When asked to nominate their four m

When asked to nominate their four main weaknesses from the list in Table 1, 90% of participating guides cited at least one of the items categorised as ‘use of interpretation techniques’ (see Table 2). The items most commonly mentioned were ‘encouraging visitors to interact with each other’ (cited as a weakness by 40%); ‘involving visitors through the use of questions’ (cited by 23%); and ‘using models and diagrams’ (cited by 23%). These functions relate to attracting and maintaining visitor interest, and are generally regarded as essential elements of effective interpretation.
The fact that they were cited as weaknesses by practising guides suggests that these skills should be emphasised in guide training programs.
Surprisingly, however, when participants were specifically asked to nominate their training needs, none of these were mentioned.
Rather, they tended to focus on improving their product knowledge, with 42% stating that they required further training in the technical aspects of fauna and flora or in researching specific commentary content.
This again reflects the importance tour guides place on their role as informers rather than environmental interpreters or motivators of environmentally responsible behaviours.
Other training needs mentioned by guides included public speaking and communication skills (18%), developing themes (9%), using props and technology (6%) and interacting with visitors from other cultures (6%).
Overall, the greatest disparity between ‘best practice’ guiding (as defined in the literature) and ecotour guides’ perceptions regarding their guiding practice and skills related to the use of interpretation and minimal impact techniques. Accordingly, when providing ecotour guide training programs, it is suggested that trainers place particular emphasis on the use of interpretation techniques and the importance of modeling, explaining and encouraging environmentally responsible behaviour.
However, this disparity also suggests that aspects regarded as essential by tour guides may better reflect conditions in the field, and that academics may also need to examine their assumptions regarding ‘essential’ elements of tour guiding.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อถามว่าจะเสนอชื่อสี่จุดอ่อนหลักของพวกเขาจากรายการในตารางที่ 1, 90% ของคู่มือที่เข้าร่วมโครงการอ้างอย่างน้อยหนึ่งรายการที่แบ่งออกเป็น 'การใช้เทคนิคการตีความ' (ดูตารางที่ 2) รายการที่กล่าวถึงกันมากที่สุดได้รับการ 'ให้กำลังใจผู้เข้าชมในการโต้ตอบกับแต่ละอื่น ๆ (อ้างว่าเป็นความอ่อนแอ 40%); 'ที่เกี่ยวข้องกับผู้เข้าชมผ่านการใช้คำถาม (โดยอ้างว่า 23%); และใช้แบบจำลองและไดอะแกรม (โดยอ้างว่า 23%) ฟังก์ชั่นเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการดึงดูดและรักษาความสนใจของผู้เข้าชมและได้รับการยกย่องโดยทั่วไปว่าเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของการตีความที่มีประสิทธิภาพ.
ความจริงที่ว่าพวกเขาอ้างว่าเป็นจุดอ่อนตามคู่มือการฝึกแสดงให้เห็นว่าทักษะเหล่านี้ควรจะเน้นในโปรแกรมการฝึกอบรมคู่มือ.
น่าแปลก แต่เมื่อผู้เข้าร่วม ถูกถามโดยเฉพาะความต้องการที่จะเสนอชื่อการฝึกอบรมของพวกเขาไม่มีของเหล่านี้ถูกกล่าวถึง.
แต่พวกเขามีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นการพัฒนาความรู้ผลิตภัณฑ์ของพวกเขาด้วย 42% ระบุว่าพวกเขาจำเป็นต้องมีการฝึกอบรมเพิ่มเติมในด้านเทคนิคของสัตว์และพืชหรือในการวิจัยความเห็นเนื้อหาที่เฉพาะเจาะจง .
ครั้งนี้สะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญไกด์ทัวร์วางในบทบาทของพวกเขาเป็นข่าวคราวมากกว่าล่ามสิ่งแวดล้อมหรือแรงจูงใจของพฤติกรรมความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อม.
ความต้องการการฝึกอบรมอื่น ๆ ที่กล่าวถึงโดยรวมคู่มือการพูดในที่สาธารณะและทักษะการสื่อสาร (18%), การพัฒนารูปแบบ (9%) โดยใช้ อุปกรณ์และเทคโนโลยี (6%) และมีปฏิสัมพันธ์กับผู้เข้าชมจากวัฒนธรรมอื่น ๆ (6%).
โดยรวม, ความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดระหว่างปฏิบัติที่ดีที่สุด 'แนวทาง (ตามที่กำหนดในวรรณคดี) และการรับรู้ไกด์นำเที่ยวเชิงนิเวศ' เกี่ยวกับการปฏิบัติแนวทางและทักษะที่เกี่ยวข้องกับการ การใช้การตีความและเทคนิคผลกระทบน้อยที่สุด ดังนั้นเมื่อให้โปรแกรมการฝึกอบรมคู่มือนำเที่ยวเชิงนิเวศก็จะชี้ให้เห็นว่าการฝึกอบรมให้ความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการใช้เทคนิคการแปลความหมายและความสำคัญของการสร้างแบบจำลองอธิบายและส่งเสริมพฤติกรรมความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อม.
แต่แตกต่างกันนอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าด้านการยกย่องว่าเป็นสิ่งจำเป็นโดยไกด์ทัวร์ ที่ดีขึ้นอาจสะท้อนให้เห็นสภาพในสนามและนักวิชาการที่อาจจำเป็นต้องตรวจสอบสมมติฐานของพวกเขาเกี่ยวกับองค์ประกอบ 'ที่สำคัญของแนวทางการท่องเที่ยว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อถามว่า การเสนอชื่อทั้งสี่หลักจุดอ่อนจากรายการตารางที่ 1 ร้อยละ 90 ของคู่มือการอ้างอย่างน้อยหนึ่งรายการ แบ่งเป็น ' ' การใช้เทคนิคการแปล ' ( ดูตารางที่ 2 ) รายการที่มักกล่าวถึงคือ " ส่งเสริมให้ผู้เข้าชมเพื่อโต้ตอบกับแต่ละอื่น ๆ ' ( อ้างเป็นจุดอ่อนโดย 40% ) ; ' ที่เกี่ยวข้องกับผู้เข้าชมผ่านการใช้คำถาม ( อ้างโดย 23% )และใช้แบบจำลองและแผนภาพ ' ( อ้างโดย 23% ) ฟังก์ชันเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการดึงดูดและรักษาผู้เข้าชมสนใจและโดยทั่วไปมักจะถือว่าเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของการตีความที่มีประสิทธิภาพ .
ความจริงที่พวกเขาอ้างเป็นจุดอ่อน โดยฝึกคู่มือแสดงให้เห็นว่าทักษะเหล่านี้ควรจะเน้นในโปรแกรมการฝึกอบรมมัคคุเทศก์ .
จู่ ๆ อย่างไรก็ตามเมื่อผู้เข้าร่วมถูกถามให้เสนอความต้องการฝึกอบรมของพวกเขา ไม่มีของเหล่านี้ถูกกล่าวถึง
แต่พวกเขามีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นในการปรับปรุงความรู้ของผลิตภัณฑ์ กับ 42 % ระบุว่าพวกเขาต้องการการฝึกอบรมเพิ่มเติม ในด้านเทคนิคของสัตว์และพืช หรือค้นคว้าเนื้อหาที่เฉพาะเจาะจง
นี้อีกครั้งสะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญในบทบาทของมัคคุเทศก์ที่เป็นสายมากกว่าล่ามสิ่งแวดล้อมหรือแรงจูงใจของพฤติกรรมความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อม .
การฝึกอบรมอื่น ๆต้องการกล่าวถึงคู่มือรวมการพูดในที่สาธารณะและทักษะการสื่อสาร ( 18% ) , การพัฒนารูปแบบ ( 9% ) , การใช้อุปกรณ์และเทคโนโลยี ( 6% ) และโต้ตอบกับผู้เข้าชมจากวัฒนธรรมอื่น ๆ ( ร้อยละ 6 ) .
โดยรวมความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดระหว่าง ' ' แนวทางการปฏิบัติที่ดีที่สุด ( ตามที่ได้นิยามไว้ในวรรณคดี ) และโคทัวร์คู่มือการรับรู้เกี่ยวกับแนวทางการปฏิบัติและทักษะของพวกเขาที่เกี่ยวข้องกับการใช้เทคนิคของการตีความ และให้เกิดผลกระทบน้อยที่สุด ดังนั้น เมื่อการให้โคทัวร์คู่มือฝึกอบรม