ConclusionsThe findings of this stu

Conclusions
The findings of this study point to two clear directions for future work in this area. First, the fact that children become increasingly Bayes-efficient information seekers in their causal learning raises the question of what cognitive changes underpin this developmental shift. There has been considerable discussion over the role of Bayesian modeling not only in a developmental context but also in providing an explanatory framework within cognitive psychology more generally (e.g., Bowers and Davis, 2012, Jones and Love, 2011 and Schlesinger and McMurray, 2012). Here, we have used a Bayesian approach simply to provide a more formal analysis of how the quality of children’s interventions improves developmentally. Questions regarding the developmental changes that account for these improvements cannot be directly addressed by the modeling reported here, which does not model cognitive processes (although we note that directly inspecting the patterns of children’s interventions suggested that some developmental changes have parallels to those shown in the scientific learning literature). It is possible, however, that in the future models based on approximate Bayesian inference that attempt to be more psychologically plausible (Bramley, Dayan, et al., 2015, Kemp et al., 2010, Sanborn et al., 2010 and Shi et al., 2008) may play a role in addressing this question. Importantly, the developmental improvements found in our study highlight the need for Bayesian models that not only capture idealized learning but also can accommodate, and potentially explain, developmental changes in the quality of children’s causal learning. Explaining developmental changes will require additional research that builds on the current findings but also tries to examine in more detail the role of particular types of cognitive processes such as children’s strategies.

The second direction for future research stems from our finding that although active learning, in the form of self-selecting interventions, did not seem to benefit children’s causal structure learning (beyond simply observing someone else’s interventions), our modeling raised the possibility that learning may proceed in a qualitatively different way when children do not have the opportunity to choose interventions themselves. This finding demonstrated the potential benefits of examining not just whether causal learning is affected by whether or not individuals can engage in more active learning but also how it may be differentially related to the sort of information generated in active learning. Further examination of potential qualitative differences looks like an important goal for future empirical and modeling work on causal structure learning.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปThe findings of this study point to two clear directions for future work in this area. First, the fact that children become increasingly Bayes-efficient information seekers in their causal learning raises the question of what cognitive changes underpin this developmental shift. There has been considerable discussion over the role of Bayesian modeling not only in a developmental context but also in providing an explanatory framework within cognitive psychology more generally (e.g., Bowers and Davis, 2012, Jones and Love, 2011 and Schlesinger and McMurray, 2012). Here, we have used a Bayesian approach simply to provide a more formal analysis of how the quality of children’s interventions improves developmentally. Questions regarding the developmental changes that account for these improvements cannot be directly addressed by the modeling reported here, which does not model cognitive processes (although we note that directly inspecting the patterns of children’s interventions suggested that some developmental changes have parallels to those shown in the scientific learning literature). It is possible, however, that in the future models based on approximate Bayesian inference that attempt to be more psychologically plausible (Bramley, Dayan, et al., 2015, Kemp et al., 2010, Sanborn et al., 2010 and Shi et al., 2008) may play a role in addressing this question. Importantly, the developmental improvements found in our study highlight the need for Bayesian models that not only capture idealized learning but also can accommodate, and potentially explain, developmental changes in the quality of children’s causal learning. Explaining developmental changes will require additional research that builds on the current findings but also tries to examine in more detail the role of particular types of cognitive processes such as children’s strategies.The second direction for future research stems from our finding that although active learning, in the form of self-selecting interventions, did not seem to benefit children’s causal structure learning (beyond simply observing someone else’s interventions), our modeling raised the possibility that learning may proceed in a qualitatively different way when children do not have the opportunity to choose interventions themselves. This finding demonstrated the potential benefits of examining not just whether causal learning is affected by whether or not individuals can engage in more active learning but also how it may be differentially related to the sort of information generated in active learning. Further examination of potential qualitative differences looks like an important goal for future empirical and modeling work on causal structure learning.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปผลการวิจัย
ผลการศึกษาครั้งนี้จุดสองทิศทางที่ชัดเจนสำหรับการทำงานในอนาคตในพื้นที่นี้ ครั้งแรกที่ความจริงที่ว่าเด็กจะกลายเป็นผู้หาข้อมูลมากขึ้นเบส์ที่มีประสิทธิภาพในการเรียนรู้ของพวกเขาที่เป็นสาเหตุทำให้เกิดคำถามว่าการเปลี่ยนแปลงทางปัญญาหนุนนี้กะพัฒนาการ มีการอภิปรายมากกับบทบาทของการสร้างแบบจำลองแบบเบย์ไม่เพียง แต่ในบริบทของการพัฒนา แต่ยังอยู่ในการให้กรอบการอธิบายภายในจิตวิทยาองค์อื่น ๆ โดยทั่วไป (เช่น Bowers และเดวิส, 2012 โจนส์และความรักปี 2011 และชเลซิงเจอร์และ McMurray, 2012) . ที่นี่เราได้ใช้วิธีการแบบเบย์เพียงเพื่อให้การวิเคราะห์อย่างเป็นทางการมากขึ้นของวิธีการที่มีคุณภาพของการแทรกแซงของเด็กช่วยเพิ่มการพัฒนา คำถามเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงการพัฒนาที่บัญชีสำหรับการปรับปรุงเหล่านี้ไม่สามารถแก้ไขได้โดยตรงโดยการสร้างแบบจำลองที่มีการรายงานที่นี่ซึ่งไม่ได้สร้างแบบจำลองกระบวนการทางปัญญา (แม้ว่าเราทราบว่าโดยตรงการตรวจสอบรูปแบบของการแทรกแซงของเด็กบางคนบอกว่าการเปลี่ยนแปลงการพัฒนามีความคล้ายคลึงกันกับที่แสดงใน วรรณกรรมการเรียนรู้ทางวิทยาศาสตร์) มันเป็นไปได้อย่างไรที่ในรุ่นอนาคตขึ้นอยู่กับการอนุมานแบบเบย์ประมาณว่าพยายามที่จะมีมากขึ้นในทางจิตวิทยาที่น่าเชื่อถือ (Bramley, Dayan, et al., 2015 เคมพ์ et al., 2010 Sanborn et al., ปี 2010 และชิเอต al., 2008) อาจมีบทบาทสำคัญในการแก้ไขคำถามนี้ ที่สำคัญการปรับปรุงพัฒนาการที่พบในการศึกษาของเราเน้นถึงความจำเป็นสำหรับรุ่นที่คชกรรมที่ไม่เพียง แต่จับภาพการเรียนรู้ที่เงียบสงบ แต่ยังสามารถรองรับและอาจอธิบายการเปลี่ยนแปลงการพัฒนาคุณภาพของการเรียนรู้สาเหตุของเด็ก อธิบายการเปลี่ยนแปลงการพัฒนาจะต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมที่สร้างการค้นพบในปัจจุบัน แต่ยังพยายามที่จะตรวจสอบในรายละเอียดมากขึ้นบทบาทของชนิดโดยเฉพาะกระบวนการทางปัญญาเช่นกลยุทธ์ของเด็ก.

ทิศทางที่สองสำหรับการวิจัยในอนาคตจะเกิดขึ้นจากการค้นพบของเราว่าถึงแม้จะเรียนรู้การใช้งานใน รูปแบบของตัวเองเลือกแทรกแซงไม่ได้ดูเหมือนจะได้รับประโยชน์โครงสร้างเชิงสาเหตุของเด็กการเรียนรู้ (มากกว่าแค่การสังเกตคนแทรกแซงอื่น) การสร้างแบบจำลองของเรายกความเป็นไปได้ว่าการเรียนรู้อาจจะดำเนินการในลักษณะที่แตกต่างในเชิงคุณภาพเมื่อเด็กไม่ได้มีโอกาสที่จะเลือกการแทรกแซง ตัวเอง การค้นพบนี้แสดงให้เห็นถึงผลประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นจากการตรวจสอบไม่ได้เป็นเพียงการเรียนรู้ไม่ว่าจะเป็นสาเหตุที่เป็นผลมาจากหรือไม่ว่าประชาชนสามารถมีส่วนร่วมในการเรียนรู้งานมากขึ้น แต่ยังว่ามันอาจจะเกี่ยวข้องแตกต่างกันในการเรียงลำดับของข้อมูลที่สร้างขึ้นในการเรียนรู้การใช้งาน ตรวจสอบต่อไปของความแตกต่างเชิงคุณภาพที่อาจเกิดขึ้นดูเหมือนว่าเป้าหมายที่สำคัญสำหรับอนาคตการทำงานเชิงประจักษ์และการสร้างแบบจำลองการเรียนรู้โครงสร้างเชิงสาเหตุ