Limiting dilution PCR was developed

Limiting dilution PCR was developed contemporaneously and
independently by our own group. It involved the conjunction of two
lines of research. In one line of research we had been using genetic
selection and lymphocyte cloning to study human somatic mutations
at the X-linked HPRT and autosomal HLA loci. Cell cloning
was used to amplify the rare mutant cells, Poisson statistics was
used to quantify their number and DNA sequencing was used to
analyse the nature of individual mutated genes. The second line of
research was our development of a PCR-based method to identify
and sequence the rearranged and mutated immunoglobulin heavy
chain (IGH) genes which can serve as clonal markers for neoplastic
lymphocyte clones in leukaemia. It was a natural step to merge
these two lines of research and to isolate and sequence the rearranged
IGH gene molecule at the time of diagnosis in a patient
with leukaemia, synthesise primers specific for the rearrangement,
and to use these primers and limiting dilution PCR to quantify the
marker IGH rearrangement and hence quantify the leukaemic cells
in samples obtained during treatment. A publication briefly mentioning
this method appeared in 1991 [6]. However, recognizing
the general utility of this method for quantification of DNA targets,
we published a definitive study of the method in 1992 [7] in a general
biological journal. We continued to use limiting dilution PCR
to study various aspects of treatment and biology of acute lymphoblastic
leukaemia (ALL). The most important study was a 1994
paper in the Lancet which showed that outcome in childhood ALL
could be predicted by the level of leukaemia after one month of
therapy [8], and treatment decisions based on this form of assessment
have now become part of routine management of childhood
ALL.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำกัดเจือจาง PCR ได้รับการพัฒนา contemporaneously และโดยกลุ่มของเราเองอย่างอิสระ เรื่องที่เกี่ยวข้องร่วมของทั้งสองรายการของงานวิจัย ในบรรทัดของงานวิจัย เราก็ใช้ทางพันธุกรรมเลือกและ lymphocyte โคลนเรียนมนุษย์กลายพันธุ์ที่ somaticที่เชื่อมโยง X HPRT และ autosomal HLA loci เซลล์โคลนใช้ขยายเซลล์กลายพันธุ์หายาก ปัวซองที่มีสถิติใช้วัดปริมาณดีเอ็นเอและจำนวนของพวกเขาจัดลำดับถูกใช้วิเคราะห์ลักษณะของยีนแต่ละกลาย บรรทัดสองงานวิจัยได้พัฒนาวิธี PCR โดยระบุและลำดับหนัก immunoglobulin ที่ปรับใหม่ และกลายยีน (ข) ซึ่งสามารถใช้เป็นเครื่องหมาย clonal สำหรับโซ่ neoplasticclones lymphocyte ใน leukaemia มันเป็นขั้นตอนการผสานธรรมชาติเหล่านี้สองบรรทัด ของงานวิจัย และ การแยกลำดับที่ rearrangedขโมเลกุลยีนในการวินิจฉัยในผู้ป่วยมี leukaemia, synthesise เฉพาะไพรเมอร์สำหรับ rearrangementและ การใช้ไพรเมอร์เหล่านี้และการจำกัดเจือจาง PCR เพื่อกำหนดปริมาณการเครื่องหมายข rearrangement และจึง กำหนดปริมาณเซลล์ leukaemicในตัวอย่างที่ได้รับในระหว่างการรักษา สิ่งพิมพ์สั้น ๆ กล่าวถึงวิธีการนี้ปรากฏในปีพ.ศ. 2534 [6] อย่างไรก็ตาม จดจำโปรแกรมอรรถประโยชน์ทั่วไปของวิธีการนี้สำหรับการนับของดีเอ็นเอเป้าหมายเราเผยแพร่การศึกษาวิธีการทั่วไปในปี 1992 [7] ในทั่วไปสมุดรายวันทางชีวภาพ เรายังคงใช้เจือจางจำกัด PCRการศึกษาชีววิทยาของเฉียบพลัน lymphoblastic และแง่มุมต่าง ๆ ของการรักษาleukaemia (ทั้งหมด) การศึกษาสำคัญที่สุดถูกปี 1994กระดาษใน Lancet ซึ่งแสดงให้เห็นว่าผลในวัยเด็กทั้งหมดสามารถคาดการณ์ระดับของ leukaemia หลังจากหนึ่งเดือนตัดสินใจรักษาด้วย [8], และการรักษาตามแบบฟอร์มนี้การประเมินตอนนี้ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของบริหารตามปกติของวัยเด็กทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

PCR จำกัด เจือจางได้รับการพัฒนาและ contemporaneously
อิสระโดยกลุ่มของเราเอง
มันเกี่ยวข้องกับการร่วมของทั้งสองสายของการวิจัย หนึ่งในสายของการวิจัยที่เราเคยใช้ทางพันธุกรรมการเลือกและการโคลนเม็ดเลือดขาวในการศึกษาการกลายพันธุ์ของร่างกายมนุษย์ที่X-เชื่อมโยง HPRT และตำแหน่ง HLA autosomal การโคลนนิ่งเซลล์ถูกใช้ในการขยายเซลล์กลายพันธุ์ที่หายากสถิติ Poisson ถูกใช้ในการวัดปริมาณจำนวนของพวกเขาและลำดับดีเอ็นเอถูกใช้ในการวิเคราะห์ลักษณะของยีนกลายพันธุ์ของแต่ละบุคคล บรรทัดที่สองของการวิจัยของเราคือการพัฒนาวิธี PCR ที่ใช้ในการระบุและอิมมูโนลำดับจัดหนักและกลายพันธุ์โซ่ (IGH) ยีนที่สามารถทำหน้าที่เป็นเครื่องหมาย clonal สำหรับเนื้องอกโคลนชันในโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว มันเป็นขั้นตอนตามธรรมชาติที่จะรวมทั้งสองสายของการวิจัยและเพื่อแยกและลำดับจัดโมเลกุลของยีนIGH ในช่วงเวลาของการวินิจฉัยโรคในผู้ป่วยโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว, สังเคราะห์ไพรเมอร์ที่เฉพาะเจาะจงสำหรับการปรับปรุงใหม่, และการใช้ไพรเมอร์เหล่านี้และการ จำกัด PCR เจือจางไป ปริมาณสายใยIGH เครื่องหมายและด้วยเหตุนี้ปริมาณเซลล์ leukaemic ในตัวอย่างที่ได้รับในระหว่างการรักษา ตีพิมพ์ในเวลาสั้น ๆ กล่าวขวัญวิธีนี้ปรากฏตัวขึ้นในปี1991 [6] แต่ตระหนักถึงยูทิลิตี้ทั่วไปของวิธีการปริมาณดีเอ็นเอของเป้าหมายนี้เราเผยแพร่ผลการศึกษาที่ชัดเจนของวิธีการในปี1992 [7] ในทั่วไปวารสารทางชีวภาพ เรายังคงใช้วิธี PCR การ จำกัด การลดสัดส่วนในการศึกษาด้านต่างๆของการรักษาและชีววิทยาของlymphoblastic เฉียบพลันโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว(ALL) การศึกษาสำคัญที่สุดคือ 1994 กระดาษในมีดหมอซึ่งแสดงให้เห็นผลในวัยเด็กว่าทั้งหมดจะได้รับการคาดการณ์โดยระดับของโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวหลังจากหนึ่งเดือนของการรักษาด้วย[8] และการตัดสินใจการรักษาขึ้นอยู่กับรูปแบบของการประเมินนี้มีตอนนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรประจำวันการบริหารจัดการในวัยเด็กทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยการจำกัดถูกพัฒนา contemporaneously
โดยอิสระและกลุ่มของเราเอง มันเกี่ยวข้องกับการร่วมของ 2
สายการวิจัย ในหนึ่งบรรทัดของการวิจัยเราได้ การเลือกใช้พันธุกรรมโดยการโคลนและศึกษามนุษย์

ส่วนการกลายพันธุ์ในยีนของ hprt x-linked และการต . เซลล์โคลน
ถูกใช้เพื่อขยายเซลล์กลายพันธุ์หายาก สถิติคือ
ปัวส์ซองใช้เพื่อหาจำนวนของพวกเขาและการจัดลำดับดีเอ็นเอถูกใช้เพื่อวิเคราะห์ลักษณะของบุคคล
ยีนกลายพันธุ์ . บรรทัดที่สองของ
การวิจัยการพัฒนาโดยวิธี PCR เพื่อระบุ
และลำดับจัดใหม่และกลายพันธุ์อิมมูโนโกลบูลินโซ่หนัก
( ความ ) ยีนซึ่งสามารถใช้เป็นรูปแบบสำหรับเครื่องหมายเนื้องอก
lymphocyte โคลนในลูคีเมีย . มันเป็นขั้นตอนธรรมชาติผสาน
สองบรรทัดนี้ของการวิจัยและการแยกยีนและลำดับจัดใหม่
igh โมเลกุลในเวลาของการวินิจฉัยในผู้ป่วย
ด้วยโรคลูคีเมียสังเคราะห์ไพรเมอร์ , เฉพาะสำหรับรูปแบบ
และใช้ไพรเมอร์เหล่านี้ , และการจำกัด PCR ที่มีเครื่องหมายใหม่ และเพราะความ

leukaemic ปริมาณเซลล์ในตัวอย่างที่ได้รับในระหว่างการรักษา . สิ่งพิมพ์เอกสาร
สั้น ๆวิธีนี้ปรากฏใน พ.ศ. 2534 [ 6 ] แต่จำ
ทั่วไปประโยชน์ของวิธีนี้ สำหรับปริมาณของดีเอ็นเอเป้าหมาย
เราเผยแพร่ผลการศึกษาที่ชัดเจนของวิธีการใน 1992 [ 7 ] ในทั่วไป
ทางชีวภาพของวารสาร เรายังคงใช้วิธีจำกัดการศึกษาด้านต่างๆของการรักษา

และชีววิทยาของ acute lymphoblastic ลูคีเมีย ( ทั้งหมด ) การศึกษาสำคัญที่สุดคือ 1994