าหนึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่มีความเชื่อมั่นในตัวเองตามปกติตัวเองไม่ได้มีอยู่ของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮินาตะถือยันต์กระดาษในมือของเธอสั่นระริก ริมฝีปากของเธอแยกในสงสัยและแววตาสดใสกับความเป็นไปได้ เธอจ้องมองด้วยความที่ deceivingly ง่ายตัวอักษรผสมมัน , ในความเป็นจริงมากที่ตรานี้สามารถแก้ปัญหาอุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดที่จะรวมตระกูลของนาง

" อ่าวซาน . . . . . . . คุณแน่ใจนะว่าคุณจะให้ผมยังไง " เธอพูดเบาๆเสียงของเธอแหบแห้งเล็กน้อยและอู้อี้ตกใจ

ของมิซึคาเงะคนโตบอดี้การ์ดเพียงยิ้มสดใส วางมือมั่นคงของคุโนอิจิ Slim ไหล่

" ฉันหมายถึงว่า . . . . . . . เมย์บอกว่า ก็ดี แต่ - "

แล้วในตอนนั้น เขามองข้ามไหล่ของเธอที่เงียบขรึมสกุลปลาดังแดง . กรอบสูงของเขาและเครื่องแต่งกายไหลแค่เสิร์ฟให้เขาดูน่าเกรงขามมากขึ้นและอ่าวสาบานว่าอุณหภูมิในห้องลดลงหลายองศาก่อนจะต่อประโยคของเขา . . . . . .

" . . . . . . . แต่ผมจะแบ่งปันกับคุณ hyuuga ซาน ไม่อยากลับออกไป "

เขาพยักหน้ารับอย่างมีความหมายต่อซาสึเกะ ปากของเขาบิดไปน่ะ เขายังจำ Hokage สุดยอดน่ากลัวและนับครั้งไม่ถ้วนที่อุจิวะหักหลังเพื่อนสนิทของเขาเขาสั่นแล้วรีบเอามือออกจากไหล่ของเธอ ( ห้องมันอย่างอบอุ่น หลังจากนั้น . . . . . . . น่ากลัว น้อย )

ฮินาตะขมวดคิ้วเล็กน้อย เพราะเธอรู้ว่าซาสึเกะต้องจัดการกับนี้ในวันใกล้ ๆไปแต่ละวัน เธอเกลียดมัน เธอเกลียดที่พวกเขาไม่สามารถมองเห็นอีกด้านหนึ่งของเรื่องราวที่ชายผู้นี้จึงเสียสละทุกอย่างโดยไม่ได้รับเลือกยินดีรับคำตำหนิทั้งหมด และกลายเป็นศัตรูของโลก เพียงเพราะอาจจะมีสันติภาพ เขาเจ็บปวดมาก เขาต้องเดินโลกก่อนที่เขาจะคิดไป konoha อีกครั้ง . . . . . . .

และเธอก็เหมือนกับพวกเขาที่จุดเริ่มต้น สังวร และไม่แน่ใจ แต่เดินทางกับเขา หัวเราะกับเขา พูดคุยกับเขาสำรวจกับเขา . . . . . . . เหล่านี้มีช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอ หลังจากสงคราม เธอเคยรู้สึกเป็นอิสระและไฟ อยู่กับเขาทำให้เธอรู้สึกอยู่ยงคงกระพันและกังวลฟรี มาก มากมากกว่าเพียงแค่มีความปลอดภัยของพลังของเขา . . . . . . .

" ซาสึเกะ ซาน เป็นอย่างที่สุด เชื่อถือได้ บุคคล ฉันได้พบในการเดินทางของฉัน "

" บุ "

" ฉันเชื่อใจเขา อ่าวซาน" ฮินาตะพูดพร้อมกับยิ้มเล็กๆ ออกมา บริษัท ของเธอและแข็งตาบอกเขาแบบนั้น

อ่าวถอนหายใจของเขากรอบหย่อน เพราะเขาเคยถูกเอาชนะโดยผู้หญิงหลายปีของเขาจูเนียร์และแทบเท้าเล็กกว่าเขา ก่อนที่เขาจะกลับใจ แต่เมย์ terumi เข้ามาในห้อง กวาดในที่มีพระคุณและความสง่างามของผู้หญิงในตำแหน่งของเธอควรจะอยู่ในความครอบครองของ

ภาพที่เธอยิ้มขยิบตาอย่างอวดดีที่เพิ่มมากขึ้นมาก รำคาญซาสึเกะ

" เอ่อ . . . สวัสดีครับคุณกระต่าย . . . . . . . ซาสึเกะ . . . "

ยิ้มให้เธอเติบโตอันตรายที่ชื่อ จักระของเธอขึ้นและเสียงเพื่อให้ตรงกับ ฮินาตะและอ่าวได้แต่มองตกใจ กลัวที่จะเข้าไปแทรกแซง เพราะอำนาจที่แท้จริงที่เกิดจากสอง

" ฮินะจัง . . . . . . . อ่าว ไปโดยไม่มีเราฉันมีบางอย่างที่ฉันต้องการที่จะหารือกับอุจิวะ " เมย์โบกมือให้พวกเขาออกเล็กน้อย สายตาของนางไม่เคยปล่อยให้แขกที่ไม่พึงประสงค์ของเธอ

" ซาสึเกะซัง ? " ฮินาตะถามเงียบๆ หันไปมองซาซึเกะ ตอนนั้นเอง ที่เธอเห็นเขากำลังมองเธออยู่ สายตาของเขาไม่เคยทิ้งเธอกลับมาและเธอรู้สึกอบอุ่นอย่างที่คิด

สีหน้าของเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนทุกนาที ,เธอไม่ได้บอกอะไรที่แตกต่างบ้าง แต่เธอรู้ว่ามันทำให้เธอชนิดอื่น ๆ ทั้งตื่นเต้น

" ฮินาตะ คุณต้องทำแบบนี้ " เขาพยักหน้าไปยังประตูที่นำไปสู่ห้องประชุมและอ่าวเอาคิวโดยไม่ถาม

ฮินาตะให้หนึ่งขั้นสุดท้ายและลังเล เหลือบมองและพยักหน้าตามอ่าวผ่านประตูแกะสลักไม้ มันถูกปิดไว้ด้วย . . . นุ่มและสุดท้าย ซาสึเกะหันไปทางมิซึคาเงะ สายตาของเขาหินอีกครั้ง

เมย์ terumi แล้วสิ่งที่สมบูรณ์ที่ไม่คาดคิด เธอคว้ามือบอบบางที่ริมฝีปากเธอ และหัวเราะ เธอหัวเราะจนเธอพิงกำแพงข้างหลังเธอ เคล็ดลับผมสีน้ำตาลแดงของเธอสั่นด้วยความสนุกสนานของเธอ

" โอ้ . . . นี่มันช่างล้ำค่า . " เธออ้าปากค้างและซาสึเกะขมวดคิ้ว . ผู้หญิงคนนี้บ้าไปแล้ว