Turn Mou to see to the Su Luo left

Turn Mou to see to the Su Luo left back, mouth mutters, "not the Kui is his royal highness fancy, light is the cook is not a general. Beside, and certainly more color......"

Su Luo did not know that she caused a sensation effect, she only carrying a box, slowly toward the Nangong cloud temple to sleep.

She whispered down furuan, personally wash him soup, this thing should be so exposing past?

When she entered, Nangong cloud righteousness God set idle leans on the soft TA, single hand frontal branch, there is a feeling lazy burnout.

"Hungry, right? Come and drink porridge." Drop down box will sue, hot curl chicken porridge and golden whitebait soup is served, stretched out my hands to Nangong cloud.

However, Nangong cloud was slowly looked at her, heaven, pout, confidently: "do not eat."

It is children temper, was angry with her?

Su Luo helpless, pacing the past, pulled him up: "don"t angry, quick to try my skill to ensure, in this life you have never eaten such delicious food."

Not su Luo, the luxury of the spring water to do with the spirit of the soup, she knows, there is no other people.

Be Sue pulled before you fall with arms, staring at the clouds Nangong abandon simple ingredients: "these things can eat? So you sent me?"

"Hey, teach you a lesson you really start to dye, Nangong cloud point you give me almost got ah." Sue went a little fall scoop bowl of porridge, and handed to a spoon, "quickly, while hot, drink porridge."

"Do not drink." Nangong clouds awkwardly turned to. Tell him to drink and drink, which is so cheap.

"You have a day and night without eating, it is also the internal injury, do not eat how things stand? Well behaved, quick to drink, I took the old nose fresh out of it, but it is a good thing." The Soviet Union fell in a kindly manner to coax him.

But awkward child paper is absolutely ridiculous, saw his upturned head, a pair of black eyes shining staring at Su Luo: "I want to eat?"

"Of course, I have to eat it."!" Su Luo unchastened.

"That"s good." Nangong clouds dark star eyes staring at Su falls, confidently, "you feed me, I did not eat, otherwise I can not eat."

Fall down the bowl Su helplessly, "how come you don"t give your body seriously? Beichen, they are very concerned about you."

"That you care about me?" Nangong clouds eyes stared at the Su, serious and dignified.

Su luo:"......"

In his shining eyes, Su Luo paused for a while, she ends up bowl: "well, I feed I feed it. Come on, open mouth."

Who knows, Nangong cloud is to into a dead end, stubbornly staring at Sioux Falls, stressing each syllable: "then, you,,, I,?"

Su micro falls at the corners of the mouth, eyes will be looking at him, a little angry: "you are a fool? I personally give you cook soup, it is not concerned about what is? Have you seen me cook for someone else? My fingers used to cook? You are the first one to taste my craft, do not eat it."

Su Luo stood up, holding chopsticks go inside the box. Don"t eat, don"t eat, count her in vain.

"What are you doing!" Nangong clouds a guard food, stopping let Sue fall near, "I"m all these, you don"t move! Let go"

Nangong clouds this nervous appearance, to support food a little friend, childish and cute.

Chapter error / point this report

recommend

Last chapter

catalog

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Mou เปิดดูไป Su Luo แบ็คซ้าย ปากมุตเตอร์ส "ไม่กุยเป็นแฟนซีของเขาเจ้าฟ้า แสงเป็นคุกไม่ทั่วไป ข้าง และแน่นอนสี... "Su Luo ไม่รู้ว่า เธอเกิดจากผลกระทบความรู้สึก เธอเท่านั้น แบกกล่อง ช้า ๆ ไปทางวัดเมฆ Nangong ไปนอนเธอกระซิบลง furuan ตัวล้างเขาซุป สิ่งนี้ควรเปิดเผยดังนั้นที่ผ่านมาเมื่อเธอป้อน Nangong เมฆความชอบธรรมที่พระเจ้ากำหนดไว้ใช้งานเกือบบนตานุ่ม สาขาหน้าผากมือเดียว มีความรู้สึกขี้เกียจไหม้"หิว ขวา มา และดื่มข้าวต้ม" หล่นลงกล่องจะฟ้อง อุ่นข้าวต้มไก่ขด และซุป whitebait สีทอง มี เหยียดมือไปเมฆ Nangongอย่างไรก็ตาม เมฆ Nangong ถูกช้ามองเธอ สวรรค์ pout มั่นใจ: "รับประทาน"มันเป็นเด็กอารมณ์ โกรธเธอกำพร้า Su Luo pacing อดีต ดึงเขาขึ้นมา: "don" t โกรธ ด่วนลองทักษะของฉันเพื่อให้มั่นใจ ในชีวิตนี้ คุณไม่เคยกินอาหารดังกล่าว "ไม่ su Luo การอาบน้ำทำ ด้วยจิตวิญญาณของน้ำซุป เธอรู้ คนอื่น ๆ ไม่Sue ดึงก่อนที่คุณจะ มีแขน จ้องเมฆ Nangong ส่วนผสมง่าย ๆ abandon: "สิ่งเหล่านี้สามารถกินได้อย่างไร ดังนั้น คุณส่งฉัน""เฮ้ สอนเป็นบทเรียนที่คุณเริ่มต้นการย้อม Nangong เมฆจุดที่คุณให้ฉันเกือบมีอา" บางซื่อไปชามตักตกน้อยต้ม และมอบให้ช้อน "อย่างรวดเร็ว ในขณะที่ร้อน ต้มดื่ม""Do not drink." Nangong clouds awkwardly turned to. Tell him to drink and drink, which is so cheap."You have a day and night without eating, it is also the internal injury, do not eat how things stand? Well behaved, quick to drink, I took the old nose fresh out of it, but it is a good thing." The Soviet Union fell in a kindly manner to coax him.But awkward child paper is absolutely ridiculous, saw his upturned head, a pair of black eyes shining staring at Su Luo: "I want to eat?""Of course, I have to eat it."!" Su Luo unchastened."That"s good." Nangong clouds dark star eyes staring at Su falls, confidently, "you feed me, I did not eat, otherwise I can not eat."Fall down the bowl Su helplessly, "how come you don"t give your body seriously? Beichen, they are very concerned about you.""That you care about me?" Nangong clouds eyes stared at the Su, serious and dignified.Su luo:"......"In his shining eyes, Su Luo paused for a while, she ends up bowl: "well, I feed I feed it. Come on, open mouth."Who knows, Nangong cloud is to into a dead end, stubbornly staring at Sioux Falls, stressing each syllable: "then, you,,, I,?"Su micro falls at the corners of the mouth, eyes will be looking at him, a little angry: "you are a fool? I personally give you cook soup, it is not concerned about what is? Have you seen me cook for someone else? My fingers used to cook? You are the first one to taste my craft, do not eat it."Su Luo stood up, holding chopsticks go inside the box. Don"t eat, don"t eat, count her in vain."What are you doing!" Nangong clouds a guard food, stopping let Sue fall near, "I"m all these, you don"t move! Let go"Nangong clouds this nervous appearance, to support food a little friend, childish and cute.Chapter error / point this reportrecommendLast chaptercatalog

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เปิด Mou ดูไปซู Luo หลังซ้ายพึมพำปาก "ไม่กุยเป็นพระราชอำนาจของเขาแฟนซีแสงปรุงอาหารที่ไม่ได้เป็นนายพล. ข้างและแน่นอนสีมากขึ้น ...... " ซู Luo ไม่ได้ รู้ว่าเธอก่อให้เกิดผลกระทบต่อความรู้สึกของเธอเท่านั้นแบกกล่องอย่างช้า ๆ ไปทางวัด Nangong เมฆที่จะนอนหลับ. เธอกระซิบลง furuan ส่วนตัวล้างเขาซุปสิ่งนี้ควรจะเป็นอย่างเปิดเผยที่ผ่านมา? เมื่อเธอป้อน Nangong เมฆชอบธรรมของพระเจ้าชุด เอนไม่ได้ใช้งานบน TA นุ่มสาขาหน้าผากมือเดียวมีความเหนื่อยหน่ายขี้เกียจรู้สึก. "หิวใช่มั้ย? มาดื่มโจ๊ก." หล่นลงกล่องจะฟ้อง, โจ๊กไก่ขดร้อนและซุป whitebait ทองทำหน้าที่ยืดออกมือของข้าพเจ้าให้ Nangong เมฆ. อย่างไรก็ตาม Nangong เมฆเป็นอย่างช้า ๆ มองไปที่เธอสวรรค์มุ่ยมั่นใจ: ". อย่ากิน" มันเป็นเด็ก ? อารมณ์โกรธกับเธอซู Luo กำพร้าเดินไปเดินมาที่ผ่านมาดึงเขาขึ้น. "don" t โกรธที่รวดเร็วในการลองใช้ความสามารถของฉันเพื่อให้แน่ใจว่าในชีวิตนี้คุณจะไม่เคยกินอาหารอร่อยเช่น " ไม่ Su Luo ที่ ความหรูหราของน้ำในฤดูใบไม้ผลิที่จะทำด้วยจิตวิญญาณของน้ำซุปที่เธอรู้ว่าไม่มีคนอื่น. เป็นซูดึงก่อนที่คุณจะตกอยู่กับแขนจ้องมองที่เมฆ Nangong ละทิ้งส่วนผสมง่าย: "สิ่งเหล่านี้สามารถกินหรือ? เพื่อให้คุณส่งฉัน? " " เฮ้สอนบทเรียนที่คุณจริงๆเริ่มที่จะย้อมชี้เมฆ Nangong คุณให้ฉันเกือบจะได้อา. "ซูไปชามฤดูใบไม้ร่วงลุ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ ของโจ๊กและมอบให้ช้อน" ได้อย่างรวดเร็วในขณะที่ ร้อนดื่มโจ๊ก. " " อย่าดื่ม. "เมฆ Nangong เชื่องช้าหันไป. บอกให้เขาดื่มและเครื่องดื่มซึ่งเป็นราคาถูกเพื่อ. " คุณมีวันและคืนโดยไม่ต้องกินก็ยังเป็นได้รับบาดเจ็บภายในไม่กิน ว่าสิ่งที่ยืน? ดีประพฤติที่รวดเร็วในการดื่มผมเอาจมูกเก่าออกใหม่ของมัน แต่มันเป็นสิ่งที่ดี. "สหภาพโซเวียตตกอยู่ในลักษณะที่กรุณาจะชักชวนเขา. แต่กระดาษเด็กที่น่าอึดอัดใจเป็นเรื่องน่าขันอย่างเห็นหัวหงายของเขา คู่ของตาสีดำส่องจ้องมองที่ซู Luo: "ฉันต้องการที่จะกิน?" "แน่นอนผมต้องกินมัน."! " ซู Luo unchastened. "ว่า" s ดี. "Nangong เมฆตามืดดาวจ้องมองที่ซูตกอย่างมั่นใจ" คุณกินผมไม่ได้กินอย่างอื่นผมไม่สามารถกิน. " ล้มลงชามซูทำอะไรไม่ถูก" วิธีมา คุณ don "t ให้ร่างกายของคุณอย่างจริงจัง? Beichen พวกเขามีความกังวลมากเกี่ยวกับคุณ." "ที่คุณดูแลเกี่ยวกับฉัน" Nangong เมฆตาจ้องที่ซูร้ายแรงและสง่างาม. ซู Luo: " ...... " ในสายตาของเขาส่องแสงซู Luo หยุดชั่วคราวในขณะที่เธอจบลงชาม: "ดีฉันเลี้ยงฉันอาหารมา. . เมื่อเปิดปาก " ใครจะรู้ Nangong เมฆเป็นไปในปลายตายหัวชนฝาจ้องมองที่ซูฟอลเน้นหนักในแต่ละพยางค์:" แล้วคุณ ,,, ฉัน ,? " ซูไมโครตกอยู่ที่มุมปากตา จะมองไปที่เขาโกรธเล็กน้อย: "คุณเป็นคนโง่ผมเองให้คุณปรุงน้ำซุปก็ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับสิ่งที่คุณจะได้เห็นผมปรุงอาหารสำหรับคนอื่นมือของฉันที่ใช้ในการปรุงอาหารคุณเป็นครั้งแรก? หนึ่งจะได้ลิ้มรสฝีมือของฉันไม่ได้กินมัน. " ซู Luo ลุกขึ้นยืนถือตะเกียบไปภายในกล่อง Don t "กิน Don t" กินนับเธอในไร้สาระ. "คุณกำลังทำอะไร!" Nangong เมฆเป็นอาหารยามหยุดให้บางซื่อใกล้ฤดูใบไม้ร่วง "I" m ทั้งหมดเหล่านี้คุณ don "t ย้าย! ปล่อยให้ไป" เมฆ Nangong ลักษณะประสาทนี้จะสนับสนุนอาหารเพื่อนน้อยหน่อมแน้มและน่ารัก. ข้อผิดพลาดบท / จุดนี้ รายงานแนะนำบทสุดท้ายแคตตาล็อก