The hypothesis that the strength of

The hypothesis that the strength of lateral inhibitions depends on
distances between features implies that the size of the stimulus and
the distance at which it is viewed will affect the inhibition process. It
is possible that eyes could be completely inhibited when fixated if
their distance to other features is small enough. With such stimuli
(smaller than the ones used here) no N170 amplitude differences
would be found between fixation locations and the activity of the eye
detector would not be seen. In contrast, with larger stimuli than the
present ones, even larger N170 amplitude differences should be found
between eye fixations and other fixation locations. It might also be the
case that differences start appearing between the other fixation locations.
Thus,we propose that holistic processing depends on the distance
at which a face is seen, which makes sense in real life situations: a face
seen at a distance is perceived as a small whole (maximal holistic
processing) while in a face seen fromvery close, distances between features
would become too great to allow for a complete holistic percept
and lateral inhibitions between features would then be canceled. In
such instances, the processing of a face would be piecemeal.
To summarize, we propose that the processing of an upright face is
coded against a human face template representation and that an eye
detector enables eyes to be detected and to become an anchor point
from which the distances to other features are coded. The processing
is holistic and at the neural level this is made possible by lateral inhibitions
from neurons coding parafoveal information onto neurons coding
foveated information, so as to cancel out the overrepresentation of
foveated information that would normally arise from cortical magnification.
The strengths of the lateral inhibitions depend on the angular
distances between the foveated feature and the peripheral features.
These properties imply that holistic processing as measured by the
scalp N170 ERP component is inherently a dynamic process that
depends on the size of the face and the distance at which it is seen.
The face inversion effect as a consequence of the lack of lateral inhibitions
Numerous studies have shown that when faces are upside down,
holistic processing is disrupted and inverted faces are processed in a
featural way (Rossion, 2009; Tanaka and Farah, 1993). At the neuronal
level and following our logic, inversion would simply cancel the lateral
inhibitions described above. This would mean that features in fovea
would bemore represented than the peripheral features because of cortical
magnification (Fig. 7). The representation of peripheral features
would also be a function of their retinotopic distance from fovea with
the most distant features not represented at all. This would explain
the narrowing of the perceptual field in inverted faces for which features
have to be processed sequentially and independently because of
the loss of holistic processing (Rossion, 2009). This featural processing
requires viewers to change their face scanning pattern toward more
fixations on specific features (Barton et al., 2006; Hills et al., 2012) in
order to collect all relevant facial information to do the task at hand
(e.g. recognize the identity). Note that the same effects would be seen
with upright faces seen too close to allowfor proper holistic processing,
as described earlier. The simple lack of inhibition of the fixated feature
can explain all the results we obtained with inverted stimuli.
At forehead fixation therewas no feature. In intact inverted faces the
eyes were the closest feature, thus activation of eye-coding neurons
contributed to the overall N170 signal. This explains the increase in
N170 amplitude for inverted faces fixated on the forehead and the
lack of such increase in inverted eyeless faces for this fixation location.
When fixation was on the eyes, nose, and mouth, the increase in N170
amplitude between upright and inverted faces reflected the activation
of neurons coding for the feature in fovea (which was greater than
usual given the feature overrepresentation due to cortical magnification)
plus the weaker activation of the neurons coding for the nearby
features, itself dependant on retinotopic distance from fixation.
As mentioned in the preceding section,we assume that eyes are also
inhibited when fixated on in upright faces, just like the other features
(Fig. 7). When released from their inhibition by other face features ininverted intact faces, eye-coding neurons also responded more than in
upright faces and thus yielded an increase in N170 amplitude. When
eyes were no longer present in fovea, eye-coding neurons did not respond
and the N170 FIE was considerably diminished in eyeless faces.
However, asmentioned earlier, theN170 amplitude for inverted eyeless
faces was weakly but significantly larger than for upright eyeless faces
even at eye fixation locations. Although no feature was in fovea, this
effect can be explained by the contribution of neurons coding for nearby
features (nose, face outline) which were close enough to the eye fixation
to contribute to the overall response. Likewise, the shorter distance
between the empty nasion fixation and the nose feature compared to
each empty eye fixation and the nose explains the slightly larger N170
amplitude for nasion fixation compared to eye fixations in inverted eyeless
faces (Fig. 5), due to a slightly larger contribution of the nose-coding
neurons to the overall response.
When fixation was on the nose, neurons coding for that feature
responded. Interestingly, the N170 amplitude for inverted eyeless
faces was slightly reduced compared to inverted intact faces at nose
fixation (and a clear reduction of the FIE was seen at nose fixation).
Again, this can be explained by the slight contribution of eye-coding
neurons situated in periphery of nose fixation in inverted intact faces,
which was lost when eyes were no longer present (Fig. 7). In contrast,
when fixation was on the mouth, the FIE did not differ significantly between
intact and eyeless faces because in intact faces, the contribution
fromthe eyes to the overall responsewas tooweak due to their distance
from the mouth, making their absence in eyeless faces insignificant
(Fig. 7). Based on the present data and stimuli used, features contribute
to the overall N170 response if they are situated between ~2.8°
(distance between an eye and the nose) and 3.5° (distance between
an eye and the mouth) of visual angle from the fixated feature, i.e.
when they are in parafoveal vision. Distances between features would
increasewith larger faces (or decreased viewing distance), and diminish
with smaller faces (or increased viewing distance), resulting in different
contributions of features to the overall response and leading to variations
of the N170 amplitude with stimulus size/viewing distance.
Implications of the LIFTED model for visual perception
According to the LIFTED model, upright faces are processed holistically
and this entails an inhibition of the neurons coding the foveated
feature by the neurons coding features situated in parafovea so as to
cancel the foveal overrepresentation that would normally arise from
cortical magnification. The strength of the lateral inhibitions depends
on feature distances (and thus stimulus size/viewing distance). In contrast,
inverted faces are processed analytically and the N170 they elicit
results from the stronger response of neurons coding the foveated
feature (due to foveal overrepresentation) in addition to the (weaker)
contribution of neurons coding features in parafovea, itself a function
of feature angular distances from fixation. With this theory there is no
need to invoke the extra recruitment of object sensitive neurons to
account for the increase in N170 amplitude with face inversion, as proposed
previously (e.g. Itier and Taylor, 2002; Rossion et al., 1999; Sadeh
and Yovel, 2010; Yovel and Kanwisher, 2005). The FIE can be explained
simply by the cancelation of the lateral inhibitions and fovealmagnification.
In other words, the specificity of early face processing lies in the
lateral inhibitionmechanism that isweak or lacking for object representation.
The N170 FIE is specific to faces because the release of this inhibition
results in a larger response of the neurons coding for the feature
in foveawhen the face is inverted compared towhen the face is upright.
Faces are also unique because they possess eyes which are detected by
the proposed eye detector in order to anchor the face percept. This
theory can also explain why little or no FIE is seen on the N170 elicited
by objects. Objects are processed mostly featurally regardless of their
orientation and the same neuronal activation is required with the
main contribution coming from features within fovea and no or much
less lateral inhibition from neurons coding object parts situated in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมมติฐานที่ขึ้นอยู่กับความแข็งแรงของ inhibitions ด้านข้างระยะทางระหว่างคุณลักษณะหมายถึงการที่ขนาดของการกระตุ้น และระยะห่างที่ดูจะมีผลต่อการยับยั้งการ มันเป็นไปได้ว่า ตาอาจจะทั้งหมดห้ามเมื่อ fixated ถ้าของระยะห่างจากโทรทัศน์มีขนาดเล็กพอ มีสิ่งเร้าเช่น(ขนาดเล็กกว่าที่ใช้ที่นี่) ไม่มีความแตกต่างของคลื่น N170จะพบเบีสถานที่และกิจกรรมตาเครื่องตรวจจับจะไม่เห็น ในทางตรงกันข้าม กับสิ่งเร้าที่มีขนาดใหญ่กว่านี้คนปัจจุบัน จะพบความแตกต่าง N170 คลื่นขนาดใหญ่กว่าfixations ตาและตำแหน่งที่ตั้งอื่น ๆ เบี อาจเป็นการกรณีที่ส่วนต่างเริ่มปรากฏระหว่างปฏิกิริยาการตรึงตำแหน่งอื่น ๆดังนั้น เราเสนอการประมวลผลแบบองค์รวมขึ้นอยู่กับระยะทางที่ที่ ใบหน้าจะเห็น ซึ่งทำให้ความรู้สึกในชีวิต: ใบหน้ามองเห็นในระยะไกลถือว่าเป็นทั้งขนาดเล็ก (สูงสุดแบบองค์รวมfromvery ประมวลผล) ในขณะที่หน้าเห็นปิด ระยะทางระหว่างคุณลักษณะจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ให้ percept แบบองค์รวมสมบูรณ์และ inhibitions ด้านข้างระหว่างคุณลักษณะจะถูกยกเลิกแล้ว ในกรณีดังกล่าว การประมวลผลใบหน้าจะ piecemealสรุป เราเสนอการประมวลผลหน้าตรงว่ารหัสตัวแทนแม่ใบหน้ามนุษย์และที่ตาเครื่องตรวจจับทำให้ตาสามารถตรวจจับ และเป็น จุดยึดระยะทางถึงคุณลักษณะอื่น ๆ มีโค้ดซึ่ง การประมวลผลแบบองค์รวมและระดับประสาทนี้จะทำไป โดย inhibitions ด้านข้างจากรหัส parafoveal ข้อมูลลงรหัส neurons neuronsข้อมูล foveated เพื่อยก overrepresentation ของfoveated ข้อมูลที่โดยปกติจะเกิดจากขยายเนื้อแน่นจุดแข็งของ inhibitions ด้านข้างขึ้นอยู่กับการแองกูลาร์ระยะทางระหว่างคุณลักษณะ foveated และคุณลักษณะอุปกรณ์ต่อพ่วงคุณสมบัติเหล่านี้เป็นสิทธิ์แบบการประมวลผลแบบองค์รวมที่วัดโดยการหนังศีรษะส่วนประกอบ N170 ERP จะตั้งก็กระบวนการที่ขึ้นอยู่กับขนาดของใบหน้าและระยะห่างที่จะเห็นผลกลับหน้าเป็นลำดับของการขาดของ inhibitions ด้านข้างศึกษาจำนวนมากได้แสดงที่หน้าจะคว่ำการประมวลผลแบบองค์รวมคือระหว่างสองวัน และหัวหน้าการประมวลผลในการวิธี featural (Rossion, 2009 ทานากะและฟาราห์ 1993) ที่ที่ neuronalระดับ และ ตาม ตรรกะของเรา กลับจะเพียงยกด้านข้างinhibitions ที่อธิบายไว้ข้างต้น นี้จะหมายถึง ที่พักใน foveaจะ bemore ที่แสดงคุณลักษณะอุปกรณ์ต่อพ่วงกว่าเนื่องจากเนื้อแน่นขยาย (Fig. 7) ตัวอย่างของอุปกรณ์ต่อพ่วงจะเป็นฟังก์ชันของระยะทางจาก fovea มี retinotopic ของพวกเขาคุณลักษณะไกลสุดไม่แสดงเลย นี้จะอธิบายการจำกัดให้แคบลงของฟิลด์ perceptual กลับใบหน้าในลักษณะใดต้องสามารถประมวลผลตามลำดับ และเป็นอิสระเนื่องจากการสูญเสียของการประมวลผลแบบองค์รวม (Rossion, 2009) การประมวลผล featural นี้ต้องชมการเปลี่ยนหน้าของการสแกนรูปแบบไปมากขึ้นfixations บนคุณลักษณะเฉพาะ (บาร์ตันและ al., 2006 ฮิลล์ et al., 2012) ในสั่งเก็บทั้งหมดที่เกี่ยวข้องหน้าข้อมูลในการทำงานที่(เช่นรู้จักตัวตน) โปรดสังเกตว่า จะเห็นผลเหมือนกันด้วยใบหน้าตรงที่เห็นเกินไปใกล้กับ allowfor เหมาะสมแบบองค์รวมการประมวลผลตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ ยับยั้งการเปลี่ยนคุณลักษณะ fixated ขาดง่ายสามารถอธิบายผลลัพธ์ทั้งหมดที่เราได้รับกับสิ่งเร้าที่หัวที่หน้าผากเบี therewas ลักษณะการทำงานไม่ ในสภาพสมบูรณ์กลับหน้าตามีคุณลักษณะใกล้เคียงที่สุด ดังนั้นเปิดใช้งานโค้ดตา neuronsส่วนสัญญาณ N170 โดยรวม นี้อธิบายเพิ่มคลื่น N170 สำหรับกลับหน้า fixated บนหน้าผากและขาดเช่นเพิ่มหน้า eyeless กลับสำหรับที่ตั้งนี้เบีเมื่อปฏิกิริยาการตรึงอยู่บนตา จมูก และปาก เพิ่ม N170คลื่นระหว่างใบหน้าตรง และมุมกลับสะท้อนให้เห็นการเรียกใช้ของ neurons รหัสสำหรับคุณลักษณะใน fovea (ซึ่งมีมากกว่าปกติให้ overrepresentation คุณลักษณะเนื่องจากขยายเนื้อแน่น)พร้อมเปิดใช้งานแกร่งของ neurons รหัสสำหรับพักห้องพักลักษณะ ตัวเองตาม retinotopic ห่างจากเบีเป็นที่กล่าวถึงในส่วนก่อนหน้านี้ เราสมมติว่า ดวงตาเป็นห้ามเมื่อ fixated ในในหน้าตรง เช่นเดียวกับคุณลักษณะอื่น ๆ(Fig. 7) เมื่อออกจากการยับยั้ง โดยอื่น ๆ หน้าคุณลักษณะ ininverted เหมือนเดิมใบหน้า ตารหัส neurons ยังตอบมากกว่า ในตรงใบหน้า และทำ ให้ผลการเพิ่มคลื่น N170 เมื่อตาไม่อยู่ใน fovea, neurons โค้ดตาไม่ตอบสนองและเอฟี N170 ได้ลดลงมากในหน้า eyelessอย่างไรก็ตาม asmentioned ต้น theN170 คลื่นสำหรับกลับ eyelessใบหน้าได้อย่างมีนัยสำคัญมากกว่าสำหรับ eyeless หน้าตรง แต่สูญแม้แต่ในสถานตาเบี ถึงแม้ว่าคุณลักษณะไม่ถูกใน fovea นี้ผลที่สามารถอธิบายความผันแปรของ neurons โค้ดสำหรับบริเวณใกล้เคียงคุณลักษณะ (จมูก หน้าเค้า) ซึ่งใกล้พอปฏิกิริยาการตรึงตาจะนำไปสู่การตอบสนองโดยรวม ในทำนองเดียวกัน ระยะสั้นระหว่างเบี nasion ว่างและลักษณะจมูกเมื่อเปรียบเทียบกับจมูกและตาเปล่าเบีละอธิบาย N170 ใหญ่กว่าเล็กน้อยคลื่นสำหรับเปรียบเทียบกับ fixations ตาในเบี nasion กลับ eyelessใบหน้า (Fig. 5), เนื่องจากส่วนใหญ่เล็กน้อยของจมูกรหัสneurons ตอบสนองโดยรวมเมื่อปฏิกิริยาการตรึงอยู่บนจมูก neurons รหัสสำหรับคุณลักษณะที่ตอบสนอง เป็นเรื่องน่าสนใจ คลื่น N170 สำหรับกลับ eyelessใบหน้าได้เล็กน้อยลดลงเมื่อเทียบกับใบหน้าเหมือนเดิมกลับที่จมูกปฏิกิริยาการตรึง (และลดล้างของเอฟีได้เห็นที่จมูกเบี)อีก นี้สามารถถูกอธิบาย โดยสัดส่วนเล็กน้อยของตาเขียนโค้ดneurons แห่งยสปริงเบีจมูกใบหน้ากลับเหมือนเดิมการสูญเสียเมื่อตาได้ไม่นานปัจจุบัน (Fig. 7) ในความคมชัดเมื่อเบีบนปาก เอฟีที่ได้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างหน้าเหมือนเดิม และ eyeless เนื่องจากในใบหน้าเหมือนเดิม สัดส่วนจากตาให้ tooweak responsewas โดยรวมเนื่องจากระยะทางของพวกเขาจากปาก การขาดของพวกเขาในหน้า eyeless สำคัญ(Fig. 7) ขึ้นอยู่กับการนำเสนอข้อมูลและสิ่งเร้าที่ใช้ ลักษณะการทำงานร่วมตอบสนอง N170 โดยรวมถ้าอยู่ระหว่าง ~2.8°(ระยะห่างระหว่างตาและจมูก) และ 3.5 องศา (ระยะห่างระหว่างตาและปาก) ของ visual มุมจากคุณลักษณะ fixated เช่นเมื่อพวกเขาอยู่ในวิสัยทัศน์ parafoveal จะมีระยะห่างระหว่างคุณลักษณะใบหน้าใหญ่ increasewith (หรือลดระยะทางดู), และเทามีใบหน้าเล็กลง (หรือดูเพิ่มระยะ), ผลแตกต่างกันผลงานของคุณลักษณะการตอบสนองโดยรวมและเป็นผู้นำการเปลี่ยนแปลงของคลื่น N170 กับกระตุ้นดูขนาดระยะห่างผลของแบบจำลอง LIFTED สำหรับรับรู้ภาพตามแบบ LIFTED ตรงหน้าการประมวลผลในแบบองค์รวมและนี้มีการยับยั้งของ neurons ที่รหัสที่ foveatedคุณลักษณะ โดย neurons ที่กำหนดคุณลักษณะแห่ง parafovea เพื่อให้เป็นไปoverrepresentation foveal ซึ่งโดยปกติจะเกิดขึ้นจากการยกเลิกขยายเนื้อแน่น ขึ้นอยู่กับความแข็งแรงของ inhibitions ด้านข้างระยะทางคุณลักษณะ (และจึงกระตุ้นขนาดระยะดู) ในความคมชัดกลับหน้าประมวลผล analytically และ N170 พวกเขาบอกผลจากการตอบสนองที่แข็งแกร่งของ neurons โค้ดที่ foveatedคุณลักษณะ (จาก foveal overrepresentation) นอกจากนี้ (แกร่ง)สัดส่วนของ neurons รหัสใน parafovea ตัวฟังก์ชันของระยะทางแองกูลาร์คุณลักษณะจากเบี ทฤษฎีนี้มีเป็นไม่มีจำเป็นต้องสรรหาบุคลากรเพิ่มเติมของ neurons สำคัญวัตถุเพื่อเรียกบัญชีสำหรับการเพิ่มขึ้นของคลื่น N170 กับกลับหน้า เสนอก่อนหน้านี้ (เช่น Itier และเทย์เลอร์ 2002 Rossion et al., 1999 Sadehและ Yovel, 2010 Yovel และ Kanwisher, 2005) สามารถอธิบายการเอฟีเพียง โดยยกเลิกด้านข้าง inhibitions และ fovealmagnificationในคำอื่น ๆ specificity ช่วงหน้าประมวลผลอยู่ในตัวlateral inhibitionmechanism isweak นั้นหรือขาดสำหรับแสดงวัตถุเอฟี N170 โดยเฉพาะใบหน้าเนื่องจากรุ่นนี้ยับยั้งการผลลัพธ์ในการตอบสนองที่มีขนาดใหญ่ของ neurons รหัสสำหรับลักษณะการทำงานใน foveawhen กลับหน้าเปรียบเทียบ towhen หน้าอยู่ตรงนั้นใบหน้าก็ไม่ซ้ำกันเนื่องจากพวกเขามีตาซึ่งตรวจพบโดยจับตาการเสนอเพื่อยึด percept หน้า นี้ทฤษฎีสามารถอธิบายเหตุเห็นเอฟีน้อย หรือไม่มีใน N170 elicited ยังโดยวัตถุนั้น วัตถุการประมวลผลส่วนใหญ่ featurally ไม่ว่าของตนปฐมนิเทศและเปิด neuronal เดียวกันจะต้องมีการส่วนหลักที่มาจากคุณลักษณะของ fovea และไม่มากน้อยยับยั้งด้านข้างจาก neurons โค้ดส่วนวัตถุแห่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมมติฐานที่ว่าความแรงของการยับยั้งด้านข้างขึ้นอยู่กับระยะทางระหว่างคุณสมบัติที่แสดงให้เห็นว่าขนาดของการกระตุ้นและระยะทางที่มันถูกมองว่าจะมีผลต่อการยับยั้งกระบวนการ มันเป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นตายับยั้งสมบูรณ์เมื่อจับจ้องถ้าระยะทางของพวกเขาไปคุณสมบัติอื่นๆ ที่มีขนาดเล็กพอ ด้วยสิ่งเร้าเช่น(ขนาดเล็กกว่าคนที่ใช้ที่นี่) ไม่มีความแตกต่าง N170 กว้างจะพบระหว่างสถานที่และกิจกรรมการตรึงตาตรวจจับจะมองไม่เห็น ในทางตรงกันข้ามกับสิ่งเร้าที่มีขนาดใหญ่กว่าคนปัจจุบันได้ขนาดใหญ่กว้าง N170 แตกต่างควรจะพบกันระหว่างตายึดติดและสถานที่อื่นๆ ที่ตรึง นอกจากนี้ยังอาจจะมี. กรณีที่แตกต่างเริ่มปรากฏระหว่างสถานที่ตรึงอื่น ๆ ดังนั้นเราจึงเสนอว่าการประมวลผลแบบองค์รวมขึ้นอยู่กับระยะทางที่ใบหน้าจะเห็นซึ่งจะทำให้ความรู้สึกในสถานการณ์ชีวิตจริง: ใบหน้ามองเห็นได้ในระยะไกลเป็นที่รับรู้ในฐานะที่เป็นขนาดเล็ก (แบบองค์รวมสูงสุดในการประมวลผล) ในขณะที่ใบหน้าที่เห็นใกล้ fromvery, ระยะทางระหว่างคุณสมบัติที่จะกลายเป็นดีเกินไปที่จะอนุญาตให้มีการPercept แบบองค์รวมที่สมบูรณ์แบบและยับยั้งด้านข้างระหว่างคุณสมบัติก็จะถูกยกเลิก ในกรณีดังกล่าวการประมวลผลของใบหน้าจะเป็นทีละน้อย. the เพื่อสรุปเราเสนอว่าการประมวลผลของใบหน้าตรงเป็นรหัสกับการแสดงแม่แบบที่ใบหน้าของมนุษย์และตาตรวจจับสายตาช่วยให้การตรวจพบและจะกลายเป็นจุดยึดจากซึ่งระยะทางที่จะมีคุณสมบัติอื่น ๆ ที่มีการเข้ารหัส การประมวลผลเป็นแบบองค์รวมและในระดับประสาทนี้จะทำไปโดยยับยั้งด้านข้างจากเซลล์ประสาทการเข้ารหัสข้อมูลparafoveal ไปยังเซลล์ประสาทการเข้ารหัสข้อมูลfoveated เพื่อยกเลิกการออก overrepresentation ของข้อมูลfoveated ที่ปกติจะเกิดขึ้นจากการขยายเยื่อหุ้มสมอง. จุดแข็งของด้านข้าง ยับยั้งขึ้นอยู่กับมุมระยะทางระหว่างคุณลักษณะfoveated และคุณสมบัติอุปกรณ์ต่อพ่วง. คุณสมบัติเหล่านี้บ่งบอกว่าการประมวลผลแบบองค์รวมโดยวัดจากหนังศีรษะ N170 องค์ประกอบ ERP เป็นเนื้อแท้เป็นกระบวนการแบบไดนามิกที่ขึ้นอยู่กับขนาดของใบหน้าและระยะทางที่มันจะเห็น. ผลผกผันใบหน้าเป็นผลมาจากการขาดการยับยั้งด้านข้างการศึกษาจำนวนมากได้แสดงให้เห็นว่าเมื่อใบหน้าคว่ำการประมวลผลแบบองค์รวมจะหยุดชะงักและใบหน้ากลับมีการประมวลผลในทางfeatural (Rossion 2009; ทานากะและเราะห์ 1993) ที่เส้นประสาทระดับและทำตามตรรกะของเรากลับกันก็จะยกเลิกการด้านข้างยับยั้งอธิบายไว้ข้างต้น นี้จะหมายความว่าคุณสมบัติใน fovea จะ bemore ตัวแทนกว่าคุณสมบัติต่อพ่วงเพราะเยื่อหุ้มสมองขยาย(รูปที่. 7) เป็นตัวแทนของคุณสมบัติต่อพ่วงยังจะเป็นฟังก์ชั่นของระยะทางของพวกเขาจาก retinotopic fovea มีคุณสมบัติที่ห่างไกลที่สุดไม่ได้เป็นตัวแทนที่ทั้งหมด นี้จะอธิบายการกวดขันของสนามการรับรู้ในใบหน้าคว่ำที่คุณสมบัติได้ที่ต้องดำเนินการตามลำดับและเป็นอิสระเพราะความสูญเสียของการประมวลผลแบบองค์รวม(Rossion 2009) นี้การประมวลผล featural ต้องชมที่จะเปลี่ยนรูปแบบการสแกนใบหน้าของพวกเขาที่มีต่อเพิ่มเติมยึดติดกับคุณลักษณะเฉพาะ (บาร์ตัน et al, 2006;. ฮิลส์ et al, 2012.) ในการสั่งซื้อเพื่อเก็บรวบรวมข้อมูลใบหน้าที่เกี่ยวข้องทั้งหมดในการทำงานในมือ(เช่นรู้จัก ตัวตน) โปรดทราบว่าผลกระทบเหมือนกันจะถูกมองว่ามีใบหน้าตรงเห็นใกล้เกินไป allowfor การประมวลผลแบบองค์รวมที่เหมาะสมตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ ขาดที่เรียบง่ายของการยับยั้งการจับจ้องคุณลักษณะสามารถอธิบายผลทั้งหมดที่เราได้รับกับสิ่งเร้าคว่ำ. ที่ตรึงหน้าผาก therewas ไม่มีคุณลักษณะ ในใบหน้าคว่ำเหมือนเดิมตามีคุณสมบัติใกล้เคียงจึงกระตุ้นการทำงานของเซลล์ประสาทตาเข้ารหัสส่วนทำให้สัญญาณN170 โดยรวม นี้จะอธิบายถึงการเพิ่มขึ้นของความกว้าง N170 ใบหน้าคว่ำจับจ้องอยู่ที่หน้าผากและขาดการเพิ่มขึ้นดังกล่าวในตาบอดกลับใบหน้าสำหรับสถานที่การตรึงนี้. เมื่อตรึงอยู่ในตาจมูกและปากเพิ่มขึ้นใน N170 กว้างระหว่างตรงและกลับ ใบหน้าที่สะท้อนให้เห็นถึงการเปิดใช้งานของเซลล์ประสาทการเข้ารหัสสำหรับคุณลักษณะในfovea (ซึ่งสูงกว่าปกติกำหนดคุณลักษณะoverrepresentation เนื่องจากการขยายเยื่อหุ้มสมอง) บวกกับการเปิดใช้งานปรับตัวลดลงของเซลล์ประสาทการเข้ารหัสสำหรับที่อยู่ใกล้เคียงคุณสมบัติตัวเองขึ้นอยู่กับระยะทาง retinotopic จากการตรึง. ดังกล่าว ในส่วนที่ก่อนหน้านี้เราคิดว่าตานอกจากนี้ยังสามารถยับยั้งเมื่อจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าตรงเช่นเดียวกับคุณสมบัติอื่นๆ(รูปที่. 7) เมื่อปล่อยออกมาจากการยับยั้งของพวกเขาโดยคุณสมบัติอื่น ๆ ใบหน้า ininverted ใบหน้าเหมือนเดิมเซลล์ประสาทตาเข้ารหัสยังตอบสนองมากขึ้นกว่าในใบหน้าตรงและจึงส่งผลให้กว้างN170 เมื่อตาไม่ปัจจุบันอีกต่อไปใน fovea เซลล์ประสาทตาเข้ารหัสไม่ตอบสนองและN170 FIE ได้ลดลงอย่างมากในใบหน้าตาบอด. อย่างไรก็ตาม asmentioned ก่อนหน้ากว้าง theN170 สำหรับตาบอดกลับใบหน้าเป็นอย่างอ่อนแต่มีขนาดใหญ่กว่าตาบอดตรงใบหน้าแม้ที่ สถานที่ตรึงตา แม้ว่าคุณลักษณะที่ไม่อยู่ใน fovea นี้ผลที่สามารถอธิบายได้ด้วยผลงานการเขียนโปรแกรมของเซลล์ประสาทที่อยู่ใกล้เคียงสำหรับคุณสมบัติ(จมูกใบหน้าร่าง) ซึ่งอยู่ใกล้พอที่จะตรึงตาที่จะนำไปสู่การตอบสนองโดยรวม ในทำนองเดียวกันในระยะทางที่สั้นลงระหว่างการตรึง NASION ที่ว่างเปล่าและคุณลักษณะจมูกเมื่อเทียบกับแต่ละตรึงตาที่ว่างเปล่าและจมูกอธิบายขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อยN170 กว้างในการตรึง NASION เมื่อเทียบกับการยึดติดตาตาบอดกลับใบหน้า(รูปที่. 5) เนื่องจากเล็กน้อย ผลงานขนาดใหญ่ของจมูกเข้ารหัสเซลล์ประสาทการตอบสนองโดยรวม. เมื่อตรึงอยู่บนจมูกเซลล์ประสาทการเข้ารหัสสำหรับคุณลักษณะที่ตอบสนอง ที่น่าสนใจกว้าง N170 สำหรับตาบอดคว่ำใบหน้าได้ลดลงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับใบหน้าเหมือนเดิมคว่ำที่จมูกตรึง(และลดลงชัดเจนของ FIE ได้รับการมองเห็นที่ตรึงจมูก). อีกครั้งนี้สามารถอธิบายได้ด้วยผลงานเล็กน้อยของตาเข้ารหัสเซลล์ประสาทตั้งอยู่ในรอบของการตรึงจมูกในใบหน้าเหมือนเดิมคว่ำที่หายไปเมื่อตาไม่ปัจจุบันอีกต่อไป (รูปที่. 7) ในทางตรงกันข้ามเมื่อตรึงอยู่บนปาก FIE ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างใบหน้าเหมือนเดิมและตาบอดเพราะในใบหน้าเหมือนเดิมผลงานfromthe ตากับ responsewas โดยรวม tooweak เนื่องจากระยะทางของพวกเขาออกมาจากปากทำให้ขาดของพวกเขาในตาบอดใบหน้าเล็กน้อย(รูปที่. 7) บนพื้นฐานของข้อมูลปัจจุบันและสิ่งเร้าที่ใช้คุณสมบัติที่มีส่วนร่วมในการตอบสนอง N170 โดยรวมถ้าพวกเขาจะตั้งอยู่ระหว่าง ~ 2.8 ° (ระยะห่างระหว่างตาและจมูก) และ 3.5 ° (ระยะห่างระหว่างตาและปาก) ของมุมภาพจาก คุณลักษณะจับจ้องคือเมื่อพวกเขาอยู่ในวิสัยทัศน์parafoveal ระยะทางระหว่างคุณสมบัติที่จะincreasewith ใบหน้าขนาดใหญ่ (หรือลดลงในระยะที่ดู) และลดลงด้วยใบหน้าที่มีขนาดเล็ก(หรือดูระยะทางที่เพิ่มขึ้น) ส่งผลให้ในที่แตกต่างกันมีส่วนร่วมของคุณลักษณะที่จะตอบสนองโดยรวมและนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของความกว้างN170 ที่มีขนาดกระตุ้นเศรษฐกิจ / ดูระยะทาง . ผลกระทบของรูปแบบการยกสำหรับการรับรู้ภาพตามรูปแบบการยกใบหน้าตรงมีการประมวลผลแบบองค์รวมและรายละเอียดยับยั้งเซลล์ประสาทการเข้ารหัสfoveated คุณลักษณะโดยเซลล์ประสาทการเข้ารหัสคุณสมบัติอยู่ใน parafovea เพื่อยกเลิกการoverrepresentation foveal ที่จะได้ตามปกติ เกิดขึ้นจากการขยายเยื่อหุ้มสมอง ความแข็งแรงของการยับยั้งด้านข้างขึ้นอยู่กับระยะทางคุณลักษณะ (และขนาดจึงกระตุ้น / ดูระยะทาง) ในทางตรงกันข้ามใบหน้ากลับมีการประมวลผลวิเคราะห์และ N170 พวกเขาล้วงเอาผลที่ได้จากการตอบสนองที่แข็งแกร่งของเซลล์ประสาทการเข้ารหัสfoveated คุณลักษณะ (เนื่องจาก overrepresentation foveal) นอกเหนือไปจาก (อ่อนแอ) ผลงานของเซลล์ประสาทการเขียนโปรแกรมในลักษณะ parafovea ตัวเองฟังก์ชั่นของคุณลักษณะระยะทางเชิงมุมจากการตรึง ด้วยทฤษฎีนี้ไม่มีความจำเป็นที่จะก่อให้เกิดการรับสมัครงานพิเศษของเซลล์ประสาทที่ไวต่อวัตถุบัญชีสำหรับการเพิ่มขึ้นของความกว้างN170 ที่มีการผกผันใบหน้าตามที่เสนอไปก่อนหน้านี้(เช่น Itier และเทย์เลอร์, 2002; Rossion et al, 1999;. Sadeh และ Yovel, 2010; Yovel และ Kanwisher 2005) FIE สามารถอธิบายได้ง่ายๆโดยการยกเลิกการยับยั้งด้านข้างและfovealmagnification. ในคำอื่น ๆ ที่เฉพาะเจาะจงของการประมวลผลใบหน้าต้นอยู่ในinhibitionmechanism ด้านข้างที่ isweak หรือขาดสำหรับการแสดงวัตถุ. N170 FIE เป็นเฉพาะกับใบหน้าเพราะการเปิดตัวของ นี้การยับยั้งผลในการตอบสนองที่มีขนาดใหญ่ของเซลล์ประสาทการเข้ารหัสสำหรับคุณลักษณะในfoveawhen ใบหน้าจะกลับเมื่อเทียบ towhen ใบหน้าเที่ยงธรรม. ใบหน้านอกจากนี้ยังมีที่ไม่ซ้ำกันเพราะพวกเขามีสายตาที่มีการตรวจพบโดยการตรวจจับสายตาเสนอเพื่อที่จะยึด Percept ใบหน้า . นี้ทฤษฎีสามารถอธิบายได้ว่าทำไมน้อยหรือ FIE ไม่เห็นใน N170 ออกมาจากวัตถุ วัตถุที่มีการประมวลผลส่วนใหญ่ featurally ของพวกเขาโดยไม่คำนึงถึงการวางแนวทางและการกระตุ้นเส้นประสาทเดียวกันจะต้องมีผลงานหลักมาจากคุณลักษณะในfovea หรือไม่และมากยับยั้งด้านข้างน้อยลงจากเซลล์ประสาทการเข้ารหัสส่วนวัตถุที่ตั้งอยู่ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมมติฐานว่า ความแข็งแรงของตัวยับยั้งขึ้นอยู่กับ
ระยะทางระหว่างคุณลักษณะหมายความว่าขนาดของสิ่งเร้า และระยะทางที่
มันจะดู จะมีผลต่อกระบวนการยับยั้ง มัน
เป็นไปได้ว่าตาสามารถถูกยับยั้งได้เมื่อต้องการถ้า
ของพวกเขาระยะทางคุณสมบัติอื่น ๆมีขนาดเล็กพอ ด้วยเช่นสิ่งเร้า
( มีขนาดเล็กกว่าที่ใช้อยู่ ) ไม่ n170 ขนาดความแตกต่าง
จะอยู่ระหว่างตำแหน่งการตรึงและกิจกรรมของตา
ตรวจจับไม่เจอ ในทางตรงกันข้ามกับสิ่งเร้าขนาดใหญ่กว่า
คนปัจจุบัน แม้ n170 แอมพลิจูดขนาดใหญ่ควรพบความแตกต่างระหว่างตา และ อื่น ๆสถานที่
ไหลเกี่ยวกับเวทมนต์บ้างรึง . นอกจากนี้ยังอาจจะเป็น
กรณีความขัดแย้งเริ่มปรากฏระหว่างสถานที่อื่นๆ การตรึง
ดังนั้นเราจึงเสนอว่า การประมวลผลแบบองค์รวมขึ้นอยู่กับระยะห่าง
ที่ใบหน้าจะเห็น ซึ่งทำให้ความรู้สึกในสถานการณ์จริง : ใบหน้า
เห็นระยะห่างที่เป็นที่รับรู้เป็นทั้งขนาดเล็ก ( การประมวลผลแบบองค์รวม
สูงสุด ) ในขณะที่ใบหน้าที่เห็น fromvery ปิด , ระยะทางระหว่างคุณลักษณะ
จะกลายเป็นมากเกินไปเพื่อให้สมบูรณ์แบบองค์รวมและความเข้าใจ
การยับยั้งระหว่างคุณลักษณะจะถูกยกเลิก ใน
เช่นนี้ การประมวลผลของใบหน้าจะปลีก .
สรุป เราเสนอว่า การประมวลผลของใบหน้าตรง
รหัสกับมนุษย์หน้าแม่แบบการเป็นตัวแทนและที่ตา
เครื่องช่วยให้ดวงตาที่จะตรวจพบ และเป็นผู้ประกาศจุด
ซึ่งระยะทางกับคุณสมบัติอื่น ๆมีโค๊ต การประมวลผล
เป็นแบบองค์รวมและระดับประสาทนี้ได้โดยการยับยั้ง
จากเซลล์ประสาทโค๊ดข้อมูล parafoveal ไปยังเซลล์ประสาทข้อมูล foveated นะครับ
เพื่อยกเลิกออก overrepresentation ของ
ข้อมูล foveated ซึ่งปกติจะเกิดขึ้นจากเปลือกขยาย .
จุดแข็งของ inhibitions ด้านข้างขึ้นอยู่กับระยะทางเชิงมุม
ระหว่าง foveated คุณลักษณะและคุณสมบัติของอุปกรณ์ต่อพ่วง .
คุณสมบัติเหล่านี้บ่งบอกว่าการประมวลผลแบบองค์รวมเป็นวัดโดย
หนังศีรษะ n170 ERP องค์ประกอบเป็นอย่างโดยเนื้อแท้กระบวนการแบบไดนามิก
ขึ้นอยู่กับขนาดของใบหน้า และระยะทางที่ได้เห็น
หน้าผกผันผลเป็นผลมาจากการขาดการยับยั้ง
การศึกษามากมายได้แสดงให้เห็นว่าเมื่อใบหน้าจะกลับหัว และการประมวลผลแบบองค์รวมคือการหยุดชะงัก
คว่ำหน้าจะถูกประมวลผลในลักษณะ featural
( rossion , 2009 ; ทานากะและฟารา , 1993 ) ในระดับการ
และต่อไปนี้ตรรกะของเรา ตรงกันข้ามก็จะยกเลิกการ
ยับยั้งที่อธิบายข้างต้นนี้จะหมายถึงว่าคุณลักษณะเฉพาะ
จะมีแสดงมากกว่าคุณสมบัติอุปกรณ์ต่อพ่วงเพราะเปลือก
ขยาย ( รูปที่ 7 ) การแสดงคุณลักษณะของอุปกรณ์ต่อพ่วง
ยังจะเป็นฟังก์ชันของระยะทางของพวกเขาจาก retinotopic โฟเวียกับ
ไกลที่สุดคุณสมบัติไม่แสดงทั้งหมด นี้จะอธิบาย
ตีบของเขตการคว่ำหน้าในที่คุณลักษณะ
ต้องถูกประมวลผลตามลำดับและเป็นอิสระเพราะ
การสูญเสียของการประมวลผลแบบองค์รวม ( rossion , 2009 ) นี้ featural การประมวลผล
ต้องการผู้ชมเปลี่ยนรูปแบบหน้าสแกนต่อไหลเกี่ยวกับเวทมนต์บ้างมากกว่า
คุณลักษณะเฉพาะ ( บาร์ตัน et al . , 2006 ; ภูเขา et al . , 2012 ) เพื่อรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวข้อง
หน้าทั้งหมดทำงานในมือ
( เช่นรู้จักตัวตน )หมายเหตุ ผลเดียวกันจะเห็น
ตรงใบหน้าเห็นสนิทกับ allowfor การประมวลผลแบบองค์รวมที่เหมาะสม
ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ ขาดง่ายของการยับยั้งของ fixated คุณลักษณะ
สามารถอธิบายผลลัพธ์ทั้งหมดที่เราได้รับกับคว่ำสิ่งเร้า .
ที่การตรึงหน้าผากไม่มีคุณสมบัติ ในยังคงคว่ำหน้า
ตาเป็นคุณลักษณะใกล้จึงกระตุ้นเซลล์ประสาทตา
นะครับส่วนสัญญาณ n170 โดยรวม นี้จะอธิบายถึงการเพิ่มขนาดให้คว่ำหน้า
n170 fixated บนหน้าผากและ
ขาด เช่น เพิ่มในหน้ากลับหัว eyeless สำหรับการตรึงตำแหน่ง .
เมื่อการตรึงบนตา จมูก ปาก เพิ่ม n170
แอมพลิจูดระหว่างใบหน้าและสะท้อนให้เห็นถึงการกระตุ้น
กลับหัวตั้งขึ้นประสาทรหัสสำหรับคุณลักษณะเฉพาะ ( ซึ่งมีมากกว่า
ปกติได้รับคุณลักษณะ overrepresentation เนื่องจากเปลือกขยาย )
บวกแข็งแกร่งกระตุ้นเซลล์ประสาทรหัสสำหรับใกล้เคียง
คุณสมบัติตัวเองขึ้นอยู่กับระยะทางจาก retinotopic การตรึง
ตามที่กล่าวไว้ในส่วนก่อนหน้านี้ เราสันนิษฐานว่า สายตายัง
ยับยั้งเมื่อ สนใจในใบหน้าตรงเหมือน
คุณสมบัติอื่น ๆ ( รูปที่ 7 ) เมื่อออกมาจากการยับยั้งคุณสมบัติอื่น ๆของใบหน้า ininverted ใบหน้าเหมือนเดิม ตานะครับ เซลล์ยังตอบมากกว่า
หน้าจึงให้ผลตรงเพิ่มขึ้นใน n170 ขนาด . เมื่อ
ตาไม่ได้อยู่ในเฉพาะตานะครับ เซลล์ไม่ตอบสนอง
และ n170 fie คือมากลงในหน้า eyeless .
อย่างไรก็ตามasmentioned ก่อนหน้านี้ ขนาด then170 สำหรับคว่ำ eyeless
ใบหน้าเป็นอย่างอ่อน แต่อย่างมีนัยสำคัญมีขนาดใหญ่กว่าสำหรับตั้งขึ้น eyeless ใบหน้า
แม้ตาการตรึงตำแหน่ง แม้ว่าจะไม่มีคุณสมบัติเป็นในเฉพาะผลนี้
สามารถอธิบายได้ด้วยผลงานของเซลล์ประสาทการเข้ารหัสสำหรับคุณสมบัติใกล้เคียง
( เค้าร่างใบหน้าจมูก ) ซึ่งใกล้พอที่จะตรึงสายตา
เพื่อนำไปสู่การตอบสนองโดยรวมอนึ่ง ระยะทางสั้นลง
ระหว่างว่างเนซิออนการตรึงและจมูกคุณสมบัติเทียบกับ
แต่ละว่างตาการตรึงและจมูกอธิบายขนาดใหญ่ n170
ขนาดสำหรับการตรึงเนซิออนเทียบกับตาไหลเกี่ยวกับเวทมนต์บ้างใน eyeless
คว่ำหน้า ( ภาพที่ 5 ) เนื่องจากผลงานขนาดใหญ่ของจมูกนะครับ
เซลล์ประสาทเพื่อการตอบสนอง โดยรวม
เมื่อการตรึงบนจมูกเซลล์ประสาทการเข้ารหัสสำหรับคุณลักษณะที่
ตอบ น่าสนใจ ขนาด n170 สำหรับคว่ำ eyeless
ใบหน้าได้ลดลงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับคว่ำหน้าไว้ที่การตรึงจมูก
( และการล้างของฟีได้ในการตรึงจมูก ) .
อีก นี้สามารถอธิบายได้ด้วยสัดส่วนเล็กน้อยนะครับ
ประสาทตั้งอยู่รอบนอกของการตรึงคว่ำหน้าเหมือนเดิม จมูก ตา
ซึ่งหายไปเมื่อตาไม่มี ปัจจุบัน ( รูปที่ 7 ) ในทางตรงกันข้าม
เมื่อการตรึงบนปาก ฟี่ไม่ได้แตกต่างระหว่าง
หน้าเหมือนเดิมและ eyeless เพราะในหน้าเหมือนเดิม , บริจาคดวงตาให้ responsewas
จาก tooweak เนื่องจากของพวกเขาโดยรวมระยะทาง
จากปาก การขาดของพวกเขาใน eyeless ใบหน้าน้อยๆ
( รูปที่ 7 )ตามเสนอข้อมูลและสิ่งเร้าที่ใช้คุณสมบัติในการมีส่วนร่วม
n170 โดยรวมถ้าพวกเขาจะตั้งอยู่ระหว่าง ~ 2.8 /
( ระยะห่างระหว่างตาและจมูก ) และ 3.5 เมตร ( ระยะทางระหว่าง
ตาและปาก ) ภาพและมุมกล้องจาก เปลี่ยนคุณสมบัติ เช่น
เมื่อพวกเขาอยู่ในวิสัยทัศน์ parafoveal . ระยะทางระหว่างคุณลักษณะจะ
ถ้าใบหน้าขนาดใหญ่ ( หรือลดลงระยะทางดู )และลด
กับใบหน้ามีขนาดเล็ก ( หรือเพิ่มระยะทางดู ) ส่งผลให้แตกต่างกัน
คุณสมบัติเพื่อการตอบสนองโดยรวม และนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของแอมพลิจูดกับ n170
กระตุ้นขนาด / ระยะทางดู .
ความหมายของยกรูปแบบการรับรู้ภาพ
ตามการยกรุ่น ใบหน้าจะถูกประมวลผลโดย
ตั้งขึ้นและนี้ entails การการยับยั้งเซลล์ประสาทการเขียนโปรแกรม foveated
คุณลักษณะ โดยเซลล์ประสาทการเข้ารหัสคุณสมบัติตั้งอยู่ใน parafovea เพื่อ
ยกเลิก foveal overrepresentation ซึ่งปกติจะเกิดขึ้นจาก
เปลือกขยาย . ความแข็งแรงของ inhibitions ด้านข้างขึ้นอยู่กับ
บนระยะทางคุณลักษณะ ( และดังนั้นขนาด / ระยะทางดูกระตุ้น ) ในทางตรงกันข้าม
คว่ำหน้าจะถูกประมวลผล วิเคราะห์ และ n170 พวกเขากระตุ้น
ผลจากการตอบสนองของระบบประสาทที่แข็งแกร่ง foveated
คุณสมบัติการเข้ารหัส ( เนื่องจาก foveal overrepresentation ) นอกจาก ( อ่อนแอ )
บริจาคประสาทนะครับ คุณสมบัติใน parafovea , ตัวเองฟังก์ชั่น
ลักษณะเชิงมุม ระยะทางจากการตรึง . ทฤษฎีนี้ไม่มี
ต้องเรียกใช้งานเสริมของวัตถุไวของเซลล์ประสาท
บัญชีเพื่อเพิ่มความสูงกับการ n170 ใบหน้าตามที่เสนอ
ก่อนหน้านี้ ( เช่น itier และ Taylor , 2002 ; rossion et al . , 1999 ; และ sadeh
yovel , 2010 ; yovel และ kanwisher , 2005 ) ไปที่สามารถอธิบาย
ง่ายๆโดยยกเลิกยับยั้งการ fovealmagnification .
ในคำอื่น ๆความจำเพาะของการประมวลผลหน้าก่อนอยู่ใน inhibitionmechanism
ด้านข้างที่ isweak หรือขาดการเป็นตัวแทนวัตถุ .
n170 fie เฉพาะใบหน้า เพราะการปล่อยสาร
นี้ผลลัพธ์ในการตอบสนองที่มีขนาดใหญ่ของกลุ่มรหัสสำหรับคุณลักษณะ
ใน foveawhen ใบหน้าคว่ำเมื่อเทียบ towhen ใบหน้าตรง
ใบหน้ายังเป็นเอกลักษณ์เพราะพวกเขามีสายตาที่ตรวจพบโดย
เสนอตาเครื่องตรวจจับเพื่อยึดหน้ารับรู้ได้ . ทฤษฎีนี้ยังสามารถอธิบายได้ว่าทำไม
น้อยหรือไม่ไปจะเห็นใน n170 โดยใช้
โดยวัตถุ วัตถุจะถูกประมวลผลส่วนใหญ่ featurally โดยไม่คำนึงถึงทิศทางของพวกเขาและการกระตุ้นลักษณะเดียวกัน

ต้องกับสนับสนุนหลักมาจากคุณลักษณะภายในเฉพาะและไม่มีหรือน้อยมาก
ด้านข้างยับยั้งจากเซลล์ประสาทส่วนตั้งอยู่ในรหัสวัตถุ