Tennis is a racquet sport that can

Tennis is a racquet sport that can be played individually against a single opponent (singles) or between two teams of two players each (doubles). Each player uses a racquet that is strung with cord to strike a hollow rubber ball covered with felt over or around a net and into the opponent's court. The object of the game is to play the ball in such a way that the opponent is not able to play a good return. The opponent who is unable to return the ball will not gain a point, while the opposite opponent will.

Tennis is an Olympic sport and is played at all levels of society and at all ages. The sport can be played by anyone who can hold a racquet, including wheelchair users. The modern game of tennis originated in Birmingham, England, in the late 19th century as "lawn tennis".[1] It had close connections both to various field ("lawn") games such as croquet and bowls as well as to the older racquet sport of real tennis. During most of the 19th-century in fact, the term "tennis" referred to real tennis, not lawn tennis: for example, in Disraeli's novel Sybil (1845), Lord Eugene De Vere announces that he will "go down to Hampton Court and play tennis."[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เทนนิสเป็นกีฬาไม้ที่สามารถเล่นได้ทีเดียวกับฝ่ายตรงข้าม (โสด) หรือ ระหว่างกลุ่มคนที่สองของสองผู้เล่นแต่ละ (คู่) แต่ละโปรแกรมเล่นใช้ไม้ที่ strung กับสายต่อยลูกบอลกลวงยางปกคลุม ด้วยสักหลาดมากกว่า หรือสุทธิ และ ลงคอร์ทของฝ่ายตรงข้าม วัตถุประสงค์ของเกมคือการ เล่นลูกในลักษณะฝ่ายตรงข้ามจะไม่สามารถเล่นกลับดี ฝ่ายตรงข้ามที่ไม่สามารถส่งคืนลูกจะได้รับจุด ขณะที่ฝ่ายตรงข้ามตรงข้ามจะเทนนิสเป็นกีฬาโอลิมปิค และเล่นในทุกระดับ ของสังคม และทุกวัย สามารถเล่นกีฬาได้ โดยใครก็ตามที่สามารถเก็บไม้เป็น รวมทั้งผู้ใช้รถเข็น เกมสมัยใหม่ของกีฬาเทนนิสมาในเบอร์มิงแฮม ประเทศอังกฤษ ในปลายศตวรรษที่ 19 เป็น "เทนนิส"[1] จะมีปิดการเชื่อมต่อทั้งหลายฟิลด์ ("หญ้า") เกม croquet และชามเช่นเดียวกับกีฬาไม้เก่าเทนนิสจริง ระหว่างส่วนใหญ่ในศตวรรษ ในความเป็นจริง คำว่า "เทนนิส" เรียกว่าไม่เทนนิส เทนนิสจริง: ตัวอย่าง ในดิสราเอลีเป็นนวนิยาย Sybil (1845), พระ Eugene เดอเวียร์ประกาศว่า เขาจะ "ไปลงที่แฮมป์ตันคอร์ท และเล่นเทนนิส"[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เทนนิสเป็นกีฬาแร็กเก็ตที่สามารถเล่นเป็นรายบุคคลกับฝ่ายตรงข้ามเดียว (เดี่ยว) หรือระหว่างสองทีมเล่นกันสองคน (คู่) ผู้เล่นแต่ละคนจะใช้ไม้เทนนิสที่หงุดหงิดกับสายไฟที่จะตีลูกยางกลวงปกคลุมไปด้วยความรู้สึกเหนือหรือรอบสุทธิและเข้าไปในศาลของฝ่ายตรงข้าม เป้าหมายของเกมคือการเล่นลูกในลักษณะที่ฝ่ายตรงข้ามจะไม่สามารถเล่นผลตอบแทนที่ดี ฝ่ายตรงข้ามที่ไม่สามารถที่จะกลับมาลูกจะได้รับจุดในขณะที่ฝ่ายตรงข้ามจะตรงข้ามเทนนิสเป็นกีฬาโอลิมปิกและมีการเล่นในทุกระดับของสังคมและในทุกเพศทุกวัย กีฬาที่สามารถเล่นได้โดยทุกคนที่สามารถถือไม้เทนนิสรวมถึงผู้ใช้รถเข็น ปัจจุบันเกมเทนนิสมาในเบอร์มิงแฮมประเทศอังกฤษในศตวรรษที่ 19 ขณะที่ "สนามเทนนิส". [1] มันมีการเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดทั้งในสนามต่าง ๆ ("สนามหญ้า") เกมเช่นโครเก้และโบลิ่งเช่นเดียวกับผู้สูงอายุ กีฬาแร็กเก็ตเทนนิสจริง ในช่วงศตวรรษที่ 19 ในความเป็นจริงคำว่า "เทนนิส" เรียกว่าเทนนิสจริงไม่สนามเทนนิส: ยกตัวอย่างเช่นในนวนิยาย Disraeli ของซีบิล (1845), ลอร์ดยูจีน De Vere ประกาศว่าเขาจะ "ลงไปแฮมป์ตันคอร์ตและ เล่นเทนนิส. "[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เทนนิสเป็นกีฬาที่สามารถเล่นแบบไม้กับฝ่ายตรงข้ามเดียว ( เดี่ยว ) หรือระหว่างสองทีมของผู้เล่นแต่ละคน ( 2 คู่ ) ผู้เล่นแต่ละคนจะใช้ไม้เทนนิสที่ร้อยด้วยเชือกตีลูกบอลยางกลวงปกคลุมด้วยรู้สึกกว่าหรือรอบสุทธิ และเข้าไปในศาลของฝ่ายตรงข้ามเป้าหมายของเกมคือการเล่นลูกในลักษณะที่ฝ่ายตรงข้ามจะไม่สามารถเล่นเป็นคืนที่ดี ฝ่ายตรงข้ามที่ไม่กลับมาลูกจะไม่ได้รับจุด ในขณะที่ฝ่ายตรงข้ามจะ

เทนนิสเป็นกีฬาโอลิมปิคและเล่นในทุกระดับของสังคม และทุกเพศทุกวัย กีฬาที่สามารถเล่นได้โดยทุกคนที่สามารถถือไม้เทนนิส รวมทั้งผู้ใช้รถเข็นเกมสมัยใหม่เทนนิสที่มาในเบอร์มิงแฮม ประเทศอังกฤษ ในปลายศตวรรษที่ 19 เป็น " เทนนิส " . [ 1 ] มันมีปิดการเชื่อมต่อทั้งสองด้านต่างๆ ( " สนามหญ้า " ) เกมเช่นเสื้อและชามอย่างเก่าไม้เทนนิสกีฬาเทนนิสจริง . ที่สุดในช่วงศตวรรษในความเป็นจริง คำว่า " เทนนิส " อ้างถึงเทนนิสจริง ไม่ใช่เทนนิส : ตัวอย่างเช่นในนวนิยายของดิสราเอลีซีบิล ( 1845 )ลอร์ด ยูจีน เดอ แวร์ ประกาศว่า เขาจะ " ไปศาล Hampton และเล่นเทนนิส " [ 2 ]