Storytelling engages our narrative

Storytelling engages our narrative minds in the service of language learning in the classroom.
Tools such as shadowing, summarizing, retelling, action logging, and newslettering increase
student comprehension, negotiation of meaning, and feelings of community. These intensifying
activities allow learners multiple opportunities to respond deeply to stories and experience shifts
in their beliefs and attitudes. This then leads to more lively participation in and out of class.
Teachers’ choices for stories are endless. For example, stories may be based on personal
experience, traditional fairy tales, or others borrowed from books such as those in the Chicken
Soup for the Soul series and Robert Fulghum’s books. They may even be culled from the
Internet. We often borrow our colleagues’ stories and have made up some for specific purposes.
Whatever the source of the stories, we find it crucial to practice telling them and to tell them with
heart. We also notice that the more we tell certain stories, the more we realize, we become, in
small and significant ways, our choices.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเล่านิทานประกอบการเล่าเรื่องจิตใจของเราในการให้บริการของการเรียนรู้ภาษาในห้องเรียน.
เครื่องมือเช่นแชโดว์สรุปความอ่อนน้อมถ่อมตนเข้าสู่ระบบการกระทำและ newslettering
เพิ่มขึ้นความเข้าใจของนักเรียนการเจรจาต่อรองของความหมายและความรู้สึกของชุมชน ทวีความรุนแรงเหล่านี้กิจกรรมที่ช่วยให้ผู้เรียนหลายโอกาสที่จะตอบสนองอย่างมากให้กับเรื่องราวและประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงในความเชื่อและทัศนคติของพวกเขา นี้แล้วนำไปสู่การมีส่วนร่วมมีชีวิตชีวามากขึ้นทั้งในและนอกชั้นเรียน. ทางเลือกของครูเรื่องไม่มีที่สิ้นสุด ยกตัวอย่างเช่นเรื่องที่อาจจะขึ้นอยู่กับบุคคลประสบการณ์นิทานแบบดั้งเดิมหรือคนอื่น ๆ ที่ยืมมาจากหนังสือเช่นผู้ที่อยู่ในไก่ซุปสำหรับชุดวิญญาณและหนังสือของโรเบิร์ตFulghum พวกเขายังอาจจะคัดมาจากอินเทอร์เน็ต เรามักจะยืมเรื่องเพื่อนร่วมงานของเราและได้ทำขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะ. ไม่ว่าแหล่งที่มาของเรื่องราวที่เราพบว่ามันเป็นสิ่งสำคัญในการฝึกและบอกพวกเขาจะบอกพวกเขาด้วยหัวใจ นอกจากนี้เรายังสังเกตเห็นว่ายิ่งเราบอกเล่าเรื่องราวบางอย่างที่มากกว่าที่เราตระหนักดีเราจะกลายเป็นในรูปแบบขนาดเล็กและอย่างมีนัยสำคัญทางเลือกของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิทานเล่าเรื่องเกี่ยวจิตใจของเราในการให้บริการของการเรียนภาษาในชั้นเรียน .
เครื่องมือเช่นเงา สรุปการบอกเล่า การกระทำ และ newslettering เพิ่ม
ความเข้าใจนักเรียน การเจรจาต่อรองของความหมายและความรู้สึกของชุมชน กิจกรรมให้ผู้เรียนเหล่านี้ทวีความรุนแรง
หลายโอกาสในการตอบสนองลึกเรื่องราวและประสบการณ์กะ
ในความเชื่อและทัศนคติ นี้แล้วนำไปสู่มีชีวิตชีวามากขึ้นการมีส่วนร่วมในและนอกชั้นเรียน
ครูเลือกเรื่องราวที่ไม่มีที่สิ้นสุด ตัวอย่างเช่น เรื่องราวอาจจะขึ้นอยู่กับประสบการณ์ส่วนตัว
, นิทานพื้นบ้าน , หรืออื่น ๆ ที่ยืมมาจากหนังสือเช่นในซุปไก่สำหรับวิญญาณ
ชุดและหนังสือของโรเบิร์ต ฟูลกัม . พวกเขาอาจจะลดจำนวนลงจาก
อินเทอร์เน็ตเรามักจะยืมเพื่อนร่วมงานของเราเรื่องราวและได้สร้างขึ้นสำหรับวัตถุประสงค์เฉพาะ .
ไม่ว่าแหล่งที่มาของเรื่องราว เราพบว่ามันสำคัญมากที่จะฝึกบอกพวกเขาและบอกพวกเขาด้วย
หัวใจ นอกจากนี้เรายังสังเกตเห็นว่า ยิ่งเราบอกบางเรื่อง เรารู้ เรากลายเป็น ใน
วิธีการขนาดเล็กและที่สำคัญของเราเลือก