showed the molecular weight distrib

showed the molecular weight distribution of rice starch during enzymatic extrusion (the graphs of standard amylopectin and maltose were not shown). In the profile of sample S0, the peak at about 7 min corresponding to amylopectin (AP) was relatively
high, and there was a small peak at about 17 min representing oligosaccharides presented in the extrudate without amylase addition. Then amylopectin of sample S1 was beginning to degrade. It always had signals from 7 to 17 min, indicating that amylopectin was hydrolyzed into dextrin with a variety of different molecular
sizes. Moreover, amylopectin was mainly degraded into oligosaccharides especially maltose in the profile of S2. All the three samples (S0,S1, and S2) were extruded with the same BT and MC, but AC was different. The amylase concentrations were 0, 0.4, and 0.9&, respectively. So with AC rising, the hydrolysis extent of amylopectin increased and molecular size became smaller. Maltose was the main composition, which was also confirmed by other authors (Vasanthan, Yeung, & Hoover, 2001). During the fermentation of rice wine,Saccharomyces cerevisiae could preferentially utilize the oligosaccharides. Therefore, the extrudate,containing a suitable amount of oligosaccharides after gelatinization and liquefaction in the one-step extrusion process, had a higher fermentation rate. However, the growth of S. cerevisiae would also be inhibited when oligosaccharides especially maltose were super fluous (Loureiro-Dias & Peinado, 1982).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แสดงให้เห็นว่าการกระจายน้ำหนักโมเลกุลของแป้งระหว่างผงเอนไซม์ในระบบ (กราฟมาตรฐาน amylopectin และ maltose ไม่แสดง) ในโพรไฟล์ของอย่าง S0 สูงสุดที่ประมาณ 7 นาทีที่สอดคล้องกับ amylopectin (AP) ค่อนข้างถูกสูง และมีได้สูงสุดขนาดเล็กที่ประมาณ 17 นาทีแสดง oligosaccharides ที่แสดงพฤติกรรมไม่มี amylase เพิ่ม แล้ว amylopectin ของตัวอย่าง S1 ได้เริ่มลดลง มักจะมีสัญญาณจาก 7 ไปนาทีที่ 17 ระบุว่า amylopectin ถูก hydrolyzed เป็น dextrin มีหลากหลายแตกต่างกันโมเลกุลขนาด นอกจากนี้ amylopectin เป็นส่วนใหญ่เสื่อมโทรมเป็น oligosaccharides maltose โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโพรไฟล์ของ S2 ทั้งหมดตัวอย่างสาม (S0, S1 และ S2) ถูก extruded บีทีเดียว และ MC แต่ AC แตกต่างกัน ความเข้มข้น amylase มี 0, 0.4, 0.9 และ ตามลำดับ ดังนั้นกับไรซิ่ง AC เพิ่มขอบเขตไฮโตรไลซ์ของ amylopectin และโมเลกุลขนาดเล็กลงกลายเป็น Maltose เป็นหลักส่วนประกอบ ซึ่งยังยืนยันการรับคน (Vasanthan, Yeung และ ฮูเวอร์ 2001) ระหว่างการหมักเหล้า Saccharomyces cerevisiae โน้ตสามารถใช้ oligosaccharides ดังนั้น พฤติกรรม ประกอบด้วยจำนวน oligosaccharides เหมาะ gelatinization และ liquefaction ในการแสดงผลแบบขั้นตอนเดียว มีอัตราการหมักสูง อย่างไรก็ตาม การเติบโตของ S. cerevisiae จะยังถูกห้ามเมื่อ oligosaccharides ได้ maltose โดยเฉพาะซุปเปอร์ fluous (Loureiro Dias และ Peinado, 1982)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แสดงให้เห็นว่าการกระจายน้ำหนักโมเลกุลของแป้งข้าวในระหว่างการอัดขึ้นรูปของเอนไซม์ (กราฟของ amylopectin มาตรฐานและมอลโตสไม่ได้แสดงให้เห็น) ในรายละเอียดของตัวอย่าง S0, จุดสูงสุดที่ประมาณ 7 นาทีสอดคล้องกับ amylopectin (AP) ที่ค่อนข้าง
สูงและมียอดเล็ก ๆ ประมาณ 17 นาทีหรือคิดเป็น oligosaccharides นำเสนอในพลาสติกหลอมโดยไม่มีการเติมอะไมเลส จากนั้น amylopectin ของตัวอย่าง S1 เริ่มลด มันมักจะมีสัญญาณ 7-17 นาทีแสดงให้เห็นว่า amylopectin ถูกไฮโดรไลซ์เป็น Dextrin มีความหลากหลายของโมเลกุลที่แตกต่างกัน
ขนาด นอกจากนี้ amylopectin ถูกย่อยสลายเป็นส่วนใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง oligosaccharides มอลโตสในรายละเอียดของ S2 ทั้งสามตัวอย่าง (S0, S1, S2 และ) ถูกอัดกับ BT เดียวกันและ MC แต่ AC แตกต่างกัน ความเข้มข้นของอะไมเลสเป็น 0, 0.4 และ 0.9 และตามลำดับ ดังนั้นด้วย AC เพิ่มขึ้นในขอบเขตการย่อยสลายของ amylopectin ที่เพิ่มขึ้นและกลายเป็นโมเลกุลขนาดเล็ก มอลโตสเป็นองค์ประกอบหลักซึ่งยังได้รับการยืนยันจากผู้เขียนอื่น ๆ (Vasanthan, เหยิงและฮูเวอร์, 2001) ในระหว่างการหมักไวน์ข้าว, Saccharomyces cerevisiae พิเศษสามารถใช้ oligosaccharides ดังนั้นพลาสติกหลอมที่มีปริมาณที่เหมาะสมของ oligosaccharides หลังจากการเกิดเจลและของเหลวในกระบวนการอัดรีดขั้นตอนเดียว, มีอัตราการหมักสูงขึ้น อย่างไรก็ตามการเจริญเติบโตของ S. cerevisiae ก็จะยับยั้งเมื่อ oligosaccharides โดยเฉพาะอย่างยิ่งมอลโตสเป็นซุปเปอร์ fluous (Loureiro-เดีย & Peinado, 1982)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แสดงการกระจายน้ำหนักโมเลกุลของเอนไซม์ในข้าว แป้ง รีด ( กราฟของอะไมโลเพคตินมาตรฐานและมอลโตสไม่ได้แสดง ) ในโปรไฟล์ของตัวอย่าง Name , สูงสุดประมาณ 7 นาที สอดคล้องกับอะไมโลเพกติน ( AP ) ค่อนข้าง
สูง และมียอดเล็กๆ อยู่ประมาณ 17 นาที เป็นตัวแทนของ โอลิโกแซ็กคาไรด์ที่เสนอในดินที่ไม่เติมเอนไซม์อะไมเลส .แล้วมิโลเพกทินตัวอย่าง S1 เริ่มลดลง . มันมักจะมีสัญญาณจาก 7 ถึง 17 นาที แสดงให้เห็นว่าอะไมโลเพคตินถูกย่อยเป็นเดกซ์ทรินที่มีความหลากหลายของขนาดโมเลกุล
แตกต่างกัน นอกจากนี้ , อะไมโลเพคตินส่วนใหญ่เป็นโอลิโกแซ็กคาไรด์โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังเสื่อมโทรมในโปรไฟล์ของ S2 . ทั้งสามตัวอย่าง ( Name , S1 และ S2 ) ถูกอัดด้วย BT เดียวกันและพิธีกรแต่ AC มันต่างกัน ส่วนเลสความเข้มข้น 0 , 0.4 และ 0.9 &ตามลำดับ ดังนั้นกับ AC ที่เพิ่มขึ้น , การเพิ่มขึ้นและขนาดโมเลกุลของอะไมโลเพคตินนั้นน้อยลง น้ำตาลเป็นองค์ประกอบหลัก ซึ่งยังได้รับการยืนยันโดยผู้เขียนอื่น ๆ ( vasanthan ปี& , Hoover , 2001 ) ในระหว่างการหมักไวน์ข้าวSaccharomyces cerevisiae สามารถ preferentially ใช้เทคโนโลยี . ดังนั้น ทรู ที่มีปริมาณที่เหมาะสมของโอลิโกแซคคาไรด์ และหลังจากที่ผ่านการแปรรูปในขั้นตอนเดียวกระบวนการอัดรีดขึ้นรูป มีอัตราการหมักเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม การเติบโตของ sโดยจะถูกยับยั้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อน้ำตาลโอลิโกแซคคาไรด์เป็นซุปเปอร์ fluous ( loureiro ดิ& peinado , 1982 )