Age Dependency RatioThe Age Depende

Age Dependency Ratio
The Age Dependency Ratio is the number of the financially dependent persons (aged 0-14 and 65+) to every 100 working age persons (aged 15-64). In 2005 [1], the dependency ratio was 83.6. However, there were large differences across provinces. In the Vientiane Capital there were 46 dependents for every 100 persons of working age. On the contrary, in Luangprabang, Xiengkhuang and Sekong, more than 100 persons are dependent on 100 persons of working ages. This adds an additional burden on households in these provinces, making it more difficult for them to provide food security to their household members. This also supports the assumption that in economically developed areas, the employment rate and the ability to help oneself are higher than in underdeveloped areas.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อายุอัตราอ้างอิงอัตราส่วนอ้างอิงอายุคือ จำนวนบุคคลที่ไม่เป็นอิสระทางการเงิน (อายุ 0-14 และ 65 +) ทุก 100 ทำอายุคน (aged 15-64) ในปีพ.ศ. 2548 [1], อัตราส่วนอ้างอิงคือ 83.6 อย่างไรก็ตาม มีความแตกต่างขนาดใหญ่ข้ามจังหวัด ในนครหลวงเวียงจันทน์มีผู้อยู่ในอุปการะ 46 สำหรับทุก ๆ 100 คนของวัยทำงาน ดอก หลวงพระบาง Xiengkhuang และต้นลีสิกอง มากกว่า 100 คนได้ 100 คนทำงานวัยพึ่ง ซึ่งเพิ่มภาระงานเพิ่มเติมในครัวเรือนในจังหวัดเหล่านี้ ทำให้ยากสำหรับพวกเขาเพื่อความปลอดภัยอาหารของสมาชิกในครัวเรือน นี้ยังสนับสนุนสมมติฐานในพื้นที่พัฒนาทางเศรษฐกิจ อัตราการจ้างงานและความสามารถในการช่วยตัวเองที่สูงกว่าในพื้นที่ธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อายุอัตราส่วนการพึ่งพาอายุอัตราส่วนการพึ่งพาเป็นจำนวนของบุคคลที่ขึ้นอยู่กับทางการเงิน (อายุ 0-14 และ 65 +) เพื่อการทำงานทุก ๆ 100 คนอายุ (อายุ 15-64)
ในปี 2005 [1] อัตราส่วนการพึ่งพาเป็น 83.6 แต่มีความแตกต่างกันมากทั่วทั้งจังหวัด ในนครหลวงเวียงจันทน์มี 46 อยู่ในความอุปการะทุก 100 คนในวัยทำงาน ในทางตรงกันข้ามในหลวงพระบาง, Xiengkhuang และ Sekong มากกว่า 100 คนขึ้นอยู่กับ 100 คนวัยทำงาน นี้จะเพิ่มภาระเพิ่มเติมเกี่ยวกับผู้ประกอบการในจังหวัดเหล่านี้ทำให้มันยากขึ้นสำหรับพวกเขาที่จะให้ความมั่นคงด้านอาหารให้กับสมาชิกในครัวเรือนของพวกเขา นี้ยังสนับสนุนสมมติฐานที่ว่าในพื้นที่ที่มีการพัฒนาทางเศรษฐกิจอัตราการจ้างงานและความสามารถที่จะช่วยตัวเองจะสูงกว่าในพื้นที่ด้อยพัฒนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัตราส่วนการพึ่งพา
อายุอายุเท่ากับจำนวนของบุคคลผู้อาศัย ( อายุ 0-14 65 ) ทุก ๆ 100 คน วัยทำงาน ( อายุ 15-64 ) ในปี 2005 [ 1 ] , อัตราส่วนการพึ่งพิงได้ 18 . อย่างไรก็ตามมีความแตกต่างขนาดใหญ่ในจังหวัด ในเวียงจันทร์มี 46 อ้างถึงทุก 100 คน วัยทำงาน ในทางตรงกันข้าม , หลวงพระบาง ,Xiengkhuang และ sekong มากกว่า 100 คน 100 คน ทำงานจะขึ้นอยู่กับวัย นี้จะเพิ่มภาระเพิ่มเติมในครัวเรือนในจังหวัดเหล่านี้ ทำให้มันยากขึ้นสำหรับพวกเขาที่จะให้ความปลอดภัยของอาหารให้สมาชิกในครอบครัวของพวกเขา นี้ยังสนับสนุนสมมติฐานที่พัฒนาเศรษฐกิจในพื้นที่อัตราการจ้างงาน และความสามารถในการช่วยให้ตัวเองจะสูงกว่าในพื้นที่ด้อยพัฒนา .