I need some help and I don’t know i

I need some help and I don’t know if I am being patient enough and please forgive me because I sometimes get angry even though Mom cannot help it. How should I react? Mom does not stop with the questions:
“Am I suppose to…?”
“Oh, where are we going?”
“Is it Frank’s birthday?”

And then she repeats herself relentlessly explaining the same information over and over. Last night I said “you are not going to ask me any questions for 30 minutes O.K.?” Her son makes dumb jokes to Mom and I don’t think she understands him and I don’t think he is funny. I need to read the blogs here. I am saying to much. I don’t want to send Mom away yet I must get some balance and get prepared for her future and ours.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต้องการความช่วยเหลือบางอย่าง และฉันไม่รู้ว่าถ้าฉันกำลังมีผู้ป่วยเพียงพอ และโปรดยกโทษให้ฉันได้เนื่องจากบางครั้งเจ็บโกรธแม้ว่าแม่ไม่สามารถช่วยเหลือ ผมควรต่ออย่างไร แม่หยุดกับคำถามที่:"ฉันฉันคิดว่า จะ...""โอ้ เราไปไหน""เป็นวันเกิดของ Frank"แล้ว เธอทำซ้ำตัวเองคืบอธิบายข้อมูลซ้ำ ๆ เมื่อคืนฉันกล่าวว่า "คุณจะไม่ไปถามคำถามใด ๆ 30 นาทีดีรึ" ลูกชายทำเรื่องตลกใบ้แม่ และฉันไม่คิดว่า เธอเข้าใจเขา และฉันไม่คิดว่า เขาเป็นตลก ต้องอ่านบล็อกที่นี่ ฉันพูดไป ไม่อยากจะส่งแม่ไป แต่ฉันต้องได้สมดุลบางอย่าง และได้รับการเตรียมการสำหรับอนาคตของเธอและเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันต้องการความช่วยเหลือบางอย่างและฉันไม่ทราบว่าฉันกำลังความอดทนพอและโปรดยกโทษให้ฉันเพราะฉันบางครั้งได้รับโกรธแม้ว่าแม่ไม่สามารถช่วยได้ ฉันควรตอบสนอง? แม่ไม่ได้หยุดอยู่กับคำถาม:
"ฉันคิดว่าจะ ...
?" "โอ้ที่เรากำลังจะไป"?
"มันเป็นวันเกิดของแฟรงก์" และจากนั้นเธอซ้ำตัวเองอย่างเลือดเย็นอธิบายข้อมูลเดิมซ้ำไปซ้ำมา เมื่อคืนผมบอกว่า "คุณจะไม่ได้ไปถามคำถามใด ๆ เป็นเวลา 30 นาที OK?" ลูกชายของเธอทำให้เรื่องตลกใบ้เพื่อแม่และฉันไม่คิดว่าเธอเข้าใจเขาและฉันไม่คิดว่าเขาเป็นเรื่องตลก ฉันต้องการที่จะอ่านบล็อกที่นี่ ที่ฉันพูดมาก ฉันไม่ต้องการที่จะส่งออกไปยังแม่ของฉันจะต้องได้รับความสมดุลบางอย่างและได้รับการจัดเตรียมไว้สำหรับอนาคตของเธอและของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันต้องการความช่วยเหลือ และไม่รู้ว่าฉันต้องอดทนพอ และโปรดให้อภัยผมด้วย เพราะบางครั้งผมก็โกรธทั้งๆที่แม่ไม่สามารถช่วยได้ ฉันควรทำ ? แม่ไม่เลิกถาม :
" ฉันต้อง . . . . . . . ? "
" โอ้ เราจะไปไหน ? "
" มันคือแฟรงค์ วันเกิด ? "

แล้วก็ทำซ้ำตัวเองมุ่งมั่นอธิบายข้อมูลเดียวกันกว่าและมากกว่าเมื่อคืน ฉันกล่าวว่า " คุณอาจจะถามคำถามใด ๆสำหรับ 30 นาที รึเปล่าครับ " ลูกชายของเธอทำให้โง่ตลกแม่ และผมไม่คิดว่าเธอเข้าใจเขา และผมไม่คิดว่าเขาเป็นตลก ผมต้องอ่านบล็อกนี้ ฉันพูดเท่าไหร่ ผมไม่อยากให้แม่ไป แต่ผมต้องให้สมดุล และได้เตรียมไว้สำหรับอนาคตและเราเธอ