But even if one believes, as I do,

But even if one believes, as I do, that China and Russia are great powers, they are still far weaker than the United States and in no position to challenge it in any meaningful way. Therefore, interactions among the great powers are not going to be nearly as prominent a feature of international politics as they were before 1989, when there were always two or more formidable great powers competing with each other.

To highlight this point, contrast the post–Cold War world with the first ninety years of the twentieth century, when the United States was deeply committed to containing potential peer competitors such as Wilhelmine Germany, imperial Japan, Nazi Germany, and the Soviet Union. During that period, the United States fought two world wars and engaged with the Soviet Union in an intense security competition that spanned the globe.

After 1989, however, American policymakers hardly had to worry about fighting against rival great powers, and thus the United States was free to wage wars against minor powers without having to worry much about the actions of the other great powers. Indeed, it has fought six wars since the Cold War ended: Iraq (1991), Bosnia (1995), Kosovo (1999), Afghanistan (2001–present), Iraq again (2003–11), and Libya (2011). It has also been consumed with fighting terrorists across the globe since September 11, 2001. Not surprisingly, there has been little interest in great-power politics since the Soviet threat withered away.

The rise of China appears to be changing this situation, however, because this development has the potential to fundamentally alter the architecture of the international system. If the Chinese economy continues growing at a brisk clip in the next few decades, the United States will once again face a potential peer competitor, and great-power politics will return in full force. It is still an open question as to whether China’s economy will continue its spectacular rise or even continue growing at a more modest, but still impressive, rate. There are intelligent arguments on both sides of this debate, and it is hard to know who is right.

But if those who are bullish on China are correct, it will almost certainly be the most important geopolitical development of the twenty-first century, for China will be transformed into an enormously powerful country. The attendant question that will concern every maker of foreign policy and student of international politics is a simple but profound one: can China rise peacefully? The aim of this chapter is to answer that question.

To predict the future in Asia, one needs a theory of international politics that explains how rising great powers are likely to act and how the other states in the system will react to them. We must rely on theory because many aspects of the future are unknown; we have few facts about the future. Thomas Hobbes put the point well: “The present only has a being in nature; things past have a being in the memory only, but things to come have no being at all.” Thus, we must use theories to predict what is likely to transpire in world politics.

Offensive realism offers important insights into China’s rise. My argument in a nutshell is that if China continues to grow economically, it will attempt to dominate Asia the way the United States dominates the Western Hemisphere. The United States, however, will go to enormous lengths to prevent China from achieving regional hegemony. Most of Beijing’s neighbors, including India, Japan, Singapore, South Korea, Russia, and Vietnam, will join with the United States to contain Chinese power. The result will be an intense security competition with considerable potential for war. In short, China’s rise is unlikely to be tranquil.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่แม้ว่าหนึ่งเชื่อว่า เป็นฉัน ที่จีนและรัสเซียมีอำนาจมาก พวกเขาจะยังคงไกลแกร่ง กว่าสหรัฐอเมริกา และ ในตำแหน่งที่ไม่มีการท้าทายในทุก ๆ ความหมาย ดังนั้น ระหว่างอำนาจมากไม่จะมีคุณลักษณะเด่นเกือบเป็นเมืองนานาชาติเป็นพวกก่อนปี 1989 มักจะมีสอง หรืออำนาจมากน่ากลัวมากที่แข่งขันกันเพื่อเน้นจุดนี้ ความคมชัดลง – เย็นสงครามโลกเก้าสิบปีแรกของศตวรรษที่ยี่สิบ เมื่อสหรัฐอเมริกาได้อย่างล้ำลึกให้ประกอบด้วยเพื่อนคู่แข่งที่มีศักยภาพ เช่นเยอรมนี Wilhelmine อิมพีเรียล นาซีเยอรมนี สหภาพโซเวียต ช่วง สหรัฐอเมริกาสู้สงครามโลกที่สอง และเข้าร่วมสหภาพโซเวียตในการแข่งขันที่รุนแรงความปลอดภัยที่ขยายทั่วโลกหลังจากปี 1989 ไร อเมริกันผู้กำหนดนโยบายไม่ได้กังวลเกี่ยวกับการสู้รบกับอำนาจคู่แข่งมาก แล้วดังนั้น สหรัฐอเมริกาได้ฟรีกับสงครามต่อรองอำนาจ โดยไม่ต้องกังวลมากเกี่ยวกับการกระทำของอำนาจอื่น ๆ ดี แน่นอน มันได้สู้สงครามหกตั้งแต่สิ้นสุดสงครามเย็น: อิรัก (1991), บอสเนีย (1995), คอซอวอ (1999), อัฟกานิสถาน (2001-ปัจจุบัน) อิรักอีก (2003 – 11), และลิเบีย (2011) มันได้นอกจากนี้ยังใช้กับการต่อสู้ผู้ก่อการร้ายทั่วโลกตั้งแต่เดือน 11 กันยายน 2001 ไม่น่าแปลกใจ มีแล้วดอกเบี้ยน้อยมหาอำนาจทางการเมืองเนื่องจากภัยคุกคามจากโซเวียต withered ไปเพิ่มขึ้นของจีนดูเหมือนจะ สามารถเปลี่ยนสถานการณ์นี้ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากนี้พัฒนาศักยภาพพื้นฐานเปลี่ยนสถาปัตยกรรมของระบบสากล หากเศรษฐกิจจีนยังคงเติบโตคลิปแรงในสองสามทศวรรษที่ผ่านมาถัดไป สหรัฐอเมริกาจะเผชิญคู่แข่งเป็นเพื่อนอีกครั้ง และมหาอำนาจทางการเมืองจะกลับมาในการบังคับเต็ม มันยังคงเป็นคำถามเปิดเป็นว่าเศรษฐกิจของจีนจะยังคงเพิ่มขึ้นความสวยงาม หรือแม้กระทั่งทำเจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้น แต่ยังคงน่าประทับ ใจ อัตราการเติบโต มีอาร์กิวเมนต์อัจฉริยะทั้งสองด้านของการอภิปรายนี้ และความรู้ที่ถูกต้องจะเปลี่ยน แต่ถ้าคนที่รั้นในจีนถูก เกือบแน่นอนจะพัฒนาภูมิศาสตร์การเมืองที่สำคัญที่สุดของศตวรรษยี่สิบแรก จีนเป็นประเทศมีประสิทธิภาพมหาศาล ถามผู้ดูแลที่จะเกี่ยวข้องแต่ละ maker ของนโยบายต่างประเทศและนักศึกษานานาชาติเมือง เป็นคำง่าย ๆ แต่ลึกซึ้ง: สามารถจีนขึ้นสงบ จุดมุ่งหมายของบทนี้คือการ ตอบคำถามเพื่อทำนายอนาคตในเอเชีย จำเป็นทฤษฎีของการเมืองระหว่างประเทศที่อธิบายว่า อำนาจเพิ่มขึ้นมากอาจจะอยู่ในพระราชบัญญัติและรัฐอื่น ๆ ในระบบจะตอบสนองโดยวิธีการ เราต้องพึ่งพาทฤษฎีเนื่องจากหลายด้านในอนาคตจะไม่รู้จัก เรามีข้อมูลน้อยเกี่ยวกับอนาคต มัสฮอบส์ Thomas ใส่จุดดี: "ปัจจุบันมีมีธรรมชาติ สิ่งที่ผ่านมามีอยู่ในหน่วยความจำเท่านั้น แต่สิ่งได้ถูกไม่ทั้งหมด" ดังนั้น เราต้องใช้ทฤษฎีเพื่อทำนายว่า อะไรจะเกิดขึ้นในการเมืองโลกความสมจริงที่ไม่เหมาะสมให้ลึกขึ้นของจีนที่สำคัญ อาร์กิวเมนต์ของฉันในสั้นได้ว่า ถ้าจีนยังคงเติบโตอย่าง มันจะพยายามครองเอเชียทางซีกโลกตะวันตกกุมอำนาจสหรัฐอเมริกา สหรัฐอเมริกา อย่างไรก็ตาม จะไปยาวขนาดใหญ่เพื่อป้องกันไม่ให้จีนบรรลุภูมิภาคนับถือ ส่วนใหญ่ของบ้านห้อง รวมถึงอินเดีย ญี่ปุ่น สิงคโปร์ เกาหลีใต้ รัสเซีย และประเทศ เวียดนาม จะเข้าร่วมกับสหรัฐอเมริกามีอำนาจจีน ผลจะเป็นการแข่งขันที่รุนแรงความปลอดภัย มีศักยภาพมากสำหรับสงคราม ในระยะสั้น การเพิ่มขึ้นของจีนไม่น่าจะเงียบสงบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ถึงแม้ว่าใครเชื่อที่ผมทำที่จีนและรัสเซียมีอำนาจที่ดีที่พวกเขายังคงห่างไกลอ่อนแอกว่าประเทศสหรัฐอเมริกาและในฐานะที่จะท้าทายมันในทางความหมายใด ๆ ดังนั้นการโต้ตอบกันของอำนาจที่ดีจะไม่ได้ไปจะเกือบเป็นคุณลักษณะที่โดดเด่นของการเมืองระหว่างประเทศกับพวกเขาก่อนปี 1989 เมื่อมีเสมอสองคนหรือมากกว่าอำนาจที่ดีที่น่ากลัวแข่งขันกับแต่ละอื่น ๆ . เพื่อเน้นจุดนี้ความคมชัดการโพสต์ โลกสงครามเย็นกับเก้าสิบปีแรกของศตวรรษที่ยี่สิบเมื่อสหรัฐอเมริกาก็มุ่งมั่นที่จะมีคู่แข่งเพียร์ที่มีศักยภาพเช่นวิลเฮล์เยอรมนีจักรวรรดิญี่ปุ่นนาซีเยอรมนีและสหภาพโซเวียต ในช่วงเวลานั้นประเทศสหรัฐอเมริกาต่อสู้สงครามโลกครั้งที่สองและมีส่วนร่วมกับสหภาพโซเวียตในการแข่งขันการรักษาความปลอดภัยที่รุนแรงที่ทอดโลก. หลังจากที่ปี 1989 แต่ผู้กำหนดนโยบายอเมริกันแทบจะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการต่อสู้กับอำนาจที่ดีคู่แข่งและทำให้สหรัฐอเมริกา เป็นอิสระที่จะทำสงครามค่าจ้างต่ออำนาจรองลงมาโดยไม่ต้องกังวลมากเกี่ยวกับการกระทำของอำนาจที่ดีอื่น ๆ อันที่จริงก็มีการต่อสู้สงครามหกตั้งแต่สงครามเย็นสิ้นสุดวันที่: อิรัคส์ (1991), บอสเนีย (1995), โคโซโว (1999) อัฟกานิสถาน (2001- ปัจจุบัน) อิรักอีกครั้ง (2003-11) และลิเบีย (2011) ก็ยังได้รับการบริโภคที่มีการต่อสู้กับการก่อการร้ายทั่วโลกตั้งแต่วันที่ 11 กันยายนปี 2001 ไม่น่าแปลกใจมีความสนใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ในทางการเมืองที่ดีพลังงานตั้งแต่ภัยคุกคามโซเวียตเหี่ยวแห้งไป. เพิ่มขึ้นของจีนดูเหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลงสถานการณ์นี้อย่างไร เพราะการพัฒนานี้มีศักยภาพที่จะปรับเปลี่ยนสถาปัตยกรรมพื้นฐานของระบบระหว่างประเทศ หากเศรษฐกิจจีนยังคงมีการเติบโตที่เร็วคลิปในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมาต่อไปที่สหรัฐอเมริกาอีกครั้งจะต้องเผชิญกับคู่แข่งที่เพียร์ที่มีศักยภาพและการเมืองที่ดีพลังงานจะกลับมามีผลบังคับใช้อย่างเต็มรูปแบบ มันยังคงเป็นคำถามเปิดเป็นไปได้ว่าเศรษฐกิจของจีนจะยังคงเพิ่มขึ้นอย่างงดงามหรือแม้กระทั่งการเติบโตอย่างต่อเนื่องที่เจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้น แต่ยังคงน่าประทับใจอัตรา มีข้อโต้แย้งอัจฉริยะทั้งสองด้านของการอภิปรายครั้งนี้และมันก็เป็นเรื่องยากที่จะรู้ว่าใครเป็นที่ถูกต้อง. แต่ถ้าผู้ที่มีความรั้นในประเทศจีนที่ถูกต้องก็เกือบจะแน่นอนจะมีการพัฒนาทางการเมืองที่สำคัญที่สุดของศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดสำหรับ จีนจะกลายเป็นประเทศที่มีประสิทธิภาพอย่างมาก คำถามที่จะดูแลเกี่ยวกับผู้ผลิตของนโยบายต่างประเทศของทุกคนและนักเรียนของการเมืองระหว่างประเทศเป็นที่เรียบง่าย แต่ลึกซึ้งหนึ่งที่: ประเทศจีนสามารถเพิ่มขึ้นอย่างสงบ? จุดมุ่งหมายของบทนี้คือการตอบคำถามว่า. ในการทำนายอนาคตในเอเชียหนึ่งต้องทฤษฎีของการเมืองระหว่างประเทศที่อธิบายถึงวิธีที่ดีในการเพิ่มขึ้นของอำนาจมีแนวโน้มที่จะทำหน้าที่และวิธีการที่รัฐอื่น ๆ ในระบบจะตอบสนองต่อพวกเขา เราต้องพึ่งพาทฤษฎีเพราะหลาย ๆ ด้านของอนาคตไม่เป็นที่รู้จัก; เรามีข้อเท็จจริงบางอย่างเกี่ยวกับอนาคต โทมัสฮอบส์วางจุดดี "ปัจจุบันมีเพียงสิ่งมีชีวิตในธรรมชาติ สิ่งที่ผ่านมามีความเป็นอยู่ในหน่วยความจำเท่านั้น แต่สิ่งที่จะมาเป็นไม่มี at all. "ดังนั้นเราจึงต้องใช้ทฤษฎีการคาดการณ์สิ่งที่มีแนวโน้มที่จะรั่วในการเมืองโลก. ความสมจริงที่น่ารังเกียจเสนอข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญในการเพิ่มขึ้นของจีน ข้อโต้แย้งของฉันสั้นคือว่าถ้าจีนยังคงเติบโตทางเศรษฐกิจก็จะพยายามที่จะครองเอเชียทางสหรัฐอเมริกาซึ่งในซีกโลกตะวันตก สหรัฐอเมริกา แต่จะไปยาวอย่างมากที่จะป้องกันไม่ให้ประเทศจีนจากการบรรลุอำนาจในระดับภูมิภาค ส่วนใหญ่ของประเทศเพื่อนบ้านของปักกิ่งรวมทั้งอินเดีย, ญี่ปุ่น, สิงคโปร์, เกาหลีใต้, รัสเซียและเวียดนามจะเข้าร่วมกับสหรัฐอเมริกาเพื่อให้มีอำนาจจีน ผลที่ได้จะมีการแข่งขันที่รุนแรงการรักษาความปลอดภัยที่มีศักยภาพมากสำหรับการทำสงคราม ในระยะสั้นที่เพิ่มขึ้นของจีนไม่น่าจะเป็นที่เงียบสงบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่แม้ว่าหนึ่งเชื่อว่า เป็นอย่างไร ที่จีนและรัสเซียมีอำนาจที่ดี พวกเขายังห่างไกลอ่อนแอกว่าที่สหรัฐอเมริกา และไม่มีสิทธิที่จะท้าทายมันในลักษณะที่มีความหมายใด ๆ ดังนั้น การปฏิสัมพันธ์ระหว่างพลังอันยิ่งใหญ่จะไม่เกือบเป็นเด่น คุณสมบัติของการเมืองระหว่างประเทศเป็นพวกเขาก่อนปี 1989เมื่อมีแต่สองคนหรือมากกว่าน่าเกรงขาม มหาอำนาจการแข่งขันกับแต่ละอื่น ๆ .

เพื่อเน้นจุดนี้ ความคมชัดโพสต์–สงครามเย็นโลกกับก่อนปี 90 ของศตวรรษที่ 20 เมื่อสหรัฐอเมริกาได้ทุ่มเทมุ่งมั่นที่จะมีคู่แข่งเพื่อนที่มีศักยภาพเช่น wilhelmine เยอรมนีจักรวรรดิญี่ปุ่น นาซี เยอรมัน และ สหภาพสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียต ในช่วงนั้นสหรัฐอเมริกาในสงครามโลกครั้งที่สองและร่วมต่อสู้กับโซเวียตในการเข้มรักษาความปลอดภัยการแข่งขันที่ถูกโลก

หลังจากที่ 1989 อย่างไรก็ตาม นโยบายของอเมริกันแทบจะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการต่อสู้กับมหาอำนาจคู่แข่งและทำให้สหรัฐอเมริกามีฟรีเพื่อค่าจ้างสงครามกับพลังเล็กน้อยโดยไม่ต้องกังวลมากเกี่ยวกับการกระทำ ของอื่น ๆที่ดี พลัง แน่นอนมันได้ต่อสู้สงครามหกตั้งแต่สงครามเย็นสิ้นสุดลง : อิรัก ( 1991 ) , บอสเนีย ( 1995 ) , โคโซโว ( 1999 ) , อัฟกานิสถาน ( พ.ศ. 2544 –ปัจจุบัน ) , อิรักอีกครั้ง ( 2003 – 11 ) และลิเบีย ( 2011 ) มันยังถูกใช้ไปกับการต่อสู้ผู้ก่อการร้ายทั่วโลกตั้งแต่ 11 กันยายน 2001 ไม่น่าแปลกใจมีความสนใจน้อยในมหาอำนาจการเมืองตั้งแต่การคุกคามโซเวียต

ก็เหี่ยวแห้งไปการเพิ่มขึ้นของประเทศจีนดูเหมือนจะเปลี่ยนสถานการณ์นี้ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากโครงการนี้มีศักยภาพที่จะช่วยเปลี่ยนสถาปัตยกรรมของระบบระหว่างประเทศ ถ้าเศรษฐกิจจีนยังคงเติบโตในคลิปแรงในอีกไม่กี่ทศวรรษ , สหรัฐอเมริกาอีกครั้งจะเผชิญกับคู่แข่งเพื่อนที่มีศักยภาพและมหาอำนาจการเมืองจะกลับไปเต็มแรงมันยังคงเป็นคำถามที่เปิดเป็นไปได้ว่า เศรษฐกิจจีนจะยังคงงดงามขึ้น หรือแม้แต่ยังคงเติบโตที่เจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้น แต่ยังคงน่าประทับใจ อัตรา มีอาร์กิวเมนต์ที่ฉลาดบนทั้งสองด้านของการอภิปรายนี้ และมันก็ยากที่จะรู้ว่าใครถูก

แต่ถ้าคนที่รั้นในจีนถูกมันเกือบจะแน่นอนจะพัฒนาทางการเมืองที่สำคัญที่สุดของศตวรรษที่ยี่สิบ , จีนจะกลายเป็นประเทศที่มีประสิทธิภาพเป็นอย่างมาก ผู้ดูแลคำถามนั้นจะเกี่ยวข้องกับทุกเครื่องของนโยบายต่างประเทศและนักเรียนของการเมืองระหว่างประเทศเป็นเรียบง่าย แต่ลึกซึ้ง : จีนจะสามารถลุกขึ้นอย่างสงบสุข เป้าหมายของบทนี้คือการตอบคำถามว่า